Namaz Vakitleri

10 Muharrem 1447
05 July 2025

İmsak

03:33

Güneş

05:31

Öğle

13:14

İkindi

17:13

Akşam

20:46

Yatsı

22:35

Detaylı Arama

Kıyamet ve Mesuliyet

Mehmed Zahid KOTKU

Mehmed Zahid KOTKU#MZK

Hadis Dersleri (MZK)

4 Rebîü'l-Evvel 1395 / 16.03.1975
İskenderpaşa Camii/ İstanbul

İçerik

Ashab-ı Kiram'ın Değeri

İman, Adap ve Kıyamet Alametleri

Açıklama

Gönül dostu, âlim Mehmed Zahid KOTKU Hocamızın sohbetleri, kendi seslerinden konulara yaklaşımı, açıklamaları, değerlendirmeleri ve tavsiyeleri, sizlerin istifadesine sunulmuştur.
Mehmed Zâhid KOTKU, geçtiğimiz asırda yaşamış (1897-1980) bir mürşid-i kâmil, bir sâlih insan, bir Allah dostudur. Ömrü boyunca tebliğ ve irşad çalışmaları içinde bulunmuş, milletimize ve ülkemize hizmet eden nice kıymetli kadrolar, devlet adamları yetiştirmiştir.

Gümüşhaneli Hazretleri tarafından başlatılan Ramûzü’l-Ehâdîs dersleri, takipçileri tarafından devam ettirilmiştir. İskenderpaşa Camii’nde Mehmed Zâhid KOTKU (Rh.A) Hocamız bu dersleri 1958’den 1977 yılına kadar sürdürmüş; 1977’den sonra ise, Prof. Dr. Mahmud Es’ad COŞAN hocamız devam ettirmiştir.

İlk zamanlar düzenli olarak pazar günleri ikindiden sonra bir saat, cuma günleri öğleden önce 45 dakika hadis dersleri yaparlarken, son yıllarında hadis derslerini Prof. Dr. Mahmud Es’ad COŞAN hocamıza bırakmışlar, kendileri cuma namazından sonra 10-15 dakikalık kısa konuşmalar yapmaya başlamışlardır.

Bu konuşmalar irticalen yapılmış, bazen bir sahabeden bahsetmişler, bazen güncel bir olayı konu edinmişlerdir. Bu konuşmalar 1978 yılında başlamış, vefatına kadar devam etmiştir. Son konuşmaları vefatından bir hafta önce, 6 Kasım 1980’de Medine’de kaydedilmiştir.

Tümünü Göster

İzledim/Dinledim, Hediyemi Al Hata Bildir/Öneride Bulun

Kıyamet ve Mesuliyet

Mehmed Zahid KOTKU

Mehmed Zahid KOTKU#MZK

Hadis Dersleri (MZK)

4 Rebîü'l-Evvel 1395 / 16.03.1975
İskenderpaşa Camii/ İstanbul

İçerik

Ashab-ı Kiram'ın Değeri

İman, Adap ve Kıyamet Alametleri

Açıklama

Gönül dostu, âlim Mehmed Zahid KOTKU Hocamızın sohbetleri, kendi seslerinden konulara yaklaşımı, açıklamaları, değerlendirmeleri ve tavsiyeleri, sizlerin istifadesine sunulmuştur.
Mehmed Zâhid KOTKU, geçtiğimiz asırda yaşamış (1897-1980) bir mürşid-i kâmil, bir sâlih insan, bir Allah dostudur. Ömrü boyunca tebliğ ve irşad çalışmaları içinde bulunmuş, milletimize ve ülkemize hizmet eden nice kıymetli kadrolar, devlet adamları yetiştirmiştir.

Gümüşhaneli Hazretleri tarafından başlatılan Ramûzü’l-Ehâdîs dersleri, takipçileri tarafından devam ettirilmiştir. İskenderpaşa Camii’nde Mehmed Zâhid KOTKU (Rh.A) Hocamız bu dersleri 1958’den 1977 yılına kadar sürdürmüş; 1977’den sonra ise, Prof. Dr. Mahmud Es’ad COŞAN hocamız devam ettirmiştir.

İlk zamanlar düzenli olarak pazar günleri ikindiden sonra bir saat, cuma günleri öğleden önce 45 dakika hadis dersleri yaparlarken, son yıllarında hadis derslerini Prof. Dr. Mahmud Es’ad COŞAN hocamıza bırakmışlar, kendileri cuma namazından sonra 10-15 dakikalık kısa konuşmalar yapmaya başlamışlardır.

Bu konuşmalar irticalen yapılmış, bazen bir sahabeden bahsetmişler, bazen güncel bir olayı konu edinmişlerdir. Bu konuşmalar 1978 yılında başlamış, vefatına kadar devam etmiştir. Son konuşmaları vefatından bir hafta önce, 6 Kasım 1980’de Medine’de kaydedilmiştir.

Tümünü Göster

İzledim/Dinledim, Hediyemi Al Hata Bildir/Öneride Bulun

Konuşma Metni

Eûzubillahimineşşeytânirracîm. Bismillâhirrahmânirrahîm.

Bu dersi geçen hafta okuduksa da fevaidinden çok faydası olduğundan dolayı tekrar etmeyi hoşuma gitti.

Kavuşturacağına inanmakla tamam olur. O günkü hayata inanmayan mümin sayılmaz. Bugün bu hayatımızı nasıl verdi? Bunu biraz şöyle insan düşünürse ki, kıyamet kopacak, şüphesiz.

Hepimiz o huzur-u ilâhide toplanacağız. Cenâb-ı Hakk'ın iman, bizi bu hayattan sonra ikinci bir hayatı kavuşturacağına inanmakla tamam olur. O günkü hayatı inanmayan mümin sayılmaz. Bugün bu hayatı bize nasıl verdi? Bunu biraz şöyle insan düşünürse ki, affedersiniz, akşamları bir takım yemekler yiyoruz.

Bu yediğimiz yemeklerin hangisi olursa olsun, kökü toprak. İster zerzevatlardan olsun, ister et yemeklerinden olsun. Kökü topraktır. Bütün gıdalarımızın kökü topraktır. Bu topraktan çıkan Allahu Teâlâ'nın fabrikası, o kadar büyük bir fabrika ki, bu topraktan çıkarıyor, kimisi et oluyor, kimisi yağ oluyor, kimisi bal oluyor, kimisi zerzevat oluyor, kimisi meyve oluyor. Ama hepsi topraktan oluyor. Ne fabrikayı kurmuş Cenâb-ı Hak?

Yumurta vardı akşam, affedersiniz. Yumurta, işte o ayağımızın altındaki çöpleri toplayıp da yiyor o tavuku. O çöplerden çıkan, tavuğun gıdasından olan yumurtayı ne lezzetle yiyoruz. Gıdası şöyle diyoruz, böyle diyoruz. İşte güzel bir muhafaza yapmış bunu Cenâb-ı Hak saklatıyor bizim için. Meyvalardan hangisi olursa olsun. Hep bunlar bizim faydamız için yapılmış.

