Namaz Vakitleri

19 Cemâziye'l-Evvel 1446
21 Kasım 2024

İmsak

06:22

Güneş

07:51

Öğle

12:55

İkindi

15:26

Akşam

17:49

Yatsı

19:13

Detaylı Arama

Büyük Günahlar

Mehmed Zahid KOTKU

Mehmed Zahid KOTKU#MZK

Hadis Dersleri (MZK)

23 Rebîü'l-Evvel 1392 / 27.02.1972
İskenderpaşa Camii/ İstanbul

İçerik

Kalpler Dört Çeşittir

Vücutta Kalbin Önemi

Kalp Vücudun Hükümdarıdır

Kıyamet Gününün Sıkıntısı

Büyük Günahlar

Açıklama

Gönül dostu, âlim Mehmed Zahid Kotku Hocamız İskenderpaşa Camii’nde 1958’den 1977 yılına kadar Ramûzü’l-Ehâdîs isimli hadis kitabından dersler yapmıştır. Ahmed Ziyâeddin Gümüşhanevî'nin derlediği Râmûzü’l-Ehâdis, alfabetik olarak sıralanmış hadislerden oluşmaktadır.

İlk zamanlar düzenli olarak Pazar günleri ikindiden sonra bir saat, Cuma günleri öğleden önce 45 dakika hadis dersleri yaparlarken, son yıllarında hadis derslerini Prof. Dr. Mahmud Es’ad Coşan Hocamız’a bırakmışlar, kendileri Cuma namazından sonra 10-15 dakikalık kısa konuşmalar yapmaya başlamışlardır. Bu konuşmalar irticalen yapılmış, bazen bir sahabeden bahsetmişler, bazen güncel bir olayı konu edinmişlerdir. Bu konuşmalar 1978 yılında başlamış, vefatına kadar devam etmiştir. Son konuşmaları vefatından bir hafta önce, 6 Kasım 1980’de Medine’de kaydedilmiştir.
Kalpler Dört Çeşittir, Vücutta Kalbin Önemi, Kalp Vücudun Hükümdarıdır, Kıyamet Gününün | gibi konu başlıkları içeren dini sohbet.

Tümünü Göster

İzledim/Dinledim, Hediyemi Al Hata Bildir/Öneride Bulun

Büyük Günahlar

Mehmed Zahid KOTKU

Mehmed Zahid KOTKU#MZK

Hadis Dersleri (MZK)

23 Rebîü'l-Evvel 1392 / 27.02.1972
İskenderpaşa Camii/ İstanbul

İçerik

Kalpler Dört Çeşittir

Vücutta Kalbin Önemi

Kalp Vücudun Hükümdarıdır

Kıyamet Gününün Sıkıntısı

Büyük Günahlar

Açıklama

Gönül dostu, âlim Mehmed Zahid Kotku Hocamız İskenderpaşa Camii’nde 1958’den 1977 yılına kadar Ramûzü’l-Ehâdîs isimli hadis kitabından dersler yapmıştır. Ahmed Ziyâeddin Gümüşhanevî'nin derlediği Râmûzü’l-Ehâdis, alfabetik olarak sıralanmış hadislerden oluşmaktadır.

İlk zamanlar düzenli olarak Pazar günleri ikindiden sonra bir saat, Cuma günleri öğleden önce 45 dakika hadis dersleri yaparlarken, son yıllarında hadis derslerini Prof. Dr. Mahmud Es’ad Coşan Hocamız’a bırakmışlar, kendileri Cuma namazından sonra 10-15 dakikalık kısa konuşmalar yapmaya başlamışlardır. Bu konuşmalar irticalen yapılmış, bazen bir sahabeden bahsetmişler, bazen güncel bir olayı konu edinmişlerdir. Bu konuşmalar 1978 yılında başlamış, vefatına kadar devam etmiştir. Son konuşmaları vefatından bir hafta önce, 6 Kasım 1980’de Medine’de kaydedilmiştir.
Kalpler Dört Çeşittir, Vücutta Kalbin Önemi, Kalp Vücudun Hükümdarıdır, Kıyamet Gününün | gibi konu başlıkları içeren dini sohbet.

Tümünü Göster

İzledim/Dinledim, Hediyemi Al Hata Bildir/Öneride Bulun

Konuşma Metni

Eùzü bi’llâhi mine’ş-şeytàni’r-racîm. Bi’smi’llâhi’r-rahmâni’r-rahîm.

El-hamdü li’llâhi rabbi’l-àlemîn... Ve’l-àkıbetü li’l-müttakîn... Ve’s-salâtü ve’s-selâmü alâ seyyidinâ muhammedin ve âlihî ve sahbihî ecmaîn...

Salâten ve selâmen alâ seyyidinâ muhammedin ve âlihî ve sahbihî ecmaîn...

İ’lemû eyyühe’l-ihvân... İnne efdale’l-kitâbi kitâbu’llàh... Ve enne efdale’l-hedyi hedyü muhammedin salla’llàhu aleyhi ve sellem... Ve şerre’l-umûri muhdesâtühâ... Ve külle muhdesin bid’ah... Ve külle bid’atin dalâleh... Ve külle dalâletin fi’n-nâr... Ve bi’s-senedi’l-muttasıli ile’n-nebiyyi salla’llàhu aleyhi ve selleme ennehû kàl:

RE. 228/1 El-kulûbü erbaatün: Kalbün ecredü fîhi mislü’s- sirâci yüzhiru, ve kalbün aglefe merbûtun alâ gılâfihi, ve kalbün menkûsün ve kalbün musfahun; feemme’l-kalbü’l-ecrâd…

İlâ âhiri’l-hadis...

“—Mefhar-i mevcûdât Muhammed Mustafâ râ salevât!”

“—Seyyidü’s-sâdât Muhammed Mustafâ râ salevât!”

“—Habîb-i Hüdâ Muhammed Mustafâ râ salevât!"

Cenab-ı Peygamber Efendimiz SAS bugünkü Hadis-i Şeriflerinde kalbi bize izah ediyorlar. Kalbi zikrediyorlar. Kalp tabii hepimizin bildiği gibi vücutta bir et parçası var -doktorların bize tarif ettiği, tanıttığı üzere- o değil. O kalp, vücudun idamesi için Cenab-ı Hak onu oraya koymuş. O vücut için. Onun vazifesi vücutla alakalı.

