Kur’an-ı Öğrenmek ve Öğretmek

Mehmed Zâhid KOTKU

Hadis Dersleri (MZK)

2 Ramazan 1395 / 07.09.1975
İskenderpaşa Camii/ İstanbul

İçerik

Kur’an’ı Öğrenmek ve Amel Etmek

Gayrimüslim Vatandaşa Zulmetmek

Mahşer Yerinde Su Bulunacak mı?

Cennette Tesbih ve Takdis Sesleri

Gönül dostu, âlim Mehmed Zahid Kotku Hocamız İskenderpaşa Camii’nde 1958’den 1977 yılına kadar Ramûzü’l-Ehâdîs isimli hadis kitabından dersler yapmıştır. Ahmed Ziyâeddin Gümüşhanevî'nin derlediği Râmûzü’l-Ehâdis, alfabetik olarak sıralanmış hadislerden oluşmaktadır.

İlk zamanlar düzenli olarak Pazar günleri ikindiden sonra bir saat, Cuma günleri öğleden önce 45 dakika hadis dersleri yaparlarken, son yıllarında hadis derslerini Prof. Dr. Mahmud Es’ad Coşan Hocamız’a bırakmışlar, kendileri Cuma namazından sonra 10-15 dakikalık kısa konuşmalar yapmaya başlamışlardır. Bu konuşmalar irticalen yapılmış, bazen bir sahabeden bahsetmişler, bazen güncel bir olayı konu edinmişlerdir. Bu konuşmalar 1978 yılında başlamış, vefatına kadar devam etmiştir. Son konuşmaları vefatından bir hafta önce, 6 Kasım 1980’de Medine’de kaydedilmiştir.
Cennetteki Nimetler, Kur’an’ı Öğrenmek ve Amel Etmek, Yalancı Şahitliğin Cezâsı, Gayrimüslim Vatandaşa Zulmetmek | gibi konu başlıkları içeren dini sohbet.

Tümünü Göster

İzledim/Dinledim, Hediyemi Al Hata Bildir/Öneride Bulun

Kur’an-ı Öğrenmek ve Öğretmek

İzledim/Dinledim, Hediyemi Al Hata Bildir/Öneride Bulun

Konuşma Metni

Eùzü bi’llâhi mine’ş-şeytàni’r-racîm. Bi’smi’llâhi’r-rahmâni’r-rahîm.

El-hamdü li’llâhi rabbi’l-àlemîn. Er-rahmâni’r-rahîm Maliki yevmiddin. El-hamdü li’llâhi rabbi’l-àlemîn... Ve’l-àkıbetü li’l-müttakîn... Ve’s-salâtü ve’s-selâmü alâ seyyidinâ muhammedin ve âlihî ve sahbihî ecmaîn...

İ’lemû eyyühe’l-ihvân. İnne efdale’l-kitâbi kitâbu’llàh. Ve enne efdale’l-hedyi hedyü muhammedin salla’llàhu aleyhi ve sellem. Ve şerre’l-umûri muhdesâtühâ... Ve külle muhdesin bid’ah. Ve külle bid’atin dalâleh. Ve külle dalâletin fi’n-nâr. Ve bi’s-senedi’lmuttasıli ile’n-nebiyyi salla’llàhu aleyhi ve selleme ennehû kàl:

RE. 170/1 Elâ hel müşemmirun li’l-cenneti, (feinne’l-cennete) lâ hatara lehâ, hiye ve rabbi’l-kâ’beti nûrun etele’leü küllühâ, ve reyhânetün tehtezzü, ve kasrun meşîdün, ve nehrun müttaridün...

Sadaka rasûlü’llàh, ila âhir. Bu hadis-i şerifte, Peygamberimiz SAS buyuruyorlar ki:

Elâ.... Ela harf-i nidâ dedikleri, tenbih alâmeti. Dinleyin, kulak verin demek.
Cennet için hazırlanmaz mısın?
Cennete hazırlanmaz mısın?
İstemez misiniz cenneti?
Bunun için, bunu elde etmek için hazırlık yapmaz mısınız?
Çabuklanmaz mısınız?

Bunda hiç şek yoktur yani.

RE. 170/1 ... lâ hatara lehâ ... Bunda hiç şek ve şüphe yoktur. Kur’an va’d etmiştir, Efendimiz söylemiştir.

RE. 170/1 ... Hiye ve rabbi’l-kâ’beti ... Kâbe hakkı için. Bu cennet muhakkaktır. Bununla beraber,

RE. 170/1 ... nûrun yetele’leü küllühâ ... Her tarafı nurdandır, pırıl pırıldır her yer. Bu dünyaya benzemez. Dünyanın zahmeti, meşakkati, şusu, busu çok. Orada hiçbir şekil yok.

RE. 170/1 ... Ve reyhânetün tehtezzü ... Çok güzel kokuları var ki, İnsanın burnunun direğe kırılır gibi, yani kokusuna tahammül olunmaz, herkesi harekete getirir. Güzel kokular nasıl insanları böyle canlandırıyorsa, Öyle insanları harekete geçirir.

RE. 170/1 ... Ve kasrün meşîdün ... Çok muhkem köşeleri, köşkleri, sarayları vardır. Çok muhkemdir yani. Bu dünyanınki gibi yıkılmaz, masrafları da yoktur. Onların masrafları, buradaki tesbihlerimiz, tehlillerimiz, zikirlerimiz, ibadetlerimizdir. İbadetleri nisbetinde, oradaki köşklere sahip olacak insan.

