Namaz Vakitleri

25 Cemâziye'l-Âhir 1446
26 Aralık 2024

İmsak

06:48

Güneş

08:20

Öğle

13:09

İkindi

15:27

Akşam

17:48

Yatsı

19:15

Detaylı Arama

Cuma Namazı

Mehmed Zahid KOTKU

Mehmed Zahid KOTKU#MZK

Hadis Dersleri (MZK)

14 Rebîü'l-Evvel 1391 / 09.05.1971
İskenderpaşa Camii/ İstanbul

İçerik

Cuma’nın Farz Olmadığı Kimseler

Cuma Namazı Ezanı Duyana Farzdır

Cuma Namazı Kölelere ve Hastalara Farz Değildir

Köyde Cuma Namazı

Allah’tan Firdevs Cenneti’ni İsteyin!

Cennet Size Çok Yakın

Cennetin Binalarının Yapılışı

Cennet Cömertlerin Yeri

Cuma Günü Gusletmek

Köyde Cuma Namazı

Cennetin Genişliği

Cennet Kılıçların Gölgesi Altında

Cennet Semâdadır

Cennet Annelerin Ayakları Altında

Cihadın Farz Oluşu

Açıklama

Gönül dostu, âlim Mehmed Zahid Kotku Hocamız İskenderpaşa Camii’nde 1958’den 1977 yılına kadar Ramûzü’l-Ehâdîs isimli hadis kitabından dersler yapmıştır. Ahmed Ziyâeddin Gümüşhanevî'nin derlediği Râmûzü’l-Ehâdis, alfabetik olarak sıralanmış hadislerden oluşmaktadır.

İlk zamanlar düzenli olarak Pazar günleri ikindiden sonra bir saat, Cuma günleri öğleden önce 45 dakika hadis dersleri yaparlarken, son yıllarında hadis derslerini Prof. Dr. Mahmud Es’ad Coşan Hocamız’a bırakmışlar, kendileri Cuma namazından sonra 10-15 dakikalık kısa konuşmalar yapmaya başlamışlardır. Bu konuşmalar irticalen yapılmış, bazen bir sahabeden bahsetmişler, bazen güncel bir olayı konu edinmişlerdir. Bu konuşmalar 1978 yılında başlamış, vefatına kadar devam etmiştir. Son konuşmaları vefatından bir hafta önce, 6 Kasım 1980’de Medine’de kaydedilmiştir.
Cuma’nın Farz Olmadığı Kimseler, Cuma Namazı Ezanı Duyana Farzdır, Cuma Namazı Kölelere ve Hastalara Farz Değildir, Köyde | gibi konu başlıkları içeren dini sohbet.

Tümünü Göster

İzledim/Dinledim, Hediyemi Al Hata Bildir/Öneride Bulun

Cuma Namazı

Mehmed Zahid KOTKU

Mehmed Zahid KOTKU#MZK

Hadis Dersleri (MZK)

14 Rebîü'l-Evvel 1391 / 09.05.1971
İskenderpaşa Camii/ İstanbul

İçerik

Cuma’nın Farz Olmadığı Kimseler

Cuma Namazı Ezanı Duyana Farzdır

Cuma Namazı Kölelere ve Hastalara Farz Değildir

Köyde Cuma Namazı

Allah’tan Firdevs Cenneti’ni İsteyin!

Cennet Size Çok Yakın

Cennetin Binalarının Yapılışı

Cennet Cömertlerin Yeri

Cuma Günü Gusletmek

Köyde Cuma Namazı

Cennetin Genişliği

Cennet Kılıçların Gölgesi Altında

Cennet Semâdadır

Cennet Annelerin Ayakları Altında

Cihadın Farz Oluşu

Açıklama

Gönül dostu, âlim Mehmed Zahid Kotku Hocamız İskenderpaşa Camii’nde 1958’den 1977 yılına kadar Ramûzü’l-Ehâdîs isimli hadis kitabından dersler yapmıştır. Ahmed Ziyâeddin Gümüşhanevî'nin derlediği Râmûzü’l-Ehâdis, alfabetik olarak sıralanmış hadislerden oluşmaktadır.

İlk zamanlar düzenli olarak Pazar günleri ikindiden sonra bir saat, Cuma günleri öğleden önce 45 dakika hadis dersleri yaparlarken, son yıllarında hadis derslerini Prof. Dr. Mahmud Es’ad Coşan Hocamız’a bırakmışlar, kendileri Cuma namazından sonra 10-15 dakikalık kısa konuşmalar yapmaya başlamışlardır. Bu konuşmalar irticalen yapılmış, bazen bir sahabeden bahsetmişler, bazen güncel bir olayı konu edinmişlerdir. Bu konuşmalar 1978 yılında başlamış, vefatına kadar devam etmiştir. Son konuşmaları vefatından bir hafta önce, 6 Kasım 1980’de Medine’de kaydedilmiştir.
Cuma’nın Farz Olmadığı Kimseler, Cuma Namazı Ezanı Duyana Farzdır, Cuma Namazı Kölelere ve Hastalara Farz Değildir, Köyde | gibi konu başlıkları içeren dini sohbet.

Tümünü Göster

İzledim/Dinledim, Hediyemi Al Hata Bildir/Öneride Bulun

Konuşma Metni

Elhamdüli’llâhirabbi’làlemîn... Ve’l-àkıbetü li’l-müttakîn... Ve’s-salâtü ve’s-selâmü alâ seyyidinâ muhammedin ve âlihî ve sahbihî ecmaîn...

Emma badü fe-ya ibadallahi usiküm ve nefsiyel-asiyete ve takvallahi ve atiu. İnnallahe meallezinettekav vellezine hüm muhsinun. Kalellahu tebareke ve teala fi kelam.

“—Mefhar-i mevcûdât Muhammed Mustafâ râ salevât!”

“—Seyyidü’s-sâdât Muhammed Mustafâ râ salevât!”

“—Habîb-i Hüdâ Muhammed Mustafâ râ salevât!!”

RE. 200/1 El-cumuatü alâ men semia’n-nidâe ... Sadaka rasûlü’llàh, fî mâ kàl, ev kemâ kàl. ...