Buradaki kalp; asıl tecelligahi ilahi diye izah ederiz, gönül diye izah ederiz, ruh diye izah ederiz, akıl diye izah ederiz… Bu kalp. Bunun tutulur tarafı yok. İçi tutmak mümkün mü? İnsanın içi nasıl tutulmazsa bu kalp de böyle ele avuca gelmeyen bir şey.

Fakat kendine mahsus bir hâli de var. Dört vaziyeti var kalbin. Dört çeşit vaziyeti:

Bir kalp ki ecred diyor, mücerred. Küfürden, münafıklıktan, şirkten salim bir kalp. Küfür yok, münafıklık yok, nifak yok, Fenalıklar yok. Tertemiz bir kalp. Kalbe eziyet yok. Meselü's-sirâc yüzhiru ...

Bu bir lambanın aydınlık verdiği gibi ışık verir. Pırıl pırıl parlar. Bu kalp ki ecreddir, mücerreddir. Küfür yoktur bunun içinde, Münafıklık yoktur. Fenalık yoktur içerisinde. Bu parıl parıl parlar.

Bunu bazı arifler şöyle tasvir etmişler: Hasbunallahu'l-insâne alâ sûreti'l-cin. Cenab-ı Hak insanı bir şehir suretinde yaratmış. Vücud bir şehir demek. Bir memleket, Hatta bir dünya demek, bir âlem demek. Bu âlemin içerisine bir beyt koymuş Cenab-ı Hak, ona da kalp demişler. Şu vücudu kalbe misaldir.

... Ve eccene'l-meleke ... O kalbin içerisine, o beyte, bir melik, yani bir hükümdar koymuş, Bir hükümdar koymuş oranın içerisine. ... Ve hüve'l imân ... O melik, imandır. O kalbe konmuştır. O hangi kalbe konduysa, o kalp bahtiyar bir kalptir.

İmam-ı Gazali diyor ki:

Nefis diyoruz ya, bu nefis kalbin askerleridir. Kalbin askerleridir, nefis. Bu askerlerin adedini de Allah’tan başka kimse bilmez. Her devletin bir askeri var, fakat bunun bir hesabı var. “Şu devlet bu kadar asker kullanır, bu devlet bu kadar asker kullanır.” diye Hesapları her zaman belli olan bir şey. Fakat Allah-u Teala'nın, insanın kalbine koyduğu askerin sayısını Allah’tan başka kimse bilmez. Hesab et sen şimdi insandaki kemali, şiddeti, büyüklüğü…

Vemâ ya’lemü cünüde rabbike illa hû Kalb huve'l-mülk.

Kalp yahut mülk, o kalp o özel yere diyorlar ki, mahalli saltanat… Saray gibi yani, padişahın oturduğu saray gibi yani. Kalbin içindeki o yere de, melikin oturduğu saraya kalp diyorlar ki iman yeri. Eğer Cenab-ı Hak bu kalpteki saraya iman verdiyse, iman nasip ettiyse bu iman dolayısıyla o kalp hem böyle güneş gibi ortalığı ışıldatır, hem de düşmanlarına karşı bir perde olarak kendisini saklar. Hem aydınlatır, hem de ışıtır.

Bu kalbin veziri akıldır. Kalbin duvarları insandaki yakin denilen iyi bilme, tam bilme, hakkı bilmedir. Bunun kapısı da, Bu kalp meclisinin kapısından içeriye girmek de ihlasladır, kapısı ihlastır. İhlasın varsa, o kapıdan içeri girersin. Kalp kapısından içeri girersin, imana sahip olursun. Eğer ihlâsın yoksa, o kapıdan içeri adamı sokmazlar.

Bunların hepsi Cenab-ı Hakk’ın kudretinin insandaki tezahüründen ibarettir. Şimdi bu kalp tertemiz; küfür yok, şirk yok, münafıklık yok; orada iman var ve parlıyor. İkinci bir kalp daha vardır ki bu kalp "ağlef" kılıflanmış Kalp var, ama kılıfın içerisine sokulmuş. Sınıflanmış, Merbûtun ala ğılâfihi... Bu da bir kılıfın içerisinde kapalı. Yani matlubun.

Bir kalp daha vardır ki "menkûf" ters dönmüş. hep düz vaziyette durur. Maazallah ters dönme gibi bir hâl gelse kendisine çeşitli sıkıntılar neticesinde, sıkıntının, durgunluğun... İnsan yuvarlanır gider. Bu kalp ki ters dönmüş.

Birisi kirden ve nifaktan, halis temiz bir kalp, parıl parıl parlar. İkincisi, kılıflanmış, kapatılmış her taraftan. Üçüncü bir kalp de ters dönderilmiş.

Yani kâseyi yahut bardağı ters döndürdüğünüz vakittte, içinde ne varsa dökülür, içine bir daha da bir şey koymak imkânı da olmaz. Ters dönmüş. Ancak bu düz ve dik durursa içine bir şey koyabilirsin. Ters döndükten sonra içine bir şey koyma imkânı nasıl yoksa, ters dönen kalplerde de hiçbir fayda yoktur. Bir kere dönmüş tersine... Ne kadar vaaz edersen et, ne kadar hakikat ile ihtar edersen et, istersen cevahir sat... Kıymeti yok. Yazıktır. Onun için büyükler demişler ki:

“—Köpeklere cevahir takmak ne kadar aptallıksa… Köpek cevahirden ne anlar. Ona cevahir takıyosun. Ona vereceksen ekmek ver, et ver, kemik ver. O, onu yer. Cevahir köpeğe fayda eder mi? Etmez. Binaen aleyh vaazı böyle "Ben çok biliyorum!" demek abcak aptalın işine benzer” demişler.

Ters dönmüş gönüle vaaz edilir mi?

Bizim Bursa’da Evliyaulllahtan Hz. Üftade’nin bir menkıbesi var. Kanuni’nin devrinde olan bir zat. Vaaz ediyormuş. Kendisi kâmil insan ama. Vaaz ediyor. Torunu camiye girmiş bakmış ki, caminin içerisi hayvanla dolu. Dedesi de çıkmış vaaz ediyor. Eve koşmuş demiş ki:

“—Nine! Dedem deli olmuş.

“—Ne oldu oğlum!” diye ninesi sormuş.

