Namaz Vakitleri

İstanbul
30 Muharrem 1447
25 July 2025

İmsak

03:58

Güneş

05:47

Öğle

13:16

İkindi

17:11

Akşam

20:34

Yatsı

22:14

Detaylı Arama

Ölüm, Hayat ve Ahiret Bilinci

Mehmed Zahid KOTKU

Mehmed Zahid KOTKU#MZK

Hadis Dersleri (MZK)

İskenderpaşa Camii/ İstanbul

İçerik

İnsanın Bitmeyen Dünya Hırsı

Dünyaya Aldanmak ve Sorumluluğu Unutmak

Cennet ve Cehennem Perspektifinden İnsanlık

İbadet, İtaat ve İnsanlık Üzerine Peygamberi Öğretiler

Açıklama

Gönül dostu, âlim Mehmed Zahid KOTKU Hocamızın sohbetleri, kendi seslerinden konulara yaklaşımı, açıklamaları, değerlendirmeleri ve tavsiyeleri, sizlerin istifadesine sunulmuştur.
Mehmed Zâhid KOTKU, geçtiğimiz asırda yaşamış (1897-1980) bir mürşid-i kâmil, bir sâlih insan, bir Allah dostudur. Ömrü boyunca tebliğ ve irşad çalışmaları içinde bulunmuş, milletimize ve ülkemize hizmet eden nice kıymetli kadrolar, devlet adamları yetiştirmiştir.

Gümüşhaneli Hazretleri tarafından başlatılan Ramûzü’l-Ehâdîs dersleri, takipçileri tarafından devam ettirilmiştir. İskenderpaşa Camii’nde Mehmed Zâhid KOTKU (Rh.A) Hocamız bu dersleri 1958’den 1977 yılına kadar sürdürmüş; 1977’den sonra ise, Prof. Dr. Mahmud Es’ad COŞAN hocamız devam ettirmiştir.

İlk zamanlar düzenli olarak pazar günleri ikindiden sonra bir saat, cuma günleri öğleden önce 45 dakika hadis dersleri yaparlarken, son yıllarında hadis derslerini Prof. Dr. Mahmud Es’ad COŞAN hocamıza bırakmışlar, kendileri cuma namazından sonra 10-15 dakikalık kısa konuşmalar yapmaya başlamışlardır.

Bu konuşmalar irticalen yapılmış, bazen bir sahabeden bahsetmişler, bazen güncel bir olayı konu edinmişlerdir. Bu konuşmalar 1978 yılında başlamış, vefatına kadar devam etmiştir. Son konuşmaları vefatından bir hafta önce, 6 Kasım 1980’de Medine’de kaydedilmiştir.

Tümünü Göster

İzledim/Dinledim, Hediyemi Al Hata Bildir/Öneride Bulun

Ölüm, Hayat ve Ahiret Bilinci

Mehmed Zahid KOTKU

Mehmed Zahid KOTKU#MZK

Hadis Dersleri (MZK)

İskenderpaşa Camii/ İstanbul

İçerik

İnsanın Bitmeyen Dünya Hırsı

Dünyaya Aldanmak ve Sorumluluğu Unutmak

Cennet ve Cehennem Perspektifinden İnsanlık

İbadet, İtaat ve İnsanlık Üzerine Peygamberi Öğretiler

Açıklama

Gönül dostu, âlim Mehmed Zahid KOTKU Hocamızın sohbetleri, kendi seslerinden konulara yaklaşımı, açıklamaları, değerlendirmeleri ve tavsiyeleri, sizlerin istifadesine sunulmuştur.
Mehmed Zâhid KOTKU, geçtiğimiz asırda yaşamış (1897-1980) bir mürşid-i kâmil, bir sâlih insan, bir Allah dostudur. Ömrü boyunca tebliğ ve irşad çalışmaları içinde bulunmuş, milletimize ve ülkemize hizmet eden nice kıymetli kadrolar, devlet adamları yetiştirmiştir.

Gümüşhaneli Hazretleri tarafından başlatılan Ramûzü’l-Ehâdîs dersleri, takipçileri tarafından devam ettirilmiştir. İskenderpaşa Camii’nde Mehmed Zâhid KOTKU (Rh.A) Hocamız bu dersleri 1958’den 1977 yılına kadar sürdürmüş; 1977’den sonra ise, Prof. Dr. Mahmud Es’ad COŞAN hocamız devam ettirmiştir.