Geçenki dersimizde de geçmişti. Cuma, bütün müslümanların üzerine farz-ı sabittir. Gün ismi olmakla beraber Cuma’dan murat, o gün kılınan Cuma namazı’dır.

Cuma günü çalışmayı bırakmak diye bir şey yok dinimizde.

Cuma günündeki haram vakit, yalnız Cuma ezanı okunduktan sonra, namaz bitinceye kadar olan vakittir. O zaman çalışmak, kazanç haramdır. Onun gayrı da çalışmak helâldir.

Feizâ kudiyeti’s-salatü ... “Cuma namazını kıldıktan sonra ... fenteşirû fi’l-ardı ... yer yüzüne dağılın, Allah’ın fazlından nasib arayın!” Fakat, asıl şey olan namazı ezandan, cami içindeki ezandan, namazı bitinceye kadar olan vakit, alışveriş haramdır. Cuma günü çalışmayı bırakmak diye bir şey yok dinimizde. Cuma, o gün kılınan namazın adı. Onun için,

RE. 199/18 El-cumuatü hakkun vâcibün alâ külli müslimin ... “Cemaatle Cuma namazı kılmak her müslümana farzdır Ancak şu dört kişi müstesna: Köle, kadın, çocuk, hasta.”

Cuma o günün adı olmakla beraber, o gün kıldığımız namaz, o Cuma ile geçmiş Cuma arasındaki günahlarımızın da affına sebep olur. O kadar kıymetlidir bu namaz. Ramazan’dan Ramazan’a olduğu gibi. Hacdan hacca olduğu gibi, Cuma namazının edasıyla Cuma’dan Cuma’ya o arada olan küçük günahlarımız Küçük günahlarımız, büyük günahlar demiyorum. Hatta üç gün de ilavesi vardır.

Cuma eğer hac mevsiminde, Arafe gününe rast gelirse, yetmiş derece fazileti vardır o seneki haccın. Ona hacc-ı ekber deniyor ama o yanlış bir tabirdir.

Bütün hac iki kısımdan ibarettir:

Hacc-ı asgar, hacc-ı ekber. Yalnız umre yapılırsa, onun adı hacc-ı asgar’dır, ufak hac demek. Öteki, Arafat’ta olan umumi hac; ona da hacc-ı ekber denir. Hacc-ı asgar hergün olur, senenin her mevsiminde olur. Hac mevsiminden başka zamanda her gün bu hacılık yapılabilir. Buna umre diyorlar. İmam-ı Şafi’ye göre farzdır. Bize göre sünnettir.

RE. 200/1 El-cumuatü alâ men semia’nnidâe. “Cuma namazı, Cuma ezanını işiten herkese farzdır.” “men semia’nnidâe” dediği, cuma ezanı okunan o beldede bulunan insanların hepsine bu borç terettüp eder. “İsterse belde haricinden olsun!” diyor.

Şafîlere göre beldenin haricinde de olsa; kasabalarda, köylerde tarlası var, bahçesi var, oralara gitmiş de olsa Cuma’dır o gün. O Cuma ezanı okunduğundan dolayı, o beldeye mensup kendisi. Onun için Cuma’ya gitmesi lazım.

Fakat bizim İmam-ı Azam Hazretleri demiş ki:
“—Ancak beldenin içerisinde olanlara vaciptir. Beldenin dışında olanlar müstesnadır.” demiş.

RE. 200/2 El-cumuatü vâcibetün, illâ alâ mâ meleket eymânüküm, ev zî illetin. ... “Cuma farzdır; sabittir, herkes üzerine. Yalnız müstesna köleler.

Mâlûm şimdi yok ya, eskiden kölelik vardı. Köle efendisine bağlıdır, hürriyeti yoktur. Cuma’da ise hürriyet şarttır. Bir insan ki hürriyet yoktur, o insana Cuma vacip olmaz. Yani başkasının hizmetine kendi nefsini satmıştır.

İkincisi illeti var, hastalığı var. Buna da borç değil. Meselâ, yürüyemiyor yahut göremiyor yahut hasta, gidecek hali yok. Bunlar müstesna… Bunlardan gayrı olan herkes için Cuma vacip sayılıyor. Vacip demek yani farz-ı ayın.

RE. 200/3 El-cumuatü vâcibetün alâ külli karyetin fihâ imâmün ... Evvelki hadiste “Bir beldede ezan sesini işiten herkese vacip!” dedi. Burada da herhangi bir köy ki,

RE. 200/3 El-cumuatü vâcibetün alâ külli karyetin ... “Karyetin” köy demek. Burada da herhangi bir köy ki, o köyde imam vardır; üç-beş- on ne kadarsa sayısı o köyün halkına Cuma vaciptir.

RE. 200/3 ... ve in lem yekün fihâ illâ erbaatün.

Köyde adam yok. Ancak üç kişi var, bir de imam dört. Bunlara vaciptir. Bunlar cemaat olurlar, dört kişiyle Cuma namazını kılarlar.

Burada erkek olarak dört kişinin bulunmasını söylemiş. İmam-ı Şafi’ye göre de 40 kişinin olması gerekir. Büyük memleketlerde caminin doldurulması şart. Camiyi dolduracak kadar cemaat varsa, orada cumanın kılınması lazım!

Hatta büyük memleketlerde ancak iki yere hasretmişler. “Arada bir büyük su varsa, bizim köprüler gibi köprüler varsa, iki yerde kılınabilir.” demişler. “Normalde bütün halk bir yere toplanacak, ancak orda Cuma namazı kılınacak”“ demişler.

Sonra insanlar çoğaldıkça zorluklar başlamış. O zaman herkesin bulunduğu yerde namazını kılmasına müsaade edilmiş. Yani cemaatin az olması cumanın kılınmasına mâni değil. Dört kişiye kadar müsaade etmiş, birisi imam üçü de cemaat oldu mu, cumanın kılınması borç oluyor. Cemaat çok olursa, tabi çokluk miktarınca da sevap olur.