“—Bir sürü hayvanı başına toplamış, nasihat etmeye çalışıyor.”

Çocuğun kalp gözleri açık. Daha günahlara girmemiş, kalp temiz. Hakikat kendisine münkeşif olmuş. Oradaki insanların suretlerini değil siretlerini görüyor. Gelince bunu söylemiş.

Akşam olunca Hacı anne:

“—Efendi! Bizim torun böyle diyor.” demiş.

“—Haa! Ona sokaktan geçen simitçiden simit alın da yediverin!” diyor. Sonra o keşif kendisinden kayboluyor. Keşif kendisinden kayboluyor. Allah sureti insan değil de sureti ve sireti insan olanlardan etsin cümlemizi… Bu sûret… Bunda iş yok. Asıl iş sirette... Önemli olan insanın iç kısmı, iç âlemi… İç âlemi güzel olmadıktan sonra dış alemin güzel olmuş, ne faydası var onun? Gavurlarda da ne güzel sureti olan insanlar var. Fakat gâvur, beş para etmez.

Bu da ters dönen bir gönül. Hiçbir şeye yaramaz. Gücün yeterse düzeltebilirsen ne mutlu!

Dördüncü bir gönül de ‘musfah’ denilen bir kalptir. Bunları izah edelim.

Emme'l kalbü'l-evvel... Bu önde sayılan, ecred denen, mücerred olan kalp, yani kendisinde küfür yok iman var, nifak yok, ihlas var, parıl parıl parlar o kalp; Ve kalb-ü'l- mü'min, o mü'minin kalbidir. Mü'minin kalbi, böyle parıl parıl parıldar ve içinde küfür, nifak bulunmaz.

RE. 228/1 ... sirâcühû fîhi nûruhû ...

Onun ışığı, onun nuru iman nurudur. Onun için Allah, imanı bize verirse her şeyin âlâsı var, ednâsı var, evsatı var. Çocuk küçüktür, ufaktır. Sonra büyür delikanlı olur. Ondan sonra yetişir kemâle gelir. Çocukluk devri hiçbir şeye yaramaz. Büyüyecek o… Büyüyüp gençlik devrine eriştiğinde tam iş görecek vaziyettedir. O zaman da delikanlılık kendisini harap eder. Sonra olgunlaşma devri gelir, 40’tan sonra 50-60-70... O zamanlarda da kemâle gelmiş bir insan hayatı vardır. Bu imanda da böyle, kemâle gelip olgunlaşamadıysa ne yazık bu insana! Şimdi kalb-ül mü'min, o günahtan, küfürden, münafıklıktan tamamıyla kurtulmuş, parıl parıl parlayan mü'minin kalbi, onun aydınlığı, nuru. Onun için,

Allàhümme innî es’elüke îmânen yübâşiru kulûbenâ Âdem AS’ın duasındandır bu dua. "Ya Rabbi, öyle bir iman ver ki, etime, kanıma, ciğerime, içime, iliğime tamamen işlemiş olsun. Tamamıyla içime işlemiş olsun, her âzâma yani. Hiçbir a’zam o imandan mahrum kalmasın.”

Onun için Yunus Emre ne güzel demiş:

“—Beni assanız da, kesseniz de, kanımı akıtsanız da, kül olup ateşte savursanız da ben yine derim Lâ ilâhe illa’llah!”

Çünkü Lâ ilâhe illa’llah vücudunun her zerresine işlemiştir. Her zerresine işlediği için o zerrelerin her biri bir âlemdir. Onun için kesmişsin, koparmışsın, şunu yapmışsın bunu yapmışsın, hiç gelir ona. Allah bize de öyle bir iman versin… Aynı zamanda da bu imanda kemâl versin… İmanda kemâl versin…

Kemalsiz bir iman olmamış mahsul gibidir. Bugün olmamış elmayı yemiyorsun, kavunu karpuzu da yemiyorsun, ham deyip atıyorsun çöpe, olmamış diyorsun. Olmamış iman da böyledir.

Onu olgunlaştırmak vazifemiz. Onun için çeşitli sebepler var. O sebepleri fırsat bilerekten bu imanı olgunlaştırmaya çalışmak her müslümanın en başta gelen vazifesidir.

Şu vücudu olgunlaştırmaya çalışıyoruz. Yemeğini eksik etmiyoruz, suyunu eksik etmiyoruz, zamanında yedirmeye, işte şu faydalıdır bu faydalıdır diyerek uğraşıyoruz. Ancak bir sıhhat için. Halbuki bu vücut hep fani. Ne kadar beslersen besle bir gün dönecek gidecek.

Ama gönül öyle değil. Gönülde ebediyet var. Gönülde ebediyet var. Ceset gibi yok olup gitmeyecek o. O, bu gönül kafesin içindeki kuş gibidir. Bu vücut kafesi ölür o kuş ortaya çıkar.

Onun için derler ki:

“—Evliyaların dünyadan ahirete göçtükten sonraki tasarrufları hayatlarınkinden daha çok kuvvetlidir. Çünkü kınından çıkan bir kılıç nasıl keserse, evliya da cesedinden ayrıldıktan sonra tesiri böyledir. Ama RE. 228/1 ... kalbün ağlefe ... o kılıf içiersine kapatılmış olan kalp Kalb-i Kâfir Bu, kâfirin kalbi. Sen buna ne kadar vaaz etsen, ne kadar nasihat etsen, ne kadar ayât-ı ilahileri göstersen fayda etmez. Kapanmıştır bir kere, matbu' olmuştur.

Tabea’llàhu alâ kulûbihim (Nahl, 16/108) Kur’an-i Azimü’ş-şan’ın birçok yerlerinde geçer. Bir mühürdür yani, o oraya vuruldu muydu bitti artık.

RE. 228/1 ... ve emme’l-kalbü’l-menkûsu ... Ters dönen kalp, menkus olan kalb, RE. 228/1 ... kalbü’l-münâfikı ... münafığın kalbidir. Gavurun kalbi ne yaparsan yap içieriye nüfuz edemez. Kapalı etrafı. İçeriye nüfuz edemez, içine geçmez. Bir kulağından girer bir kulağından çıkar.

Behlül Dânâ’nın bir hikâyesi vardır. Meczubdur o, Harun Reşid’in kardeşi, evliyaullahtandır. Mezarlıklara gider kafaları yoklarmış.

