Namaz Vakitleri

İstanbul
27 Zilhicce 1445
03 Temmuz 2024

İmsak

03:30

Güneş

05:29

Öğle

13:13

İkindi

17:13

Akşam

20:47

Yatsı

22:37

Detaylı Arama

Hayra Davet Etmek

Mehmed Zahid KOTKU

Mehmed Zahid KOTKU#MZK

Hadis Dersleri (MZK)

İskenderpaşa Camii/ İstanbul

İçerik

Bir Kimse İflas Ederse

Varisin Malını Kendi Malından Çok Sevmek

Kadının İzinsiz Sokağa Çıkması

Nafile Namaz Kılmanın Mükâfatı

Kötülüğe İzin Vermenin Cezası

Açı Doyurmanın Karşılığı

Hayra ve Şerre Davet Etmek

Hasta Ziyaretinin Mükâfatı

Müslümanların Musafahalaşması

Yalan Yeminle Gasp

Yalan Yeminle Başkasının Malını Almak

Kadının Boşanmak İstemesi

Kadının Kokulanıp Dışarı Çıkması

Açıklama

Gönül dostu, âlim Mehmed Zahid Kotku Hocamız İskenderpaşa Camii’nde 1958’den 1977 yılına kadar Ramûzü’l-Ehâdîs isimli hadis kitabından dersler yapmıştır. Ahmed Ziyâeddin Gümüşhanevî'nin derlediği Râmûzü’l-Ehâdis, alfabetik olarak sıralanmış hadislerden oluşmaktadır.

İlk zamanlar düzenli olarak Pazar günleri ikindiden sonra bir saat, Cuma günleri öğleden önce 45 dakika hadis dersleri yaparlarken, son yıllarında hadis derslerini Prof. Dr. Mahmud Es’ad Coşan Hocamız’a bırakmışlar, kendileri Cuma namazından sonra 10-15 dakikalık kısa konuşmalar yapmaya başlamışlardır. Bu konuşmalar irticalen yapılmış, bazen bir sahabeden bahsetmişler, bazen güncel bir olayı konu edinmişlerdir. Bu konuşmalar 1978 yılında başlamış, vefatına kadar devam etmiştir. Son konuşmaları vefatından bir hafta önce, 6 Kasım 1980’de Medine’de kaydedilmiştir.

Tümünü Göster

İzledim/Dinledim, Hediyemi Al Hata Bildir/Öneride Bulun

Konuşma Metni

Eùzü bi’llâhi mine’ş-şeytàni’r-racîm. Bi’smi’llâhi’r-rahmâni’r-rahîm.

El-hamdü li’llâhi rabbi’l-àlemîn... Ve’l-àkıbetü li’l-müttakîn... Ve’s-salâtü ve’s-selâmü alâ seyyidinâ muhammedin ve âlihî ve sahbihî ecmaîn...

İ’lemû eyyühe’l-ihvân... İnne efdale’l-kitâbi kitâbu’llàh... Ve enne efdale’l-hedyi hedyü muhammedin salla’llàhu aleyhi ve sellem... Ve şerre’l-umûri muhdesâtühâ... Ve külle muhdesin bid’ah... Ve külle bid’atin dalâleh... Ve külle dalâletin fi’n-nâr... Ve bi’s-senedi’l-muttasıli ile’n-nebiyyi salla’llàhu aleyhi ve selleme ennehû kàl:

RE. 177/10 Eyyümâ raculin eflese, ve indehu sil’atün bi- aynihâ, ve sàhibuhâ ehakku bihâ dûne’l-guramâi.

Abdü’r-rezzak, Ebû Hüreyre RA’dan rivayet etmiş

Herhangi bir adam ki iflas etmiştir. Ticaret alemi… Siz de ona bir mal vermişsinizdir. Malınız o iflas edenin elinde duruyor. Ona sahibi aynen sahip olur.

Tabii birçok alacaklılar var ama, onların malları satılmış, paralar gitmiş. Şimdi ondan hak isteyecekler ama bu adamın malı duruyor dükkânda... Bu adam, bu dükkândaki malına tesâhüp eder (sahiplenir), bu mal benim diye.. İflas etti diye tamam.

Bu diğer mezheplerin görüşüdür. Bizim mezhebimizde ise; bu borçlunun bütün borç verenler tarafından, ne bulunduysa içeride, onlar taksim olur. Herkese alacağı nisbetinde bir şey verilir. İflasa gelince, Efendimiz SAS sormuş ashabına:
“—Müflis kimdir?” demiş.

Bu değil de buna taalluk eden başka bir hadis. İşte demişler ki:
“—Malını kaybeden, zarar eden insandır.”
“—Yok demiş, o değil!”

O da müflistir ama hakiki müflis odur ki, çok namaz kılmış, çok oruç tutmuş, çok hayr u hasenat etmiş bir adam. Huzur-u Rabbi’l-alemine varınca oradan o alacaklı geliyor, o hakkını istiyor; beriden beriki alacaklı geliyor, o hakkını istiyor. Adamın elindeki, avucundaki bitiyor. O gün artık ödeyecek bir şeyi yok… Diyorlar ki:
“—Yâ Rabbi, bizim alacaklarımız bunda kaldı, ödeyemedi borcunu bu adam. Ne yapalım?

E bunun hasenatlarından ver bize. Hasenatları bitiyor. E bizim günahlarımızı yükle ona. Madem veremiyor borcunu, bizim hak ve günahlarımızı onun üstüne yükle. Ona da razı oldu.