RE. 170/1 ... Ve nehrun mutarridün ... Bu köşelerin ziyneti de, Onların önünde akan sularla olur. Gayet güzel, berrak, geniş. İstediğin kadar güzel nehirler de akıyor önünde. Köşkler öyle köşkler yani.

RE. 170/1 ... Ve fâkihetün kesîretün ... Fakat öyle de ağaçlar yetiştirilmiş ki orada, meyvaları ... Gayet olgun, öyle buradaki gibi ham veya çürümüş değil. Gayet ağza layık, enfes, tatlı, kokusu içinde, tadı içinde, yemeği için de... Sıkıntı vermez, zahmet vermez, öyle meyveler var.

Şimdi burada bir meyveyi canınız istese, ikincisini yiyemezsiniz. Üçüncüsünü daha zorlanırsınız. Ama orada öyle değil. Hiç sıkıntı veren bir şey yok. Dilediğiniz kadar yiyin. Bununla beraber,

RE. 170/1 ... Ve zevcetün hasnâü ... Gayet güzel hanımlar da var, huriler. Çünkü onlar da, hayatın tadıdır yani. Demeyle, buradakiler gibi insanı üzmezler. Ne deseniz, itaat ederler... İtaat güzel.

RE. 170/1 ... Ve hulelün kesîretün ... Esbab almak için terzilere gitmeye lüzum yok. Gayet güzel cennet hülleleri, elbiseleri; kat kat, istediğin kadar. Beğendiğiniz, nasıl beğeniyorsanız, öylesi.

RE. 170/1 ... Fî makàmin ebeden ... Öyle bir beldede ki, diyar'da ki, orada, burası gibi hastalık veyahut ölüm yok. Meselâ, dün akşam komşu bizi davet etti, evine gittik. Ben gidemedim rahatsızlığım dolayısıyla, arkadaşlar gitmiş. Efendi baba çok güzel hizmet etmiş, fakat sabah da kendisi gitmiş ahirete.

Bir şeysi yok. Hizmet ediyor etrafındaki insanlara. Şen, güzel, fakat sabaha da ahirete gitmiş. Demek ki burası, dar-ı fena, dar-ı beka değil burası. Genç, ihtiyar da ayırmıyor yani. Şu gençtir, Şu gençtir, dursun demiyor. Sırası geldi mi, o genci de alır. Bu ihtiyar, işte biraz daha yaşasın, o da yok. Herkesin bir muayyen saat ve dakikası var, o muayyen saat ve dakikasına kadar yaşar. Ondan sonra, enfası biter, ruhunu teslim eder gider.

Onun için biz bir muvakkat alemin muvakkat insanlarıyız. Ebedi alemin değil, muvakkat bir dünyada, muvakkat kimseleriz biz. Onun için bize yakışan, daima burada gayet güzel geçinme yolunu bulabilmek. Allah-u Celle ve A’lâ’nın verdiğine de razıyız. Hoşnut olarak şu enfas-ı mâdudeyi güzel bir şekilde tüketip, o ahiretteki mev’ud olan cennete kavuşabilmek. Yoksa, ona vur, bunu kır, bu oldu, bu olmadı; kavga, gürültü... En nihayet, o enfas-ı mâdude böyle hiç istenmeyen şeyler içerisinde tükenir gider. ve Allah esirgeye insan kim bilir artık ne şekilde gider ahirete. ... Mekan-ı ebedde, gayet kıymetli bir letafeti ve kıymeti çok yüksek.

RE. 170/1 ... ve nadratün fî dârin âliyetin ... O artık, gözlere sürur veren o güzel yer de,

RE. 170/1 ... selîmetin behiyyetin, ... Hiçbir haksızlık yok, sıkıntı yok, meşakkat yok, Dert yok, bir şey yok yani, selâmet içerisinde. Gayet güzel, yüksek bir halde.

RE. 170/1 ... kàlû: ... Ashâb-ı kirâm (Peygamberimizi) dinlediler ve dediler ki:

RE. 170/1 ... Nahnü’l-müşemmirûne lehâ yâ rasûla’llàh, ... “Evet Yâ Rasûlallah, biz o Cennete hazırlananlardanız, Onu isteyenlerdeniz.”

RE. 170/1 ... Kàle ... Efendimiz buyurdu ki:

RE. 170/1 ... Kùlû inşâa’llah ... İnşâallah deyiniz,takdiri Allah’a veriniz. Çünkü insanın cennete girişi de Allah-u Teàlâ’nın lütfuyla olacak. O lütuftan dolayı, inşâallah demeyi de unutmayınız. Ravileri ... Yine buyuruyor,

RE. 170/2 Elâ men tealleme’l-kur’ane ve allemehû ve amile bimâ fîhi, feene lehû sâikun ve delîlün ile’l-cenneti. Şimdi cennete girmeyi söyledi. “Böyle güzel cennet var, buna hazırlanmaz mısınız?” (dedi). Hepimiz aciziz, isteriz tabii. E öyleyse bunun ilk yolu; RE. 170/2 ... men tealleme’l-kur’ane ... Kur’an’ı Azimu’ş-şan’ı, o size gönderdiğim kitabı, teallüm etmeniz, öğrenmeniz. RE. 170/2 ... men tealleme’l-kur’ane ... Kim teallüm eder, öğrenirse Kur’an’ı Azimü’ş-şan’ı, kâfi değil. kâfi değil, ben öğrendim, okudum, ezberimde de kâfi değil,