Bu faydaların kökünü kuran, esasını kuran Allahu celle ve âla bak, sen hiç aklın erer mi? Bu et, bu toprakta nasıl olurdu o et? O yumurta o topraktan nasıl olur? Ama Allahu Teâlâ'nın fabrikası, hepsini yapıyor işte.

Onu onun için yaratmış, onu da onun için yaratmış. Mükemmel süretle hepsini bizim önümüze koymuş. Ona karşı İslamiyet gibi nimeti de bize Cenâb-ı Hak ihsan etmiş. Arkasında da bir de cennet vermiş bize. Ne büyük lütuf.

İman edin, bu cennetime de gelin. Hem beni görün, hem de bu cennette yaşayın diyerekten. Şimdi bu kıyamet kopacak. Huzur-u ilâhiyye'de toplanacağız. Mesuliyet hükmünü yüklenmeyen insanlarda selamet olmaz.

Selamet, saâdet bu mesuliyeti yüklenmektedir. Çünkü mesuliyeti yüklemeyen her şey ayağının üzerinde kaç defa döner. İstediği tarafa döner. Ama Allah'tan korkuyor, yarın hesap vereceğini düşünürse o Allah'ın gösterdiği yoldan dışarı çıkamaz kolayca. Onun için Allah yolundan ayrılanlar keyiflerine göre yaşarlar.

Keyifleri nasılsa öyle yaşarlar. Ama Allah yolunda olan, Allah'ın istediği gibi yaşamaya mecburdur. Binâenaleyh, huzur-u rabbil aleminde toplandığımız vakitte Cenâb-ı Hak evvela soruyor.

An umrihî fîmâ efnâhu. Ey kulum sana ben bir ömür verdim. Dakikası değil, saniyesine kainatı versen bir daha ele geçiremezsin.

Saniyesine kainat altın olsa versen olmaz. Bu kadar kıymetli bir şey yani. Saniyesine kainat altın olarak vereyim de bir saniye daha ver desen olmaz. Bu güzel aziz ömrünü nerede çürütsün bakayım? Nerelerde çürüttün? Şimdi mesela soruyoruz, birçok kardeşler geliyor, bazı rahatsızlar. Sen kardeş Kur'an'ı konusunu biliyor musun? Bilmiyorum ki. Canım Kur'an okumasını öğrenmek o kadar zor mu yav?

Şu Fransız dilini öğreniyoruz. İngiliz dilini öğreniyoruz. Alman dilini öğreniyoruz, Japonunkini öğreniyoruz, şunu öğreniyoruz, bunu öğreniyoruz da kendi kitabımız olan Kur'an-ı Azimüşşan'ı öğrenemeyelim. Bunun kadar ayıp bir şey olmaz. Binâenaleyh sen ömrünü nerede geçirdin? Fransızca'ya çalıştım, İngilizce'ye çalıştım, Almanca'ya çalıştım, şu fabrikada şunu öğrendim, bu fabrikada bunu öğrendim. Onların hiç birisini ahirette hükmü yok. Peki.

Ve an şebâbihî fîmâ eblâh. O gençliğini nerede söndürdün bakalım?

İhtiyar olduktan sonra onu hesaba katma sen. İhtiyarlığı hesaba katma, iş gençlikte. O gençlikte ne yaptın bakalım sen? Dinine faydalı, imanına faydalı, vatanına faydalı, ne gibi işler gördün? Onun hesabını istiyor Allahu Teâlâ. Bunun hesabına hepimiz şimdiden hazır olmamız lazım. Allah cümlemizin yardımcısı olsun.

Ve an mâlihî. Üçüncü sorgu. Min eyne iktesebehû, bunu kazandın bu parayı? Helalden mi aldın? Faizden mi aldın? Çaldın mı? Gasb mı ettin? Nasıl aldın bu malı? Nereden senin eline geçti? Çabucaktan milyoner oldun, çabucaktan çok milyonlarında sahip oldun, milyarder oldun. Bunu nasıl yaptın? Milletin sırtından mı kazandın yoksa, nereden, söyle bakalım?

Sen ne kadar saklasan kıymeti yok. Söyletecek Allah. Eline de söyletecek, ağzına da söyletecek, her tarafına da söyletecek. Saklamanın imkanı yok. Bir kere nereden kazandığını sordu, ikincisi bunları nereye harcadığını soruyor. Bu paraları nereye harcadın? Sakladın mı? Depo mu yaptın? Haramları mı harcadın? Şerlere mi harcadın? Nereye harcadın? Söyle bakalım. Binâenaleyh o mesuliyet en büyük ağır şey, bunun hesabından hepimiz bundan sorulacağız. Allah'a cümlemizin muini olsun da, Hakk'ın istediği gibi yaşayan, Hakk'ın razı olacağı kul gibi olmaya çalışan kullarından eylesin cümlemizi.

Birisi de, ve mâzâ amile fîmâ alime. Okudun, çok okudun, sandıklarla kitapların var, odalarla dolusu kitapların var ama amelini söyle bakayım. Bunlarla nasıl amel etsin? Hangisiyle amel ettin bilginin? Onun için her bilgide hiç olmazsa insan 3 gün bir bilgiyi öğrendiği vakitte hiç olmazsa o bilgide 3 defa onu tekrarlamak lazımdır. Hepsini yapmaya gücümüz yetmez de hiç olmazsa her bir öğrendiğimiz şeyi 3 defa yapmak suretiyle onun vebalinden kurtulmaya çalışırız.

Allah gönlümüzü affeylesin. Şimdi bakınız dünya güzel bir binek. Arabaya da benzemez, otomobilede benzemez, tayyareye de benzemez. En güzel binek dünyanın kendisidir. Bu için de bizi böyle götürüyor şimdi.

Ama istisyonlar geldikçe indirirler. Herkes istisyonlarda eceli gelir, iner oradan gider. Binâenaleyh bu dünyadaki hayatının kıymetini bilerekten Hakk'ın rızasını kazanmaya çalışmak, Hakk'ın istediği gibi bir kul olmaya çalışmak. Onun için Kur'an'ı öğreneceksin, Kur'an yolunda gideceksin. Peygamber'i öğreneceksin, Peygamber'in yolunda gideceksin.

O zaman bahtiyar mısın? En güzel bahtiyar sen. Dünyada senin, âhirette senin, her şey senin. Fakat Allah cümlemizi affetsin. Geçen ki derste bir şey geçmişti.