Asıl müflis odur ki berikini dövmüş, berikine sövmüş, berikine haksızlık yapmış, zulmetmiş. O gün onların hepsi haklarını istemeye geldikleri vakitte o gün para yok ki versin. O gün sevaplarını verecek ve onların günahlarını yüklenecek. Netice itibariyle Allah esirgeye cehenneme sürüklenmesine vesile olacak. Asıl müflis, bu müflistir.

Bu dünyadaki iflasın kıymeti yok. Bugün iflas eder, yarın düzeltir işini, başka. Onun için bunun mukabilinde ah kardeşler, yani bu ahlaka dayanan bir derstir ama bu sözlerle olmuyor bu iş yani. Sözlerle olmuyor ne okusan olmuyor, dinlesen olmuyor, bilsen olmuyor. Bu hususta bir Allah’ın lütfu lazım, bir de mücahede denilen şey lazım. Allah’ın lütfuna uğrayamazsan yine olmaz. Mücahede de yaparsın ama muharebeler, herkes yapıyor. Fakat lütfa uğrayamayanlar mağlub oluyor. Lütf-u ilahiye uğramak için de daima eli açıp, aman ya Rabbi deyip, yalvarıp, tazzaru ve niyaz edip, kendini ona teslim etmek. Onun himayesine girebilmek. Himayesine girebilmek de kolay değil yani. Emrinden dışarıya çıkmayacaksın, bütün yasaklarını da terk edeceksin ve ona kendini sevdireceksin ki onun himayesine mazhar olasın.

Şimdi biliyorsunuz ki elektrik geliyor evimize. Bu teller kabloludur. Fakat dış hatlarda kablo yoktur. Bu kablo demek, himaye demektir. Bize gelen, musallat olan şehvetler var ki bu elektriğin cereyanından daha fazla cereyanı vardır onun, yakıcılığı vardır yani. Bu elektrik yakar. O şehvetin, nefsin, arzuların yakışı, o elektrikteki ateşin yakışından çok fazladır. Şimdi bu tele yakın bir tahta parçası olursa, cereyan onu atlıyor. Bir atlıyor, iki atlıyor. Atlarken atlarken, onu yakıyor orada. Diyorlar ki işte kontak yaptı, yangın oldu diyorlar. Koca çarşı yandı. Ne idi? Elektriğin oradan tahtaya atlamasıyla oldu.

Günahtan kurtulmanın çarelerinden birisi, günah yerlerinden uzak kalmaktır. Günah yerine uğradın mıydı o atlayacak. O cereyanlar atlayacak ve netice itibariyle seni de yakacak, etrafını da yakacak. Günaha mucib olacak şeylerden uzak kalmanın yolunu bulmak lazım, çaresini bulmak lazım. Allah onun için hepimizi affetsin. Bir ayet-i kerime var. O ayet-i kerimede Cenab-ı Hak bize diyor ki:

... Eraeyte meni’ttehaze ilâhehû hevâhu ... (Furkan, 25/43)

Şimdi bizim bir Allah’ımız var. Cenab-ı Hak burada diyor ki hevalarını ilah edinenleri görüyor musun? Hevasını da Allah’a tercih ediyor. Heva, arzu yani. Arzularına tebeiyyet... Arzularına tebeiyyet de bir Allah oluyor ortada. Allah’tan gayri bir Allah oluyor.

Onun için arzulara uymak, şirktir diyorlar. Gâvurun karşısında bir put var, İsa diyor, Allah’ın oğludur diyor yahut Allah’a başka türlü eş koşuyor. Puta diyor ki: Bu da beni Allah’a ulaştıracak diyor. Allah’a şirk koşuyor. O müşrik, gözünün önünde bir heykel canlandırıyor, o canlandırdığı heykeli şirk koşuyor Allah’a. Onun için Kur’an-ı Azîmü’ş-şan’da;

... Ve men yüşrik bi’llâhi fekadi’ftera ismen azîmâ. (Nisâ, 4/48)

Çeşitli ayetlerle müşrikleri Allah affetmeyeceğini söylüyor. Çünkü Allah birdir. Çünkü Allah birdir, ona başkasını şerik koşmak caiz değil. Ama beri tarafta da bizim gibi, karşısında bir müşekkel şey yok. Yok ama içeride saklı var arzular. Bu saklı olan arzular da Allah-u Teàlâ’ya …

Bu da üç tane. Mal, can, sevgi. Bu üç şey; mal, can, sevgi... Sevginin hududu yok. Çeşitli sevgiler var. Herkesin içerisinde bir çeşit sevgi vardır. Günaha da sevgi olur, iyiliğe de olur… Meselâ Allah’ı sevmek iyi bir şey, fakat Allah’ın sevmediğini sevmek, o da kötü bir şeydir. Ona karşı bir sevgidir o. Onun için insan bu üç şeyden kendini kurtaramazsa, o da zimnen müşriktir.

Şimdi halbuki malı insan niçin sever? Mal insanı, ahirete ulaştıracak bir vasıtadır. Bugün şimdi mal gözümüzün önünde, dünya gözümüzün önünde durur. Mallı insanları da görüyoruz, malsız insanları da görüyoruz. Mal, eğer seni ahirete, Allah’a ulaştırmaya vesile oluyorsa ne mutlu o mala. Yok, o malın sayesinde ömrünü o malı biriktirmek için, Allah’ın verdiği en aziz ömrü boşa gideriyorsan yazık o mala.