Elinde bir iğnesi var hangi kafaya batar hangi kafaya batmaz, onları getirir sıralarmış; “Bu beş kuruşluk kafa, bu on kuruşluk kafa…” diyerekten bir ibret levhası yaparmış.

Bu münafığın kafası on para etmeyen bir kafadır. Çünkü ters dönmüştür. İçine bir şeyin girmesine ihtimal yoktur. Koysanız ziyan olur, boşa gider yani. İçine akıtılan şey ziyan olur, boşa gider, faydasızdır kalb-i münafık. RE. 228/1... arafe ... Biliyor Allah'ı Münafık. RE. 228/1... arafe rabbehâ, rabbini biliyor. Ondan sonra inkâr yoluna gidiyor.

Hayat-i dünyayı hayat-i ahirete tercih ediyor.

Biliyor ki bu mevcudatın sahibi var. Bu vuku olmaz. Kim ne derse desin. Bu kadar intizam, bu kadar varlık kendi kendine olsun, bunu delinin aklı bile kabul etmez. Biliyor ki bu varlığı yaratan bir kudret sahibi var. Allah... Bunu bildiği halde dünya hayatı daha iyi geliyor, galebe çalıyor kendisine, inkâr yoluna gidiyor.

RE. 228/1 ... ve emme’l-kalbü’l-musfahu ... Dördüncü kalp budur. RE. 228/1 ... fekalbün fîhî îmânün ve nifâkun ... Bu kalp iki cepheli, iki tarafa da meyillidir. İman tarafına da yüzü var küfür tarafına da yüzü var. Ne tarafa çevirirsen o tarafı kabul edecek bir istidat var kendisinde… O bahçedeki ağaca benzer. Suyu verdiğin müddetçe ağaç büyür, Suyu verdiğin müddetçe güneşe olan ihtiyacı nisbetle İman da böyledir. Onu ibadetlerle, taatlerle beslersen, Onu ibadetlerle, taatlerle beslersen, zikrullahla beslersen o gelişir. Onu kurtarırsın, küfür tarafına kaymazsın.

Maazallah bu kalbin kötülüğe doğru da istidadı vardır. Sen ibadet ü taati terk ediverirsen, Sen ibadet ü taati terk ediverirsen, zikrullahı terk ediverirsen, bu sefer bu döner küfür tarafına...

Şimdi, “Sen benim kalbime bak!” diyenin hatasını anla ki ona verileccek bu cevherin iki tarafı da var. Bu tarafa çevirirsen iman, öbür tarafa çevirirsen küfür… Buna muhayyer sensin. Senin elinde bu. Çalışırsan, ibadet-ü taat edersen, hakkını verirsen bunun içine iman dolar, nur olur. Eğer bunu boş bırakırsan, kendi haline bırakırsan, o zaman küfür galebe çalar buna, mahv u perişan olur.

Bunun için diyor ki: fe salâhu'l-kalb Gönül denilen bunun salahı ve hayatı ... küllü hayrin ve şerrin, Bütün hayırların ve fesatların başı bu gönüldür. Bugün dünyada neler dönüyorsa dönsün, bunların kökü hep gönülden gelir. Hep gönülden gelir bunların kökü. Ve memâtuhû ve fesâduhû mâddetü küllü ferdin. Bütün hayırların menbaı gönül olduğu gibi, bütün fesatların, şerlerin menbaı da gönüldür. Buna çok dikkat et! Bütün hayırlar gönülden doğar, bütün şerler gönülden doğar.

Hayırların doğması gönlün hayatının alâmetidir. Gönül hayattadır, demek. Gönül hayatta oldukça, kendisinden hayırlar zuhur eder. Hayırlar çıkar, hayırlar kaynar, hayırlar işlenir. Çünkü gönül diridir ve hayattadır. Gönül, ne zaman ölürse insanın ölümüyle, gönlün ölümü arasındaki farka bakınız! İnsan ölünce hepsi biter, iyiliği de biter kötülüğü de biter. Ne kadar kötü bir insan olursa olsun, ne kadar iyi bir insan olursa olsun ne oldu? Öldü. Bitti hepsi.

Fakat gönül öyle değil. Gönül hayattayken bütün hayırların menbaı oluyor. Aslı oluyor, madde-i asliyesi oluyor.

Gönlün mematı da bütün şerlerin, fesatların menbaı oluyor. Onun için diyor ki: ve memâtuhû mâddetü külli şerrin Gönlün ölümü bütün şerlerin doğuşuna sebep olur. Şimdi bugün nerede olursa olsun, nerede bir kötülük görüyorsan, o kötülüklerin sahiplerinin gönüllerinin öldüğünün alametidir bu. Gönülleri ölmüş demektir. Ters dönmüş veya tam bir kılıfın içine sokulmuş, mühürlenmiş bir gönül. Bundan hayır gelmez kat’iyyen…

Ama sen dersen ki:

“—Bazı ölü gönüllerden bazı işler sudur eder ki, ‘Bak neler varmış neler görüyoruz!’ dersen; Önüne bakma arkasına bak. Arkasının ne getireceğini görebilecek göze sahip ol. Bugün önünden sana güzel görülebilecek şeyin Mesela bir zehir yuttururlar adama, tatlı bir şeyin içine koyarlar. Tatlı bir şeyin içerisine koyarlar. Balın, şekerin içerisine bir parça zehir koyar, “yut bunu!” der, bakarsın tadına “Oh tatlı bir şey!” Yutarsın, beş-on dakika sonra gidersin ahirete... Zehirlendin çünkü.

Bu önü hayır gibi görünen şeyler insanlara yutturulunca, insanların hepsi ölüme doğru gider. Gönül ölümüne yani. Allah muhafaza.

Onun için diyor ki: ve memâtuhû mâddetü külli şerrin Bütün şerlerin maddi asliyeti, kökü gönlün ölümündendir. Bir adam katil mi, cani mi, ayyaş mı, kumarbaz mı? Gönlü ölmüş. Gönlü ölmüş de, onun için bunları yapıyor. Eğer gönlünde zerre kadar hayat olsa, bunları yapmaz.