RE. 170/2 ... men tealleme’l-kur’ane ve allemehû ... Öğrendikten sonra bir de öğretmek vazifesinde insan. Nasıl öğrendiysek, öğrendiğimizle.. Öğrendiğimizi de bir başkasına hiç olmazsa öğretmekle mükellef ve muzavvafız. Onun için evlatlarımıza, kendimiz okumuşuz, biliyoruz, para etmez; Muhakkak çocuklarımıza da, O'nu öğretmekle mükellefiz. Öğretmezsek ind-i ilahiyede mes’ulüz. “O sonra öğrensin!” (deme), sonraya bırakma! Sonra olanı istemiyor Cenab-ı Allah.

RE. 170/2 ... ve amile bimâ fîhi ... Bir de var ki, Kur’an’ı öğrendikten sonra, O Kur’an’ın emirlerine uymak zodundayız. Yani amel edecek. Neler diyorsa, namaz kıl diyor, oruç tut diyor, zekât ver diyor, hacc et diyor. Sonra işte kötülükleri de yapma diyor. Her türlü kötülük, günahların hiç birisini yapma diyor. Bunun yap dediklerini yapmak, yapma dediklerini yapmamak suretiyle amel ederse;

RE. 170/2 ... feene lehû ... Cenab-ı Peygamber diyor ki: RE. 170/2 ... feene ... Ben RE. 170/2 ... lehû ... (Kur’an’ı) okumuş, öğrenmiş ve öğretmiş olan insan için RE. 170/2 ... sâikun ve delîlü ... ben onun delili, ve cennete sevk edicisi (olurum). "Sevvak" diyorlar şoförlere, Arabistan'da, sevk edici, arabayı götüren, "Ben de sizin saykınızım" Sizi götüreceğim yani...

RE. 170/2 ... ve delîlün ile’l-cenneti. O mev’ud olan cennete, "uiddet lil müttakin" müttakiler için vaad olan cennete. Ben sizin için vaad ediyorum; sizi sevk edeceğim oraya, götüreceğim sizi.

Allah cümlemizi affettin, mağfiret etsin… Her zaman çok rica ederim, çok yalvarır, söylerim fakat, bu dünyaya olan hevesimiz, dünyaya olan bağlılığımız, bize bu sözleri bir kulağımızdan girdiriyor, öteki kulağımızdan boşu boşuna çıkartıyor.

Şimdi bugünün insanının eline hangi gazeteyi versen bülbül gibi okur. Hangi kitabı versen, gayet güzel okur. Bırak bizim dilimizi, İngilizcesini söyler, Almancasını söyler, Hatta Rusçasını söyler, Dünyadaki çeşitli dillerin birçoğundan konuşur karşınızda, söyler. Ama bugün Kur’an-ı Kerim’i okuyamaz bir bakarsınız ki.. Çok teessüf edilecek, acınılacak bir haldir.

Bu bizim dinimiz, ve bizim dinimizin de can damarı. O'nu bilmemek, O'nu okuyamamak, ne demek yani! bilmem ki, hele bu devirde yani. Belki eski devirlerin insanları mazur idiler çünkü okutucusu yoktu, kitaplar da o kadar çok değildi. E bugün her şey var bakıyorsun, insan kendi kendisine hocasız bile okuyacak bilgiler var bugün ortada. ... kendi kendimize, zorladığımız takdirde okuyabiliriz. Hele bir de mürebbi olur da, “Şuna şu derler, buna bu derler.” dedi miydi, oldu gitti. Yalnız onu ilerletebilmek için, cehd lazım, gayret lazım.
“—E gündüz işimiz var!” Pekâla, akşam!
“—E yoruluyoruz yatacağız.”

İnsan yarım saatini ayıramaz mı dersin? Yarım saatini ayırırsan, çok değil yarım saat, Kur'anı ile meşgul olsa, emin olunuz bir seneye varmaz gürül gürül okur, bir hafız olur. Halbuki, mesela bunu okuyan, ezberleyen hafızlarımız var; Hepimiz biliyoruz ki, bunlar, azami iki senede ezberliyorlar, Yani bir senede ezberleyenler var, daha az da ezberleyenler var. Fakat azami iki senede ezberliyorlar, kitaba bakmadan okuyabiliyorlar yani. Bu iki senede ezberlenebilen bir kitabı, yüzünden okuyabilmemek kadar, acaba hata tasavvur olunur mu?

Allah cümlemizi affetsin. Ondan sonra, onun için, tekrar tekrar rica ediyorum; Bakınız şu mabedleri bize yapmışlar vermişler, Elhamdülillah. Herkes için imkanlar da var. Onun için biz de, az bir, saatimizi böyle, ayırır, çalışırsak, ve bunu hem ezberleriz. Hiç olmazsa mesela ilk cüzü, (veya) Amme cüzünü bir ezber yapar insan. Çünkü her zaman imam bulamaz ya, icabında kendi de bir imam olabilir.