RE. 200/4 El-cennetü mietü derecetin, mâ beyne külli dereceteyni ... kemâ beyne’ssemâi ve’l-ardı ... İla ahiril-hadis. Cenâb-ı Hak cümlemize lütfetsin, Cennet parayla alınır bir yer değildir. Allah-u Teàla lütfuyla bizi oraya koyarsa koyacak. Amellerimizle de giremeyiz oraya. Ancak yine Cenâb-ı Hakk’ın lütfuyla girebiliriz.

Cennet, yüz derece üzerine kurulmuş bir yerdir. Her derecenin arası da yer ile gök arası kadar uzak. Yani yüz dereceyi bu kadar düşünürsen, kim bilir ne kadar büyük ve geniş bir yer olacak.

Bunların sekiz tanesinin adı var. Bir tanesinin adı Firdevs denilen cennet, Cennetin en a’lâ yeri. Cenab-ı Hak'tan Firdevs'i isteyiniz diyerekten de.

RE. 200/4 ... ve vasatühâ ... Cennetin hem en âlâsı hem de ortası, güzeli.

RE. 200/4 ... ve fevkahû ... Bu Firdevs Cenneti’nin üstü Arşu’r-Rahman… O kadar büyük bir yer ki, bu varlıkların hepsi, yani yalnız dünya değil ne kadar varlıklar varsa bu Arş’ın önünde, büyük denizlerimiz üzerindeki bir saman çöpü gibi kalır. Arş o kadar büyük bir yer. ... Yani büyüklük nisbeti aklımızın, hafsalamızın alamayacağı derecededir.

RE. 200/4 ... ve minhâ tüfecceru enhâru’l-cenneti ... Cennetin ırmakları, suları Firdevs Cenneti’nden akar.

RE. 200/4 ... feizâ seeltümu’llàhe ... Siz Allah-u Teàlâ’dan bir şey dilediğiniz vakit, istediğiniz vakit,

RE. 200/4 ... fes’elûhü’l-firdevse. Firdevs Cenneti’ni isteyin!

Birisine dua ederken;
“—Senin makamını Cenab-ı Hak Firdevs-i Âlâ’da kılsın!” diye dua edilir. Bunlar Efendimiz SAS’ın tavsiyesi üzerinedir. İbn-i Asâkir, Ebû Ubeyde ibnü’l-Cerrah RA’dan; İbn-i Mâce, Muaz ibn-i Cebel RA’dan rivayet etmiş. Şimdi ravilere dikkat edin.

RE. 200/5 El-cennetü akrabü ilâ ehadiküm min şirâki na’lihî, ve’n-nâri misle zâlik. Yukarıda dedi ki:
“—Cennet yüz derece; her bir derecesinin arası yer ile gök arası kadar uzak.” Bak şimdi burada da diyor ki:
“—Cennet size ayağınızdaki giydiğiniz ayakkabının tasması — ki üstü demek— ondan daha yakın. Size cennet bu kadar yakın, Cehennem de keza o kadar yakın.”

Cenneti kazanmak, Allah-u Teàlâ ve Tekaddes Hazretleri’nin rızasını kazanmaya bağlı. Allah-u Teàlâ ve Tekaddes Hazretleri’nin rızası kazanıldı mı, cennet onun için hazır. Cennet bazı insanlara da müştak. Biz ona muştak olduğumuz gibi Cennet de bazı insanlara müştak. Kime? Allah-u Teàlâ rızası uğrunda ömürlerini bina eden insanlara, Cennet her zaman müştak. Cennetin insanlara,

RE. 200/5 El-cennetü akrabü ilâ ehadiküm ... Sizin birinize cennet o kadar yakın ki,

RE. 200/5 ... min şirâki na’lihî ... ayakkabısındaki tasmadan daha yakın. Uzakta değil cennet... Nedir? Hakk’ın rızasını gözetmek. Hakk’ın rızasının nerede olduğu bilinmez. Bilinmediği için Allah-u Teâlâ’nın bütün emirlerine dikkat ederek, kullarına şefkat ederek arayıp bulmalı!

Bu ihlas ve sadakata bağlıdır. İnsandaki ihlâs ne nisbette olursa, Allah-u Teâlâ’nın rızasına da o kadar olur. İhlâstaki kuvveti de sıdkına bağlı. İslâmiyet’teki sadakati ne kadar kuvvetliyse, ihlâsı o kadar olur, ihlası ne kadar çok olursa Allah-u Teâlâ’ya yakınlığı da o kadar olur. Allah-u Teâlâ’ya yakınlığı nispetinde de cennet ona yakın olur.

Fakat diyor ki: “—İhlâs kadar zor, ihlâs kadar zor bir şey yoktur.” Adı kolay: İhlâs. Adı kolay ama Allah-u Teàlâ buyuruyor ki: “—İhlâs bir sırdır, bir nurdur. O nuru ben ancak sevdiğim insanların içine veririm. ... Kimi seviyorsam o nuru ona veririm. Kime verdiysem onu, verdiğim zaman ihlâs sahibi olur o…

Allah-u Teàlâ’nın sevdiği kul olabilmek kolay bir şey değil! Onun için Peygamber SAS’i seveceksin ki orada da o şart var; Peygamber SAS’i seveceksin ki, o sevgi seni Allah’a götürecek. Allah da seni sevecek. Niçin? Peygamberin yolundan gittiğin için, onu sevdiğin için.

Allah’ın Habibini seviyorsun, onun yolunda gidiyorsun, ondan dolayı Allah-u Teâlâ seni seviyor, sevince de o ihlâs nurunu senin içine veriyor. İhlâs nurunu senin içine verdikten sonra, sana, cennet ayağından daha yakın.

Cehennem de bu kadar yakın. Uzak değil, ikisi de yakın. Nedir? İşte bu yolda iki ara var, bir tarafı Cennet’in, bir tarafı Cehennem’in…

O tarafa atlarsan Cennet’e, bu tarafa atlarsan Cehennem’e gidersin. O da sana çok yakın.

