Namaz Vakitleri

İstanbul
28 Safer 1447
22 August 2025

İmsak

04:40

Güneş

06:14

Öğle

13:12

İkindi

16:57

Akşam

19:59

Yatsı

21:27

Detaylı Arama

Kıyamete Yakın İşaretler

Mehmed Zahid KOTKU

Mehmed Zahid KOTKU#MZK

Hadis Dersleri (MZK)

İskenderpaşa Camii/ İstanbul

İçerik

Kadir Gecesinin Sırları

Suyun Yaratılış ve Şifa Üzerindeki Hikmeti

İyilik ve Ahiret Dengesi

İlim, İman ve İhsanın Yolunda

Ruhaniyet ve Maneviyat Üzerine Düşünceler

Açıklama

Gönül dostu, âlim Mehmed Zahid KOTKU Hocamızın sohbetleri, kendi seslerinden konulara yaklaşımı, açıklamaları, değerlendirmeleri ve tavsiyeleri, sizlerin istifadesine sunulmuştur.
Mehmed Zâhid KOTKU, geçtiğimiz asırda yaşamış (1897-1980) bir mürşid-i kâmil, bir sâlih insan, bir Allah dostudur. Ömrü boyunca tebliğ ve irşad çalışmaları içinde bulunmuş, milletimize ve ülkemize hizmet eden nice kıymetli kadrolar, devlet adamları yetiştirmiştir.

Gümüşhaneli Hazretleri tarafından başlatılan Ramûzü’l-Ehâdîs dersleri, takipçileri tarafından devam ettirilmiştir. İskenderpaşa Camii’nde Mehmed Zâhid KOTKU (Rh.A) Hocamız bu dersleri 1958’den 1977 yılına kadar sürdürmüş; 1977’den sonra ise, Prof. Dr. Mahmud Es’ad COŞAN hocamız devam ettirmiştir.

İlk zamanlar düzenli olarak pazar günleri ikindiden sonra bir saat, cuma günleri öğleden önce 45 dakika hadis dersleri yaparlarken, son yıllarında hadis derslerini Prof. Dr. Mahmud Es’ad COŞAN hocamıza bırakmışlar, kendileri cuma namazından sonra 10-15 dakikalık kısa konuşmalar yapmaya başlamışlardır.

Bu konuşmalar irticalen yapılmış, bazen bir sahabeden bahsetmişler, bazen güncel bir olayı konu edinmişlerdir. Bu konuşmalar 1978 yılında başlamış, vefatına kadar devam etmiştir. Son konuşmaları vefatından bir hafta önce, 6 Kasım 1980’de Medine’de kaydedilmiştir.

Tümünü Göster

İzledim/Dinledim, Hediyemi Al Hata Bildir/Öneride Bulun

Kıyamete Yakın İşaretler

Mehmed Zahid KOTKU

Mehmed Zahid KOTKU#MZK

Hadis Dersleri (MZK)

İskenderpaşa Camii/ İstanbul

İçerik

Kadir Gecesinin Sırları

Suyun Yaratılış ve Şifa Üzerindeki Hikmeti

İyilik ve Ahiret Dengesi

İlim, İman ve İhsanın Yolunda

Ruhaniyet ve Maneviyat Üzerine Düşünceler

Açıklama

Gönül dostu, âlim Mehmed Zahid KOTKU Hocamızın sohbetleri, kendi seslerinden konulara yaklaşımı, açıklamaları, değerlendirmeleri ve tavsiyeleri, sizlerin istifadesine sunulmuştur.
Mehmed Zâhid KOTKU, geçtiğimiz asırda yaşamış (1897-1980) bir mürşid-i kâmil, bir sâlih insan, bir Allah dostudur. Ömrü boyunca tebliğ ve irşad çalışmaları içinde bulunmuş, milletimize ve ülkemize hizmet eden nice kıymetli kadrolar, devlet adamları yetiştirmiştir.

Gümüşhaneli Hazretleri tarafından başlatılan Ramûzü’l-Ehâdîs dersleri, takipçileri tarafından devam ettirilmiştir. İskenderpaşa Camii’nde Mehmed Zâhid KOTKU (Rh.A) Hocamız bu dersleri 1958’den 1977 yılına kadar sürdürmüş; 1977’den sonra ise, Prof. Dr. Mahmud Es’ad COŞAN hocamız devam ettirmiştir.

İlk zamanlar düzenli olarak pazar günleri ikindiden sonra bir saat, cuma günleri öğleden önce 45 dakika hadis dersleri yaparlarken, son yıllarında hadis derslerini Prof. Dr. Mahmud Es’ad COŞAN hocamıza bırakmışlar, kendileri cuma namazından sonra 10-15 dakikalık kısa konuşmalar yapmaya başlamışlardır.

Bu konuşmalar irticalen yapılmış, bazen bir sahabeden bahsetmişler, bazen güncel bir olayı konu edinmişlerdir. Bu konuşmalar 1978 yılında başlamış, vefatına kadar devam etmiştir. Son konuşmaları vefatından bir hafta önce, 6 Kasım 1980’de Medine’de kaydedilmiştir.

Tümünü Göster

İzledim/Dinledim, Hediyemi Al Hata Bildir/Öneride Bulun

Konuşma Metni

Euzubillahimineşşeytanirracim Bismillahirrahmanirrahim,

Elhamdülillahi Rabbi’l-alemin ve’l-akibeti lil müttakin, es-selatu ve’s-selamu ala seyyidina Muhammedin ve alihi ve sahbihi ecmain. İ’lemü eyyühe’l-ihvan enne efdale’l-kitabi kitabullah ve enne efdale’l-hedyi hedyü Muhammedin sallallahu aleyhi ve sellem ve şerra’l-umuri muhtesâtuha ve külle muhdesin bid’ah ve külle bid’atin dalaleh ve külle dalaletin fi’n nar. Ve bi’s-senedi’l- muttasılı ile’n-nebiyyi sallallahu aleyhi ve selleme ennehu kâl:

Leyekünenne fî hâzihi’l-ümmeti hasfün ve kazfün ve meshun ve zâlike izâ şeribû’l-humûra ve’ttehazû’l-kaynâti ve darabû bi’l-meâzifi. Ravahu ibnu Ebi’d-dünya fi zemmi’l-melahi an Enes radıyallahu.

Geçen ki dersimizde son bir hadis ki bunun bir eşi de biraz evvel yukarıda geçmişti. Benim ümmetimden bazı insanlar içki içecekler, bu şarabın adını da değiştirerekten. Başka ad takacaklar şaraba, üzüm suyudur diyerekten, bunu içecekler ve etraflarında çalgılarda olacak. Bu böyle olunca bunların yere batmaları, yere batırılmaları, yok edilmeleri artık bir emrivaki haline geliyor veya siretleri, suretleri yani iç âlemleri, dış âlemi ile iç âlemi değiştirerekten iç âlemi hayvan suretine çevriliyor, dışından bakıyorsun insan fakat iç harekâtları iç siret dedikleri, bu iç hal ya hınzır, ya domuz, ya da sair bir hayvana benzetilmiş, bunu ehlullah keşfederler görürler.