Bir Amme cüzünü ezberle, arkasından bakarsın Tebareke’yi de ezberler. Kısa surelerdir, kolaydır, Arkasına kaç seneye ezberler. Bakarsın bir gün hepsi ezberlenmiş. Ama hepsini ezberleyemezseniz de hiç olmazsa bir iki cüz ezberlemek suretiyle, Kur’an’ı güzelce okuyabilmek imkânlarını Allah-u Teàlâ’nın lütfedeceğine hiç şüphemiz yok.

Onun için, ne kadar kavi insan olsa, bir şeyi öğrenebiliyor ve onu yapabiliyor. Bu da; Kur’an’ı da böyle insan ne kadar kavi olsa, anlaması zor olsa, devam edince zihinler açılır. Basiretler açılır, Allah-u Teàlâ’nın lütfuyla bakarsın ki, Oooo, Pek güzel olmuş.

Onun için bu hadis-i şerif çok şeydir, canlı bir noktadır. Allah'ın da rızası için, tekrar bir kez daha okuyayım; RE. 170/2 Elâ men tealleme’l-kur’ane ve allemehû ve amile bimâ fîhi, feene lehû sâikun ve delîlün ile’l-cenneti.

RE. 170/3 Elâ men zeyyene nefsehü li’l-kudàti bi-şehâdeti’z-zûri, zeyyenehu’llàhu teàlâ yevme’l-kıyâmeti bi-sirbâlin min katrânin, ve elcemehû bi-licâmin min nârin.

Sadaka rasûlü’llàh

Bu yalan şahitliğe alışan insanların ve bunu yapmakla geçim temin eden insanların, ahiretteki durumlarını beyan eder ki; bunların yeri cehennem katranlarıyla imal edilmiş bir esvab giydirirler bunlara. Ve ağızlarına da cehennem gemlerinden gem vurarak cehenneme atarlar.

Yalancı şahitlik kadar kötü şey yoktur. Fakat ne yazıktır ki adı da Ahmet Mehmet'tir. Hakimlerin kapılarının önünde de sürüyle beklerler. Ona öğretirsiniz şunu şöyle söyle, bunu böyle söyle, … Eline beş on lira verdin mi, senin için gider söyler. Görmediği (bir şeye).
Şahitlik duymakla da olmaz. Şahitlik demek; gözünle gördüğün bir şeye,
“Evet, ben bunu böyle gördüm!” diyeceksin. Ki o adam da hakkını kazansın. Yoksa uydurmayla olmaz bu işler.

RE. 170/4 Elâ men zaleme muahiden, evi’nkasahû, ev kellefehû fevka tâkatihî... ile ahiril hadis.

Bu da dikkate şayan bir hadistir. Muahid: bu bizim memleketlerimizde kanunlarımıza tabii, Türk’ün gayrısı olanlara denir. Ermeni, Rum, Yahudi, daha başka hangi milletler varsa; kanunlarımıza tabidirler. Biz onlara muahit deriz. Söz vermişlerdir: “Sizin beldenizde yaşayacağız, sizin sözlerinizi dinleyeceğiz, kanunlarınıza itaat edeceğiz.” (diye)

Bu böyleyken, bu bizim memleketimizde yaşayan bu, ecnebi diyoruz bunlara, ecnebilerin muahedesini bozarsan, sen bozuyorsun. O riayet ediyor kurala.

RE. 170/4 ... ev kellefehû fevka tâkatihî ... Onun takatinin fevkinde yük yüklüyor, vazife yüklüyor.

RE. 170/4 ... ev ehaze minhü şey’en bi-gayri tîbi nefsin ... Onun razı olmadığı halde, onun malından bir şey alıyor. Razı değil, içi razı olmaz. Bunu böyle yaparsanız diyor Efendimiz,

RE. 170/4 ... feene hacîcühû yevme’l-kıyâmeti. "Hacic" hasmı manasında. Onun hasmı, benim diyor. Yarın onun hasmı, düşmanı, ben olacağım. Yani onu müdafaa edeceğim o adamı. Ondan dolayı, sakın. Şimdi bu bak bir muahit, yani ecnebi, memleketimizde yaşayan, bir ecnebinin bu işe razı olması lazım. Ondan sonra, madem ki teslim olmuş, senin gibidir o da; emniyet altındadır. Bu emniyet, senin emniyetin nasılsa, onun emniyeti de aynıdır. O gavurdur diyerekten, efendim, ona gayrı kanuni muameleler yapacak olursanız, onun hasmı, ben olacağım diyor. Veya "Ela"

Beyhaki’de ayrıca şu ilâve rivayeti var: "Elâ ve men katele muahiden lehû..." Bu söz veren, ... bu ecnebiyi kim katleder. "zimmeta’llàhi ve zimmete rasûlihî Ki Allah'ın himayesi, Ve Resul'ün himayesi altında, Sizin idarenizdeydi de, bunu katlettiniz. "harrama’llahu aleyhi rihe’l-cenneh" Allah'u celle ve ala bu adama, cennetin kokusunu bile haram eder. Cennetin kendisi değil de, Cennetin kokusunu duyurmaz bu adama. Halbuki, "Ve inne rîhuhâ" Cennetin kokusu, "leyûcedü min mesîrete seb’îne harîfen" Yetmiş yıllık öteden burna gelen bir kokudur. Cennetin kokusu, yetmiş yıl uzaktan, insanların burnunu, dolduracak.