Nedir o Cehennem’in yakınlığı? Allah’ın yolundan ayrıldı mı, Peygamber’in yolundan da ayrıldı mı, tamam işte. Cehennem arkasında hemen…

Allah hepimizi affetsin... Rızası yolunda, uğrunda çalışan bahtiyar kullarının zümresine bizi de ilhak eylesin…

İslam’ın bir adı var tabi: İslam. Bunun mânâsında çok geniş düşünceler oluyor. “Ben müslüman oldum!” diyoruz:
“—Lâ ilâhe illa’llah, Muhammedün rasûlü’llah!” Ne demek bu?
“—Ben Allah-u Teâlâ’nın yolunda yürüyecek bir insanım! Allah-u Teâlâ’nın rızası yolunda yürümeyi kabul eden bir adamım!” Müslüman bu demek. Öyle olunca Allah-u Teâlâ’nın emirlerinin dışına çıkmaması lazım! Bir kere Allah-u Teâlâ’nın emirlerinin dışına çıkınca;
“—Ben nasıl müslümanım ya? Bir kere söz verdim Allah’a, ben müslümanım, herkes benden selamette.
“Ben senin emirlerini de kabul ettim, dinini de kabul ettim!’ dedim.”

Ha o zaman ne oluyor? Zayıf müslüman oluyor. Zayıf müslüman olunca, yine İslam’dan çıkmıyor. Zayıf müslüman olunca da ihlâslı olamıyor. O nur-u ilâhiyi Cenâb-ı Hak vermiyor.

Şimdi hepimizin arazileri var, mülkleri var, şunları var bunları var. İyi tohumu kötü yere atar mısın sen? Mutlaka yerin iyisini ararsın, orasını da güzel beller, hazırlarsın. O iyi tohumu oraya atarsın ki ziyan olmasın. Kötü yere atarsan tohum bir şeye yaramaz, kaybolur. Onun için insanın asıl itibarı, dışına değil içinedir.

Çünkü, mâlûm bizim kuyumcular var. Kuyumcularda işte çeşitli altın, elmas, inci, yakut, birçok şeyler var, cevahir var. O cevahirleri birtakım süslü kutuların içine koyuyorlar. Onları teşhir ediyorlar orada, gösteriyorlar. Onun kıymeti, onun dışında olan kutuda mı, yoksa onun içerisine konan ufacık bir elmas parçasında mı? Küpesinde, o küpenin de taşında ya da altınında... Elbette biliyoruz ki kutusunda değil kıymet. O kutunun içinde saklanan küpe mi, yüzük mü neyse ondadır.

Binaen aleyh insanın kıymeti de insanın bu dışında değil insanın içerisindedir. Gönül dediğimiz o âlemdedir yani. O gönül dediğimiz alem ne kadar kıymetli… Bu kıymet de herkesin yetişme nisbetine göredir.

Herkesin gönlü bir değildir. Peygamber SAS’in gönlüyle, o Ashab-ı Kiram’ın gönlüyle bizim gönlümüz bir olur mu? Elbette olmaz. Ama nisbet dahilinde her birimizin Allah-u Teâlâ’ya bir gönlü vardır. İşte o gönül ne kadarsa, o kadar Cenab-ı Hak’kın yakınlığı hasıl olur insanlarda.

Allah cümlemizi affetsin… Şimdi hepimizin kabahati çok. Hepimiz üstündeki kutuyu süslemeye bakıyoruz. Kutuda iş yok. Kutuyu gösterirsin sen alıcıya, “İşte şu yüzük, ister misin al bakalım!” Hiç onun kapağıyla uğraşır mı yüzüğü satın alan adam. İçindeki yüzüğü tercih eder.
“—Bakın bu yüzük, bu küpenin evsafı nedir?” diye kaç tane kuyumcuya gösterir.

Kaç ayardır, şudur budur… Ona emniyet getirirse, o küpesi için alacak o kutuyu. Kutu ne kadar olursa olsun. Asıl kıymet onun içinde saklanan o küçük parçada. Binaen aleyh bizim kıymetimiz de içimizde saklanan gönlümüzde.

Biz dışımızı ne kadar süslersek süsleyelim, ne kadar dikkat edersek edelim, bir gün ecel gelip alıp götürüyor bizi. Bunda kimsenin şüphesi yok. Götürdüğü vakit de o mezarlığa bizi koyuyorlar. Koyduktan sonra şu bedenin bozulmadan kaldığını kimse kabul etmez.

Bu beden, o toprağın içerisinde bir zaman sonra dağılıp gidiyor. Artık ona bakılacak bir hal bile kalmıyor. Açılsa da bir görsek! Hepimiz kaçarız oradan. Evvela toz kondurmadığımız o vücut, bak şimdi ne hale geldi? Demek ki o kadarmış onun kıymeti.

Asıl onun taşıdığı iç hali kıymetli, ona ölüm yok. Ölüm, bu cesede. Ceset geldi gidiyor, topraktan geldi toprağa inkılab ediyor. Ama içindeki o ruh kısmı, gönül kısmı o bakî… Ona bir şey yok.

Binaen aleyh onu burada nasıl beslediysen, orada o haliyle karşılaşacaksın. O yüzden mezar; ya Cennet’in bahçesi ya da Cehennem’in çukuru. O, burada kazanışa bağlı. Kazandığın takdirde Cennet sana senden yakın… Cehennem sana senden yakın, cenneti kaçırdığın takdirde… Allah cümlemizin muini olsun…

Cenneti çok istiyoruz. Neden? Cennet Cenab-ı Hak’kın rızasının yeri. Yoksa Cennet’e yemek içmek için, yaşamak için bir mahal diye özeniyorsa, o hayvanlar halidir. Orada yaşamak için cennet isteniyorsa, o hayvanların halidir.

İnsan cenneti ister, Cemalullah orada müşahede olunacağı için… Hakk’ın rızası orada olduğu için isteriz Cennet’i… Onun için İmam-ı Azam, “Keşke en son giren ben olsaydım!” demiş. Kolayca da sokmuyorlar adamı oraya... Cenab-ı Hak tevfik buyursun…

Şimdi bu cenneti bize tarif ediyor:

RE. 200/6 El-cennetü binâühâ ... “Cennet köşklerinin, binalarının yapılış tarzı,

RE. 200/6 ... lebinetün min fiddatin ... bir tuğlası gümüşten,

RE. 200/6 ... ve lebinetün min zehebin... bir tuğlası altındandır.