Mesela en güzel nimet bize, ömürdür. Ömrün saniyeleri. Bu ömrün saniyeleri ki işte günler diyoruz, zamanlar diyoruz. Bu paraları toplamak için, bu cahlara nail olabilmek için, bu servetlere nail olabilmek için harcıyoruz ömrümüzü. Sabah kalkıyoruz erkenden, akşama kadar çalış bakalım. Ne olacak? Servet toplayacağız. Bir apartman, bir daha bir apartman, bir daha… İşte milyon birse iki olsun, ikiyse dört olsun güzel. Ama bu senin en aziz ömrünü uçuruyor bak.

Senin yegâne düşmanın şimdi, malın oldu. Çünkü seni Allah’ından ayırıyor, seni Allah’ından uzaklaştırıyor. Seni Allah’ından ayıran bu mal, sana en büyük düşman olacak. Yarın sen diyeceksin ki “Ah yâ Rabbi! Şu dünyaya beni bir daha beni döndür de bak, bu malın yüzüne ben bakar mıyım?” Niçin? O malın yüzünden ne ibadet edebildin, ne taat edebildin, ne de hayrat ü hasenat işleyiverdin. Bugünkü gençlik kıyamet koparıyor. Servet sahiplerine bir diş biliyor. Sebebi? Bunun sebebini de biraz düşünmek lazım.

Binâen aleyh bu malları Allah yolunda harcamak lazım. Allah yolunda harcanamayan mallar, insanların başına da cemiyetin başına da bela. Hem kendi başına belâ, hem de cemiyetin başına belâ oluyor. Onun için şurada efendimiz (demiş ki), geçen hafta derste ki;

RE. 177/9 Eyyüküm mâlü vârisihî ehabbü ileyhi min mâlihî? ... Hanginizin malı daha sevgilidir mirasçının malından? Diyorlar ki:
“—Hepimiz kendi malımızı mirasçının malından daha çok severiz.”
Efendimiz diyor ki: “—Yok, öyle değil.”

RE. 177/9 ... İ’lemû ennehû leyse minküm ehaden, illâ mâlü vârisihî, ehabbü ileyhi min mâlihî, ... Dikkat edin, iyi belleyin! Hepinizin mirasçıya olan malı, size çok sevimlidir kendi malınızdan. Kendi malını sevmiyorsunuz mirasçının malını seviyorsunuz. Anlayamadılar tabii. Dediler ki:

Senin malın ahirete gönderdiğindir. Senin malın ahirete takdim ettiğin hayr u hasenatındır. Geriye bıraktığın mirasçınındır, senin değil o. Sen, binâen aleyh mirasçınınkini daha çok seviyorsun. Ahiretini takdim etmiyorsun onun için. Ahiretini takdim etmiyorsun... Bugün bütün kıyametler bundan kopuyor, kulağımıza gelen haberler. Diyor ki:
“—Ben zenginin malının müdafii mi olacağım? O paralarını biriktirsin, ben gideyim ötekilerle boğuşayım; olur mu? Zengin orada rahat yatsın, yaşasın…”

O zaman ne yapacak? Malını harcayacak, parasını harcayacak. Ötekisinin karşısına o da birisini koyacak. Koyamazsa, bir gün gelir cezasını görür işte. Onun için Cenâb-ı Hakk’ın ayet-i kerimelerinde:

... Ve enfikù fî sebili’llâh ... (Bakara, 2/195) Allah yolunda hem malınızı,

... İnnemâ emvâlüküm ve evlâdüküm fitnetün ... (Tegàbün, 64/15) ayetlerinde olduğu gibi, canınızı da malınızı da Allah yolunda harcamadıkça selâmeti bulamazsınız. Selâmet hem cesurlukta, hem şecaatte, hem de paraları harcamakta ki cömertlikte.

Allah cümlemizi affetsin… Tevfikàt-ı samedâniyyesine mazhar eylesin…

Dünyada mal adamın hem dostudur, hem de düşmandır. Dostu olan mal, Allah yolunda harcanan maldır. Düşmanı olan mal, Allah yolunda harcanmayıp, biriktirilen mallardır. Bu böyle… Şimdi buyrun:

RE. 177/11 Eyyüme’mreetin harecet min beyti zevcihâ, bi- gayri iznihî, leanehâ külli şey’in taleat aleyhi’ş-şemsü ve’l-kameru, illâ en yerdà anhâ zevcühâ. Bugünkü bak ... birisi de bu. Herhangi bir kadın kocasının evinden, kocasından izin almadan, kocasına haber vermeden gidiyor. Evinden bir yere gidecek. Ona:

RE. 177/11 ... leanehâ külli şey’in ... Ona her şey lânet eder.

RE. 177/11 ... taleat aleyhi’ş-şemsü ve’l-kameru, ... Ayın ve güneşin aydınlattığı, ışıkladığı, üzerine doğduğu ne kadar eşya varsa, bütün eşya demek, ona lânet eder. Yalnız bir insan, yahut kocası değil... bütün eşya ona lanet ediyor.

RE. 177/11 ... illâ en yerdà anhâ zevcühâ. Tâ ki kocası ondan razı oluncaya kadar. Onun için bir çoban hikâyesi vardır. Hepinizin de belki hatırındadır ama bir tekrarlama kabilinden.