Akşam bir efendi misafir geldi. Efendinin kızları üniversitede okuyorlar. Üniversite dekanı (demiş ki:)

“—Bu kılıkla sizi kabul etmem. Herkes nasıl geliyorsa siz de öyle gelin” demiş. Fakat bunlar ısrar etmişler:

“—Biz bu kılığımızı değiştiremeyiz. Böyle gelip okuyacağız.”

Her nedense müsamaha görmüşler. Bir gün çağırmış dekan bunları ve demiş ki:

“—Kızım bu kadar öğrencimiz, hocalarımız var, hepsi açık. Siz neden örtünüyorsunuz? Bunu bana izah eder, anlatabilir misiniz?”

Kız demiş ki:

“—Efendim ben 18 yaşındayım. Aklım çok ermez. Ama aklımın erdiği kadar söyleyeyim. Sizin mektebin bir nizamnamesi var, her mektebin olduğu gibi. Bu nizamnameye uyulmadığı takdirde çocuğu kovuyorsunuz. Öyle mi?”

“—Allah’ın da bir nizamnamesi var. Biz de bu nizamnameye uymak mecburiyetindeyiz.” demiş,

Ağlatmış hepsini orada. Allah kusurlarımızı affetsin…

İnsan neden örtünür? Neden imanın, İslam’ın icaplarını yapar? Hayatını mahvetmek için kalbine zarar verecek maddeyi kullanır mısın sen? Deseler ki:

“—Şunu ye ama kalbine şöyle zarar verir.” Yemezsin.

“—Kalbim zarar görür, belki de ölürüm!” dersin.

Ama gönlünün ölümüne, ölüsüne neden razı oluyorsun sen? İbadet yapmazsan, taat yapmazsan, zikrullahtan mahrum olursan, Allah’ın emirlerine karşı gelirsen, elbette gönlün ölecektir. Bu ölen gönülden sonra, bu hayatın hiçbir kıymeti yoktur. Keşke hayatın bir an evvel sönse de, günahlara girmesen…

Kalp bir hükümdardır. Kalp denilen gönül; mülükün, hükümdardır. Kalp bir hükümdardır. ... vesâiri a'mâlihî zünûbün lehû ... Bütün azalar var ya el, ayak, göz… Sayısını Allah’tan başka kimse bilmez vücuttaki parçaların; bu parçaların hepsi, o hükümdarın teb’asıdır. Nasıl ki her milletin, her devletin bir hükümdarı var o hükümdarın da tabileri var… Bizler de öyle değil miyiz? Kanunlara, hükümete bağlı insanlarız yani. Onlar ne derse, öyle oluyoruz.

Bu kalp de vücutta hakim vaziyetindedir. müsaade ederse iyidir. Kötülük emrederse kötülük olur.

İyilik emretmesi onun hayatına bağlı. Eğer hayat varsa bundan, yani hayat-ı maneviye derler buna, hayat-ı maneviye daima iyilik emreder vücuda:

“—Namazını kıl, orucunu tut, zekâtını ver, zikrullah ile meşgul ol, günahlardan uzak dur, günahların yanına sokulma…” Çünkü gönül denilen melik hayattadır ve bunları emreder. O melikteki manevi hayat eğer öldüyse o zaman onun bütün emirleri şer olur. Bu el ayak da ona tabidir. O ne derse o olacaktır yani. Melik, hükümdar. Bugün devletin kanunları bize nasıl emrediyorsa, o melik de vücuda öyle emreder. El, ayak, göz, kulak o emirleri icra etmek mecburiyetindedir. Mecburdur çünkü, icra edecek. Baştan gelen emir o. Binaen aleyh gönülde hayat varsa iyilikleri emredecek. Gönülde hayat yoksa şerleri emredecek. Buna çok dikkat, ehemmiyet vermek lazım.

Ve izâ talea'l-melek talea cunûduhû

Ne zaman ki melik iyi olursa, bütün vücut iyi olur. Melik iyi olursa, bütün vücut iyi olur. El, ayak salah… İstikamet üzere, kâmil… Günahlardan kaçar, fenalıklardan kaçar, iyilikleri, ibadetleri yapar. Çünkü vücuttaki hükümdar iyidir, salâh üzeredir.

Ve izâ fesede'l-melik.

Bu melik bozuk, ayyaş, akılsız bir adam. Melik olmuş vücutta. ama hayat-ı maneviyesi ölmüş adamın… Ama icraatı var kendisinin, icraati var. Bu insanın, ölümüne, dirimine benzemiyor. İnsanı öldürürse ölür. Fakat gönülde, öyle değil. Gönülde hayat-ı maneviye bitmekle beraber icraatı devam ediyor. İcraatı devam ediyor. Ve izâ fesede'l-melik Fesede cunûduh Bu melek, melik itaate uğradığında Yani hayat-ı maneviyesi elinden gittiğinde Ondan sonra, el ayak tabiatıyla elden gider. Ona tabidir çünkü, o ne derse o olacak. Bu elden iyilik isteyemezsin, gözden iyilik isteyemezsin, gönülden iyilik isteyemezsin…

Hiçbirinden iyi bir şey isteyemezsin. Helal haram tanımaz. Nasıl isterse öyle yaşamasını ister.

Şimdi bir misalde diyor ki: Her bir ağaç yerden suyunu alır, dalları da salar. O dalların hayatı gövdedeki suya bağlıdır. Gövdeden suyunu alır, dalının en ücra köşelerine kadar uzatır. İyi bir su aldıysa, iyi bir mahsul verir. Kötü bir su aldıysa, kötü mahsul verir. Fe salâhu'l-ayn ve'l-lisân ve'l-batn ve ğayruhumâ delîlün alâ salâhu'l-kalb

Elin, ayağın, gözün, kulağın bütün vücuttaki azaların iyiliği gönlün iyiliğinin alâmetidir. Oradaki melik güzel, iman güzel. Güzel hareketler ondan daima sadır olur. Kötülük yapmaz, kaçar, korkar günahtan. Onların bozukluğu, o gönlün ölümünün alametidir.

Allah cümlemizi affetsin… Onun için o Erzurum’daki İbrahim Hakkı Hazretleri Ma’rifetname'sinde çok dikkatle okumaya layık bir şayette gönül hakkında çok sahifeler doldurmuştur.