İlk zamanlar düzenli olarak pazar günleri ikindiden sonra bir saat, cuma günleri öğleden önce 45 dakika hadis dersleri yaparlarken, son yıllarında hadis derslerini Prof. Dr. Mahmud Es’ad COŞAN hocamıza bırakmışlar, kendileri cuma namazından sonra 10-15 dakikalık kısa konuşmalar yapmaya başlamışlardır.

Bu konuşmalar irticalen yapılmış, bazen bir sahabeden bahsetmişler, bazen güncel bir olayı konu edinmişlerdir. Bu konuşmalar 1978 yılında başlamış, vefatına kadar devam etmiştir. Son konuşmaları vefatından bir hafta önce, 6 Kasım 1980’de Medine’de kaydedilmiştir.

Tümünü Göster

İzledim/Dinledim, Hediyemi Al Hata Bildir/Öneride Bulun

Konuşma Metni

Euzubillahimineşşeytanirracim. Bismillahirrahmanirrahim.

Elhamdülillahi Rabbi’l alemin vel akibeti lil müttekin, es-selatu ve’s-selamu ala seyyidina Muhammedin ve alihi ve sahbihi ecmain. İ’lemu eyyühe’l ihvan enne efdalel kitabu kitabullah ve enne efdale’l hedyi hedyü Muhammedin sallalahu aleyhi ve sellem ve şerra’l umuri muhtesatuha ve külle muhtesatin bi’dah ve külle bi’datin dalaleh ve külle dalaletin fi’n-nar, ve bi’s-senidi’l-muttasıli ile’n-nebiyyi sallalahu aleyhi ve selleme ennehu kal:

Lev ta'lemûne ma entüm mülakûne ekeltüm taamen alâ şehvetin ebede ila ahiril hadis. Bu hadis-i şerif’i cuma günkü dersimizde okumuşsak da lüzumuna binaen bugünkü kardeşlerime de yine arz etmeyi münasip gördüm. Cenabı Hak hayat ile mematı beraber yaratmıştır. Hayat gelir, arkasında memat onu kovalar, hani hayatın arkasından ölüm onu kovalayıcıdır. Ölümsüz bir hayat yoktur bu alemde ölümsüz bir hayat yoktur, buradaki hayat da ölümden sonraki ikinci ahiret hayatına hazırlık yeridir. Burası ölümden sonraki ikinci ahiret hayatına hazırlık yeridir.

Binaenaleyh burada hazırlığını yapmadan giden insan için, buyuruyor ki, lev ta'lemune ma entüm mülakune ba’de’l-mevt eğer siz öldükten sonra ölümden sonra başa geleceklerinizi bir bilmiş olsanız, başlarınıza geleceğini bir bilmiş olsanız ma ekeltüm taamün ala şehvetin ebeda, katiyen şöyle elinizi ekmeğe uzatıp da yemek istemezdiniz, tatlı bir şey yemek yine istemezdiniz, içinizden gelmezdi. Nasıl bazı insanlar rahatsız olur, bir gerek korkudan dolayı, gerek başka hüzünlerden dolayı ekmek gözünün önünde, elinin altında fakat bir türlü yemeğe eli uzanmaz. Aklı da yerinde değildir ama yemeğe eli uzanmaz, iştah gelmez çünkü hüznü var kederi var o hüzünden kederinden dolayı yemek istemez ama eğer size de biraz taakkul olsa düşünce olsa ölümden sonra başa geleceklerinizi bilseniz katiyen elinizi uzatıp da böyle bir yemek yiyemezsiniz, daha vela şeribtüm şeraben alâ şehvetin ebeda katiyen bir içecek şey de içmezdiniz. Ne kadar tatlı bir şerbet olursa olsun, zemzem de olsa yine istemezdiniz böyle, niçin?

O korku sizi istila etmiştir, o korkunun şiddetinin dehşetinin altında canınız artık ne ekmek görür, ne yemek görür, ne su görür. Hatta vela dehaltüm beyten testazillûne bihi, altlarında barınacağınız evlere bile girmek istemez canınız, altında barınacağınız evlere bile girmek istemez canınız. Ve le merartum ile’s-suudat, bu korkunun şiddetinden dehşetinden kendinize de sahip olamaz, bir nefes alabilmek için böyle kır yerlere, sahralara, boşluk yerlere kaçardınız, feryadı figan ile giderdiniz de bir nefes alabilir miyiz diyerekten ümidiyle ama orada da sizi o hüzün keder bırakmaz, teleddemûne sudûraküm göğüslerinizi döver dururdunuz böyle hani mecnunlar gibi kendilerini kaybetmiş saralı hastalar gibi kendinizi döverdiniz.