Bu böyleyken o adama bu kokuyu bile kokutmuyor. Yani cennete yaklaşmaya imkânı yok. Çünkü Allah'ın ve Resul'ünün zimmetinde olan bir muahede, muahed olan bir insana yaptığı bu su-i muamelesinden dolayı.
Ya bunu, bir mümine yaparsa?

Şimdi bu muahid, (gâvur), ne dersen de. Buna yapılan eziyete, Resulullah, Sallallahu aleyhi vesellem, razı olmuyor da, ya bir müslümana, ya bir mümine, ya bir muvahhide bunu reva görürsen, halimiz nice olur? Onun için bu madud olan, sayılı olan, nefeslerimizi bu memleketimizde güzelce geçirip, o va’d olunan cennete gidebilmenin çaresini bulalım. "Ela" bunlar hep ikaz söylenen sözler;

RE. 171/1 Elâ yeruddu ehadüküm hediyyete ahîhi, ... Sizden hiçbiriniz, kardeşinin hediyesini reddetmesin. Daima olan şey aramızda. Birbirimize hediyeyi götürüyoruz, veriyoruz. "Ben istemem bunu, Benim buna ihtiyacım yoktur" diyerekten, kardeşinin hediyesini, katiyyen reddetmesin. Çünkü, hediyede çok ince şeyler var. O hediye edilmek suretiyle insanların gönülleri birbirlerine dargınsa da, küsse de, sevmiyorsa da; bakarsın yumuşamıştır, ona karşı sevgi hasıl olmuştur, ona karşı bir muhabbet hasıl olmuştur. Neden? O hediyenin sebebiyledir bu.

Binâen aleyh hediyeleri kat’iyyen reddetmeyin! Geçmişte bir zatın hediye kabul etmediğini duydum da herkes bunu onun kemaline atfediyordu. Filan Adam, hediyeyi kabul etmiyor; çok büyük adam(!). Rasûlüllah’ın sünnetine mugayirdir bu hal. Hareketine mugayirdir, bu olmaz.

RE. 171/1 ... ve in vecede ... Eğer sen zenginsen, RE. 171/1 ... felyükâfiühû ... Onun yaptığı hediyenin mukabilinde, ondan daha alası var, Yapabiliyorsan, ki iki taraflı olsun. Yapamıyorsan, sen ona dua edersin. Gücün yetmiyorsa ona dua, o da onun karşılığıdır.
“—Yâ Rabbi, onun vücuduna afiyet ver, malına afiyet ver, ömrüne bereket ver evine dürüstlük ver.”

Hep bu dualarla, bu gelen hediyenin, karşılığı yapılmış olur. Mukabelesini yapamıyorsan. Ama asıl olan, mukabele edebilmek, dua ikinci mertebede; yok olanların, yapamayanların.

RE. 171/1 ... Ve’llezî nefsî bi-yedihî ... Şimdi Efendimiz sallallahu aleyhi vesellem, bunu söyledikten sonra, Kendisi de, kendisi de Cenab-ı Hakk'ın, kudretine kasem ederekten, nefsi onun elindedir. Hepimizin için öyle ya, O'nun nefsinin, yed-i kudretinde olan, Hz. Allahü Celle ve Ala'ya kasem ederim ki;

RE. 171/1 ... lev ühdiyet lî zirâu lekabiltü ... Koyunun kolu, O'na da birisi getirmiş, bir kol hediye etmiş, kat’iyyen reddetmem. Reddetmem yani, teşekkür ederim, kabul ederim. Ne kadar az veya çok olsa, gene o hediyedir, onu kabul ederim.

RE. 171/1 ... Velev düiyet ilâ kürâin leecebtü. Bir sofraya davet edilsem, ama mükemmel değil; ona da çağırılsam ona da icabet ederim. Bazen bizim de gidemediğimiz; mesela çağırıldığımız vakitlerde, gittik hep davetlere de, bazen gidemediğimiz oluyor özrümüzden dolayı, tenezzül etmediğimizden zannedilmesin.

RE. 171/2 Elâ şekakte an kalbihî, ... bunu güzel dinleyin ama, RE. 171/2 Elâ şekakte an kalbihî, hattâ ta’leme mine ecli zâlike kàlehâ? Em lâ men leke lâ ilâhe illa’llahu yevme’l-kıyâmeti.

Bu, bu kadar. Buhàrî'nin, Müslim'in, Ahmed ibn-i Hanbel'in, Dâvud'un, Neseî'nin, İbn-i Hibbân, Üsâme ibn-i Zeyd RA’dan rivayetleri ki ravilerin hepsi büyük.

Şimdi bu hadisi şerifte, Ashab-ı Kiram'dan, müfreze-i askeriye düşmana gitti. Gelirken birisini yakaladılar. ... Dur dedi adam, durdu. Onu silahlı falan görünce, “Lâ ilahe illla’llàh dedi. Dedi ama, adam onu da öldürdü. Geldiler Rasûlüllah’a söylediler, dediler ki:
“—Filan adam, Lâ ilahe illallah dedikten sonra filanı öldürdü!” Onu çağırdı Efendimiz:
“—Neden yaptın?” dedi. Dedi ki:
“—Korkudan dedi, korktuda içinden demedi!” dedi.

Dikkat edin! İçinden demedi, korktu da dedi. O zaman Efendimiz ona dedi ki:
—Kalbini yardın da mı onun korkarak dediğini bildin mi?
—Yoksa bunu içinden gelen bir bilgiye istinaden mi söylüyorsun?”