Hz. Fatıma RA zamanında o çobanın karısı metholunmuş.
“—Gideyim, şu kadını bir ziyaret edeyim!” demiş, Hz. Fatıma.

Gitmiş, kapıyı çalmış. İşte bahçeye de bakıyor. Bir su testisi, biraz da kuru ekmek. Konuşuyor, diyor:
“—Neden bunlar böyle duruyor burada? Gölgeye koysana!”
“—Kocam böyle sıcak su içiyor. Ben evde soğuk su içersem olmaz! O dışarıda yansın sıcakta, sıcak su içsin. Ben burada buz gibi su içeyim. Buna benim vicdanım el vermez!” diyor.

Oğlunu getirmiş ki kadından sözü alıyor,
“—Oğlum gelsene buraya” diyor.

Getiriyor oğlunu. Yanında oğlu da varmış galiba… Demiş ki:
“—Seni alamam eve. Çünkü kocama sormadım ki, seni çocuğunla beraber eve almak için izin almadım ondan.”
“—Yarın gelirim ben öyleyse!” demiş. “Sor, izin al. Yarın da geleyim.” demiş.

O gün de iki çocuğunu birden getirmiş, Hasan’ı ve Hüseyin’i de getirmiş RA. Kadın demiş ki:
“—Sen bir taneye izin istemiştin, bugün iki taneyle geldin. Gene izin almadım, gene olmaz!” demiş.

Şimdi bir şeye bakınız yani, ne derler buna biliyorum ki, düşünciyeme... Allah kusurumuzu affetsin yani... Tabii gelen de çocuklar ufak. Yani kadının evinden kocasından izin almadan çıkması, İslâmiyet’te caiz değil. Bunu, efendisinin hanımına telkin etmesi lazım. Telkin etmezse tabii şimdi herkes serbest. O da istediği gibi hareket eder.

RE. 177/12 Eyyümâ raculin tatavvea fî yevmin, isnetey aşrate rek’aten sive’l-mektûbete, kâne lehû ale’llàhi hakkan vâciben beyten fi’l-cenneti.

Bizde, Tatavvu’ diyor, nafile namaz kılmak. Her kim günde on iki rekât nafile namaz kılarsa, Allah-u Teàlâ’nın cennette ona bir beyt yapacağını Cenâb-ı Peygamber beyan buyuruyor.

Nafile namazlar; sabah namazının iki rekât sünneti, öğle namazının dört evvel, iki sonra sünneti, sekiz oldu. Akşam namazının iki sünneti, on oldu. Yatsının iki son sünneti, on iki oldu. Bunlarla beraber bir de iki rekât işrak namazı kılar. İkinci tatavvu’dur. Dört, altı, sekiz rekât kadar da duha namazı derler ki; öğleden bir saat evveline kadar kılınabilen bir nafile namazdır. Öğlenin son sünneti dört kılınır, yatsının son sünnetini dört kılarlar, bu da nafiledir.

Yatacağımız vakitte taze abdest alır, hiç olmazsa dört rekât nafile namaz kılar yatarız, bu da nafiledir. Geceleri teheccüd denilen namaza kalkar, ne kadar gücümüz yeterse. Hiç olmazsa bir koyun sağacak kadar der ki, beş dakika, on dakika mesela bir namaz kılmak her mü’min ve muvahhid için lâzım olan bir şeydir.

Tarlaları için insan ne kadar ömrünü harcıyor, gece hoşaf bir halde yatıyor, sabaha zor kalkıyor yahut kalkamıyor. E bu caiz mi? Kat’iyyen caiz değil. Gece kalkıp ibadet etmek kadar zevkli ve faydalı bir şey yok. Bu zevkli ve faydalı ibadeti insan, dünyasının uğrunda heba ediyor.
“—Eh nafiledir canım, ne olacak?..” diyor.

Nafile ama o kadar kıymetlidir ki, o gece kalkıp da ibadetleri yapabilmek… Onun için bizim büyüklerimiz bize önder olmuşlar, nümune olmuşlar, geceleri sabahlara kadar ihya etmeye çalışmışlar. Laklakiyatla vakit geçirmemişler, ibadetle vakitgeçirmişler.

Onun için bu gibi nafileler bizim mezhebimizde caizdir. Meselâ İmam-ı Şafi’de olsun, diğer mezheplerde olsun, kaza namazları olan insanlara kazası varken nafileleleri kılmayı tecviz etmezler. Teravih de bunun içerisinde… Fakat bizim mezhebimizde, “Hem kazanı öde, hem de bu nafileleri yapmaktan, sevapları kazanmaktan geri kalma!” der imamımız.

RE. 178/1 Eyyümâ kavmin umile fîhim bi’l-meàsî, hüm eazzü ve ekser, lem yugayyirû, illâ ammehümü’llàhu bi-ikàbihî.

İbn-i Ebi’d-Dünyâ, Cerîr RA’dan rivayet etmiş.