Ben nasıl adamım ki Allah Celle ve Alâ bu mülkü bizim için yaratmış, beni de bunlar içinde yaratmış, akıl ve zeka denilen nimetlerle de perverde kılmış, iman-ı İslamiyet gibi büyük bir devleti de vermiş, ahir zaman peygamberi gibi Muhammed Mustafa sallalahu aleyhi ve selleme ümmet etmiş, Kur’an’ını da bize vermiş ben ona kul olamamışım, ona da ümmet olamamışım nasıl adamım diyerekten pat pat kendini döver ama o şuur kendisinde yerleştiyse, o kuvveti kutsiye kendisine geldiyse ve tebkune alâ enfüsiküm başlarsın hüngür hüngür ağlamaya. Nasıl anası babası ahirete göçen insanlar ağlıyor yahut akrabasından birisi giden insan ağlıyor, o hiç kalır onun yanında çok ağlarsınız, eğer şu ölümün ne olduğunu bir bilebilseniz yani.

İşte Allah rahmet eylesin deyip gidiyoruz, ama can vermiş çok da güzel can verdi deriz çok güzel, iyi ama bakalım onun arkası ne gelecek? Buraya doğru hiçbir düşüncemiz yok. Allah kusurlarımızı affetsin.

Onun için bizim büyüklerimiz bizlere bazı dersler telkin ederlerken bu derslerin başlangıcı olarak ilk ders olaraktan ölümü veriyorlar, ölümü iyi düşün diyorlar, ölüm düşüncesini tarif ediyorlar, Azrail gelip de nasıl can alıyor, o can alındıktan sonra neler oluyor, eh görüyoruz işte gassal geliyor yıkıyor tabuta koyuyorlar omuzlarımıza alıp işte namazını kılıp deliğe sokuyoruz vesselam acaba bu mudur iş? Bu buysa eh fakat böyle olmadığı için eğer bilseniz diyor Cenabı peygamber ölümden sonra başa gelecekleri bir bilseniz, ne ekmek istersiniz ne su istersiniz ne de ev bark istersiniz, kendinizden geçer ağlar ağlar Cenabı Hakka yalvarır, tadarru eder, niyaz edersiniz.

Bu Âdem aleyhisselamın ağladığı, Davud aleyhisselamın ağladığı, Nuh aleyhisselamın ağladıkları da siz de öyle onlar gibi başlardınız sularınızı gözlerinizden akıtmaya. Eğer siz Allahu Teala Hazretlerini hak marifet ile hakkı ile bir bilmiş olsanız, sizin bilmiş olmanız ki Allahu Teala’nın verdiği bir ilim gelir insana o ilim ki o korkunun arkasından gelir o ilim, korku ve sevgi olmayınca o ilim gelmez, korkarsın korktuğunu da seversin, niçin korkuyorsun?

Sevgilim bana darılır diye korkuyorsun, sevgilini gücendirmemek için korkuyorsun. Bu korkudan dolayı Allahu teala ona bir ilim verir ki o ilmin içerisinde cehil olmaz, o ilim mektep medrese de istemez, mektep medresenin istemediği bir ilim verir ki Allahu teala ona onun içerisinde bir daha cehalet bulunmaz.

Ve lev areftümüllâhe Hakk-ı marifeti orada size bir hakkı marifetihi ilahiye eğer hasıl olacak olursa lezalet liduaikümü’l-cibal o koca dağlar sizin duanızla yerlerinden oynar kaybolur gider. Siz çok büyük bir insansınız, Cenabı hak bizi yeryüzüne halk etmiş, salıvermiş ama en şerefli bir mahluk en güzel bir mahluk.

Ve lekad kerremna beni Âdeme diyerekten de bütün mahlûkatına övünmüştür Cenabı Hak bizimle. Biz böyle büyük bir insan iken ve duamızın sebebiyle dağlar yerlerinden oynayacak haldeyken bak bugün halimiz. Bugünkü halimize bak da dağlar yerinden değil, dağlar tepemize göçecek hale gelmiş.