Kimseden bir şey istemeyin diyerekten Resûlullah'ın bir tembihi geçmişti. O tembihi oldukça açıkladık da, baktım ki insanların hiç kulağına bile girmemiş, kulağına bile girmemiş, sokmamış kulağına. Yine istemekten insanlar âr da etmiyorlar. O kâfirlere olan lanetin birisi de ashâb-ı kirâmı bilmemek. Ve onlara lazım gelen saygıyı, hürmeti göstermeyip bilakis aralarında olan bazı ihtilaflardan dolayı bir takımını mesela mesul duruma düşürerekten onların aleyhinde.. Allah esirgeye. İşte onun için;

Lâ tesübbû eshâbî. Benim eshâbıma katiyen çirkin bir söz ağzınıza alıp söylemeyin. Men sebbe eshâbî. Her kim o kızıl başlar gibi veyahut diğer şeyler gibi benim ashâbımdan birisine sebbederse, fe aelyhi le’netüllâhi ve’l—melâiketi ve’n-nâsi ecme’în. Onun için ashâb-ı kirâmın kıymeti çok büyüktür. Senin, benim onu ölçmeye gücü de yetmez.

Bak, Çin'i, Çin'de bugün kaç Müslüman var? Türkistan'da kaç Müslüman var? Bilmem sayısını. Fakat iki tane ashâb buraya gitmiş. İki tane. Aralarına gitmişler, ticaret edecekler. Ashâb-ı ticaret eden iki tane ashâb gitmiş. Koca Çin'deki o kadar milyonlarca insanın Müslüman olmasına sebep olmuşlar. Yüz milyonları tutuyor bugün onların sayısı, neden?

Onların içlerindeki ihlâs, ve iman etrafındaki insanları hayretlere düşürüyor. Aman diyorlar, şu dininiz ne güzel din. Bize de öğretin de biz de Müslüman olalım diyorlar. Ashâb-ı kirâmın kıymeti çok büyük. Sonra bununla da kalmıyor.

Lâ yükbelü minhü yevme’l-kiyâmeti sarfün ve lâ adlün. Geçen birisi bir yerde demiş, vallaha da gavursunuz, billaha da gavursunuz demiş. Neden bak namaz kılıyoruz. Demiş namazdan, secdeden başınızı kaldırmasanız da yine gavursunuz demiş. Yahu deli misin herif sen? Nasıl olur böyle? Artık saymış. Böyle olan insanların imanı olur mu?

Şimdi Peygamber bunu dedikten sonra, bu laneti yedikten sonra insan bu lanetlerin altına girdikten sonra onun neresine sen Müslüman diyeceksin? Peygamber lanet ediyor ona. Bir de diyor ki, onun ne farzı ve ne nafilesi kabul olmaz diyor. Ne farzı ve lâ yükbelü diyor. Kabul olunmaz. İbadeti kabul olmuyor. Allah ve Resûlünün de bütün lanetleri onunla oluyor melekleri ile beraber, insanlarından. Artık ondan ne hayır bekleyeceksin? Şerrin arkasına düşen insandan ne hayır olur? Bunlar çok acı şeyler.

Lâ tüsellimû teslîme’l-yehûd. Hristiyanlık âdetlerinden, Müslüman olan insanların Hristiyanlık âdetlerinden tabiatıyla ayrılması lazım. Hem Müslümanlık olayım da hem de hristiyanlık âdet ananelerine uyayım olmaz ondan. İki zırt bir arada yaşamaz. Onun için Cenâb-ı Peygamber diyor ki; Yahudilerin, Nasrânîlerin verdiği selam gibi siz de selam vermeyin.

Selam, lisan ile Esselamu Aleyküm dersin o kadar. Bunlar gibi karşıdan temenna deriz buna. Temenna etmekle selam verilmiş olmaz.

Lâ tüğmidû e’yüneküm fi’s-sücûdi, fe innehû min fi’li’l-yehûdi. Namaz kılarken de, bak Yahudiler de onlar da bir kendilerine göre bir ibadet ediyorlar. O ibadetlerle namaz kılarken gözlerini yumarlarmış sanki o huşu, hudu içerisindeymiş gibi. Sakın ey ümmetim siz onlara benzetipte siz de gözlerinizi yummayın. Nasıl ki elin, ayağın bir hakkı var ibadette, gözün de bir hakkı var ibadette. Secde yerine bakacaksın. Bu da bir hakkıdır.

Bakın yine;

Lâ teftehirû bi âbâikümü’llezîne müvitû fi’l-câhiliyyeti. O cahiliyet devrinde küfür üzerine ölen babalarınızla iftihar etmeyin. Benim bir babam vardı, işte şu kadar malı vardı, şu kadar mülkü vardı, şu kadar nüfusu vardı, şöyle yaşardı, böyle yaşardı.

Herkese bir kere söz söylerdi, herkes el pençe divan dururdu karşısında. Sakın siz böyle şeylere aldanıp da geçmiş, cahilliyette geçmiş olsun, gavurluk üzerine ölen ecdadınızla iftihara kalkışmayın. Dikkat edin. Fe vellezî nefsî bi yedihî. Kasem bu. Cenâb-ı Hakk'a yeminle söylüyor.

Fe vellezî nefsî bi yedihî, lemâ yüdehdihü’l-cüalü bi menhirayhi, hayrun min âbâikümü’llezîne mâtû fi’l-câhiliyyeti. Affedersiniz, lağımlarda bir takım böcekler vardır, yuvarlanırlar, öyle. Pislikten hasıl olur, oralarda dolaşırlar böyle. Onlar hayırlıdır, cahiliyet üzerinde ölen babalarınızdan diyor.

O burada hasıl olan necis mahluk daha hayırlıdır. Cahiliyetteki küfr üzerine ölen, o zaman küfr üzerine ölmüş, bugün de ölürse o da o. Bugün öldüyse bugünkü ölen ayrı değil. Bugün de küfr üzerine ölenler aynı şeydir. Bunu anlamak da zor, anlatmak da zor.

Bugün bazı konuşmalar da dinledim de, işte bazı insanlar şurada şöyle bir tesis yaptık da oradaki insanlara faydalı olsak da, şöyle Müslümanlığa davet etsek de, filan da, birçok Müslümanlar kazansak da, filan diye birçok fikirler beyan ederler de. Bu ne kadar acı bir şeydir. Bu memlekette bu kadar sene insan yaşar, ezan sesleri, seslerini dinler, Kur'an dinler, vaaz dinler, nasihat dinler de yine İslâm'ı beğenmez ve İslâm'dan dışarıya çıkar da Allah'ın istemediği bir şerh guruhun içerisine katılır ve insanlığa, beşeriyete de zarar olmakta, bugün sayısını kim bilir ne kadar çok değil mi? Sayısı ne kadar çok bu şer kuvvetlerin.

Allah bunların şerrinden de bizleri muhafaza etsin. Bu şerhlerden muhafaza edilmek için ancak Allah'a dayanmak lazım. Allah'a dayanmayanlar yıkılır. Allah'a dayananlar ise yıkılmaz. Geçen derste de geçti.