Bugünkü bu dersimizde yine bu ümmete hasf, kazf, mesh denilen üç hadisenin olacağını beyan ediyor. Hasf demek yere batma yani zelzeleler suretiyle yahut buna benzer şeylerle yerlere batırılma yok edilme. İkincisi kazf diyorlar ki bu da mezarların ölülerini dışarıya atması. Bunu tabi bilemiyorum, bu belki bizim yol geçmek suretiyle birçok mezarlarda bazen böyle çıkarıp şey yapıyoruz, ona da işaret olabilir. Birisi de mesh, mesh siretin değişmesi, suret değil de bu suret değil de bunun iç halinin değiştirilmesi ki burada kazandığı bu hal, hangi hayvanın sıfatını kazandıysa yarın ruz-u kıyametteki haşri ona göre olacak. Burada insan kılığındadır ama buradaki haşir esnasında huzuru Rabbü’l-âlemine çıkarken bakarsınız ki herkes ayrı bir sıfat üzerinde, neden bu diyeceksiniz. Burada kazandığı sıfattır o, burada kazandığı sıfat ile orada haşr olacak, o onun için çok mühimdi, bu ne zaman olacak ve zalike iza şeribu’l- humur. Humur, hamrın cemi içkiye müptela oldukları vakit ikincisi çalgılar ve teganniler. Söz söyleyici, şarkı gazel söyleyici, onları eğlendirici kimselerin böyle olduğu meclisler, sonra kıyamet gününde bunlar haşrolunurken kazandıkları sıfat üzerine haşrolunacaklar, Allah muhafaza etsin. Bu yukarıda yine bir hadis geçmişti ki yine ona da şey yapalım.

Leyse minnâ men teşebbehe bi-ğayrinâ. Bizden başkalarına bizden murad Müslümanlardan başkalarına kendilerini benzetenler bizden değildir. Mahlûkat çok, fakat mahlûkatın en kötüsü mahlûkat beriyye diyorlar. Şerrü’l- beriyye, beriyye yürüyen canlılar, canlılar içerisinde mikroplar da dâhildir, mikroplar da dâhildir, yılanlar çıyanlarda dâhildir, mikropta mahlûktur yani. Mikrop halk olunduysa, kendi kendini halk etmiş değildir yani. Mikrobunda haliki bizim halikimiz nasılsa, mikrobunda haliki Allah’tır. Bunun için işte çeşit mikroplar var adını tabi bilemeyiz onların hepsinin ama bugün bizi rencide eden meşhurları var ki onlar kanser mesela çok korkuyor herkes şundan. Çünkü ilacıda bulunmuyormuş, onun acısı da ağır, sancısıda ağır, ödümüz kopuyor ondan fakat bunların en şerlisi dinsizlerdir. En şerlisi şerrü’l-beriyye.

İnnellezîne keferû min ehli’l-kitâbi ve’l-müşrikîne onlardan başka kim olacak? Onun için şimdi bakınız bu şerli mahlûkların huyunu, adeta ananesini nasıl çalıyoruz yahu, sakalını, bıyığını başını her çeşit yapmış ne o? Moda, kimin modası? Avrupa’nın modası, Avrupa kim? Dinsizlerin şeysi. Dinsizlerin karargâhı bunların bu tarafa doğru sevk ettikleri hipi mi diyorlar ne diyorlar o adamlara, e onların hali insana nefret verici bir hal olduğu halde memleketimiz bu tarafa kaydı gitti. Kimseye de laf anlatmanın da imkanı yok, ne yapıyorsun kardeş bak bir aynaya bak, oo sen ne güzelsin diyor. Hâlbuki onlara kendimizi benzeteceğimize Müslümanların kılığına kendimizi benzetsek fena mı olur, dersin. Hiç olmazsa Müslüman evladına bunun yapmaması lazım yani, her cihetten yani her bakımdan.

Leyekûnenne fî vüldi’l-Abbâsi mülûkün yelûne emra ümmetî yuizzullâhu te’âlâ bihimü’d-dîne.

Abbasiler devri bir vakit Emevilerin idaresindeydi idare, sonra Abbasilerin eline geçti. Efendimiz buna işaret buyurmuştur. Bir vakit Abbasiler’de mülükler melikler verilecek fakat onlar bu dini izal edecekler. Bu insanlar kıyamete kadar bu dini izal edecek insanları Cenab-ı Hak, din onun olduğu için yaratacaktır, buna kimse önlemeye gücü yetmez.

Leyletül kadri, fakat ne olursa olsun, bize düşen vazife kendimize düşen vazife biz Müslüman mıyız? Elhamdülillah, öyleyse kusurumuz çok. Hepsimizde ama kusursuz olamayız ama hiç olmazsa Müslüman’a benzemek kâfi bizde, Müslüman’a benzetelim kendimizi, onun için bunu iyi dikkat etmek Müslüman’ın gayriye kendisini benzetenlerin leyse minna diyor.

Şimdi kadir gecesi:

Leyletü’l-kadr tarifi, leyletün semhatün talkatün la harratün ve la baridetün tusbihu’ş-şems sabihateha daifeh hamrae. Leyle-i kadr gayet yumuşak bir gece, sıcakta değil, soğukta değil orta bir hava, tusbihu’ş-şems sabihateha daifeh bugün güneş doğarken gayet zayıf olarak, yani hararetli olarak değil de zayıf olaraktan kırmızı bir renkle doğacaktır, buyurmuş.

Yine, leyletü’l-kadr leyletün belecetün la harratün ve la baridetün vela sehabe fiha ve la riha bugün böyle sıcak ve soğuk olmamakla beraber gökte bulutta olmaz, yağmurda olmaz, rüzgârda olmaz.

Vela yürma fiha binecmin bu yıldızlarda böyle bazı yıldızların aktığını görüyoruz ya o yıldızların şeysi, öyle bir alamette olmaz. Bunun alameti tatliuş şems latüaelha güneş doğar, şevk ışıksız olaraktan böyle ışıksız olaraktan kendini gösterirmiş.

Leyletü’l kadr leyletü’l-sabia ev tâsia ve işrîn inne’l-melâikete tilke’l-leylete fi’l-ardı ekseru min adedi’l-hasa. Kadir gecesi yirmi yedi veya yirmi dokuz gece, böyle olmak ihtimali beraberdir ki o gecelerde yeryüzüne inen meleklerin adedini tarif etmek mümkün değil. Yeryüzünde ne kadar taş, ufak büyük taşlar varsa onların adedinden daha yüksek. Yeryüzüne bölükten melekler inerlermiş. Allah. Onun için leyle-i kadir meçhuldur. Ramazanın içerisinde birisinden yirmi yedisine kadar ihtimal var. Fakat cuma gecesinin muhakkak bir gecedir. Onun için cuma gecesi geçen dersimizde de geçti, leyle-i kadirden de efdal ondan efdal bir gecede yoktur, leyle-i kadir geçti o. Kadir gecesi Kur’an’ı azimuşşanın Peygamber sallalahu aleyhi ve selleme nazil olduğu o zaman. Şimdiki kadir geceleri ona taklittir. Ama cuma geceleri muhakkak gecedir, o geceleri boş geçirmemek çok efdaldir.