RE. 200/6 ... ve milâtuhe’l-miskü’l-ezferu ... Onun harcı, arasına koydukları harç,

RE. 200/6 ... e’l-miskü’l-ezferu ... Çok güzel koku neşreden bir misktendir.

RE. 200/6 ... ve hasbâühe’l-lü’lüü ve’l-yâkùtü ... Aralarına koydukları ufak tefek taşlar da inciden ve yakuttandır.

RE. 200/6 ... ve türbetühe’z-za’ferânü ... Toprağı da misk kokulu safrandandır.”

RE. 200/6 ... men dehalehâ yen’amü lâ yey’esü ... “Oraya giren kimse envai çeşit nimetlerle orada nimetlenir, yaşar.” Artık bir daha ona yeis denilen bir şey arız olmaz. ... Hiçbir nimete muhtaç olmaz, hiçbir zarurete düşmez.

RE. 200/6 ... ve yahlüdü lâ yemûtü ... Oraya girdikten sonra bu dünyadaki gibi bir müddet yaşayıp ölmek yoktur. Orada ebedî olarak yaşar, ölmez.

RE. 200/6 ... lâ yemûtü ... Ölmez.

RE. 200/6 ... lâ teblâ siyâbühüm ... Elbiseleri eskimez. Cennete 33 yaşında girilir, o 33 yaş daim olur insanda. Yani gençlik, gençliğin tam kuvvetli devri devam eder durur. Burası gibi 40-50-60 yaşına girer, 70 yaşına girer, hayatından bıkar, “Artık ölsem!” diye bakar, öyle iş yok orada.

RE. 200/6 ... lâ teblâ siyâbühüm ve lâ yefnâ şebâbühüm. Ne esvabları eskir ne de gençliklerine bir yokluk gelir. Gençliği daima gençlik, giydiği esvab da her ne şekilde olursa olsun, eskimez. Peygamber SAS Efendimiz buyurmuşlar ki:

RE. 200/7 El-cennetü darü’l-ashiyâi ... Bu cennet kimin yeri? Cennet, cömertler yurdudur. Cennete girecek insanlar, cömert insanlardır. Bir misal hatırımda kalmış: Bir cömert var, bir alim var, bir şehid var… Bu üç kimse cennetin kapısına geliyorlar. Her birisi:
“—Hak benimdir, Cennete önce ben gireceğim!” diyor. Vazifeli melek şehide soruyor:
“—Sen neden bu davayı yapıyorsun?”
“—Çünkü canımı verdim, daha bundan ötesi mi var? Binaen aleyh cennet benim, ben gireceğim önce!” diyor. O melek tekrar soruyor:
“—Bu şehidlikteki dereceyi nereden öğrendin sen?”
“—Hocalar söyledi, onlardan duydum.” Melek diyor ki:
“—O zaman sen hocanın önüne niye geçiyorsun, ayıp değil mi?” Hoca diyor ki:
“—Ben gireceğim, ben kazandım.” diyor. Melek soruyor:
“—Hocaefendi sen bu tahsili ne ile yaptın?”
“—Ashiyanın, cömertlerin yardımıyla…” Eski zamanda böyle mektepler, teşkilatlar yoktu. Melek diyor ki:
“—E öyleyse, sen de onların önüne geçme!” diyor. O zaman ilk girme hakkını cömert kazanıyor ve önden çekilip gidiyor. Bir rivayette de cömerde:
“—Sen cömertliği kimden öğrendin?” diyorlar. O da:
“—Hocalardan öğrendim!” diyor, yine hocaya hak veriyorlar. O da ihtilaflı olmuş.

RE. 200/7 ... ve’llezî nefsî bi-yedihî ... Efendimiz SAS’in ekseriyetle yeminleri bu şekilde idi. Yani “Vallahi” diye yemin etmezdi, “Nefsim yed-i kudretinde olan Allah’a yemin olsun ki…” yemini böyleydi.

RE. 200/7 ... lâ yedhülü’l-cennete ... “Şu kimseler cennete giremez.” Kimdir onlar:

1.Bahil. Cömerdin mukabili olan, cimri, eli sıkı adam. Bu giremez.

RE. 200/7 ... ve lâ àkkun vâlideyhi ...

2.Ana babasını dinlemeyen. Onlara karşı asi olan ve onlara envai çeşit hakaret eden, şu eden bu eden…

RE. 200/7 ... ve lâ mennânün bimâ a’tà.

3.Mennân; verdiğini başa kakan kimse.
“—Ben besledim kerata seni! Sana bu kadar iyiliklerim var. Yaptığın şeyden utanmaz mısın?” filan diye icap ettikçe de başına kakıyor bu yaptığı iyilikleri. Mennânün diyorlar buna. Başa kakma. “Bu üçüne cennet haramdır.” diyor. Cennete bu üç kişi giremeyecek. Bu başka rivayetlerde altıya, sekize, ona çıkarılıp daha çoğalıyor. Yani burada kısa olarak üçü zikredilmiş. Enes ibn-i Mâlik RA’tan rivayet etmişler.

RE. 200/8 El-cumuatü ile’l-cumuati ... Cuma'dan Cuma'ya,

RE. 200/8 ... ve’ssalevâtü’l-hamsü ... Beş vakit namaz sabahtan öğleye, öğleden ikindiye, ikindiden akşama, akşamdan yatsıya, yatsıdan da sabaha kadar

RE. 200/8 ... keffârâtün limâ beynehünne ... aralarında olan hatalara kefaret olur. Tövbe bile etmeden, bunlar otomatik olarak arada olan günahlara kefaret olurlar. Mesela arada ufak tefek hatalar olur. Abdest alındıkça, namaz kılındıkça bu hatalar silinir gider.