Daima hak ile mücadele eden bir cemaat bulunacak. Her memlekette, her yerde, her yerde bulunur bunlar. Binâenaleyh, sen hakkı yıkıcılardan değil de hakkı müdafilerinden olmaya çalış. Şunu da söyleyeyim. Mutlaka insanların evliyâ olması şart değil.

Evliyâ olması şart değil insanın. Birçok hatalı, kusurlu insanlar olur. Sizin başınızdaki amir ne kadar fâsık de olsa, yakışıksız da olsa, kel de olsa, ona itaat edin, onun emrinden çıkmayın. Harbe bu adamla gidilmez demeyin. Onunla da harbe gidin.

Bu fâsık adam işte, yalanı var, düzeni var, şusu var, busu var. Var ama Allah onu bugün başa koymuş. Binâenaleyh onun sözünün dışından çıkma. Çıkarsan, öyle perişan bir halde böyle, sen onu beğenmezsin, o seni beğenmez, bir felakettir gider. En büyük felakette odur.

Bak şunu da dinle ama, ne kadar acı bunlar ya.

Lâ tef’al yâ ebâ cühayfete. Ebâ Cüheybe, ashâb-ı kirâm'dan bir zat. Ağlıyor, ağlıyor. Açlıktan ağlıyor ama. Açlık zor şey. Her zaman tahammül olamazsın, bir gün tahammül edersin, iki gün tahammül edersin. Dayanamadıktan sonra. Çare de bulamazsın. Ağlamaktan başka çaren yok. Mezar karşısında görmüşler o zaman. Bu dört gün. Lâ tef’al yâ ebâ cühayfete. İnne etfele’n-nâsi cû’an yevme’l-kiyâmeti, etvelühüm şibean fi’d-dünyâ.

Âhirette en çok aç olaraktan haşr olunacak kimse, dünyada kendisini çok doyuranlardır. Çok doyuranlar. Çok güzeldir bu hadîs-i şerîfler. Bakınız.

Lâ tefekkerû fi’llâhi. Sizin Allah'ı düşünmeye gücünüz yetmez. Aklınız da yetmez. Aklınız Allahu Teâlâ'nın düşünmesine kâfi değildir. Bu Allah acaba nasıl Allah? Düşünmeye gelmez. Kudretin dışındadır o. Akıl kuvvetinin dışındadır o. Akıl onu idrake kâfi değildir. Kantar var elinizde. O kaç okka tartar? Elli okka tartar. Altmış okkayı tartabilir misiniz bu kantarla? Tartamazsınız. Çünkü kantarınız elli okkaya kadar.

Öteki kantar bin okka tartıyor. İki bini tartamaz. Binde kalır. Bizim aklımız ancak bu dünya işlerinde Allah'a işte bize gösterildiği kadar bilmekle mükellef. İlerisine gitme.

Onun için, Lâ tefekkerû fi’llâhi. Allah'ın hakkını tefekkür etme. Ve tefekkerû fî halkillâhi. Allah'ın mahluklarını düşün. Bak Allah'ın celle ve âlâ ne kadar mahluk yaratmış şu mevcudat üzerine, kainatı, yeri, göğü, her şeyi. Varlığın içerisinde. Bugün işte coğrafya denilen, eskiden adı verilen tabiat bilimlerinden değil. Arabistan'da bir yer, Zahra, Zahra. Zahra denilen bir memlekette bir su çıkarmışlar Araplar.

İçme suyu. Gavurdan İngilizler var, kimler varsa. O suyun diyor, akışının durdurmanın imkanı yok diyor. O kadar büyük bir su. O nereden çıkıyor? Yerin altını delmiş çıkarmış. Dere mere yok. Yerin altından çıkarıyor. Riyad denilen memleketinde de beş bin metreden çıkardığını söylemişlerdi o zaman. Yerin altında ne kadar hazineler var mesela. Bilmiyoruz işte.

Bütün kullandığımız bu gibi şeyler de o yer altından çıkıyor. Biz de istifade ediyoruz bugün. Altında var, üstünde var, her tarafında var. Nimetlerle dolu elhamdülillah. Bunlardan biz kulları istifade ediyoruz da sen bunları düşün.

Bunları yaratan Allah nasıl yaratmış bak, o yerin altında ne hazineleri saklamış bu aciz miskin kulları için. Düşün bunları. Kendinin hırkatini düşün. Nasıl seni yaratmış bak, o ananın rahminde, hiç kimsenin görmediği bir yerde şu gözüne bak, kaşına bak, hele o gözünün içerisindeki bebeğe bak. O bebekteki görüşe bak Aziz kardeş.

O bebekteki görüş, ne ile görüyor o bebekteki görüş? Hangi motor işliyor da o bebeğe o kuvveti veriyor? Hangi motorun kuvvetiyle, hangi elektriğin kuvvetiyle o bebek kainatı görüyor ya, baksana. Taa ufukları görüyor. Bu ne demek? Bu kuvveti veren, kuvvetin sahibini nasıl göremezsin? Nasıl bilemezsin?

Onun için sen kendini düşün ve etrafındaki Allah'ın mahlukatını ı düşün. Onun için Allah'a secdeye kapan. Şimdi bak, bir şey anlatıyor Cenâb-ı Peygamber.

Fe inne rabbenâ. Bizim Allah'ımız. Haleka meleken. Bir melek yarattı. Allah'ın büyüklüğünü bize anlatmak için Cenâb-ı Peygamber bunu anlatıyor. Kendisini anlatmaya imkan yok. Kendisine anlatmaya imkan olmayınca yarattığı bir mahluktan bahsediyor. Fe inne rabbenâ haleka meleken. Bir melek yarattı. Kademâhü, o meleğin ayakları, fi’l-erdi’s-sâbiati’s-süflâ, yedi kat yerin altında, yedi kat yerin altında o meleğin ayakları.

Ve ra’sühû kad câveze’s-semâe’l-ulâ. En yüksek, semanın en yüksek tabakasına da bakıyor. Ölçebilir misin şimdi bu kuvveti?

Mâ beyne kademeyhi ilâ rukbeteyhi ilâ rukbeteyhi mesîratü sitti mieti âmin. Diz kapağıyla, ayağının altının arası, altı yüz senelik yol diyor, öyle var. Sen bu mahluka göre Hâlik'ini ölç bakalım. Ve’l-hâliku e’zamü mine’l-mehlûki. Allah'ın yarattığı mahluk böyle olur da Hâlik nasıl olur kim bilir?

Onun için oraya düşünmeye bakma sen. Yalnız idrak et de bu mülkün sahibi var. Ve şu kadarcık bir şey yeter ki sana, şu oturduğun cami, bir akıllı bir adam gelse, bin bir dolap düzenlen, dese ki bu eskiden, sen biliyor musun bunun yapıldığını? Yok. Ne zamandır? Bu çok eskiden dünya şöyle olmuş, böyle olmuş, yer patlamış, bu çıkmış. Şuradan rüzgar gelmiş, buradan sel gelmiş, delikler açılmış, işte buzlar olmuş, camlar donmuş.