Herhangi bir kavimdeki maàsî işleniyor. Günah işleniyor. Herhangi bir kavimdeki günah işleniyor. Bu günah işleniyor ama günah işleyenler mahdut bir tabaka. Mahdut, az bir tabaka... Günah işliyorlar; çeşitli günahlar, hangisi olursa olsun…

Ötede büyük bir kavim var ki, onlar günah işlemiyorlar. İşlemiyorlar ama bunların günahlarına da göz yumuyorlar. Bunların günahlarına da göz yumuyorlar, müdahale etmiyorlar, “Olmaz böyle şey, günahtır!” demiyorlar. Bunlar kuvvetli oldukları halde, çok oldukları halde, müdahale etmediklerinin cezası olarak, RE. 178/1 ... ammehümü’llàhu ... Allah-u Teàlâ cezayı onlara da verir. Lût AS’ın kavminde kırk bin tane teheccüdde namaz kılan varmış. Kırk bin kişi teheccüd namazı kılıyormuş. Lût AS’ın kavminin mahfolduğu ve yıkıldığı vakitte. Cebrail AS demiş ki:
“—Yâ Rabbi, bu kadar teheccüd namazı kılan var, gece ibadet ediyorlar. Onlar da mı helâk olacak?”
“—Çünkü onlar vazifelerini yapmadılar, ahirette ayrılırlar başka. Vazifelerini yapmadılar, o maàsî (günah) işleyen kavmi, isyanlarından men etmediler. Binâen aleyh bugün cezaya hep birden müstehaktırlar.” (buyrulmuş).

Onun için müslümanlıktaki vazifelerden birisi de maàsîye (günahlara) mümkün mertebe müdahale etmek, göz yummamaktır. Gerek kendinde, gerek evinde, gerek konu-komşusunda tanıdıklarında; bunları elden geldiği kadar ikna etmek, anlatmak, bildirmek, fena olduğunu onlara duyurabilmenin yollarını aramak lazım.

Nasıl ki o birtakım insanlar fenalıkları bize nasıl aşılıyorlar. Seve seve aşılıyorlar. Hepimiz bayılıyoruz ona. Ama alt tarafında onun vebal olduğunu anlayamıyoruz bile. Onun için müslümanları uyarıp, bunları anlatmak lazım. Yoksa musibet umumî olur, Allah esirgeye…

RE. 178/2 Eyyümâ racülün et’ame câian, et’amehu’llàhu min taàmi’l-cenneti; Herhangi bir kimse bir açı doyurursa, aç bir insanı doyurursa; Allah-u Teàlâ onu da cennet taamlarından doyurur, yedirir.

RE. 178/2 ... ve eyyümâ racülün âmene hàifen, âmenehu’llàhu yevme’l-kıyâmeti, mine’l-fezei’l-ekberi. Hz. Enes'ten. Her kim ki bir korkan adamı korktuğundan himayesine alıyor, onu muhafaza ediyor. Emin kılıyor korktuğundan. Allah-u Teàlâ da kıyamet gününün korkularından onu emin kılacak. Kıyamet yerinde korkular ki çok deşhetlidir. O günün korkularından Allah-u Teàlâ onları emin kılacak.

RE. 178/3 Eyyümâ dâin deà ilâ dalâletin, fe’ttübia, feinne aleyhi misle evzâri meni’ttebeahû, ... Bir insan bir kötülük yolu açıyor. Kötülüğe bir çığır, bir yol açıyor. Çağırıyor, bir yol yapmış, o yola davet ediyor insanları...

Derken onun peşine birtakım insanlar koşuyor, ona tâbî oluyor. O adam ölüp gidiyor ama o açtığı yol duruyor. O yoldan giden insanlar artık günahları işliyorlar. Şimdi (o sebeple) ne kadar insan günah işliyorsa, bütün bu günahlar o yolu açanın defterine de yazılıyor. O yolu açanın defterine de yazılıyor.

Milyonlarca insan meselâ o kötülüğü işliyor. Milyonlarca insanın günahı da, onların günahları sırtlarında kalmak şartıyla, o bu yolu açanın defterine yazılıyor.

RE. 178/3 ... ve lâ yenkusu min evzârihim şey’en; ... Ama ötekilerin günahlarından hiçbir şey eksilmiyor yani, onların günahları yine üzerlerinde bâkî... Öyle olmakla aynısıyla bir misli de onu, bu yolu açana bu yola davet edenin sırtına gidiyor.

RE. 178/3 ... ve eyyümâ dâin ilâ deà hüden, fe’ttübia, feinne lehû misle ücûri men ettebeahû. Ve lâ yenkusu min ücûrihim şey’a. Aynı zamanda birisi de bir iyi yola çağırıyor insanları, hayırlı yola, sevap yola çağırıyor; “Bu yola gelin, bu işleri işleyin!” diyor. O da ölüyor bir zaman sonra.

Öldükten sonra tabii onun gösterdiği yol devam ediyor. Birçok insanlar da o hayrı işliyorlar. İşte o hayrı işleyen insanların sevapları da o yolu gösteren adamın defterine aynen yazılıyor. “Sen bu hayra delâletçi oldun!” (diye). Binâen aleyh milyonlarca insan, belki milyonlarca sene o hayrın sevabına nâil oluyor. Meselâ şu camilerin, köprülerin, çeşmelerin, yolların ve sâirelerin delâletçilerine olduğu gibi.

RE. 178/4 Eyyümâ racülün àde marîdan, feinnemâ yehùdu fi’r-rahmeti; feizâ kàde inde’l-marîdı, gamerathü’r-rahmetü.