RE. 200/8 ... me’ctenibeti’lkebâirü ... Yalnız şu şartla: Büyük günahlardan kaçınmak şartıyla. Büyük günahlardan kaçınmak şartıyla, aradaki ufak günahlara kefaret olur Cuma’dan Cuma’ya, namazlardan namaza, abdestten abdeste…

RE. 200/8 ... ve’lguslü yevme’l-cumuati keffâretün ... Cuma günündeki gusül de günahlara kefarettir. Cuma’nın birçok faziletleri vardır. Cuma bahislerinde çok geniş tafsilat vermiştir rahmetlik Hamdi Efendi. Cuma günü müslümana birçok vazife düşer:

1. Sabahleyin kalkınca güzelce gusletmesi.
2. Cuma’dan evvel tıraş olması, temizlenmesi.
3. Cuma günü yeni elbise giymesi, yoksa temizini giymesi, yıkanmışını giymesi. Gusletmesi...
4. Kokulanması, taranması.
5. Cuma’dan evvel ilk saatte camiye girip ibadetle meşgul olması.
6. Cuma’dan sonra hasta ziyareti.
7. İlim meclislerine gitmek.
8. Akraba-i taallukat, eş ve dost ziyaretleri yapmak. Cuma’nın fadaili hakkında zikrolunmuştur ...

Büyüklerimiz derler ki:
“—Hiçbir zaman Cuma günü biz guslü terk etmedik. Ne yazın ne kışın.” Elhamdülillâh bugün memleketimizde her türlü rahatlıklar, kolaylıklar var. Bir banyo yaparsa insan Cuma günü, günahlarına kefaret olur. Onu başka zamanda yapacağına, pazar günü yapacağına, banyosunu Cuma gününe ayırır, Cuma günü banyosunu yapar, temizlenir, Cuma namazına gusül abdestiyle gelir.
Dün bir efendi geldi de, insanlar hiç bilinmiyor, yani çok muhterem bir kimse.
“—Ben boy abdesti almadan Kur’an okumam katiyyen!” dedi. Kız kardeşi vardı, sizlere ömür vefat etmişti, o münasebetle gelmiş.
“Okuduğun o hatmin sevabını bana da bağışla! Ben yapamadım çünkü bunu.” dedi. Halbuki o mendubdur ama Cuma günündeki gusül muhakkak terk edilmemelidir. Yeni temiz elbise giyip, evvel vakitte camiye gelip oturursun. Varsa vaaz dinlersin, nasihat dinlersin; yoksa Kur’an okumasını biliyorsan Kur’an’ını alır okursun! Daha bir şey bilemiyorsan tesbihcağızını alırsın “Allah… Allah…” der geçersin. Bu Cuma günündeki gusül de günahlarına kefarettir senin. Bak! Bu gusülle hem bizi temizliyor, hem de günahlarımızı affediyor Cenâb-ı Hak.

RE. 200/8 ... ve’l-meşyü ile’l-cumuati küllü kademin minhâ keameli ışrîne seneten Cuma’ya gitmek için atılan her adım, yirmi senelik amele bedeldir.

RE. 200/8 ... feizâ ferağa min salâti’l- cumuati ücîze bi-ameli mietey senetin. Zaruretler müstesna, bundan gayrı dünya işleri için Cuma’yı terk eden insanları, münafık defterine geçiriyorlar. Üç cumayı da böyle birbiri üzerine terk ettiği takdirde, bir de mühür basıyorlar üzerine…
“Artık bunda hayır yok!” demek yani. Mühürleniyor gönlü. Artık o mührü bozdurmak ne kadar zor iş kim bilir.
“—O kişinin cenaze namazı kılınır mı?” Kılınır. Bunlar ne kadar mühim olursa olsun, bir müslümanı müslümanlıktan çıkarmaz. Şimdi bunun altında bir hadis-i şerif gelecek, yetişirsek ona, onu orada izah ederiz.

RE. 200/9 El-cumuatü vâcibetün alâ ehli külli karyetin ... Yukarıda geçen hadisi bir daha burada başka şekilde izah ediyor.
“Cuma her köy ahalisine vaciptir.”

RE. 200/9 ... vein lem yekûnü illâ selâsetin ... üç kişi olsa bile vaciptir;

RE. 200/9 ... râbiühüm imâmühüm ... dördüncüsü imamları olmak üzere.” İmamdan gayrı üç kişi oldu mu, Cuma sahih olur. Şimdi yine Cennete geçti.

RE. 200/10 El-cennetü mietü derecetin velev enne’l- àlemîne’ictemeù fî ihdâhünne vesiahüm. Şimdi bak! “Ne kadar alemler varsa…” diyor. Âlem demedi. Âlemîn deyince ‘akıl sahipleri’ içindir diyor. Akıllı olsak birleşiriz, akıllı olsak toplanırız, akıllı olsak Allah yolundan ayrılmayız. Bizim bu dünyaya ziynet verişimiz, kıymet verişimiz aklımızın eksikliğindendir. Allah'a döner, dünya eski halinde ne ise, ilk yaratıldığında nasılsa o halde kalır. ...

Onun için akıl, ancak Peygamber SAS’in aklıdır. Bütün peygamberler de öyle idi de en son peygamber bizim peygamberimizdir. Bizim Peygamberimizin aklıyla ölçülebilecek bir akıl sahibi de yoktur. Olmayacaktır da kıyamete kadar... Binaen aleyh Peygamber Sas'ın aklı bu işe ermiyordu demek küfre götürür.

Onun aklı dünyanın her şeyini camidir. Bizim aklımız her şeye yetmez. Ancak Rasûlüllahın aklına müracaat ederiz ki, onun sünnet-i seniyyesinden alabildiğimiz akıllarla ancak istikametimizi düzeltebiliriz. Ehlullah’tan Şakîkü’l-Belhî isimli bir zat var. O; Belh diyarı, Horasan, eski Türkistan memleketlerinden. Onun bir talebesi var: Ebû Halim diyorlar. Medine-i Münevvere’ye gitmiş bu zat. Hac için yahut ne maksatla gittiyse… Bakmış ki o zaman Medine-i Münevvere şimdiki gibi de değil. E tabi nasıl bir binalar gördüyse;
“—Burası neresi?” demiş. Diyorlar ki:
“—Belde-i Rasûlüllah…”
“—Yok! Yalan söylüyorsunuz. Belde-i Rasûlüllah değil burası. Belde-i şeytan olmuş burası!” Tutuyorlar hapse atıyorlar. “Sen buraya nasıl Belde-i İblis dersin?” diyerekten. Çekiyor hakim sorguya:
“—Neden öyle dedin?” diyor. Diyor ki:
“—Peygamber SAS’in beldesinde, Peygamber SAS’in yaşadığı hayatın bir nümunesi olur. Öyle bir nümune kalmamış burada. Peygamber SAS’in böyle kocaman binaları var mıydı, böyle saltanatı var mıydı, böyle dayamaları döşemeleri var mıydı?” diyor, sayıyor hepsini. Hak veriyorlar adama, beraatını alıp gidiyor.