O zaman buyuruyorlar ki:
"la yenfeuke ehadün bil halak, izlem yec'alillâhu teâlâ iz-beşeriz sebilen ilel feraiz."
—Allah hiç kimseye insanın içini bilmeye müsaade etmemiştir.

O iç kendisine aittir. "... hükmü ilezzahir" “Nahnü nahkümü bizzâhir...” Biz burada zahire hükmederiz.
Bu Adam namaz kılıyor mu?
Oruçta da tutuyor mu?
İslam’ın kaidelerine riayet ediyor mu?

Müslümandır. Ama çok kabahati varmış! O bir zan… Dış haline baktığımız vakitte onun Müslümanlığına kanaat getiriyorsak, O Müslümandır. Müslüman mezarlığına ölünce defnederiz. Ama içi başkaymış, İçi Allah’a ait. Onun için, Bu, buraya hiç kimsenin, hakkı, salâhiyeti yoktur ki, ‘İçi şöyledir ben biliyorum, şu şöyledir, bu böyledir.’ diyerekten hüküm vermeye cevaz yoktur.

RE. 171/3 Ey ve’llezî nefsi bi-yedihî, inne fîhi le-mâen, inne evliyâa’llàhi leyeridûne hıyâda’l-enbiyâi, ve yeb’asu’llàhu seb’îne elfe melekin, fî eydîhim asà min nârin, yezûdûne’l-küffâre an hıyâdi’l-enbiyâi.

(Allah-u Teàlâ) Cenneti bize va’d etti ama, cennetten evvel bir mahşer var, orada bir toplantı olacak. O toplantıda hesaplarımız görülecek. Efendim, Cennetlik cennete, cehennemlik de cehenneme sevk olunacak. ama bu uzun sürecek. Yalnız bu uzun süren müddet herkes hakkında ayrı ayrıdır. Kimisi için bu uzun, bitmeyen zaman, bir dakika olacak. Belki bir saniye olacak sahibine. Ötekine bitmeyecek bu. An birdir, fakat şahıslar itibariyle herkese ayrıdır, herkesin haline göre uzayacak veya kısalacak bir an, bir yerde. Onun için, demişler ki,
“—Yâ Rasûlallah! Orada su bulunacak mı?”

Kıyamet günü, mahşer yeri. Herkes bunalmış, sıkıntının içerisine. Acaba o gün su bulabilecek miyiz? Yani burada azıcık sıkıştık mı suyu arıyoruz ya. “Orada da acaba su bulabilecek miyiz?” diye sormuşlar. Efendimiz buyurmuşlar ki:

RE. 171/3 ... inne evliyâa’llàhi leyeridûne hıyâda’l-enbiyâi ... Fakat Evliyâullah diyor, herkesi dememiş. RE. 171/3 ... inne evliyâa’llàhi ... Allah'ın dostları, o gün, Nebilerin havuzlarına uğrayacak. Her peygamberin, peygamber ümmeti nispetinde havuzu var. Her peygamberin ümmeti farklı... Mesela, Nuh aleyhisselamın ümmeti çok az. Diğer peygamberlerin de peygamberliği nisbetinde sayısı malum ümmetleri var. En çok ümmeti olan bizim Peygamberimiz SAS.

Onun için, her peygamberin, mesela Nuh AS’a seksen kişiyi sulayacak bir havuz verecekler. Sana yeter bu kadar diyecekler. O da, kendisine inananları çağıracak. “Buyrun buradan!” diyecek, sulayacak. Bizim Peygamberimizin ki Havz-ı Kevser, onun hududu yok,

Şimdi burasına dikkat edin ama. Bu her veli, Allah dostu o gün sıkışınca Peygamberinin havuzuna gidip, istediği kadar su içebilecek ve rahatlayabilecek. Şimdi burada diyor ki, tabii bu suyu görünce insanlar nasıl hücum ediyor her an bu sudan içmek için.

RE. 171/3 ... ve yeb’asu’llàhu Allah-u Celle ve Ala, o gün baht eder.

RE. 171/3 ... seb’îne elfe melekin, ... Yetmiş bin meleği. Bu tahdit değildir ama kinayedir bu; yani sayısız melekleri var Allah-u Teàlâ’nın o gün ki,

RE. 171/3 ... fî eydîhim asà ... ellerinde kamçıları var, asarları var, kamçıları var.

RE. 171/3 ... min nârin, ... ateşten ha. Vurduğu vakitte yeterler sana.

RE. 171/3 ... yezûdûne’l-küffâre an hıyâdi’l-enbiyâi. O gün herkes buraya koşacak, içmek için ama, Allah'ın düşmanlarını o gün onlar, kovacaklar oradan.
“—Defolun buradan, size buradan su yok!” diyecekler.

Daha mahşerde bu. Mahşerdeyken bile Allah'ın emrine isyan eden, fermanına isyan eden insanların, ki peygamber de ona dahildir. Peygamberlerin emirlerine de isyan eden kimseler, o gün yandıkları halde o suyun başına giderken,
Dur! Hadi defol diyecekler.

Hatta bunu bir başka rivayette görmüştüm; Efendimiz SAS’in Havz-ı Kevser’i, herkes koşacak oraya.
“—Nasıl tanıyacaksın ya Rasûlallah?” (diye soruyorlar).
“—Abdest azalarının nuruyla tanıyacağım!” (buyuruyor).