Tabi insanlara (verilen) sağlık ve afiyet Allah'ındır. Varlık, yokluk Allah'tandır. İzzet, zillet yine Allah'tan. Bugün aziz olan bir insan, bakıyorsun ki bir an sonra zelil mevkine düşüyor. Bugün çok zelil olan insanı görüyorsunuz ki, yarın çok aziz bir insan olabiliyor. Demek ki bunlar insanların elinde değil. Hiçbir aziz olan insan kendi elinde olsa zelil olmayı istemez. Ama mülk Allah-u Teàlâ’nın elindedir, o istediği gibi yapar. Binâen aleyh sağlık ve afiyet de böyle…

Adam hasta olmuş. Biz, komşularımız ölüyor da haberimiz bile olmuyor. Yani bugün öyle bir dünyaya rast geldik ki, komşumuz ölüyor, haberimiz bile yok. Ya müezzinden duyuyoruz, filan komşu gitmiş, Allah rahmet eylesin diyerekten; veyahut başka haberlerle kulağımıza geliyor.

Yani bugün bu hale düşmüşüz. Binâen aleyh müslümanların etrafındaki insanların halinden haberdar olması lazım! Müslümanların birbirini araması lazım! Böyle birisi kardeşinin ziyaretine gitmiş. Hasta olduğunu duymuş ziyaretine gidiyor; O adam için diyor ki: RE. 178/4 ... feinnemâ yehùdu fi’r-rahmeti; ... Rahmet-i ilâhiye’ye gark olmuştur o adam. O müslüman kardeşinin hatırını almak için onun ziyaretine gittiğinden dolayı mükâfaten, Allah-u Teàlâ onu rahmetine boğuyor. RE. 178/4 ... feizâ kàde inde’l-marîdı, ... Bu gitmesinden olan mükafat.

Bir de gidiyor yanında oturuyor onun. Hali hatırasını soruyor. RE. 178/4 ... gamerathü’r-rahmetü. Denize balık nasıl gömüldüyse, suyun içine insan nasıl gömülürse, rahmet-i ilâhiyenin içerisine öylece gömülüyor artık.Yine bakın.

RE. 178/5 Eyyüma müslimeynni’ltekayâ, feehaze ehadühümâ bi-yedi sahibihî, fetesàfehà ve hamida’llàhu cemîan teferrekà, leyse beynehüma hatîetün.

Bu Allah-u Teàlâ’nın mü’minlere rahmetinin ne kadar bol ve geniş olduğuna alâmettir. İki müslüman yolda karşılaşıyorlar. Burada selam yok ama...
“—Selâmün aleyküm”
“—Ve aleyküm Selâm”

Hemen bir el uzatıyorlar, bir musafaha yapıyorlar, hatır soruyorlar:
“—Nasılsın?” tabi olağan bir şey... RE. 178/5 ... hamida’llàhu ... “—El-hamdü lillâh, sen nasılsın?”
“—El-hamdü lillâh...”

İkisi de böyle (konuşuyorlar). RE. 178/5 ... cemîan teferrekà, ... Şimdi bu tabii ayrılacaklar ya. RE. 178/5 ... teferrekà, leyse beynehüma hatîetün. Ayrılırlar ama üzerlerinde günah denilen şey kalmaz. Niçin? İki müslümanın birbirlerine saygı, sevgi gösterdiler. İki müslümanın birbirine saygı ve sevgi göstermelerinin mükafatıyla Allah-u Teàlâ namaz kılanın insanın üzerindeki günahlar nasıl dökülüyorsa… Oruç tutan insanın üzerindeki günahlar nasıl dökülüyorsa. Bunların üzerinden de bu günahı döküyor.

Ama buradaki hatamız gene dağlar kadar. Biz şurada cami cemaatiyiz. İşte bazen yirmi, bazen kırk kişi oluruz. Yirmiyle kırk arasında cemaatimiz değişir. Henüz daha birbirimizi on seneyi geçiyor, tanımış değiliz. Birbirimizi henüz tanımış değiliz. ... istediğin kadar. Asıl iş tanışmak, sevişmektir. Tanışmak ve sevişmek için de sebepler olması lazım. Sebepler olmayınca tanışmak kolay kolay olmuyor, sevişme de kolay kolay olmuyor. Sevişmenin, tanışmanın kolay yolları var.

Onun için Efendimiz: Tehadu tehabbu! Hediyeleşiniz ki sevişesiniz. O farklı bir hediye fakat sevilmeye vesile olur. Sevişmeye vesile olur. Bunu bugün müslümanlar, bundan çok geridirler. Kusurumuzu affedeceksiniz, İstanbul bu.

Şimdi bizim bir de köylerimiz vardır. Köylerimizde halk birbirlerine daha samimidir. Onlar da bizden biz de onlardan… Ama onlar birbirleriyle daha samimidirler, birbirlerine daha iyi bağlıdırlar. Şehire gelince, şehirde insan kendisine eş arıyor. Yani kişiliğiyle dengi yani.. Ufak görürse ona tenezzül etmez, selam verseniz de almaz. Niçin? E kıymetsiz bir adamsınız. Mevkiniz yok, servetiniz yok, bir şeyiniz yok.

Mahallede bir ev almışsınızdır, oturmuşsunuzdur. Ya kiracı- sınızdır, ya ev sahibisinizdir. Kimse gelip de hoş geldin bile demez. Eğer dengiyseniz, gelir. Yahut daha üstünseniz gelir. Dengi değilseniz, oradakilerden üstün de değilseniz, kapınızı açan nadirattandır. İstanbul’un hali bu.

İşte biz de burada on seneden beri oturuyoruz. Bir komşu daha kapımızı açmış değildir. Hiçbir komşu gelip de, cemaatten olanlar müstesna... Mahallenin sakinleri var ya;
“—Hoş geldin hocaefendi, müezzin efendi…” (demezler).