Şimdi bugünkü bizim israf dediğimiz, hatta israfın dışında olan şu saltanat hepimizde var. Bugün hepimizde öyle bir saltanat var ki, bu saltanat Rasûlüllah’ın hayatına hiç de uymaz. Rasûlüllah dünyada Allah’a en güzel, sevgili kulu, peygamberi… Hiç iltifat etmedi dünyaya. Niçin? Gönlünün dünyaya kaymasını istemedi. Bize nümune çünkü. O öyle saltanat içinde yaşasaydı, kim bilir biz şimdi göklere kadar uzanırdık.
“—Ümmetim bana uysun, ümmetim benim hayatımı bilsin!” istedi. Çünkü bu hayat fani. 50-60-80. İşte o kadar. Onun arkası yok. Asıl ebediyet hayatı Ahiret hayatıdır.
“Ahiret hayatını kazanmaya çalışsın ümmetim!” diyerek dünyaya hiç iltifat etmedi. Dünyanın altınları onun emrine müheyya iken dağıyla taşıyla beraber; onların hiçbirine iltifat etmedi. Hatta hepinizin malumu Hz. Ömer bir gün acıdı. Geldi baktı ki mübarek yüzlerine hasır iz etmiş. Hasırın üzerinde yatıyor yani. Dedi ki:
“—Yâ Rasûlallah, nedir bu? Şu kisraların, kayserlerin, kralların saltanatlarına bak! Allah’ın habibi sen olacaksın da, senin şu hayatına bak!” Ah, çok okumak lazım kardaşlar! Onun hayatını çok okuyun. Onun kızı olan Hz. Fatıma’nın hayatını çok okuyun. Onlar bize büyük bir nümune ve ibrettir. Onlar niçin dünyaya iltifat etmediler?

Bugün biz, kızımız gelin olurken dünya kadar masraflara boğuluyoruz. Oğlumuzu evlendirirken dünya kadar masraflara boğuluyoruz. Bunların hiçbirisinin kitabımızda yeri de yoktur yani. Bunlar hep göreneğe ait… Birçok böyle meşakkatler, fenalıklar ki, dolayısıyla bizi dünyaya bağlıyor. Dolayısıyla Allah’tan uzaklaştırıyor. ...

RE. 200/14 El-cennetü tahte zılâlü’s-suyûf. Burada da “Cennet kılıçların gölgesi altında…” buyrulmuş. Yani mücahidlerin demek yine o da. Bu hususta çok büyük dersler yapmışlardır.

RE. 200/ 15 El-cennetü fi’s-semâi, ve’nnâru fi’l-ardı. “Cennet semada üstte yani; Cehennem de yerde, alttadır.”

RE. 200/16 El-cennetü tahte akdâmü’lümmehâti. Yukarıda dedi ya “Valideyne asi olan cennete giremeyecek!”“ diye. Şimdi de burada diyor ki: “—Cennet annelerin ayağı altında…” Yani annelerin rızasının altında demek. “Onlara itaat etmek, sözlerini dinlemek suretiyle Cennet’e girebilirsiniz” demek. O ihlas babında hatırımda kalmış: Fakir bir zat, koyunları var, koyunlarından süt sağıyor. Anası babası çok ihtiyar. Sütü eve getiriyor, evvela onları doyuruyor, sonra çoluğunu çocuğunu doyuruyor. Bir gün biraz geç kalmış, gelmiş bakmış ki, uyuyakalmış ihtiyarlar. Hava da biraz soğukmuş. O, süt kabı elinde sabaha kadar, onlar uyanıncaya kadar ayakta durmuş.
“—Uyumuş bunlar. Kabı şuraya koyayım da, ben de biraz yatayım!” dememiş. Biz olsak;
“—Madem uyumuşlar, sütü yanlarına koyayım da ben de biraz dinleneyim.” deriz. Çünkü biz de yorulmuşuzdur. Fakat öyle yapmıyor. Hakk’ın rızasını kazanmak için sabaha kadar, onlar uyanıncaya kadar ayakta bekliyor. Yahut uyandırabilirdi, “Baba süt getirdim size. İçin de öyle yatın, uyuyun!” diyebilirdi. Onu da dememiş. Ama Cenab-ı Hakkın da bu hoşuna gitmiş, onun öyle sabaha kadar ayakta bekleyişi…

Sebebi de şu: Üç arkadaş gidiyorlarmış. Bir fırtına… Bunlar bir mağaraya iltica etmişler. Yukarıdan yuvarlanan kayalar nasılsa gelmiş mağaranın kapısını da kapamış. Kalmışlar içerde mahpus. Çare yok. En nihayet demişler:
“—Allah’a yalvaralım da bakalım, Cenab-ı Hak eğer dualarımızı kabul eder de kurtarırsa ne âlâ. Yoksa ölümden başka çare yok.” O üçü de ayrı ayrı dua ederken birisi de bu duayı yapmış.
“Yarabbi!” demiş. “İşte o gün babama bu hizmeti yaptım ya. Eğer sen bu hizmetimi kabul ettiysen, bizi buradan kurtar!” demiş. Taş iyi kötü şöyle bir parçacık açılmış. Ötekilerin de duasıyla kurtulmuşlar tabi. Yani ana babaya itaatte, hürmette saygıda kusur göstermemek lazım! Halbuki bugün birçok annelerden dinliyoruz. Geliyor feryad ediyor, figan ediyor:
“—Aman Hocaefendi! Okuduğun bir şey varsa, bildiğin bir şey varsa söyle de okuyalım da, şu çocukların ellerinden kurtulalım!” diyor. Yani çocuğu olduğuna pişman olmuş adam.

RE. 201/1 El-cihâdu ... ...

RE. 201/1 El-cihâdu vâcibün ... Bu da farzdır.