Sonra melekler kovuyorlar bazılarını. Rasûlüllah diyecek ki: “—Bırakın gelsinler, niçin kovuyorsunuz?” “—Yâ Rasûlallah bilmiyorsun sen ki, senden sonra bunlar ne kabahatler, ne haltlar işlediler. Senin dinine nasıl saygısızlık gösterdiler. Neler yapmadılar... Bunlar layık değil!” diyecekler. Bunlar öylece kovulacak.

Allah o zümreden de etmesin bizleri… Ve herhalde Allah'ın emirlerine ve Rasûlu’nün sünnetine uygun olarak şu enfas-ı mâdudelerimizi güzelce tüketip, son nefesimizde de; “Eşhedü en lâ ilâhe illa’llah, ve eşhedü enne muhammeden rasulü’llah” diyerekten, kardeşlerimizin kolları, omuzları arasında,
-Allah rahmet eylesin.
-Ne muhterem adamdı.
-Allah makamını cennet etsin.
-Çok iyi bir adamdı.
-Gayet yazık, zayiattandır.

Dedirttirecek bir ölüm nasip etsin. Yoksa;
-Allah belasını versin.
-Gitti de, kurtulduk millet onun şerrinden.

Dedirttirmesin Allah arkamızdan. Çünkü insanların dilleri de, hakkın sözüne uygun gelir. Müslümanlar methediyorlarsa; bu iyi insandır. Zemmediyorlarsa; kötü insandır. Onun için müslümanların methine layık kullarından etsin. Bak şimdi.

RE. 171/4 Ey ammi, kul lâ ilâhe illa’llàhu... Mâlum ya Efendimiz SAS’in Ebû Tàlib amcasıdır, ve onun himayesinde uzun müddet bulundu. Ve o himayelerin sayesinde, İslamlığı Efendimiz yayabildi. O, hasta olmuş, artık ahirete göç zamanı gelmiş. Efendimiz SAS de başında bulunuyormuş. Ey amca, "Lâ ilâhe illallah" de. Muhammedun Resûlullah'ı söylemedi. Çünkü, La ilâhe illallah'ın altında, Muhammedun Resûlullah mevcuttur da. Onu ondan o kadar çok istedi.

RE. 171/4 ... kelimetün ühâccü leke bihâ inda’llàhi. Yarın huzur-u Rabbi’l- alemînde seni müdafaa edeyim ben. Sen bunu de ki, ben de bana inandı ve sana inandı diyeyim Allah'a. Seni kurtarmaya çalışayım. "İnne Eba Talip, Lemme habalatul vefat" Gale lehu nebi sallallahu aleyhi ve sellem.

Onun için bazı kitaplar vardır ki, Burada, Ebu Talip'in imanına şey yaparlar, şehadet ederler, demiştir derler. Ve bazı kitaplarda da Rasûlüllah SAS Hazretleri’nin akraba u taallûkatı, anasına, babasına (anlatılırken) böyle dinsiz gittiler demeyi iyi, hoş görmemişler.

Hatta onları Cenab-ı Hak bir rivayete de, kabirlerinde diriltip tekrar onlara, iman nasip ettiklerini de rivayet ederler. Çünkü, Rasûlüllah’ı mahzun etmek istemez Cenab-ı Hak. Habibinin mahzun olmaması için abay-ı ecdadını, akraba u taallukatına da bu suretle iman nasib ederek onu mes’ud etmiştir.” derler. Şurada bir hadis-i şerif daha var;

RE. 171/5 Ey ve’llezî nefsî bi-yedihî, inna’llàhe teàlâ yûhî ilâ şeceretin fi’l-cenneti, ... O cennet çok güzel bir yer. Allah nasib etsin. Tarif edilmekle bitmez yani, tarif edilmekle ona doyum olmaz ve tarife de bizim dillerimiz kâfi değildir. Çünkü görülmeyen bir şeyi tarif çok zordur.

Şimdi Mekke’yi size tarif ederiz; görenlere göre bir derecedir, görmeyenler şöyle bir hayal dinlerler. Fakat görenler için, gördükten sonra doyum olmaz. Ama cennet, O da öyle değil. O, ayrı bir şey. Onun için Cenab-ı Peygamber diyor ki:
“—Nefsim yed-i kudretinde olan Allah-u Celle ve Ala’ya kasem ederim ki,

RE. 171/5 ... inna’llàhe teàlâ ... Muhakkak, Allah'ın Teala Hazretleri,

RE. 171/5 ... yûhî ilâ şeceretin fi’l-cenneti, ... Cennetteki o ağaçlara bir vahyedecek. Vahyin iki manası var. Bir, peygamberlere olan vahiy ki, o ayrıdır. Buna ıstılahi derler.

Bir de ilham manasına gelir. "Nahl-ı leh" Yani, arıya vahyetmiştir Cenab-ı Hak, O vahyedir ki, o balı yapmasını, ona öğretiyor. O da onun vasıtasıyla balı bize yapıp veriyor. Bu ağaca da öyle bir tenbih veriyor ki Cenab-ı Hak:

RE. 171/5 ... en esmiî ibâdiye’llezîne’ştegalû bi-ibâdetî ... Ey ağaç sen benim kullarıma ki, onlar ibadetimle iştigal ediyorlardı, dar-ı dünyadayken, Onlara şimdi işittir,

RE. 171/5 ... an azfi’l-berâbiti ve’l-mezâmir, ... Yani dünyadayken, ibadet ve zikirle iştigal eden o kullarıma sen dinlet, işittir. RE. 171/5 ... an azfi’l-berâbiti ve’l-mezâmir, ... Envai çeşit çalgılar, her yaprağından ayrı bir ses. Her yaprağından, her dalından, ayrı bir hava.