Akraba u taallukatın gelir, o başka. Fakat etraftaki sakinler hiç alâkadar olmaz. Allah affetsin kusurlarımızı… Allah affetsin kusurlarımızı…

Bu yani dert yanma değil, bu Allah kusurlarımızı affetsin yani. Hep insanlar mala bağlanıyor, servete bağlanıyor, paraya bağlanıyor. Ondan sonra öteki şeyleri, ahirete müteallik olan bu gibi vazifeleri unutuyor. Unutturmaya sebep olan sevgi. Onun için:

Hubbü’d-dünyâ re’sü külli hatîeh. Bütün günahların başı, dünya sevgisidir. Şimdi bu baş olmasa, bu vücut olur mu? Bu vücudun kıymeti şu baştadır. Bu baş olmadı mıydı bu vücudun hiç kıymeti yok. Binâen aleyh bütün günahların başı hubb-u dünyadır. O dünya ki, insanı Allah yolundan alıkoyar. İnsanların birbirine sevgisine, hürmetine, saygısına mani olur. Allah o kabilde etmesin hiçbirimizi…

RE. 178/6 Eyyümâ racülün halefe alâ mâli raculin kâziben, fa’ktetaahû bi-yemînihî, ... Herhangi bir insan ki, “Şu mal benimdir!” diyerekten yemin ediyor. “Bu mal benimdir!” diyerekten dava açmış, hàkimin karşısına çıkıyor.
“—İspat et! Şahidin var mı?” diyor hàkim.
“—Yok…” diyor.
“—Ne yapacaksın?” diyor hàkim.
“—Yemin ederim!” diyor.
“—Et bakalım” diyor hakim.
“—Vallahi bu mal benimdir.” diyor.

Yemine göre hàkim de hükmünü verecek. Böyle eğer haksız yere yemin ile bir mala sahip olursa, haksız yere, yalan yere yemin ederek başkasının malına tesâhub (sahiplik) ederse,

RE. 178/6 ... fekad beri’te minhü’l-cennetü, ... Ondan cennet çok uzak olur.

RE. 178/6 ... vecebet lehü’n-nâru, ... Cehennem de ona vacib olur. İstersen artık yap (yemin et), istersen yapma (yemin etme)!

RE. 178/6 ... ve in kâne ùde erâkin. Eğer bu yemin edip de aldığın mal bir miskal parçası dahi olsa… ehemniyeti yok yani, “Benimdir!” dedin, çıktın işin içerisinden. “Yok benimdir, Vallahi benimdir!” Yemin edince, hakim de, “Hadi senin olsun!” dedi. Bundan dolayı cennet senden uzak olur, cehennem de sana vacib olur.

Binâen aleyh, başkasının hakkına ne el uzat, ne de dil uzat! Şimdi bugünkü dava, çok mühim. Çok mühim yemin yok ortada fakat tesâhub (sahiplenme) var. Bu bir misvak çubuğuna öyle bir yemin edip de başkasının malını sahiplenen insandan, cennet de uzaklaşıyor; cehennem de kendisine müstehak oluyor, vacib oluyor.

Onun için, “Bunun bu kadar malı var, benim bir şeyim yoktur, Ben bunun elinden nasıl alayım?” diyerek bunu fiili yollardan kaçıp da buna göz dikmek, İslâm’da olmayan bir şeydir. Bunun vebali varsa kendisine ait.

RE. 178/7 Eyyüme’mriin, iktetaa hakka’mriin bi-yemînin kâzibetin, ... Yine bu da aynı onun gibi, yalan bir yeminle başkasının malına tesâhub (sahiplik) ediyor. Kâzibe yani; yalan yere bir yeminle başkasının malına sahip olmaya çalışıyor.

RE. 178/7 ... kânet nükteten sevdâe min nifâkın fî kalbihî, ... Kalbinde bir nifak olur ki, bir nifak içerde belirir ki,

RE. 178/7 ... lâ yugayyiruhâ şey’ün ilâ yevmi’l-kıyâmeti. kıyamete kadar onu hiçbir şey oradan silemez. Buraya bir siyahlık gelir RE. 178/7 ... sevdâe ... Siyahlık gelir kalbe nokta. Onu artık kıyamete kadar oradan hiçbir şey -münafıklığa, nifaka ait- silemez.

Sebebi? Başkasının malına yalan ile ele geçirmeye çalıştığının cezası olarak. O oradan çıkmaz. Yani salâh-ı hal onun için artık mümkün değildir. Ravileri pek çok... Bu da yine kadınlara taallûk eden bir mesele.

RE. 178/8 Eyyüme’mreetin ... Bugünlerde olan çok şeyler. RE. 178/8 Eyyüme’mreetin ... Herhangi bir kadın Herhangi bir kadın.

RE. 178/8 ... seelet zevcehe ... Kocasından istiyor.

RE. 178/8 e’ttalâka ... “Boşanalım gayri seninle, ben seninle yaşayamayacağım!” diyor. Ama sebeb-i şer’i olmadan.

Meselâ, adam ekmeğini veriyor, yemeğini getiriyor, üstünü başını yapıyor, evini temin etmiş, ihtiyacı yok. Öyleyken hanım daha üstün bir hayat istiyor belki, onun için diyor ki: “Ben seninle yaşayamam, ayrılalım. Boşa beni!” diyor. Kocasından talâk istiyor.