Allah işte ibret versin, izan versin, anlayış versin, kabiliyet versin. İman-ı İslamiyet’i ve kalbimizi muhafaza etmeyi nasib-i müyesser eylesin…

Şimdi dedi ki; imanın kalbi, kafirin kalbi... Diyor ki: RE. 228/4 El-kâfiru yülcimühü’l-araku yevme’l-kıyâmeti, hattâ yekùle erihinî, velev ile’n-nâri.)

Şimdi gavurlar dünyada rahat yaşıyorlar. Tayyareler yapıyorlar, çeşitli makineler de yapıyorlar, televizyonu, radyosu bir sürü icatları var… Ay’a da gidiyorlar.

“—Yahu bu adamlar ne hünerli adamlar! Bak bunların sayesinde biz de üç saate buradan Mekke’ye kadar gidiveriyoruz.”

Daha neler var neler… Fakat o kâfirin akibetine bak sen şimdi: Dünyada böyle rahat, iyi, parası bol, her şeyi iyi ama, RE. 228/4 ... yülcimühü’l-araku ... Arak, ter... o kadar terleyecek ve bunalacak ki kıyamet gününde; en nihayetinde diyecek ki:

RE. 228/4 ... hattâ yekùle erihinî, velev ile’n-nâri. “—Ne olur beni kurtarın buradan. Cehenneme mi atacaksınız, atın! Kurtarın beni bu halden!” Kurtarın beni bu halden, diyerekten cehenneme atılmasını kendisi seçecek.

İmansızlık çok fena bir şey arkadaş! İmansız yaşamaktansa ölmek bin kat evladır. Belki yüz bin kat evladır. Onun için evlatlarımızın üzerinde çok titizlikle duraraktan, onların iman ile yaşamalarının nasılsa imkânlarını arayıp bulmak en büyük vazifelerimizden biri olsa gerek.

Şimdi kalbi bozan günahlardan da Efendimiz SAS bahsederken diyor ki:

RE. 228/5 El-kebâirü ... Günah-ı kebâirler; günah-ı kebâirlerin affı çok zordur. Hele ademoğlunun hakkına tealluk ederse mutlaka onunla baş başa kalıp helallik istemesi lazım. Mesela namaz gibi bir hak Cenâb-ı Hakk'a aittir. Bunda Cenâb-ı Hak'tan af istenir. Fakat parasını almışız, malını almışız üzerimize geçirmişiz, vermemişiz... Bu hak insanoğluna tealluk eder. Bu hakkı Allah affetmiyor. O adam affetsin, ondan sonra ben affederim, diyor. Onunla helalleşeceksin, der. Onlardan birisi, el-kebâir... Bunlara kebâir diyorlar.

RE. 228/5 ... Eş-şirkü bi’llâhi ... Kebâirin, yani büyük günahların başı Allah Teâlâ'ya şirk koşmak...

Medine-i Münevvere’deyiz, oranın bir vaizi yanımızda. Kürsüsü var, vaaza oturdu. Dört gün mü, beş gün mü bizim bulunduğumuz müddetçe her yatsıdan evvel ve yatsıdan sonra, akşam namazından sonra ve yatsıdan sonra da devam etmek üzere vaaz ediyor. Vaazı "eş-Şirk-ü billâh"... Bundan ibaret. Şirki anlatmaya çalışıyor. Müşriklik, şirk nedir? Mezâhip çoktur, mezhepler yani...

Aslı dört tanedir. İmam-ı Âzâm Ebu Hanife, İmam-ı Şafi Malik’in, Hanbel’in... Bu dört mezhebin yolu hak yoldur. Bu dört mezhebin dışına çıkan yolların hepsi şirke gider.

Onun için, geçen haftaki derste Kaderiyye diyor... Kaderiyye diye bir mezhep var. Diyor ki Kaderiyye:

“—Hayır ve şer Allah’tan değil bendendir. İstersem hayır yaparım istersem de şer yaparım.” diyor. Allah'ı hariç bırakıyor. Kudreti kendisine isnat ediyor. Bunlar için diyor ki: Mecûsiyyun hâzihi'l-ümmet... “Bu ümmetin Mecûsîleridir bunlar.” buyuruyor. ... yeddeûne enne küle abdin hâlikun fî vechih ...

“—Her kul kendi fiilini kendi işler. Kendi hareketini kendi yapar.” diyorlar. Hâlikun... Kendisine;

Halbuki, Âmentü bi’llâhi ve melâiketihî ve kütübihî ve rusulihî ve’l- yevmi’l-âhiri, ve bi’l-kaderi hayrihî ve şerrihî mina’llàhi teàlâ ... Hayır ve şer hep Allah'tan. Onun için bu kebairdeki şirke düşmemek için itikad-ı ehl-i sünneti iyi bilmek lazım. Ehl-i sünnetin itikadını iyi bilmeyen insanlar, hep böyle şirke doğru kayar giderler.

Şirk hakkında Kur’an-ı Azimüşşan’da çok ayetler var.

Cenab-ı Hak; “Her günahı affederim, şirki affetmem!” buyuruyor. Onun için şirkten çok korkmak lazım. Bugünkü Vahhabi denilen oraya hakim olan insanların en önemli hizmetleri şirke karşı cihad ilan etmişlerdir.

Fakat (bu cihad ilan edişleri) ifrat derecesindedir. İfrat derecesinde oldukları için, ifrat ile tefritten korkmak lazım. Ortadır İslamiyet’teki yol.

İfrat derecesinde olduklarından dolayı Delâilü’l Hayrât’ı okumaya bile razı olmuyorlar. Delâilü’l-Hayrât, Peygamber Efendimiz’e salât ü selâmdan ibaret olan bir kitaptır. Ona da razı olmuyor.

“—Allah’ın kitabı varken niçin onunla meşgul olalım. Allah’ın kitabını oku!” diyor.

Rasûlüllah SAS Efendimiz’e karşı gidip de, “Yâ Rasûlallah!” dememize razı olmuyor. “‘Ya diye hitap olamaz ölene…” diyor. Aklı ermiyor o kadar.

Ölen kimdir? Ölen sensin. Peygamber hiç ölür mü? Allah şehid olan kullarına bile “Ölü demeyin!” dediği halde peygamberine ölü demek caiz olur mu ya? Ama o adamın aklı o kadar eriyor işte ne yapacaksın. Onun için şirk büyük bir günahtır.