Mau’r-raculi galizun ebyad ve mau’l-mer’eti rakikun esfar, fe eyyühüma sebeka eşbehe’l veled. Ravahu Ahmed ibni Hanbel, Müslim, Tirmizi, İbni Mace, İbn Hibban an Enes Hazretleri. Çocukların dünyaya gelmesinde çeşitli hikmetli şeyden, erkeklerin suyunun kalın ve beyaz olduğu, kadınlardaki suyun ise ince ve sarı olduğunu, hangisi daha evvel ana rahmine düşerse çocuk ona benzer, olduğu beyan buyrulmuş. Eşbehe’l-veled ve evladın benzeyişi ana rahmine hangisinin suyu evvel inerse çocuk ona benzer buyrulmuş. Bu hani anasına benzer, babasına benzer filan diyorlar buradan ileri geliyormuş.

Mâu zemzem limâ şüribe leh, fein şeribtehu testeşfi bihi şefâkallâh. Zemzem işte o Mekke-i Mükerreme’deki kuyunun içerisinden çıkan suya diyorlar. Gayet şifalı, leziz ve üç veya dört membadan gelen bir sudur ki açlar içince kendilerine tokluk hâsıl olur yemeksiz, ekmeksiz çok zamanlar yaşayabilirler. Hastalar o ne niyetle içilirse o niyet hâsıl olur, içerken niyet edersin, Yarabbi bu suyu içmekle bana şifa ver dersin, bir marazından dolayı, şefâkallâh Allah o derde şifa verir onunla. Başın ağrıyor, bu suyu Yarabbi bu başımın ağrısının gitmesi için içiyorum bundan bana şifa ver dedin mi bakarsın niyetindeki hâl ihlasa göre bu baş ağrısı gider senden. Karın ağrıyor, karnımın ağrısı gitmek için Yarabbi bunu içiyorum dersin bakarsın karnın ağrısı da gitmiştir. Fein şeribtehu testeşfi bihi şefâkallâh, şifa niyetiyle içersen Allah sana ondan şifa verir.

Ve in şeribtehu müsteizen eâzekallâh. Bir şeyden korkuyorsun, o korktuğun şeyden emin olmak için içiyorsun. Yarabbi beni bundan muhafaza et diyerekten istiazeni söylüyorsun. Allah seni de o sebeple ondan korur. Hem geleceğe faydası var hem gideceğe faydası var.

Ve inşeribtehu li yaktaʿa zam’ek kata’ahullah. İçerken yüreğimdeki hararet gitsin Yarabbi hararetim gitsin diye, yanıklık çünkü hararet olunca kolaycacık gitmez, çok su içersin karnın şişer, gene hararetin yüksektir, kesilmez. Onu içersen dersin ki Ya Rab hararetimin kesilmesi için içiyorum bakarsın içiyorum Allahu Teala ondan o su sebebiyle hararetini giderir. Bunun bir hikâyesini de dinledim hoşuma giden. Bu bizim Mazhar Bey var buraya bir misafir gelmiş Bursa’dan. Bizi de çağırmışlardı. Bu efendi genç yaşında hacca gitmiş, babası yollamış fakat yayan gitmiş. Yirmi yaşları içerisinde daha kendisi, yayan olarak hacca gitmiş yayan gittiği için tabi o Arabistan’ın sıcaklığında çok yanmış, yüreği fazlaca yanmış. Şimdi dönüş zamanı gelince zemzemin başına gitmiş. Yarabbi demiş gelirken çok yandım, şimdi yine aynı yoldan gideceğim, bu yanıklığı benden al, demiş. O günden beri ben hala su içmem dedi, su ihtiyacım kesildi. Bu Allah-u Teala’nın şeysidir, lütfudur yani ihlası ile yapıldı mıydı bir dua bu dua insanlara, ha diyeceksin ki suyun faydası var, suyun faydası var ama bu öteden beriden de alınıyor yine, yine buyuruluyor ki:

Mau zemzem şifaün min külli dain, şifaün min külli dain, min külli. Bütün hastalıklara yani kanserine de içinde, neleri var burada, e olmuyor. Olmuyorsa bizim ihlassızlığımızdan olmuyordur, içimizin bozukluğu, ihlasımızın zayıflığı olmuyordur, ihlas ile içsek mükemmel surette olacak. Çünkü ravahu an Safiye. Safiye validemizden rivayet, mau zemzem şifaün min külli dain bunun için bizim evlerimizde de vardır, hastalarımız öyle tehlikeli devreye girdi miydi hemen ağızlarına zemzem akıtırız ki Allah imanlarını muhafaza etsin ve yanık olarak yürek yanıklığıyla gitmesinler. Çünkü o yürek yanıklığı Allah esirgesin dereleri adamın karnına akıtsalar o yanıklığı söndüremezler.

Mietü deracetin fi’l-cenneh mâ beyne külli deraceteyn kemâ beyne’s-semâî ve’l-ard. Cennette yüz derece vardır, bize izah için. Derecesinin sonu yok, her derecenin arası sevabıyla semaü ve’l-ard sema ile yer arasına kadar uzakta her derecenin arası da o kadar uzak. Ev eb’ad daha fazla belki, li’l-mücâhidîn fi sebilillâh, bu yüz derece Allah yolunda mücahid olan mücahidlere verilecek. Allah cümlemize bunların arasına kabul buyursun inşallah.

Mietü elfin ve erbe’atün ve işrûne elfen er-Rüsulü min zâlike selâsü mietin ve hamsete aşera cemmen ğafîran. Bu uzun bir hadis, arkasında Cenab-ı Peygamber’den sormuşlar ya Resulullah bu gönderilen rusüllerin adedi ne kadardır? Şimdiye kadar ne kadar peygamber gelmiş yani? Buyurmuşlar ki yüz yirmi dört bin peygamber gelmiştir, bunlardan üç yüz on beş tanesi rusüldür. Rusül ile enbiya arasında bir fark var, nebi rusül. Nebilerin sayısı yüz yirmi dört bin, rusüllerin sayısı üç yüz on beş. Bazı eserlerde isimleri de yazılıdır.