Şimdi bizim bir sazımız var, bir tamburumuz var, bir de bir kavalımız var bizde. bunların mahsus sedaları var. Üç-beş. En çok bilen, bilmem kaç tane bilir. Bu öyle değil ki, bir ağacın dalını sayabilmek, yaprağını sayabilmek dünyada bile zor. Değil ki ahiretteki ağaçların dalını, yaprağını sayabileceksin. Her dalından her yaprağından ayrı ayrı böyle insanları coşturucu ve bayıltıcı, mest edici sedalar (duyulur) ki ,

RE. 171/5 ... feterfeu bi-savtin lem yesmai’l-halâiku ... Mahlûkat öyle bir ses duymamıştır. Ne dünyada, öyle duymadığı bir sesle, bir ahenk içerisinde, ama

RE. 171/5 ... min tesbîhi’r-rabbi, ve takdîsihî. O, Rabb'in takdisine, tesbihine müteallik şeyler veriyor. Mesela bizim ilahiciler gibi öyle gayrimeşru değil de, ilahiciler mesela, Allah’ı bize nasıl zikrettiriyorlar. İnsan bazen coşuveriyor, güzel söyledikleri vakitte. Sesler güzel olunca efendim, söyleyiciler de güzel olunca bakıyorsun ki insan, bir mest oluveriyor. Söylese de daha dinlesek diyerekten. Kur’an okuyucularınki de gene ayrı. E bunu da, Cenab-ı Hak bu ağaçlara diyor,
“—Söyleyin bakalım, dinletin bana ibadet eden kullarım! Hoşlansınlar, zevklensinler, sürur içerisinde yaşasınlar.”

Her an için başka hava ama. Şimdi bizim müzikcilerimiz olsun, mahduttur bildikleri. Birkaç gün çalarlar, bıktırırlar insanı. Hep aynı havadır. Bu öyle değil ama. Her anında ayrı bir havayla çeşitli böyle şeylerle, insanları orada o gün mest edecekler. RE. 171/5 ... feterfeu bi-savtin lem yesmai’l-halâiku bi-mislihî, min tesbîhi’r-rabbi, ve takdîsihî.

Ne güzel şeyler. Allah cümlemize nasib etsin de, orada da böylece onları dinlemek şerefiyle müşerref eylesin, inşallah.

RE. 171/6 E yesürrüke en yeşrebe meake’lhirru? ... Soruyor efendimiz birisine, Ki Ebû Hüreyre RA idi galiba, Ebu Hüreyre RA rivayet ediyor. Bir adamı görmüşler ki ayakta su içiyor. Bir adamı görmüşler ki ayakta su içiyor O ayakta su içerken, Efendimiz ona demiş ki:
“İster misin seninle kedi de beraber içsin. Seninle beraber kedinin de su içmesini ister miydin?” Diyor ki adam,

RE. 171/6 ... Kàle: Lâ. ... Ne münasebet, kedi benlen su, hatta onun içtiğini görsem de onun kabından da içmem bir daha ben kaldırır attırırım diyor. Efendimiz diyor ki;

RE. 171/6 ... Kàle: Kad şeribe meake’ş-şeytànü. Sen kedinin içtiğine razı olmuyordun ama ben bir görüyorum ki, seninle beraber şeytanda içiyordu. Kedinin ortak olmasını istemiyorsun, fakat şeytan ortakçı oldu sana beraber içiyorsun onunla.

Onun için suyu ayakta içmemek, ayakta yemek yememek de İslâmiyetin adabındandır. Hatta sokakta, ayakta yemek yiyerek, ekmek yiyerek giden adamın eski devirde şahitlik için götürseniz, hakim onun şehadetini kabul etmezdi:
“—Sen mürüvvetsiz bir adamsın. Sokakta ekmek yerken seni görmüşler. Binâen aleyh senin şahitliği makbul değil!” Bozarlar o adamı.

Bunun ikinci bir şeyi de var. Bu da hoş. Bir adam zengin, hali vakti yerinde. Bir iş için mahkemeye verdiler, şahitlik yapacak. Efendim şahit o, öteki adam dedi ki onun için, Efendim, Bu zengin zembilini arkasında götürürken ben gördüm derse hakim onu da kovardı: Git buradan derdi,
“—Sen ne nekes adamsın, bâhil adamsın. Bunu bir fukaraya vereceksin, o götürecek senin evine. Ona verecek beş kuruşu kıskandığın için, sen bugün şahitliğe layık değilsin. Git buradan der.

Fukaranın hakkını gözetme bahsinde bu kadar Müslümanlık, riayetkar olmuştur.

Allah cümlemizi affetsin… Tevfikatı semadaniyesine mazhar eylesin…

El-fâtihah!

Kur’an-ı Öğrenmek ve Öğretmek

Mehmed Zâhid KOTKU

Kur’an-ı Öğrenmek ve Öğretmek

Mehmed Zâhid KOTKU

Konuşma Hakkında