İkincisi; katlü’n-nefs, insan öldürmek. Bir insanı, hatta hayvanı bile haksız yere öldürmek günah.

Mesela eskiden tahtakuruları çoktu. Bu tahtakuruları geceleri toplarlar, lambalara atarlar, ateşe, ya da bir kaba su koyarlar, suda öldürürlerdi. Bunlar da haksızlıktır. Çünkü suda boğmak ve ateşte yakmak ancak Allah'a mahsustur. İnsanın onu eziyet ederek öldürmemesi daha iyidir ama kokmasın diye, kokusundan korkarak suya atıp boğarak öldürürlerdi. Caiz değil.

RE. 228/10 ... ve ukùku’l-vâlideyn ... Ana babanın haklarına riayet etmemek de günah-ı kebairdendir. Onun için hacca giden insanların eğer ölmüş anneleri babaları varsa kendi farz haccını yaptıktan sonra onların namına daha güzel.

Onları sevindirir, aralarında bir şey varsa affına sebep olur. Kendisi de aynı sevabı alır. Anasına babasına bağışlamasıyla beraber kendisini de mahrum etmezler.

Elâ ünebbiüküm... “Âgâh olun, uyanık olun, mütenebbih olun. Ben size günahların en büyüğünü haber vereyim mi?” dedi. Günahlar yetmiş kadar sayılıyor. Yetmiş kadar günahtan en büyüğünü size haber vereyim.

“—Buyur yâ Rasûlallah!”

“—Kavli'z-zûri... Yalancı şahitlik.”

Yalan yere bilmeden görmeden şahitlik yapmak. Yalancı şahitlik. büyük günah; yalancı şahitlik.

Bugün maalesef ne kadar müslüman var git sor, adliye kapılarında bekleyen.

“—Benim adım Ahmed, senin adın Mehmed. İşte şunun için şöyle diyeceksin.” diye kendisine onu öğretirler. Bir de beş on kâğıdı verdi miydin bunu sana pekâlâ yapıveriyor. Ne haberi var, ne seni tanır, ne o işi bilir. Bilmediği halde oraya gider, şahitlik yapar.

Bunu oradakiler de bilirler. Fakat ne yapsınlar önlerindeki kanun buna müsaittir, ses çıkaramazlar.

Ve bu kavl-i zûr ile birçok haklar yok edilir. Hak sahiplerinin hakkı iptal olur, yok olur. Ne yapsın? Yalancı şahitlik yaptı adam. Binaen aleyh kebairin en büyüğü, en fenası yalan yere şahitlik etmektir.

Bu adama gider dersin:

“—Sen müslüman mısın?”

“—Müslümanım!”

“—Namaz da kılar mısın?”

Belki, “Kılarım” da der. “Bu iş başka, çoluk çocuk nafakasıdır. Kazancımın başka çaresi yok diyecek” bir sürü yol ve bahane bulacak kendisine. Hepsi boş şeylerdir. Allah bu yalandan ve yalanın en hafifinden bile Cenâb-ı Hak hepimizi muhafaza eylesin…

Yalan üç yerde caizdir, demişler:

1. Harbe gidiyorsun. Karşındaki düşmanı aldatmak için “hud’a” denilen çareye cevaz verilmiş. Mesela bizim eski büyük hükümdarlarımız tatbik etmişler. Şark tarafındaki bir ordu garbe doğru hareket ediyor. Bir aldatma hareketi. Düşman diyor ki “Ha! Bize değilmiş bunun tecavüzü. Garp tarafına gidiyor.” der. Arkadan dolaşıp iniyor üstüne. Bu hile. Bu hile. Harpte çeşitli hile yolları var. Harpte hileye cevaz var.

İkinci bir cevaz da var: Hanımlar, onlar acizdirler, zayıftırlar. insanı rahatsız ederler, bir şeyler istemişlerdir sizin de gücünüz yetmemiştir onları yapmaya. Akşama getirmeniz gerekiyordur getirmemişsiniz, alamamışsınız… Onu bir usul ile memnun etmeye çalışmaktaki sözler mazur görülmüş. Kavga çıkmasına meydan vermemek için. Geçinmek için arada bazı böyle kaçamak sözleri kullanmaya cevaz verilmiş.

Bir de iki kardeş küsüşmüşler birbiriyle ve dargın olmuşlar. Bu dargınların aralarını bulmak için münasip sözlerle “Hayır öyle demedi.” onu öyle demedi, diyerekten te’vil yollarıyla buna da cevaz verilmiş. Başka yerde olmaz.

Üç yerde; harpte, evdeki şiddeti bastırmak üzere, arkadaşlar arasında kardeşliği temin etmek üzere üç yerde müsaade edilmiş. Başka yerde olmaz.

Bizim çocuklardan bir kısmı hangi memlekette okuyorlarsa okuyorlarmış. O memleketin tramvaylarında da tramvaycı yokmuş. Yani para toplayıcı yok. Orada bir kutu varmış. Herkes girince o kutuya parasını atar, otururmuş yerine. Fakat bunun bir murakıbı var, kim parayı koyuyor kim koymuyor diyerekten. Bizim o açıkgöz çocuk, parayı koymadan oturmuş yerine.

Mektebe gidince mektep müdürü demiş ki “Sen bu mektepten kaydını al git. Biz sana tard edildi, demeyelim. Git nerede okursan oku, bizim mektepte okuma!" demiş. “Aman efendim, kusurumuz kabahatimiz nedir, şudur budur…” Söylememiş, olmaz. Sonra çocuk anlamış ki o tramvayda yaptığı hata mektep müdürüne kadar duyurulmuş ve mektepten tard olunmasına sebep olmuş.

Şimdi o mektebin hocaları çocuğa yalanı öğretmek için yalan nedir diye öğretmek için günlerce uğraşmışlar. Yalanı anlatamıyorlar çocuğa. Bilmiyor yani yalanı, yalan bilmiyorlar. Tabiat iktizası, cibilliyet iktizası oraya yalan girmemiş. Yalan girmediği için aciz kalmış öğretmen. Öğretemiyor çocuğa;

“—Yalan şudur, öyle söylersin de böyle yaparsın.”

“—Olur mu?” diyor “Böyle söyleyeceksin de başka türlü yapacaksın.” Havsalası kabul etmiyor yani.