Onun için Yahudilerin bir namazı vardır, Yahudi namazlarından Yahudi yanağını böyle kor yere, tepesine bakar, sebebi vaktiyle Allah’a isyan ettiklerinden dolayı tepelerinden dağ devrilecek olmuş da, korkularından yere eğilmişler acaba tepemize ne zaman düşecek diye korkularından öyle bakmışlar yukarıya. Elhamdülillah ki Allahu Celle ve Alâ bize İslamiyet gibi güzel bir nimet vermiş de güzel güzel namazımızı Allah’ın rızası için kılıyoruz elhamdülillah ve bundan da Cenabı Hak bizi ayırmasın. Bu geçen ki dersimizden bir nebzecik idi tekrarladık şimdi bugün diyor ki:

Lev sîle li’bni Âdeme vâdiyâni min mâlin letemennâ ileyhimâ sâlisen ve lâ yuşbiu’bne Âdeme ille’t-türâbu ve yetûbullâhu alâ men tâbe. Bu insanoğlu ufacık bir gözü vardır ama ne o gözü doyar, ne ufacık karnı vardır ne de o karnı doyar, onun için diyor ki, İbni Adem için iki tane dere, vadiyan iki vadi iki dere ki, min malin dolu altınıyla gümüşüyle neleriyle dolu olsa bu gözü niye doymaz letemenna ileyhima salisen bir üçüncü derem daha olsa der iki dere altını var bir üçüncüsü daha olsun der, bu iki yeter bana demez, bir üçüncüsünü ister.

Vela yüşbiu ibni Ademe ille’t- türab. Ademoğlunun gözünü topraktan başka bir şey doyurmaz, en nihayet kefene sarılır, tabuta konur, gideceği yere gider, üzerine toprakları örterler, o zaman gözü de doyar, karnı da doyar ama o hale düşmemek lazım tabi, onun için Cenabı Peygamber’in bir duasını yazdım, diyor ki:

Allahümme’cal rızka ali Muhammedin ku’ta bir rivayette kifasa. Yarab sen Muhammed sallalahu aleyhi ve sellemin ve âlinin rızkını günlük ver, yeter miktarı ver, günlük yeter miktarı var, aç kalıp tadarru şey yapmasın bunalmasın, çok olup da azmasın. Çok olup da azmasın, az olup da bunalmasın. Her gün yeter miktar olan rızkını ihsan et, dua da bu. Şimdi bunu eşelemişler, neden bu kadar dedi bak bugün her şey parayla oluyor, bu paralar çok olursa daha iyi olmaz mıydı? İşte biz de dünyanın hükümdarı oluverirdik, herkes bizim emrimize amade olur bakalım Türkler ne diyecekler diyerekten el pençe karşımızda divan dururlardı ama bu dünyanın arkası olması iyiydi ama dünyanın arkası var, arkası var, ölüm geliyor, ikinci bir aleme bizi götürüyor. İkinci âlemde ya saadet var, ya şekavet var. Saadet olursa bu dünyadaki imanını iktizasıyla amel ettiysen orada saadete kavuşursun, yok bu dünyada paraların peşinde koşarak imanı İslamiyet’in dışında yaşadıysan vay halimize ondan sonra da. Onun için Cenabı Peygamber güzel bize bir ders veriyor, Ya Rab, ali Muhammedin rızkını çok miktar ver, daim ver, niçin?

Çok olursa inne’l-insane leyetğa er’raehu’stağna. İkra suresinde, cibilliyeti insaniye bak dedi ki iki vadi olsa doymaz göz bir üçüncüsünü ister, istese iyi, üç değil beşte olsun onda olsun ama tuğyan etmemek şartıyla. Malda bir kabahat yok, mal maddeden ibaret bir şeydir, ya madendir ya kağıttır, onun ne kabahatı olacak. Onu kullanandadır kabahat, onu kullanan eğer Allah yolunda kullanıyorsa ne mutlu ona, elini de öperiz, ayağını da öperiz, yok onu makam-ı iftihardan böbürlenmek suretiyle Müslümanların üzerinde insanların üzerinde böbürlenerek isyanlara vesair günah yerlerine harcıyorsa, ne yazık o paralara o zaman ki ekseriyetle de insanları mesela bazı içlerinde iyileri olsa da ekseriyete tabidir insanlar, ekseriyeti kötülüğe doğru sevk eder, fenalığa doğru sevk eder.