RE. 201/1 ... aleyküm ... Sizin üzerinize

RE. 201/1 ... mea külli emirin ... Her emirle. Amirin iyiliği veya kötülüğü sizi alakadar etmez. Siz başınıza geçen hangi emir olursa olsun, cihada gitmek mecburiyetindesiniz. Çünkü vaciptir üzerinize… Şimdi emiri tarif ediyor:

RE. 201/1 ... berran kâne ev fâciren ... “—İsterse o emir iyi bir insan olsun, isterse fasık, facir, yâni hudud-u ilahiden dışarı çıkmış günahkâr bir kimse olsun... Onun günahı seni alâkadar etmez. Sen onun günahından mes’ul değilsin. Sen onun emri altında dövüşe gideceksin.” diyor.
“—Ben bu adamla dövüşür müyüm! Şu adama bak, namaz kılmaz, oruç tutmaz deme!

RE. 201/1 ... ve in hüve amile’l-kebâire ... İsterse o büyük günahları işlemiş de olsa...” Meselâ zina gibi, sirkat gibi, kumar gibi günahlar kebâirdir. Bu kebairleri işlemiş olsa dahi senİ alâkadar etmez. Çünkü bizim itikadımızda, kebairi işlemekle mü’min mü’minlikten çıkmaz; derecesi düşer. Şimdi burada diyor ki:

RE. 201/1 ... İnna’llàhe le-yüeyyidü hâzê’d-dîne bi’rracüli’l-fâciri. Çünkü Allah-u Teàlâ’nın işine akıl sır ermez. Bir facir adamla da, fasık adamla da bu dini te’yid eder. Sen de ona hizmet etmiş olursun, sen de bu sevabı kazanırsın orada…

RE. 201/1 ... ve’s-salâtü ... namaz kılmak,

RE. 201/1 ... vâcibetün aleyküm ... Vakit namazlarını cemaatle kılmak sizin üzerinize vaciptir. Nasıl cihad vacipse, namaz da vaciptir.

RE. 201/1 ... halfe külli müslimin ... Her müslümanın arkasında namaz kılmak vaciptir.

RE. 201/1 ... berren kâne ev fâciren ... isterse o imam iyi olsun, isterse kötü olsun. İyi olursa ne a’lâ, nimettir. Ama kötü olursa, birisi der:
“—Ben bu imamın arkasında namaz kılar mıyım, gelmem camiye...” Öteki adam:
“—Bu imamın arkasında namaz olmaz!” der, o da gelmez. Ne olur cami? Boş kalır, cemaatsiz kalır. Binaen aleyh öyle değil.

RE. 201/1 ... ve’s-salâtü vâcibetün aleyküm halfe külli müslimin berren kâne ev fâciren ... Onun için, imam ister iyi olsun ister kötü olsun, Bu caminin imamını beğenmedik hoşumuza gitmedi, öteki caminin imamı da çok hoşumuza gitti. Her şeyi yerinde… Oraya gidip de namazı orada kılmak efdaldir. O başka… Ama olmadığı takdirde, cemaati terk etmek caiz değil.

RE. 201/1 ... ve in hüve amile’l-kebâire ... Büyük günahları işlemiş olsa dahi o imama uyun, onun arkasında namazınızı kılın!

RE. 201/1 ... ve’s-salâtü vâcibetün aleyküm “Ölen her Müslümana cenaze namazı kılmak da vaciptir.

RE. 201/1 ... alâ külli müslimin yemûtü ... Her “Lâ ilahe illallah, Muhammedün rasûlü’llah” diyen kimsenin cenaze namazını kılmak sizin üzerinize vaciptir. İster bu cenaze iyi olsun ister kötü olsun. Şimdi dinleyin yine:

RE. 201/1 ... berren kâne ev fâciren ... İster bu cenaze iyi olsun ister kötü olsun. ...

RE. 201/1 ... ve in hüve amile’l-kebâire ... “—Günah da işliyordu canım! İçki içiyordu, işte kumarbazdı, sarhoştu efendim, hırsızdı… Anasına babasına da âsî idi,” Daha neler varsa, ne kadar kebâir ehli olursa olsun cenaze namazını kılın! ... Bunlar farzı kifayedir Allah hepimizi affetsin… Tevfikat-ı samedâniyyesine mazhar etsin... Onun için bu hadisi şerif, Ebû Dâvud, Ebû Ya’lâ, Taberânî ve Beyhakî, Ebû Hüreyre RA’dan rivayet etmişler

Allah hepimizi affetsin… Tevfikat-ı samedâniyyesine mazhar etsin... Peygamber Efendimiz’in sünnet-i seniyyesine ittibâ ederek yaşayıp, hüsn-i hatime ile dünyadan ahirete göçen kullarının arasına bizleri de kabul buyursun…

Allah Rızası için İlim Öğrenmek

Kısa ve Öz Sohbetler

Server Yayınları

Dinle Hata Bildir/Öneride Bulun Not Ekle

Server Kürsü

Namaz Vakitleri

25 Cemâziye'l-Âhir 1446

26 Aralık 2024

İmsak

06:48

Güneş

08:20

Öğle

13:09

İkindi

15:27

Akşam

17:48

Yatsı

19:15

Mehmed Zahid<br>KOTKU

Mehmed Zahid
KOTKU

Hakkında

Hadis Dersleri (MZK)

Cuma Sohbetleri (MZK)

Münebbihat Dersleri

Mahmud Es’ad<br>COŞAN

Mahmud Es’ad
COŞAN

Hakkında

MEC YÂD ve Belgeseller

Hadis Dersleri (MEC)

Cuma Sohbetleri (MEC)

Tefsir Dersleri

Tasavvuf Sohbetleri

Mübarek Gün ve Geceler

Gurbet Sohbetleri

Hac ve Umre

Aile Eğitim Kampı Konuşmaları

Anma Programları

Konferanslar

Sorular ve Cevaplar

Diğer Çeşitli Konuşmalar

Muharrem Nureddin<br>COŞAN

Muharrem Nureddin
COŞAN

Hakkında

Konuşmalar

Mübarek Gün ve Geceler

Önemli Mesajlar

Basın Bildirileri

Tüm Sohbetleri Listele

Kısa ve Öz Paylaşımlar