İşte bir takım böyle hayalat ile aklımızı kandırmaya çalışsa, deli bile inanır mı bu işe? Delilere sorup söylesek bu işi, deliller bile kabul etmez. Şu takkemiz var başımıza, ufacık işte bir takke, bezden ibaret. Bu kendi kendine olmuş tabiatın eseridir derse, bir inanan olur mu ya buna? Affedersin kardeşim. Nasıl oluyor da bu koca kainatı sen tabiatlara bağlayıp da sahipsiz yapıyorsun? Olur mu böyle şey?

Deli bile inanamaz. Müslümanlara Allah akıl vermiş, ölçer biçer yahu bu koca kainat bu kadar mevcudatıyla sahipsiz olsun olur mu hiç? İşte sahip onu Allah. Buyurun. Buyurun.

Semavatta iki kuyruklu yıldız keşfediyorlar efendim. O kuyruklu yıldızlar dünyaya olan mesafeleri 1.200.000 kilometre mesafede. Şimdiye kadar daha keşfedilmemiş, duyulmamış, hiç teleskoplarla görülmemiş. Şimdi görüyorlar da, onlar bilmem kaç sene devir yapıyorlar, o yıldızlar. Artık yalnız dünyamız değil efendim. Şimdiye kadar daha hiçbir mükemmel müneccimin, asıl asıl daha bulamadığı, bilemediği, hiçbiri, şimdi daha.

Daha neler var. Bilmeyen de daha neler.

Semevat deyip geçiyoruz ama bakınız bugün milyonlarca sene kilometre uzaklıkta Cenâb-ı Hakk'ın çeşitli mahlukları mevcutları meydana çıkıyor. Daha ne kadar da çıkacak kim bilir? Hatta diyorlar ki şimdi bizim güneşimiz en son bir güneşmiş. Asıl bu güneş daha kendisinden çok uzaklarda olan güneşlerden daha ziyası bize yetişmeyen güneşler varmış yani. Allah affetsin kusurlarımızı.

Bu kadar büyük varlığı düşünecek gücümüz yok. Bir Fransız şeysi, yıldızlar şeysine bakan adam, teleskopla bakmış da bakmış da, Allah demiş düşmüş. Allah demekten başka çare yok. Bu kadar varlık Allahsız olur mu hiç ya? Hiç olur mu? Ne intizamlı dönüyor? Bizim şu arabalar yolda doğru düzgün süremiyor günde şu kadar vukuat oluyor yahu. Koca koca istatistiklerde. Fakat gökteki yıldızlar hiç şaşmazlar. Milyarlarca yıldız var yerde. Onun için Allah hepimizi ıslah eylesin. Bakın şimdi burada güzel bir ders var.

Lâ tükaddimû beyne eydîküm fî salâtiküm, ve lâ alâ cenâiziküm süfehâeküm. Lâ tükaddimû. Öne geçirmeyin, takdim etmeyin. Öne geçirmeyin. Beyne eydîküm? Nerede?

Fî salâtiküm. Namaz kılarken önünüze geçirmeyin namaz kıldıracak kimseyi. Ve lâ alâ cenâiziküm. Cenazelerinizi kıldıracak adamı da öne geçirmeyin. Kimdir onlar?

Süfehâeküm. Sefihlerinizi imam yapmayın. Sefih kim acaba? "Vela tü tütüs süfehâe emvalikum " diyor Cenâb-ı Hak. Sefihlere paralarınızı da vermeyin diyor.

Paranızı sefihe vermeyin, onu sokağa atmak demek. Sokağa atmaktan daha beterdir. Sokağa atarsan düşürdüm dersin ama o Sefihe verdiğin paradan çok günahlar işleyecek o. O günahlar da sana yazılacak. O günahlar da senin defterine sebep sen oldun çünkü.

Sefih, hani elek var ya bizde. Buğdayı, unu eleriz. Kepek üstünde kalır, unu altına dökülür. Kepek tabakası, işe yaramayan tabaka, cahil tabaka, akılsız kimseler. Akılsız demek, yani aklın bir yarı var şimdi, hep insanlar akıllıdır da, Allah yolundan ayrılanlara akıllı demek doğru değil.

Allah yolundan ayrılanlara, eğer onlar da akıl olsaydı Allah onlara lanet etmezdi. Akıl iman ile olur, imansız da akıl olmaz. Onun aklı ancak işte dünyada. Hayvan da yiyor işte, içiyor. Hayvanın da daha bu kadar hayvan var, hepsi geçiniyor.

Bazılarını atlıyorum çabuk bitsin diyerekten de Allah kusurlarınızı affetsin. Biraz şaşırdık yani. Biraz yoldan çıktık. Şimdi bak, dur.

Lâ tektau’l-lehme bi’s-sikkîn. Bir eline çatal alırsın, bir eline de bıçağı alırsın. Eti böyle kıyarsın, yemekte yiyeceksin de. Sol elinde çatalındır, sağ elinde bıçağındır. Sol elinle de yersin. Bu da âdeti efrenç diyorlar.

Acem âdeti. İslâm'ın gayrisinin âdeti. Bunu da benimsemiş durumda, lokantalarımıza giderseniz, herkes böyle yer. Cenâb-ı Peygamber siz bunu böyle yapmayın dedi. Fakat bugün sofralarımızda umumiyetle Acem âdetleri hakim olmuştur.

Akşam işte yemek yiyoruz. E tabi biz anamızdan babamızdan gördüğümüz gibi bir tabak yemek korlar, hepimiz kaşığımızı oraya bandırırız. Karnımızı doyururuz elhamdülillah. E şimdi bu on tane tabak olsa, on tane çatal, on tane ikinci tabak, üçüncü tabak bir sürü külfet, pişirenlere de külfet, ayrıca bir hizmetkar ister işe, gelin de bıkar, hanım da bıkar, hepsi de bıkar bundan. Bir kere filan yaparlar ama ikinci defada, ooo efendi der.

Onun için yine bir şeyde;

Lâ tekta’u’l-hubze bi’s-sikkîn. Ekmeği de böyle yapmayın. Ravileri Beyhâkî, Taberânî, Hazreti Ümmü Seleme'den rivayet etmişler. Ötekilerin üç tane, Dâvud'un, Beyhâkî'nin, Hazreti Âişe vardı birde.

Lâ tekul: Aleyke’s-selâmü. Bu bazı cahil insanlar böyle. Lâ tekul: Aleyke’s-selâmü. Müslümanın es selamu aleyküm demesi lazım. Aleyke selam, sana selam olsun demesi caiz değil. Hepsine teşbih edilecek. Bütün aleyküm dedimiydi ne kadar Müslüman varsa, namazda da es selamu aleyküm diyoruz ya, sağımızda ne kadar Müslüman varsa, solumuzda ne kadar Müslüman varsa hepsine selam vermiş oluyoruz.