Me’d-dünya fi’l-ahirah illa kema yemşi ehadüküm ile’l-yemm, feedhale isbeahu fih, fema harace minhü fehüve’d-dünya. Dünya ile ahiret ahireti anlatabilmek için dünya ile ahireti anlatabilmek için şöyle bir misal verdi efendimiz. Biriniz denizde yürüyorsunuz, suda yürüyorsunuz, bu suda yürürken parmağınızı suya soktunuz, çıkardınız. O suyun içindeki o deniz suyunun içindeki parmağınıza bulaşan su ne kadardır? Denizden ne kadar su eksiltmiştir o parmağınızdaki su? Buna biz hiç deriz değil mi ya, denize nispetle parmağa geçen su hiçten ibaret. İşte dünya, bu parmaktaki su, ahiretteki o deryadır.

Şimdi sen, ben o deryayı bırakıyoruz bu parmaktaki suyun üzerinde dönüyoruz mütemadiyen, canım işte o işte bir an, bir zerre asıl derya öte tarafta yani ahiret, onun için ve’l-ahiretü hayrun ve ebka, ahiret hayırlı ve baki, dünya fani neden fani işte görmüyor musun canım ana baba nereye gitti, dedeler, komşular nereye gitti hepsi gidiyor işte, demek ki fani, duruş yok burada, herkes sırası geldi mi gidiyor, onun için gideceğin yere bak, orası baki ve hayırlı bir yer, orası orda cennetle cehennem var, başka şey yok, istersen cennete doğru kendini at, istersen bu tarafa at, burası seçme yeri, Allah cümlemizi akıllı olup cennet yolunu seçen kullarının arasına kabul etsin.

Şimdi bir de ölülerimizi gömüyoruz ya mezara, bu gömdüğümüz ölülerimiz kimler olursa olsun, akraba-ı taallukatlarımızdan bunların halini bize izah ediyor.

Me’l-meyyitü fî kabrihi. Meyyit kabrinde bu kadar bunalmıştır ki, kim olursa olsun, o kadar bulanık bir durumdadır ki şiddetli bir haldedir ki, sen onu biz evimizden çıkarttılar, bizi başka bir eve attılar sıkılıyoruz birde yani rahatımızı bozuyorsunuz diyerekten ve bu dünyasını bırakmış, bu karanlık toprağın içerisine girmiş örtülmüş, artık şeysi kalmamış bir ilgisi kalmamış dünya ile onun hali hiç yani tasavvurumuzu herhalde, herhalde haricindedir. Onun için illa şibhü’l garik, garik suya batmış suya batmış bir insan, el-mütegavvis yardımcı bekliyor, imdat bekliyor, aman yok mu beni kurtaracak filan sudan yukarı çıkıyor, bağırıyor aman kurtaracak kimse yok mu diyerekten

Yentaziru da’veten min ebin ev ümmin ev veledin ev sadîkin . Bu suya düşmüş boğulmak üzere olan insanın haline benzetilmiş, bu ölen insan yentazirü, intizar ediyor daveten bir duaya min ebin ev ümmin babadan mı olur, anadan mı olur, ev veledin yavrusundan mı olur yahut bir dostundan mı olur, böyle bir gelecek duayı bekliyor. Sikaten itimat ediyor ki onların duası beni kurtaracaktır buradan. Nasıl ki suya düşene bir el uzatırsan bir simit atarsan kurtarmak için bu da öyle. Feiza lehikathü bir Elham okudun, ya Rab bunun sevabını yolla ona dedin yolladım ona dedin kâfi.

Kane ehabbe ileyy mine’d-dünya vema fiha. O elhamın sevabı elham değil de gönderdiğin her neyse yani hatim olsun, Kur’an olsun, sadakaların olsun, hayırların olsun, bu ona o kadar sevgilidir ki, mine’d-dünya vema fiha, dünya ve dünyanın içinde neleri varsa altını, gümüşü zineti işte neleri varsa, onlardan daha sevgilidir bu mevtaya gönderilen bir fatihanın sevabı. Onun için anayı babayı geçmişlerimizin hepsini, bahusus ana baba olursa muhakkak suretle geçen ki ders geçti ya, en mühim olan şey, yaʿmele’l âgg, yaʿmele’l bârr maşae en yaʿmele anasına babasına iyilik edenler hayatlarında yani, analarının babalarının kıymetini bilip de bunlar bizim dünyaya gelmemize vesile oldular ve bizim büyüyüp yetişmemize vesile oldular, bu kadar zahmet meşakkatler çektiler diyerekten onlara karşı gayet hürmetkâr, saygılı, elini öpmeden kapıdan çıkmaz, gelince ellerini öper, efendim çeşitli ikramlar yapar onlara, ha bunlar kabahat kusurları ne kadar olursa olsun muhakkak Allah-u Teala cenneti, felen yüdhile’n-nar bunları ateşe atmayacak, anasına ve babasına yaptığı ikramdan naşi Cenabı Hak bunların kusurlarını affederekten cehennemlik yapmayacaktır.

Bir hikaye naklederler, Musa aleyhisselamın zamanında bir adam Musa aleyhisselam cennetteki Musa aleyhisselamın kendisi Ya Rab, cennette acaba benim arkadaşım kim olacak diye böyle bir tadarruda bulunur. Cenab-ı Hak da işte filan yerdeki filan adam demiş senin cennetteki komşun. Gitmiş bakmış, yahu bu adam bizim cennette nasıl komşum olur. Beklemiş, bakayım bu adamı kontrol edem demiş nereden liyakat kesbetti de cennette komşu olacak bana. Demiş ben sana bu akşam misafir olacağım, kabul eder misin beni? Hay hay buyur ve başka meseleler bunlar gitmişler eve, giderken adam bir şişe meyhaneden rakı almış.

Musa aleyhisselamın büsbütün içi bozulmuş, yahu demiş bu adam rakıda aldı burada, bu bana cennette nasıl dost olacak demiş. Öteden de bir fahişe kadın almış yanına, büsbütün içi bozulmuş, götürmüş eve bunları, şişeyi kırmış atmış, o kadını da hapsetmiş. Demiş al bir abdestte burada namaz kıl senin paranı vereceğim ben demiş, tövbekâr ettirmiş buna namaz kıldırmış, orda bir şey de asılı bir yatak yeri varmış, onu indirmiş onun içerisinde ihtiyar bir kadıncağız, temizlemiş, efendim giydirmiş, kuşatmış, yıkamış mıkamış, yemeğini yedirmiş içirmiş, yine onu öyle hayvanlar, haşerat zarar vermesin diye yukarıda bir yere koyuyormuş. Bu da Allah seni cennette Musa’ya arkadaş etsin diyormuş duası da bu oluyor kadıncağızın. Bu kadıncağızın duası üzerine Cenabı Hak bu adamı cennette Musa aleyhisselama yoldaş yapıyor, niye aldın? Demiş bir adamın içmesine mani olmak için aldım, kurtarmış oldum niye aldın e o kadını? O kadında birisinle günaha girecekti demiş, onu da o günahtan kurtarmak için aldım demiş.