Bugünkü dünyanın hadiselerine dikkat ederseniz bugünkü hadiselerin çoğu varlığın verdiği felaketlerdir. Varlıkların belasıdır bu bugünkü hareketler. Doymuyor göz, doymayınca daha işte daha çoğunu istemek suretiyle isyan ediyor. Onun için aklı olanlar dünyaya dünya için değil de dünyaya ahiret için çalışır. İmamı Gazali’nin çok güzel sözü vardır, der ki, “Dünyaya dünyaya olan ihtiyacın nispetinde çalış, ahirete de ahirete olan ihtiyacın nispetinde çalış.” Dünyaya ne kadar çalışsak ihtiyacımız muvakkattir. Ahiret de ebedidir, ebedi aleme olan gayret elbette sonu meydanda olan dünyaya rağbetten evla ve aladır. Onun için bu da onun mütemmimi olarak kılınır ki.

Lev alimallâhu enne zekâte’l-ağniyâi lâ tekfî’l-fukarâe le-ahrece lehüm min gayri zekâtihim mâ yekûtühüm ve iza cae’l-fukarae fe bi’zulmi ağniyai lehüm.

Pek açık. Buyuruyor ki Cenabı Peygamber lev alimallahu enne’z-zekate’l-ağniyai tabi bu olmaz, Allah’ın bilmemesi mümkün değil, Allah her şeyi biliyor, biliyor ama Allahu Teâlâ bilse ki bu kırkta bir zekat bu memleketin fukarasına yetişmez. Kırkta iki yapardı, kırkta dört yapardı, yarısını yapardı, yarısını vereceksiniz, derdi. Fakat biliyor ki kırkta bir zengin malının kırkta birini verirse bu memleketin fukarası rahat eder, bunu biliyor Allahu Teâlâ. Bildiği için bunu verdi, yetmeyecek olsa daha çok artırırdı, kırk, seksen verin derdi, şey kırkta iki verin derdi, dört verin derdi, sekiz verin derdi, çok derdi. Ha onun için leahrace lehum min gayri zekatihim ma yekûtühüm, onları doyuracak şeyi emrederdi zenginlere verin diyerekten ama biliyor ki kırkta bir yeter. Eğer kırkta biri zenginler, fukaralara vermiş olsalar fukara kalmaz memlekette, aç kalmaz memlekette.

Dün bir Amerika’daki kardeşlerimizden birisi geldi, hangi memleketti unuttum, bir memleket söyledi. Çok zengin dedi. Şöyle müreffeh hayatları vardır, böyle yaşarlar böyle yaşarlar en aşağı maaşı olanın varidatı yirmi bin liradır dedi aylığı. Ooo nereden yaparlar bunu yahu dedi, hükümet verir dedi, ya çalışıyordur, çalıştığının karşılığını alıyordur, ya müteakittir, tekavütlüğü karşılığı alıyordur veyahut hastadır çalışamıyordur devlet ona verir bakar, o kadar hiç fukarası olmayan bir memleket. Allah Ya Rabbi, gavur memleketinde böyle fukarası olmayan hükümeti onu düşünüyor müreffeh bir hayat yaşıyor, sıkıntı yok hiç kimsede, orada Bolşevik olur mu hiç, herkes rahatta, herkesin evi var, herkesin malı var, herkes karnını güzel doyurabiliyor, çok iyi. Burada getirseler uçaktan indirseler buraya komünistliği kimse kabul etmez.

Feiza cae’l-fukara, şimdi mademki bir memlekette fukaralık var, fukara var öyleyse fe bi’zulmi’l-ağniyai lehum. Bu ancak zenginlerin zulmünden ileri gelir, zengin malına kıyamıyor, veremiyor fukaraya hakkını ve bundan dolayı fukarada aç kalıyor. Bin dört yüz sene evvel Resulu Ekrem sallalahu aleyhi ve sellem bunu buyurmuş, bugünkü zenginlerin kulağı çınlasın, devlet elinden parayı zor koparıyor zaten nereden kalacak da fukaraya verecek. Devlet vergisini alırken, eğer memurları olmasa, müfettişleri olmasa bir şey vermezler, memurları müfettişleri sayesinde mecbur kılıyor, onun üzerine götürüp veriyorlar. Fukaranın nesi var? Sarılamaz ki. Sende benim bu kadar hakkım var diyerekten sarılamaz. Sarılamayınca onun da hiç umuruna gelmez, yaşadığı yaşar otomobilinde yaşar, sarayında yaşar, köşkünde yaşar, yazlığında yaşar, kışlığında yaşar hiç düşünmez ki bu memleketin fukarası evladı da benim kardeşimdir, ben de onların imdadına yetişmek üzere şu kadar ben onlara yardım edeyim, bir cemiyetin elinden tutayım diye aklından bile geçirmez. Giderse birisi hadi şuradan der, onu da usul yollu kovar oradan yani açık tabiriyle.