Doğruluk İslam’ın şiarıdır. İslam doğruluktan ayrılmaz. Bizim küçükler öğrenmiş de bir söz söyledin mi;

“—Baba söz namustur ha!” diyorlar.

Sözünü söyledikten sonra ondan dönersen olmaz. Halbuki biz çok hata ediyoruz. Allah kusurlarımızı affetsin… Bunları sayarken diyor ki yine:

“—Kebair dokuz tanedir. Büyüğü, Allah’a şirk koşmak. Allah'a ikilik çıkmak. “Kızı var, oğlu var” demek. Ya da “Şu Allah'ı, bu Allah'ı, iyilik Allah'ı, kötülük Allah'ı" diye eskiden kalma birtakım tabirler vardır. Gece Allah'ı, gündüz Allah'ı… Bunların hepsi şirkin içerisine giren şeylerdendir. Yerin de Allah’ı birdir, göğün de Allah’ı birdir. Bütün varlıkların sahibi bir Allah’tır. Onun için Kulhuva’llah’ımız kâfidir bize.

İkincisi katlü'n-nefs, adam öldürmek.

Üçüncüsü ribâ, faiz yemek... Biz bunu henüz öğrenmiş değiliz. Hani o kızın öğretmenine verdiği cevapta:

“—İslâm kanunu, İslâm nizamı bunu emrediyor da ben bunun için örtünüyorum.” derken, İslâm nizamının altında yaşayan insanlar faizsiz yaşayamıyorlar.

“—Faizsiz hayat olmaz” diyen insan çok müslümanlıktan uzak insandır. Allah affetsin günahlarımızı... Faizin vebali yalnız onun şahsına münhasır değil, memlekete aittir vebali.

RE. 228/10 ... ve eklü mâlü’l-yetîmi ... Birisi de yetim malını yemek. Yetim malını yemek günah-ı kebâirdendir. O yetimin malına sahip olan kimse o yetimin malını o yetişinceye kadar, 18 yaşına kadar yetişip de aklı başına erip, parasına sahip oluncaya kadar onu muhafaza etmek mecburiyetindedir. yerse ateş yemiş gibidir.

RE. 228/10 ... ve kazfü’l- muhsanati ... Namuslu insanlara iftira etmek. Kadına iftira ediyor; “Şöyle gördüm, böyle gördüm!” diye.

RE. 228/10 ... ve’l-firâru yevme’z-zahfi ... Bir de harp meydanından kaçmak. Harp meydanında dövüş esnasında, orduların birbirine giriştiği sırada, düşmana karşı süngülerin namlulara takıldığı sırada, gözü korkup kaçması… Bu firar diğer firarlara benzemez.

Asıl firar düşmanla dövüş esnasında kaçıyor olmaktır ki vebali çok büyüktür. Bu da günah-ı kebairdendir.

RE. 228/10 ... ve ukùku’l-vâlideyn ... Ana babanın haklarına riayet etmemek günah-ı kebairdendir. Ana baba hakkına riayet etmeyen evlat, katiyen felah bulmaz. Evet! Şöyle olur, böyle olur, anasının babasının mirasına sahip olur, filan eder ama felah bulmaz.

Onun için ne yap et ananın babanın hukukuna riayet et. Çünkü senin hayatına onlar sebep olmuştur. Bu hayata sen, onlar sebebiyle kavuşmuşsundur. Onların haklarına riayet vazifesiyle mükelleftir insan.

RE. 228/10 ... ve ilhâdün bi’l-beyti'l-Harâm ... Kıblemiz olan Beytü’l-Haramda kat’iyyen günah işlemeyin.

Birisi de ... ve'r-rucû' ile'l a'râbiyye ... ilk zamanda, müslümanlar nerede olursa olsun iman sahibi oldu, “La ilâhe illa’llah” dedi mi, Rasûlüllah’ın etrafında toplanmak mecburiyetindeydiler. “La ilâhe illa’llah” dedi mi, nerede olursan ol Rasûlüllah’ın etrafında ol. Onun emrine amade olacak ve onun etrafında duracak,

Artık köyün, kentin olmaz. Şimdi iman etmiş, iman ettikten sonra Rasûlüllah’ın yanından mesela gayet güzel bir köyü var bağlı bahçeli, arazisi de var ama oradaki insanlar iman etmemişler ve Rasûlullah’tan uzak kalmışlar. “Oraya gideyim de yerleşeyim!” demek de günah-ı kebairden idi. O gün için...

Bugün kalkmıştır hükmü tabiatıyla.

Birisi de Allah-u Teàla’nın rahmetinden ümidini kesmek. O da günah-ı kebair. Bu kadar yeter bugünlük.

Allah kusurlarmızı affetsin... Tevfîkàt-ı samedâniyyesine mazhar eylesin… İmanları kamil, kalpleri hayatta olan müminlerin zümresine bizleri de kabul buyursun...

El-fâtiha!

Allah Rızası için İlim Öğrenmek

Kısa ve Öz Sohbetler

Server Yayınları

Dinle Hata Bildir/Öneride Bulun Not Ekle

Server Kürsü

Namaz Vakitleri

19 Cemâziye'l-Evvel 1446

21 Kasım 2024

İmsak

06:22

Güneş

07:51

Öğle

12:55

İkindi

15:26

Akşam

17:49

Yatsı

19:13

Mehmed Zahid<br>KOTKU

Mehmed Zahid
KOTKU

Hakkında

Hadis Dersleri (MZK)

Cuma Sohbetleri (MZK)

Münebbihat Dersleri

Mahmud Es’ad<br>COŞAN

Mahmud Es’ad
COŞAN

Hakkında

MEC YÂD ve Belgeseller

Hadis Dersleri (MEC)

Cuma Sohbetleri (MEC)

Tefsir Dersleri

Tasavvuf Sohbetleri

Mübarek Gün ve Geceler

Gurbet Sohbetleri

Hac ve Umre

Aile Eğitim Kampı Konuşmaları

Anma Programları

Konferanslar

Sorular ve Cevaplar

Diğer Çeşitli Konuşmalar

Muharrem Nureddin<br>COŞAN

Muharrem Nureddin
COŞAN

Hakkında

Konuşmalar

Mübarek Gün ve Geceler

Önemli Mesajlar

Basın Bildirileri

Tüm Sohbetleri Listele

Kısa ve Öz Paylaşımlar