Niyetler, Allah affetsin hepimizi de bu ana baba hukukça büyük yalnız öldükten sonra o hukukları yine bakidir. Öldü diye onu atma yabana, öldükten sonra yine her gün okumak onlara vazifemizdir, hayattaki gibi. Ondan sonra onların dünyada dostları var idi ölmezden evvel, ölmezden evvel dostları ile yine ilgini yine kesmeyecek o dostlarla yine dostluk edeceksin, o dostluğu ettiğin müddetçe baban orada rahat eder. Dostları ile dostluğu kestiğin takdirde onlar orada rahatsız olurlar. Bunun mukabilinde ana babaya hürmet etmeyenler ne kadar efendim Müslümanlık taslarlarsa taslasınlar, sofuluk taslarlarsa taslasınlar onlarında cennete girmeleri muhaldir.

Demek ki, ölü kim olursa olsun, ölü göçmüş ahirete, ona o bir duaya muhtaç onun için camilerimizde elhamdülillah, beş vakit namazlarımızda dua ederken hep bütün geçmişlerimizde toptan olarak hiç olmazsa, anar onlara dualar ederiz, ama akraba taallukat hususi olarak isimlerini anaraktan filanın filanın filanı ruhlarına bağışladım diyerekten hem kendi yarın da gidecek hepimiz gideceğiz yarın, gideceğimiz o gün için bir hazırlığımız edilmiş olur.

Yine diyor ki, ve innallahe azze ve celle, aziz Allah diyor, le yüdhilu ala ehli’l kubur, le yüdhilu ala ehli’l-kubur. Ehli kubura yani mezardakilere Cenab-ı Hak idhâl eder, min duai ehli’d-dünya, ehli dünyanın dualarından onlara idhâl eder. Emsale’l-cibal, dağlar gibi hediyeler. Ve inne hediyyeten ehyai ile’l-emvat dirilerin ölülere olan hediyesi ne olacak? el-İstiğfaru lehum, onlar için mağfiret talep edeceksiniz. Ya Rab onlarda hatadan salim değillerdi, affet bunları da Yarabbi, anam için babam için kardeşlerim için dostlarım için. Ve’s-sadakatu anhum onlar namına sadaka vermek, onlar namına sadaka vermek ve onlar namına istiğfar edersin onların affını Allah-u Teala’dan istemek, işte bu dünyadakilerin ahirettekilerine hediyelerinin başlıcasıdır.

Mâ âtallâhu te’âlâ âlimen ilmen illâ ehaze aleyhi’l-mîsâka en lâ yektümehu. Cenab-ı Hak Celle ve Alâ peygamberlerden de bir söz almıştır. Ben sizi vakti ezelde yani elesti bi Rabbiküm dediğimiz ruh âlemindeki sizi ben dünyada peygamber olarak gönderdiğim vakitte size söylenenleri siz kavimlerinize söyleyecek misiniz, söyleyeceğiz dediler. Bu söz üzerine geldiler ve bu sözlerini ifa ederekten gittiler. Ha onun gibi Cenab-ı Hak âlimlerden de böyle bir söz almış, bizde size ilim vereceğim ama bu vereceğim ilmi saklamadan olduğu gibi söyleyeceğinize söz veriyor musunuz? Veriyoruz, hadi verirseniz verirseniz, sözünü yaparsanız ne ala, yapmaz da saklarsanız, korkarsanız o zaman şeyden kovulmuş olursunuz Allah esirgeye.

Mâ âtâkellâhu min emvâli’s-sultâni min gayri mes’eletin ve la işrâfin fe külhü ve temevvelhü.

Sultanların ve size verdikleri mallardan ki siz onları istemeyerek, istemiyordunuz, siz istemeyerek yüz suyu dökmeyerek size onların mallarından bir mal gelirse bunu alın yiyin ve onlardan istifade ediniz buyurulmuş.

Mâ übâlî mâ eteytü in ene şeribtü tiryâkan ev taallaktü temîmeten ev kultü’ş-şi’ra min kibeli nefsî.

Ben bu üç şeyi yapmadım diyor, yapmam da. Tiryak içmem, içmedim içmem de, tiryak şifa fakat o yılanın etiyle beraber yapılan bir şeymiş nasıl zehiriyle yahut, bazı şeylere faydalı oluyor demek ama ben içmedim onu demiş. Fakat yılanın gayrısından yapılırsa o içilir demiş. Ev taallaktü temîme boynuma bu çocukların nazarlık dedikleri şeyler bu çocuklara takarız, bazı insanlarda boyunlarına taşırlar, bazı insanlarda işte cin çarpmasın diyerekten muska kullanırlar yani. Ben bunları yapmadım, yapmadım ve şiir de söylemedim, şiiri de sevmez. Bu boyunlara asılan muskaları da sevmez ve şifa niyetine haramdan olan şifaları da haramdan olan şifa şeylerini de kullanmam, dedi. Yani şimdi bazı insanlar gerek konyaktan gerek şaraptan bir fayda vardır diyerekten bazı yanlış şeylerle sözlerle aldanaraktan yaparlarsa büyük hata etmiş olurlar. Şuna çok dikkat edin:

Mâ âmene bî, mâ âmene bî. Bana iman etmiş sayılmaz, mâ nefy işaretidir nefy, amene bi bana iman etmiş sayılmaz. Kim?

Men bate şeb’an, doyuraraktan karnını yatan, karnını doyuraraktan yatan insan, bana iman etmiş sayılmaz, nasıl olaraktan? Ve caruhu câiʿ konu komşusu yanı başındaki komşusu aç olduğu halde yanı başındaki komşusu aç olduğu halde ona hiç nazarı dikkate almadan karıncağızını doyurup yatan insan, bana iman etmiş sayılmaz.

Ve hüve yaʿlem, biliyor ki komşusu aç, aç, alakadar olmuyor. Ne kadar acı bir şey yani. Bu ne kadar acı bir şey, bugünkü hadiselerin dünya üzerinde bizde de değil her bir tarafta bu hadiselerin zuhuruna sebep, hep kendi nefislerimizle meşgul olup etrafımızı görmemekten ileri geliyor büyük küçük. Hepimiz bunun mesuliyeti altındayız. E mümkün olur mu bu, şimdi eskiden bir köy olur da köyde beş kişi on kişi şu fakirdir, şu muhtaçtır, ona bir şey verelim. Fakat bu memlekette bir apartmanın içindekini tanımaya insanlar bugün aciz durumda. Bir apartmanda on daire yirmi daire var, birbiriyle ilgisi yok hiç kimse kimseyi zor tanır. O ona gitmez, o ona gitmez, sen kimsin diye birbirlerine isimlerini de belki bilmezler. E bu bizim için çok acı bir şey. Allah kusurlarımızı affetsin. Ama bu büyük memleketlerde bunların tatbiki de çok zor şimdi. Niçin? Huylar ayrı, ananeler ayrı, görüşler ayrı ben ona gidip de başımı belaya mı sokacağım diyor. Allah esirgeye.