Onun için memlekette türeyen fukaralar hep bu zenginlerin zulmünün neticesi olduğunu tekfi zekatitihim, zekatlarını vermediklerinin cezası olaraktan. Ama onlara sorarsak itiraz ederler, ben bu kadar veriyorum, şu kadar ediyorum, şu kadar fukaram var, bu kadar fukaram var bunlar hepsi laftan ibaret. Çünkü hadise meydanda. Bu fukara bu alemde dururken kimi aç, kimi çıplak, evsiz barksız, çocuk sokaklarda sefil, köprü altlarında sefil, şurada sefil, burada sefil, sonra bunları görecek ne göz var ne kulak var. Allah cümlemizi affetsin, tevfikatı samadaniyesine mazhar etsin.

Onun için Cenabı Peygamber’in bir duası vardı, Allahümme’ftah mesamie kulubina zikrike mesame kulubi zikrike. Ya Rab benim gönlümün kulağını aç ki, senin zikrini yapabileyim. Gönül esastır insanda, bu beden ariyettir. Gönle bu beden çürür gönle bir şey gelmez gönle bir zarar gelmez, gönle halel gelmez, gönül bakidir hayatı ile alakası yoktur. O şu kadar yaşar bu kadar yaşar ne kadar yaşarsa yaşasın ama gönlü o ebediyet aleminin malıdır o, bu alemin malı değildir gönül, ebediyet aleminin malıdır, binaenaleyh buranın isyanları günahları kabahatleri onun etrafını sarar, bulutlarıyla dumanlarıyla afetleriyle o siyahlığın kapalı çerçevenin içerisinde sıkışık kalır.

Onun için Cenabı Peygamber diyor ki: “Ya Rab, Sen benim gönlümün kulağını aç da gözünü aç demiyor, duyuyor musun kulağını aç diyor. Çünkü biliyorsunuz ki gözü olmayan adamlar çok iş görürler. Hafızlarımız var birçok gözü görmüyor, ama hafız olabiliyor, içini bilebiliyor, işte yapabiliyor, çeşitli işler var ama kör sağırın elinden hiçbir şey gelmez, sağır sağırdır odun gibi adamdır. Onun için gönlümün kulağını aç, sağır olmayayım, Sen’den gelecek varidatı İlahiyi alıp etrafıma yayabileyim.

Binaenaleyh Cenabı Hakk’ın kıyamete kadar peygamberin vekili olan büyük kimseler vardır. Onlarda Cenabı Hakk’tan gelen varidatı alırlar, etrafındaki insanlara imkânları nispetinde yaymaya çalışırlar, o gönül gözü kulakların açıklığı dolayısıyladır, şimdi bak:

Lev alimeti’l-behaimü insanı bırak, eğer hayvanlarda bilmiş olsalar hayvanat işte, biz bir şunlara bir kıymet vermeyiz keser keser yeriz, lev alimeti’l-behaimü mine’l-mevt, eğer hayvanat ölümden haberi olsa ölümü bilseler ma alime benu Âdem,

Dost ve Müttefik olarak ALLAH (C.C.) yeter!

Kısa ve Öz Sohbetler

Server Yayınları

Dinle Hata Bildir/Öneride Bulun Not Ekle

Server Kürsü

Namaz Vakitleri

30 Muharrem 1447

25 July 2025

İmsak

03:58

Güneş

05:47

Öğle

13:16

İkindi

17:11

Akşam

20:34

Yatsı

22:14

Mehmed Zahid<br>KOTKU

Mehmed Zahid
KOTKU

Hakkında

Hadis Dersleri (MZK)

Cuma Sohbetleri (MZK)

Münebbihat Dersleri

Mahmud Es’ad<br>COŞAN

Mahmud Es’ad
COŞAN

Hakkında

MEC YÂD ve Belgeseller

Hadis Dersleri (MEC)

Cuma Sohbetleri (MEC)

Tefsir Dersleri

Tasavvuf Sohbetleri

Mübarek Gün ve Geceler

Gurbet Sohbetleri

Hac ve Umre

Aile Eğitim Kampı Konuşmaları

Anma Programları

Konferanslar

Sorular ve Cevaplar

Diğer Çeşitli Konuşmalar

Muharrem Nureddin<br>COŞAN

Muharrem Nureddin
COŞAN

Hakkında

Konuşmalar

Mübarek Gün ve Geceler

Önemli Mesajlar

Basın Bildirileri

Tüm Sohbetleri Listele

Kısa ve Öz Paylaşımlar