Bazı böyle cahilhane hareket ederse sakın bunlara karşı hitap ediyoruz demeyin. Çünkü aleyke’s-selâmü tehiyyetü’l-mevtâ. Ölülere ancak denir öyle. Esselamu aleyke ya filan mezarda yatıyor mesela. Onun başına gider okuyacak. Esselamu aleyke ya baba, ya dede neyse.

Lâ tekûlû li’l-münâfiki, seyyidünâ. Siz münafık insanlara seyyid adına takmayın. Şimdi Araplar ifrad etmişler, Peygamberimize de seyyidina deyince kızıyorlar. Seyyid Allah'tır diyorlar. Evet, seyyid Allah'tır. Fakat İslâmların büyüklerine de Cenâb-ı Peygamber, ben de seyyidinizim demiş. "Ene seyyidü veledi Âdem" diyor. Ben Âdemoğlu'nun seyyidiyim.

Öyle dediği halde, ona karşı ifradları var. Binâenaleyh Peygamber'e karşı böyle ifrad edince, halkta münafık olanlara, münafık olanlara seyyid demek, efendi yani, efendi demeyip razı olmuyor Cenâb-ı Peygamber.

Lâ tekûlû:Ramezâne. Bazı insan çocuğuna Ramazan adını takar, Ramazan, Ramazan. Ramazan demeyin. Çünkü, fe inne Ramezâne ismün min esmâillâhi. Çünkü Ramazan, Allah'ın isimlerinden bir isimdir. Selam nasıl olan ismi ise, Abdüsselam dersin. Abdurramazan dersin. Fakat doğrudan doğruya Ramazan demeye. Ramazan ayı diyeceğiz mesela. Ramazan geldi demek, bu da doğru değil. Ramazan ayı geldi diyeceğiz. Şehr-ü Ramazan.

Lâ tekûmü’s-sâatü hattâ yetebâhe’n-nâsü fi’l-mesâcidi. Korkma, kıyamet kopmaz. Hatta insanlar camilerde toplanır, övünmeye başlarlar. Mescidlerde. O övünmeye başladıkları vakitte kıyamet hazır demektir.

Lâ tekûmü’s-sâat. Bunlar değişiyor. Hattâ yetekârabe’z-zemânü. Zamanlar birleşecek böyle. Zaman mefumu hemen hemen ortadan kalkacak. Şimdi Amerika'da adam konuşuyor, burada biz dinliyoruz. Ankara'da konuşuyor, biz de burada dinliyoruz. Zaman kaybolmuyor arada. Bir iki saniye sonra kulağımıza erişiyor. Zaman demek yaklaştı.

Fe tekûne’s-seneti ke’ş-şehri. Bir sene bir ay gibi olacak. Bir ay, bir sene gibi. Üç yüz altmış gün nerde, otuz gün nerde? Bu kadar böyle kısalacak. Fe tekûne’s fe’ş-şehru ke’l-cümüati. Bir ay sanki bir cuma gibi olur. Çabucaktan geçecek yani.

Ve tekûne’l-cümüatü ke’l-yevmi. Bir cuma bakacaksın ki, bir hafta yedi gün, bir gün gibi. Ya ne çabuk geldi bu cuma? Daha dün çıktıydık camiden, anlayamayız. Ve yekûne’l-yevmü ke’s-sâati. Günde bir saat gibi, hemen sabahleyin kalkar kalkmaz akşam oldu yahu. Ve tekûne’s-sâatü ke’d-darimeti bi’n-nâri. Bu saat dediğin şey de, yani bir kıvılcım böyle marangozlardan, rendelenlerin altına çıkan, ne diyorlar onlara? Talaşlar var. Talışlara bir kibrit verirsin, pırr diye yanar bitiverir. Saat dediğinde böyle uçuverecek birdenbire. Bir hadîsten daha bahsedelim.

Lâ tekûmü’s-sâatü hattâ tektetile fietâni azîmetâni. Bir kıyamet kopmaz. Hatta iki cemaat, iki cemaat dövüşürler. Fietâni azîmetâni. İki büyük kuvvet yani, dövüşürler. Fe yekûne beynehümâ mekteletün azimetün. Büyük dövüşme olur. De’vâhümâ vâhidetün. İkisinin de davası bir. Birisi gavur, birisi gavurluğun müdafii, birisi Müslümanlığın müdafii değil. İkisi de Müslüman oldukları halde, davaları da bir oldukları halde dövüşecekler. İki büyük fitne. Bu olmuş gitmiş diyorlar. Bir daha olur mu olmaz mı Allah göstermesin.

Ve lâ tekûmü’s-sâatü. Yine kıyamet kopmaz. Hattâ yübase deccâlûne kezzâbûne. Kezzâb, yalancı, deccallar çıkacak ortaya. Yalancı, kezzâb, deccallar çıkacak. Karîben min selâsîne. Otuz küsur. Küllühüm yezumü ennehû Rasûlüllâhi. Hepsi kendilerini Resûlullah diyerekten, zannederekten böyle otuz tane aşadığı da bir rivayette yetmiş tane böyle çıkacak. Onlardan sonra da kıyamet olacak ki bir rivayette yine.

Lâ tekûmü’s-sâatü hattâ tükâtilü’l-yehûde. Kıyamet yine kopmaz, siz yehûdlarla bir dövüş de yapacaksınız. Ki hattâ yekûlü’l-haceru. Hatta o taşlar diyecek. Verâehü’l-yehûdü. Ey Müslüman! Şu taşın arkasında bir tane Yahudi var, saklanmış. Gel, bunu da öldür diyecek.

Ya Müslim. Yekûlü’l-haceru verâehü’l-yehûdü. Yâ müslimü hâzâ verâî fe üktülhü. Buhârî'yle, Müslim'in. Buhârî'yle, Müslİm'in rivayeti. Ama bu, diyor ki, ravi, şâri. Hüve yekûnü ba'de hurucut deccâl. Deccaldan sonra olacak bu iş. Şimdi değil. Deccal çıkacak, Mehdi ile karşılaşacak, kıyametler kopacak, dövüşler olacak. O arada Yahudilerin de hesabı tamam olacak. Yine bir tane daha okuyayım.

Lâ tekûmü’s-sâatü hattâ tetlü’a’ş-şemsü min meğribihâ. Bir gün gelecek. Kudret-i İlâhi bu. Nizâm-ı âlem bozulacak. Bozulunca, hattâ tetlü’a’ş-şemsü, güneş şartkan doğarken, tetlü’a’ş-şemsü min meğribihâ. Başlayacak garbtan doğmaya. Olur mu kudret-i ilâhiyenin karşısında? Olmaz bir şey yok. Bunun ispatı için çok deliller harcamışlar, olur diyerekten. Olur mu olur. Fe izâ taleat min meğribihâ.