Dün bir kardeş geldi, şimdi kız kardeşini birisi kaçırmış, sonrada Allah’ın emriyle vermişler. Fakat adamda din iman namına bir şey yok diyor, yetişen bir çocuğunu da altı aylıkken öldürmüş adam, ihbar etmişler hapse atmışlar. Şimdi çıkacak diye adamcağızın yüreği patlıyor, ikide bir haber yolluyormuş ki silsilenizi kazıyacağım sizin diyerekten. Şimdi bu bu bu gibi huylu insanlarla insan nasıl ünsiyet eder yani, nasıl buna götürüp de ekmek vereceksin, yemek vereceksin, besleyeceksin. Allah affetsin kusurlarımızı, ama ne olursa olsun yine ibare aklıma gelmedi Türkçesi. İnsanlar gördükleri iyiliklerin kölesidirler, insanlar el-ihsan abidü’l-insan, el-insan abidü’- ihsan, el-insan abidü’l-insan. İnsanoğlu ihsanın kölesidir.

İhsan, iyiliklerin yani iyilikler gördü müydü sana tebasus etmek mecburiyetinde kalır, hiç beğenmediğin insan. O ihsandan maduttur ki etrafındaki insanları görürsün dinli dinsiz, Allah’ın kuludur. Allah’ın kulu olduğu için Allah’ın kullarına acımak bakımından onlara bakmak, ikramda bulunmak, ihsanda bulunmak, aç sefil bırakmayıp öyle onların da imdadına yetişmek vazifemizken yapmadığımızdan dolayı mesul olacağız. Bu mesuliyete hepimiz müştereğiz. Bunun da Allah yardımcımız olsun, işte şimdi bereket şimdi bir takım kanunlar çıkıyor, herkese azıcık bir aylık bağlıyorlar, işçidir, mişçidir dedi evde kaldı diyerek. E bir mezarları olur inşallah geçinmeye de daha çoğalsın da inşallah tüm muhtaçlara böyle şey verilsin yardım verilsin, bu tabi yardım verip tabi biz bilemeyiz de bu işi, tabi memleket çapında yapılacak teşkilatlarla bunlar pekâlâ önlenir yani. Muhtarlar vasıtasıyla sair vasıtalarla fakir fukaralar tespit olunur. Listeler verilir devlete, devlette onlara bizim vereceğimiz bağışlardan onları da taksim eder verir, o zaman hep kendi elimizden götürüp vermek şart değil ya!

Onun için böyle cemiyetleri kurmadığımızdan dolayı yine ayrı mesulüz. Bunu yapabilmek tabi fukarayı bulmak zor da ama böyle bir cemiyet yaparsak fukaralar bulunur, birileri bulunur, yazılır listelere eh hâsıl olan paralardan da isabet eden kısımları verilir, yetmezlerse biraz daha verin derler vericilere, biraz daha çoğaltılır, e onlarda rahat ederler. Enes’in rivayeti.

Mâ eteytü’r-rükne’l-yemâniyyi illâ lakîtü indehu elfe elfi melekin lem yehuccû kable zâlike.

Ebu Hüreyre rivayetinde şimdi bak gözden göze bak şimdi. Şimdi peygamberdeki göz bir de bizdeki göz. Onun gözü de bizim gözü gibi bir göz tabi işte, ama onun gördüğü biz niçin göremiyoruz?

E o peygamber gözü, eh peygamber gözü ama Allahu Teala bütün insanlara bu imkânı ve bu kabiliyeti vererekten insanı ekremi mahlûkat olarak yaratmış. La İlahe illallah Muhammedu’r-Rasulullah diyenler bahusus. İnsanlara bu kabiliyet ve bu haslat var. Bu nuru var fakat biz bu nurları köreltmişiz, karartmışız, saklanmış içimizde bunlardan istifade edip göremiyoruz. Yoksa o biz de ruhumuzu temizlesek bizim gözlerimizde peygamberin gördüğü gibi görecektir ki rüknu’l-yemani denilen köşe o kabenin Hacer-i Esved’e varmadan evvelki köşesi. Hacer-i Esved’den evvelki köşe. Bu köşede diyor milyonlarca melek hac için gelmişler, orada gördüm bunları diyor. Bunlar bir kere geliyorlar, bütün melekler bir kere gelmekle tavaf ederler giderler, bir gelen bir daha gelmez. O kadar Allahu Tealanın meleği çoktur, fakat bizim gibi üç yüz beş yüz değil, milyonlarca insanlar ve lem yehuccu kable zalik, hac üzere gelmişlerdir bu vazifeyi yaparlar Peygamber sallalahu aleyhi ve sellem onu görmüş, bize beyan ediyor.

Lakitu diyor, mülaki oldum, karşılaştım, onlarla karşılaştım. Bunun için bir insanında bir sürü meleği var yani bizde de var bir sürü melek ama gözümüzün muhafız melekleri vardır, ağzımızın muhafız melekleri vardır, kulaklarımızın muhafız melekleri vardır, midemizde muhafız melekler vardır, vazifeli melekler vardır. O yediklerimiz işte diyorlar ki mide şöyle yapıyor mide böyle yapıyor şu taksim şöyle oluyor. Hiç öyle bir makine var mı ki kendi kendine iş becersin, var mı öyle kendi kendine iş beceren bir makine? Her makinanın başında bir pilotu var, bir makinisti var bilmem nesi var, işte bu içimizdeki devri ifa eden bir sürü melekler vardır, biz onlardan da haberimiz yoktur. Onun için kötülükler yaptığımız vakitte o melekler müteezzi olurlar.

Ma etkah, ma etkah, ma etkah üç defa övdü, ne güzel müttaki insan ne edilecek, mülaki. Rai ğanem bir koyun güdücü, koyun güdücü bir adam ala ra’si cebel dağ tepelerinde koyunlarını sürüp otlatıyor ama yükimu fihe’s-salah orada kimseler yok, ezan vakti geldi mi ezanı okuyor, namazcağızını orada kılıyor, ha ne kadar müttaki bir insan ne taci olunacak bir insan diyerekten üç defa onu övdü.

Me’ctemea kavmun feteferrakû an ğayri zikrillâhi. Bir cemaat toplanmışlar, bu topluluk nerede olursa olsun, camide toplansın, kahvede toplansın, başka toplantı parti toplantısında olsun, nerede olsun, toplantı yere toplanmışlar konuşacaklar, muhabbet edecekler, muhabbetleri filan, eh oturuyorlar saat on, on bir, on iki muhabbet devam ediyor, hadi Allah’a ısmarladık deyip ondan sonra gidiyorlardı. Haa illa an ğayri zikrillah illa keennema teferreku an cifeti himarin ve kane zalike’l-meclis aleyhim hasraten. Bu Allah-u Teala’nın zikrinden gayrı şeylerle toplanıp da dağılanlar muhabbet etmişler eğlenmişler, yemişler, içmişler, dağılıyorlar.