RE. 178/8 ... fî gayri mâ be’sin, ... Şer’an; hakkı olmadan... Kocası bakmazsa yahut zulmederse, açıkta bırakırsa, o zaman hakkıdır tabii beni bırak demesi. Fakat böyle bir şey Böyle bir şey yokken kocasından bu talakı istemesi,

RE. 178/8 ... feharâmün aleyhâ râihatü’l-cenneti. Ona cennetin kokusu bile haramdır. Kendisini bırak, kokusu bile haramdır o kadının üzerine... Kocasından İzn-i şer’i olmadan, mütalea-i şer’î yokken boşanmak isteyen kimse için…

Tabii kadın böyle boşuyor, kabahatsiz. Kocasının kabahati yokken bunu böyle boşuyor. Ki erkek de karısının kabahati yokken keyfinin isteğine hevasını uyaraktan karılarını boşuyorlar. Ki Allah-u Teala bu kanunu bize bugün verir. Niçin? Ceza. Erkekler bu hukuku çiğnediler. Kızıyor. Boşadım seni diyor. O da boçasını alıp gidiyor.

RE. 178/9 (Eyyüme’mreetin ista’taret sümme) haracet, (femerret alâ kavmin) ... Kokulandı. Kendisine teveccüh olunması için o kokuyu sürünmüş, o kavmin arasından da gidiyor böyle. Geçiyor ki,
“—O maşallah” desin herkes, bakınsın, ondan istifade etsinler.

RE. 178/9 ... li-yecidû rîhahâ, ... Kokusunu aleme duyurmak için böyle kokulanmış ve çıkmış.

RE. 178/9 ... fehiye ... O kadın

RE. 178/9 ... zâniyetün, ... zinâ günahını alır.

RE. 178/9 ... ve küllü aynin zâniyetün. Ona her bakan göz de zina günahı alır.

Bu hadis Ahmed ibn-i Hanbel, Neseî, Hàkim ve Beyhakî, Ebû Mûsâ el- Eş’arî RA’dan rivayetidir.

Allah cümlemizi affetsin… Tevfikàt-ı samedâniyyesine mazhar eylesin...

Bu bir kokudur, alâmet yoktur meydanda. Buruna gelir bir koku. Hangimiz kokulansak, bir koku duyarız. Bu hiçbir alâmeti olmadan bir kokunun sürülüp de cemaatin arasına çıkmasına cevaz verilmediği halde, arkasını sen düşün şimdi.

Arkasını şimdi sen düşün. Bütün endamını, en güzel azalarını teşhir edercesine... Allah affetsin. Baba, anne, kardeş... Eh hepimiz kardeşiz ama bir aile nizamı var.

Sebebine gelince niçin yasak olmuş bunlar? Bir eve bir hanım lazım hadi. İnsanın şu gözü var ya, gözünün de içinde bir gönlü var ya… Ne doyar bu göz, ne de gönül bıkar. İnsanlar da şehvetinin esiridir. Herkese Cenâb-ı Hak çeşitli şeyler yaratmıştır. Güzellikler, imkanlar, üstünlükler yaratmıştır. Beri tarafta zaruret (fakirlik) içinde yaşayan bir aile ile, öyle müreffeh bir ailenin şeysine elbette bayılır. Bayılınca cazibeler başlar iki tarafla oynamaya. Ondan sonra sen dersin ki:
“—Bu yemek pişmemiş, bu ev iyi temizlenmemiş, bu çamaşır da olmamış…”

Başlar kavgaya. Ondan sonra hadi mahkemelere… Bunun için vaktinde bunların çok küçük faydaları vardır. Evde o seni tanır, sen de onu tanırsın. Başkasında göz yoktur, gönül de yoktur. Eh, mes’ud olurlar. Allah öyle mes’ud aileleri hepimize nasib etsin…

Bu kadar yetsin inşaalah gerisini gelecek dersimizde anlatırız. Allah tevfikàt-ı samedâniyyesine mazhar eylesin… İman ile yaşayıp, iman ile ahirete göçme şerefine nail etsin cümlemizi…

Hicri Yeni Yıl ve Aşure

Kısa ve Öz Sohbetler

Server Yayınları

Dinle Hata Bildir/Öneride Bulun Not Ekle

Server Kürsü

Namaz Vakitleri

27 Zilhicce 1445

03 Temmuz 2024

İmsak

03:30

Güneş

05:29

Öğle

13:13

İkindi

17:13

Akşam

20:47

Yatsı

22:37

Mehmed Zahid<br>KOTKU

Mehmed Zahid
KOTKU

Hakkında

Hadis Dersleri (MZK)

Cuma Sohbetleri (MZK)

Münebbihat Dersleri

Mahmud Es’ad<br>COŞAN

Mahmud Es’ad
COŞAN

Hakkında

MEC YÂD ve Belgeseller

Hadis Dersleri (MEC)

Cuma Sohbetleri (MEC)

Tefsir Dersleri

Tasavvuf Sohbetleri

Mübarek Gün ve Geceler

Gurbet Sohbetleri

Hac ve Umre

Aile Eğitim Kampı Konuşmaları

Anma Programları

Konferanslar

Sorular ve Cevaplar

Diğer Çeşitli Konuşmalar

Muharrem Nureddin<br>COŞAN

Muharrem Nureddin
COŞAN

Hakkında

Konuşmalar

Mübarek Gün ve Geceler

Önemli Mesajlar

Basın Bildirileri

Tüm Sohbetleri Listele

Kısa ve Öz Paylaşımlar