Baktık ki güneş ters döndü, doğdu ya. İş değişti yani. Aman tövbe edelim. Ne olacak? Gitti artık. Kıyamet kopuyor. Tövbe edelim. Ve raâhe’n-nâsü, âmenû ecmeûne. Hep birden Allah, lâ ilâhe illallâh diyecekler bütün insanlar.

Gavuru, Yahudisi, Cinnisi, insi herkes lâ ilâhe illallâh diyecek. Çünkü alamet çıktı, nizam bozuldu. Fe tilke hîne. Lâ yenfeu nefsen îmânühâ lem yekün âmenet min kablü. Evvelce iman etmemiş insanın, bundan sonraki imanı fayda vermez. Nasıl ki can hulkuma gelir, artık gidiyor, Allah der lâ ilâhe illallâh der, boş. Bu evvelce olacak. Yani geliyor, bir anladın ki ölüyorum artık. Bu bitti artık. Şimdi bu dünyanın da, dünya da bak ki bozuldu artık.

İman ediyorsun. Yok artık geçti. Lem yekün âmenet min kablü. Ondan sonra hiçbir iman fayda vermez, evvelce iman etmedikçe. İmandan kusur olmaz.

Bu da dinlemeye değer. Hepsi de değerde, yanlış söylüyoruz. Lüzumlu yani, lüzumu en önemli. Hepsi de lazım da.

Lâ tekûmü’s-sâatü. Kıyamet kopmaz. Hattâ yehruce kavmün, bir kavim çıkacak, bir kavim çıkacak. Ye’külûne bi elsinetihim. Ancak lisanlarının sayesinde idarelerini temin edecekler. Sözleriyle maişetlerini temin edecekler.

Kemâ te’külü’l-bekaru bi elsinetihâ. Hayvanlar nasıl ağızlarıyla yiyorlarsa, bunlar da dilleriyle yiyecekler. Bunun hesabını herkes kendi bilir. Yalan, dolan, nasıl yapacak yapacak, halkın parasını elinden alacak, yiyecek. Lâ tekûmü’s-sâatü. Bunu da dikkatli deneyiniz.

Lâ tekûmü’s-sâatü. Kıyamet kopmaz. Hattâ yemlike’l-erda racülün. Bir adam bu dünyaya hakim olacak. Racülün min ehli beytî. Fakat o racül benim ehl-i beytimden olacak. Ehl-i beytimden olacak. Fatıma radıyallahu anhın sülalesinden olacak. İsmi benim ismim gibi Muhammed olacak. Babası da Abdullah olacak. Yanlış bilmeyin. Kendi ismi Muhammed, babasının adı Abdullah olacak. Burnu yüksek olacak, şöyle kubbeli burun.

Alamet olaraktan. Eclâ, alnı geniş. Eknâ, burnu yüksek. Yemleü’l-erda adlen. Yeryüzünü adalete dolduracak.

Kemâ müliet kalbehû zulmen. Ondan evvel nasıl yeryüzü zulümle doldu da herkes canından bıkar hale geldi, Allah pişman olmuş yani hayatına. O zamanda gelecek bu zaman.

Abdülhakim Efendi isminde bir şeyh efendi vardı. Bundan elli sene evvel.

Vaazında bulundum hatırımda duruyor. Bu derse gelmiş, dersi vaaz ediyor. Vaaz ederken Resûlullah'ın hayat devrine geçti. Resûlullah'ın hayat devrinde Arap'ın hali neyse, ki çocuğunu diri diri mezara sokuyor, birbirleriyle böyle bıçaklaşmışlar, silahlaşmışlar, birbirlerinin canını, malını yiyorlar. Her türlü fenalıklar oluyor.

Nasıl ki o fenalıkların olduğu devirde Resûlullah geldi, onları kurtardı. İşte o insanlar öyle bir duruma düştüğü vakitte gelecek Mehdi dedi. Daha vakti var yani. Daha vakti var. Fakat ne yazık ki, yekûnü seb’a sinîne.

Hayatı yedi sene olacak. Muhakkak yani.. Ravileri Ahmed b. Hanbel, Müslim, Ebû Ya'la, ... Bazı adamlar şimdi filan Mehdidir diyorlar. Olmaz öyle şey.

Benim rahmetlik dedemin hocasına da Mehdi adını takmışlar. Padişah'a o zaman şey yapmışlar, ihbar etmişler, bu adam Mehdi'lik de ağzında bulunuyor diye, memlekete sürmüş bu da. Halbuki filan adam, işte ben rüyamda gördüm, Mehdi'dir diyorlar. Mehdi demek, insanların hidayetine vesile olan adam demektir. İnsanların hidayetine vesile olan herkes Mehdi'dir.

Hepimiz Mehdi'yiz. Bir adama hidayetine vesile olabildin mi? Mehdi'sin sen, o adam için bir Mehdi'sin. Ama bu öyle değil, bu umuma Mehdi. Bunu da dinle.

Lâ tekûmü’s-sâatü hattâ yürfe’a’r-rüknü ve’l-kur’ânü. Kıyamet kopmaz. Hattâ yürfe’a’r-rüknü. Mekke-i, Kâbe-i Muazzama. O kalkmadıkça, vel Kur'an, Kur'an da kalkmadıkça kıyamet kopmaz. Kur'an'ın ehli var, okuyor mu? Kâbe'de de yerinde duruyor da tavaf oluyor mu? Korkma, kıyamet kopamaz. Ne zaman ki bunlar yeryüzünden kalkarlar, Kur'an okuyacak adam bulunmaz, ehli bulunmaz. Kâbe'de tavaf edilecek, harik ama çünkü o da onu da yıkacak bir zalim hâlkolacak. O da o zaman...

Allah cümlemizi affetsin. Tevfikat-ı samedaniyesine mazhar eylesin. Yine bir tanecik daha okuyayım.

Lâ tekûmü’s-sâatü hattâ yüdebbira’r-racülü emra hamsîne imraeten. Yine bir gün gelecek ki, kıyamet kopmazdan evvel, her erkeğe elli kadına bakmak düşecek. Her erkek ancak elli tane kadının hamisi olacak. Hafızı olacak. Anasından, nenesinden, dedesinden, kız kardeşlerinden, torunlarından, şunlardan bunlardan. Aşağı yukarı böyle bir elli kişilik grup bir erkeğe düşecek.

Sen bunların nafakalarıyla mükellefsin, bakmalarıyla mükellefsin. Elli tane karı değil, yanlış anlaşılmasın. Elli tane karı değil, elli tane kadının akraba u taalukatından himayesine düşecek bir adamın. Erkekler o kadar da azalacak yani. Bir tane daha, iki tane varmış, bir daha söyleyeyim.