Bu dağılanlar, ancak bir himar dediği merkep, merkep cifesinden dağılanlar gibi, merkep cifesinin başına toplanmış bu hayvanları biliyorsunuz, o hayvanlar gibi oradan dağılıyorlar, ona teşbih olmuş. İlla keennema teferreku an cifeti himar, bir himarın cifesinden dağılanlar gibi dağılıyorlar. Ve kane zalike’l-meclis bu meclis ki dağıldılar. Bunlar ne kadar çok olursa olsun, aleyhim hasra yarın kıyamette ah neden o günkü o meclisi böyle boşu boşuna lahviyatlarla geçirdik hüsranı yetecek onlara. Çünkü o gün sevaplar verilirken onların o andaki hareketlerinden dolayı bakacaklar defterleri eline verilmiş çok hasret çekecekler, Allah affetsin kusurlarımızı.

Onun için böyle meclislere toplanıldığı vakitte hiç olmazsa bir iki aşır okunur, bir tesbih çekilir, dua bilen varsa bir dua okur, sübhanallah ve bihamdihi, eşhedü en la İlahe illa ente vahdehu la şerike leh gibi buna benzer dualarla bu meclisteki hatalar silinir. Bir tevbe-i istiğfarla ya Rabbi bu meclisteki yaptığımız hatalarımıza karşıda tevbe ettik, istiğfar ediyoruz diye bir istiğfarda yapılır da inşallah umut olunur ki bunlar silinir de o hasretlik üzerimizden kalkar.

Me’ctemea kavmun alâ zikrin illâ haffethümü’l-melâiketü ve ğaşiyethümü’r-rahmetü.

Bu bilhakis bir kavim toplanmışlar, Allahu Teala’nın zikri için, gerek vaazı nasihat etmek, gerek Kur’an okumak, dinlemek veyahut sair ezkar ile meşgul olmak suretiyle toplanmışlar, bu toplandıkları vakitte, illa haffethümü’l-melaikeh melekler onları gelir tavaf eder, bunları gelir tavaf eder biz Kabe’yi nasıl tavaf ediyorsak, onlar da bizi tavaf eder ve bizim meclisimizi ziynetledirler. Güzel kokular dağıtırlar bize, yüzümüze içimize neşeler verirler, buradan sürur ile kalkarız. Sevinçlerle kalkarız, ve gaşiyethümü’r-rahme rahmeti İlahiye’de orada nazil olur. Bir rahmeti İlahiye’nin nüzulu vardır.

Onun için Cenabı Peygamber’in duasında rahmeti İlahiye ilişilmeyince nasıl gökten yağmur gelmeyince yerimizden mahsuller olmuyor, kıtlıklar oluyor, felaketler oluyor, işte gönülleri rahmeti İlahi nazil olmayınca böyle felaketler doğuyor. O rahmeti İlahiyenin nuzulune sebep zikir meclislerinde toplantılar. Ayrıca hepimizin yine her zaman yapmaya muhtaç olduğumuz dualardan birisi Ya Rab senin öyle rahmetini isterim ki benim kalbimi hidayete eriştirsin, kalbimin hidayete erişmesine vesile olacak rahmetini esirgeme ya Rabbi lütfet bana diyerekten ama böyle bir kereyle olmaz, çok çok. E onlar bir kere söylüyorlarmış, biz onlar gibi adam olsak bize de bir kere yetecek ama biz onlar gibi adam değiliz ya, çok söylemek lazım bize.

Bakınız; Me’ctemea selâsetün fi hadarin ev bedv, yani gerek seferi günlerde, gerekse hazari, hazari vakti yani misafir olmadığı zaman, gerek misafir olduğu zaman, gerek misafir olmadığı zaman yerli olduğu zamanda üç kişi bir araya gelir de bu üç kişiden birisi la tükam kalkıp da kamet getirmez. Fihimu’s-salah namazı kılmazlar, üç kişi fakat namaz kılmıyor. Lâ tükamu fihimü’s-salah onlar namaz kılmıyorlar o üç kişi. İlle’stehveze aleyhimü’ş-şeytan, muhakkak şeytan onlara galebe çalar onları aldatır ve kendi yoluna sürükler onları. Demek ki namazın ne kadar fevaidi var ki üç kişide olsak namaz vakti geldi mi kalkarız birimiz ezan okur, birimiz kamet getirir, birimiz imam olur, e benim imamlıktan haberim yok yani yapamam, yapamam olmaz, elhamı bilmiyor musun? Pekâlâ, biliyorsun ya, işte elhamını okursun kul huvallahı biliyorsun onu da okursun olur namaz. Çünkü ümminin ümmiye imameti caiz, namazı tek tek evde kılmaktan birisi imam olur, ikisi de arkasında cemaat olur, namazı pekâlâ kılabilirler, mutlaka imam olmak şart değil, herkes bunu yapabilmeye çalışmalıdır ve yapmalıdır. Yapmadığımız takdirde istehvaze ya evde kılarız canım, yok olmaz o toplulukta üç kişi beraberken o namazı kılmamız lazım, evde kılarsak burada şeytanın galebesinden kurtaramayız kendimizi. İlle’stahveze aleyhimu’ş-şeytan. Şeytan galip geliyor onlara.

Me’ctemea kavmun kattu fî meşveratin meahüm raculü’smühü Muhammedün lem yüdhilûhu fî meşveratihim elâ lem yübârak lehüm fîhi.

Bunu İbni Cevzi Mevzuat’ında zikretmiş ise de bunun teyid eden başka hadislerle beraber buyrulmuş ki, biz cemaatin içerisinde Muhammed isimli bir adam varken toplanmışlar bir meşvere yapıyorlar, nasıl yapalım şu işi diyerekten fakat o Muhammedi aralarına almamışlar, o Muhammed onların aralarına alınmadan yapılan meşverette hayır olmaz buyrulmuş, niçin?

Muhammed isimlerinle Peygamber sallalahu aleyhi ve sellemin şefaaati hassası var. Hususi şefaat edecek, binaenaleyh Muhammed ismine de peygamberimizin şeysine hürmeten hürmet etmek lazım. Onu da ne kadar gabidir anlamaz idraksizdir bunun meşveretle işi yok dememeli, olsun o da otursun bir yerde orada onu da içeriye alıvermelidir.

Me’ctemea kavmun fî beytin min büyûtillâhi yetlûne kitâballâhi ve yetedârasûnehu beynehüm illâ nezelet aleyhimu’s-sekînetü ve ğaşiyethümü’r-rahmetü ve haffethümü’l-melâiketü ve zekerahümüllâhu fîmen indehu.

Ebu Davud, Ebu Hüreyre Hazretleri’nden rivayet etmiş. Bir kavim Allahu Teala’nın evlerinden bir evde, mescitlerden bir mescitte yani, hangi mescitte olursa olsun, toplanmışlar, medrese ribat bunlar da dâhildir. Yetlune kitaballah. Allah-u Tealanın kitabını okuyorlar, Kur’an okuyorlar, hadis okuyorlar ve buna benzer kitaplar okuyorlar. Bunun içerisinde nasara yensuru denilen şey kitabı da dâhildir emsile de dâhildir bunun içerisinde çünkü Arapçayı okumak anlamak için bu emsile şart. Önden onu öğrenecek ki arkasından ilerisi gelsin, onu öğrenmek için çalışıyorum, herhangisiyse yetlune kitaballah ve yetedarasûnehu ders yapıyorlar, şöyleydi böyleydi manası deyip açıklıyorlar aralarında. İlla nezelet aleyhimu’s-sekîne muhakkak bu kavmin o cemaatin üzerine Cenab-ı Hakk’ın vekar ve rahmeti nazil olur.

Ve ğaşiyethümü’r-rahmetü. Rahmet-i İlahi onları ğaşyeder, ğaşy balığın suya daldığı vakitte her tarafını nasıl örtmüşse balığı su nasıl örtmüşse rahmeti İlahi de onları öyle örter, yani rahmeti ilahinin içine gömülürler. Ve haffethümü’l-melaike meleklerde onları ziyaret ederler, vezekarahumu’llahu fimen indeh. Cenabı Hak da kendisinin etrafında olan meleklerine der ki, bakın şu benim ahir zamandaki ümmetimin haline. Nasıl Allah’ın kitabı öğrenmekle meşgul oluyorlar diyerekten onlara karşı Cenabı Hak şeysini gösterir, kudretini gösterir ki onlar bizim dünyaya gelmemize melekler bir vakitte de razı olmamışlar, biz varız ya Yarabbi, biz kusur etmiyoruz, günah da etmiyoruz, her ne dersen de yapıyoruz işte.

Binaenaleyh bu beşeri sen halk edeceksin ama bunlar doğru durmazlar, bunlar çeşitli şeyler yapacaklar, öldürecekler, kanlar dökecekler, binaenaleyh bunları yapmasan daha iyi olur, dünyaya getirmesen daha iyi olur gibi bir itirazda, itiraz da değil de belki bir meşgale şeysi olsa gerek.

Cenabı Hak işte Âdem aleyhisselam dünyaya geldikten sonra onlara gösterdi. Siz meleksiniz, şu Âdem de sizi bir imtihan edeyim bakalım dedi, siz beğenmiyorsunuz şu Ademi, işte biz varız diyorsunuz bir imtihan yaptı bu imtihanda melekler aldandı. Âdem ile şey yapamadılar yani boy ölçemediler çünkü Âdem’deki ruhiyyet ulviyyet meleklerde yok, buna karşı Âdem’de şehvet var, şeytan var nefiste var her şeyde var, bir sürü hislerle bunlara karşı ruhaniyetini muhafaza edebilirse ulviyetini muhafaza edebilirse ne bahtiyardır o insan. Onun için bizde olan bizde olan o maneviyat dünyaya ve dünyanın hiçbir şeysine değişilmez, maneviyat ve ruh meselesi hiçbir şeye değişilmez yani biz bugün çok aldanıyoruz, çok aldanıyoruz, Peygamberimize diyoruz ki peygamberimizdir.

Niçin peygamberin hayatını kendimize uyduramıyoruz? Peygamberin hayatını tatbik ettiğimiz vakitte çok mütevaziane bir hayat geçirmişler, bir kuru hasırın üzerinde yapmışlar hasır bütün vücuduna böyle çizgi yapmış, işte kuru ekmek bulurlarsa yemişler, hurmayla üzümle vaktini geçirmişler. Öyleyken bugün biz ne kadar hadde tecavüz etmiş bir yaşayış âlemindeyiz de bu halde iken yani zaruret çok fazla. Günlerce aç kaldıkları günler oluyor, günlerce hem ashab hem Resulullah aç kaldığı günler oluyor ama bu açlık Resulullah da şey değil, zarureten değil, isteyerek, kendi arzusuyla olan açlık da dağlar geldi, ya Resulullah emret biz içimizdeki altınları dökelim senin huzuruna, dünyada şöyle şey ol rahat ol yaşa güzel. Ne dedi? İstemem dedi, sizin altınlarınız sizin olsun dedi, ben bir gün aç kalıp Cenab-ı Hakk’a tadarru etmek, bir günde çok çok tok olup Cenab-ı Hakk’a şükrederim, yeter bu bana. Bunu bugün biz yapabiliyor muyuz bunu? Yapmamıza da imkân var mı? Niçin yapmadı Resulullah? Çünkü dünyanın varlıkları insanın maneviyatını söndürmeye yegâne vesile. Varlıklar maneviyatı ve ruhaniyeti söndürmeye yegâne vasıta, onun için bak bizim gözlerimiz göremiyor, neleri görür bu gözler, niçin maneviyatımız olmadığından göremiyor, maneviyatımız düzgün olsa, her şeyleri görür, peygamberin gördüğü gibi, işittikleri gibi.

Allah affetsin kusurlarımızı, bunun için bu maneviyat ve ruhaniyet değişilir bir şey değildir dünyanın bütün altınlarına.

Li’llahi’l- fatiha.

Dost ve Müttefik olarak ALLAH (C.C.) yeter!

Kısa ve Öz Sohbetler

Server Yayınları

Dinle Hata Bildir/Öneride Bulun Not Ekle

Server Kürsü

Namaz Vakitleri

28 Safer 1447

22 August 2025

İmsak

04:40

Güneş

06:14

Öğle

13:12

İkindi

16:57

Akşam

19:59

Yatsı

21:27

Mehmed Zahid<br>KOTKU

Mehmed Zahid
KOTKU

Hakkında

Hadis Dersleri (MZK)

Cuma Sohbetleri (MZK)

Münebbihat Dersleri

Mahmud Es’ad<br>COŞAN

Mahmud Es’ad
COŞAN

Hakkında

MEC YÂD ve Belgeseller

Hadis Dersleri (MEC)

Cuma Sohbetleri (MEC)

Tefsir Dersleri

Tasavvuf Sohbetleri

Mübarek Gün ve Geceler

Gurbet Sohbetleri

Hac ve Umre

Aile Eğitim Kampı Konuşmaları

Anma Programları

Konferanslar

Sorular ve Cevaplar

Diğer Çeşitli Konuşmalar

Muharrem Nureddin<br>COŞAN

Muharrem Nureddin
COŞAN

Hakkında

Konuşmalar

Mübarek Gün ve Geceler

Önemli Mesajlar

Basın Bildirileri

Tüm Sohbetleri Listele

Kısa ve Öz Paylaşımlar