Lâ tekûmü’s-sâatü hattâ yekûne’z-zühdü rivâyeten. Şimdi Tezkiretü'l-Evliyâ gibi evliyâ kitapları var. Bunları okuyoruz, oradaki o evliyâların hallerine imreniyoruz. Şöyle yapmış, böyle yapmış, zâhid adamlar.

Bu ancak yekûne’z-zühdü rivâyeten. İçimizden böyle bir adan çıkmayacak da filan devirde böyle bir zâhid varmış, filan devirde böyle bir fazıl âlim varmış, rivayet edeceğiz artık. İçimizde öyle bir zâhid yok. Ve’l-vera’u tesannüan. Bakıyorsun başına sarığı sarmış, arkayı da kaylasanı atmış, cübbeyi de giymiş, boynunu da bükmüş böyle, aman ne adam ya, melek yahu. Allah.

Tesannü. Kandırmak için. Uyduruk. Böyle hale gelecek. Allah senin boynuna bakmaz, postuna bakmaz, gelişine bakmaz, gözüne, kaşına bakmaz. Allah'ın baktığı yer gönüldür gönül. Gönlün iyiyse ne ala sana, gönlün bozuksa ne fayda olur. Şimdi bugün de yine söylüyorlardı, şikayet haliyle. Ne olacak halimiz diyerekten? Bak ne diyor.

Lâ tekûmü’s-sâatü hattâ tetenâkera’l-kulûbü. Kalpler ayrılacak. Kalpler ayrılacak. Ve tehtelife’l-ekâvîlü. Sözler karman karışık olacak. Ve yehtelife’l-ihvânü. İhvanlarda ihtilafa düşecek. Hep Allah'ın kuluyuz. Hep Müslümanız. Bağırıyoruz yahu Müslümanız.

Allah bizi kardeş etmiş diyoruz. Katliyen kimsenin kulağına girmiyor. Ben benim diyor, sen sensin diyor. İki Müslüman'ı bir araya getiremiyorsun. Neden olmuyor yahu? Sen de Müslümansın. E ben de Müslümanım. E neden birleşmiyoruz? Sen benim aleyhime bir gazete çıkar.

Ha bugün bir arkadaş geldi, çok hoşuma gitti bir söz söyledi. Amerika dedi, iki yüz milyonluk insan. İki tane gazetesi var dedi. Adlarını da söyledi ama aklımda kalmadı. Koca Amerika iki gazeteyle idare olunur dedi. Biz de varız, kaç tane kim bilir gazete? Neden bu yahu, neden bu? Olsun belki beş yüz tane de ama hep birbirinin aleyhinde. Olur mu ya? Neden Müslümanlık böyle bu hale düşüyor?

Allah kusurlarınızı affetsin. Tevfîkat-ı samedaniyesine mazhar etsin. Tövbe istiğfarı çok yapalım. Allah kusurlarımızı affetsin. Gönüllerimiz de birleştirsin.

Vücutların birleşmesi de para etmiyor yani. Vücutlar birleşebiliyor. Fakat gönüller birleşmeyince olmuyor. Allahu Teâlâ'nın lütfu ihsanı olacak.

Onun için Cenâb-ı Peygamber Efendimiz'e diyor ki, o zamanındaki insanları telif ettin, birbirlerini de barıştırdın. Bunu sen kendi hünerinden yapamadın diyor. Kendi hünerin değil bunu yapmak.

Velâkinna(A)llâhe ellefe beynehum. (Enfâl Suresi 63. Ayet )

Cenâb-ı Hakk'ın gönüllerine telif verdi, sen de vasıta oldun arada. Barıştılar, güzel oldular birbirleriyle, kuvvet oldular.

Bunu bugün herkes biliyor ki, dağınıklık, perakendelik felakettir. Herkes biliyor yani, bilmeyen yok. Fakat ne yazık ki yine herkes perakendeliğe, dağınıklığa doğru teşvik ediyor insanları. Ayrılalım, ayrılalım. Ya bak, senin başındaki insan yalancı da olsa, düzenbaz da olsa ona itaat et diyor, itaat et. Çünkü baş olmayınca olmaz yahu. Bir başa bağlanmayınca olmaz insanlar. Başımızı kaldırsalar ne oluruz? Yaşayamayız. Cemiyetler de böyle. Güzel misaller veriyorlar.

Allah hepimize hayırlı akıllar versin. Güzel akıllar versin. Toplanmalar nasip etsin. Birlikte vardır kuvvet.

O birlikte olarak yaşamak nasip etsin. Bak şu baraj dediklerimiz, baraj dediğimiz işte gözümüzün önünde bugün artık. Ufacık damlalar, yüklenilen ufacık tanecikler toplanıyorlar, dere oluyorlar. Dereler toplanıyor, nehir oluyor, toplanıyor, büyük barajlar oluyor. Ve büyük büyük barajlardan topraklar da istifade ediyor, suluyoruz.

Elektrikler de istifade ediyor, sanatkarlar da ondan istifade ediyorlar. Ama ne sayesinde? O toplanma sayesinde canım. Bunu herkes biliyor. Fakat ne yazık ki bunu bildiğimiz halde yine perişanlık, yine perişanlık.

Kıyamet kopmaz bu perişanlık olmadıkça. Demek ki bunun arkasında felaket var.

Allah bu mübarek gün hürmetine cümlenizi affetsin.

El-Fatiha!

Hicrî Yeni Yıl ve Aşûre

Kısa ve Öz Sohbetler

Server Yayınları

Dinle Hata Bildir/Öneride Bulun Not Ekle

Server Kürsü

Namaz Vakitleri

10 Muharrem 1447

05 July 2025

İmsak

03:33

Güneş

05:31

Öğle

13:14

İkindi

17:13

Akşam

20:46

Yatsı

22:35

Mehmed Zahid<br>KOTKU

Mehmed Zahid
KOTKU

Hakkında

Hadis Dersleri (MZK)

Cuma Sohbetleri (MZK)

Münebbihat Dersleri

Mahmud Es’ad<br>COŞAN

Mahmud Es’ad
COŞAN

Hakkında

MEC YÂD ve Belgeseller

Hadis Dersleri (MEC)

Cuma Sohbetleri (MEC)

Tefsir Dersleri

Tasavvuf Sohbetleri

Mübarek Gün ve Geceler

Gurbet Sohbetleri

Hac ve Umre

Aile Eğitim Kampı Konuşmaları

Anma Programları

Konferanslar

Sorular ve Cevaplar

Diğer Çeşitli Konuşmalar

Muharrem Nureddin<br>COŞAN

Muharrem Nureddin
COŞAN

Hakkında

Konuşmalar

Mübarek Gün ve Geceler

Önemli Mesajlar

Basın Bildirileri

Tüm Sohbetleri Listele

Kısa ve Öz Paylaşımlar