Namaz Vakitleri

27 Zilhicce 1445
03 Temmuz 2024

İmsak

03:30

Güneş

05:29

Öğle

13:13

İkindi

17:13

Akşam

20:47

Yatsı

22:37

Detaylı Arama

Peygamber Sas Efendimiz’in Özellikleri

Prof. Dr. Mahmud Es'ad COŞAN

Cuma Sohbetleri (MEC)

23 Recep 1419 / 13.11.1998
AKRA- Avustralya

İçerik

Cihad Peygamberi

Hidâyet Allah’tandır

İçkiyi Terk Edenin Mükâfâtı

Açıklama

Hocamız, Gönül dostumuz, Mürebbi'miz Prof. Dr. Mahmud Es’ad COŞAN’ın Ak-Radyo’da cuma günleri düzenli olarak konuşmalar yapmıştır. 31 Mart 1993’te başlayıp, vefatından önceki son cuma günü olan, 2 Şubat 2001’e kadar devam eden bu sohbetlerde, hocamız genellikle Râmûzül-Ehâdis’ten, bazen de Muhtârü’l-Ehâdis’ten veya Riyâzu’s-Sâlihîn’den bir miktar hadis-i şerif okuyup, izah etmiştir.

İçinde bulunulan zamanın, ayın, günlerin ihyâ edilmesiyle ilgili bilgiler vermiş ve hatırlatmalarda bulunmuştur. Ayrıca ülkemizi ve insanımızı ilgilendiren güncel konulara temas ettiği de görülmüştür.

Genellikle yurtdışında seyahatte olduğu için çoğu zaman bulunduğu yerden de bahsetmiştir.

Sekiz yıl içerisinde toplam 313 adet sohbet yapmışlardır.

Tümünü Göster

İzledim/Dinledim, Hediyemi Al Hata Bildir/Öneride Bulun

Konuşma Metni

es-Selâmü aleyküm ve rahmetullâhi ve berekâtüh!

Allah'ın rahmeti, bereketi, ihsânı ve ikramı üzerinize olsun.

Ahmed b. Hanbel, İbn Abdilber, Taberânî vesaire kaynaklarda Abdullah b. Ömer radıyallahu anh'ten rivayet edildiğine göre Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz buyuruyor ki;

Buistü beyne yedeyi'ssâati bi'sseyfi hattâ yu'beda'llâhu vahdehû lâ şerike lehû ve cüile rızkî tahte zılli rumhî ve cüile'zzillu ve'ssağâru alâ men hâlefe emrî ve men teşebbehe bi-kavmin fe-hüve minhüm.

Sadaka Resûlullah fîmâ kâl ev kemâ kâl.

Buyuruyor ki Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem;

Buistü beyne yedeyi'ssâati. "Ben kıyametin öncesi bir zamanda peygamber olarak gönderildim."

Yani âhir zaman peygamberidir. Peygamberimiz'den sonra başka peygamber yok. Devr-i Muhammedî'den sonra artık dünyanın sonu gelecek, kıyamet kopacak. İşte o kıyamete es-sâah diyorlar.

"Kıyametin öncesinde ben peygamber olarak ba's olundum, bi'sseyfi kılıç ile..."

Allahu Teâlâ hazretleri hakkı tutup, hakkı îfâ ve icrâ etmek ve hakkı hakim kılmak; batılı, küfrü, şirki, çirkinliği, kötülüğü, zulmü de def etmek için cihadı farz kılmıştır. Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem bunu ifade ediyor; "Ben vazifemi kılıçla yapmak üzere peygamber olarak gönderildim." buyuruyor.

Bu demektir ki eğer zulüm, kötülük, haksızlık, çirkin şeyler, Allah'ın sevmediği haramlar, günahlar varsa bunların yapılmaması tavsiye edilecek.

"Yapmayın bunları! Bu zulmü işlemeyin, bu adamı öldürmeyin! Bunun malını gasbetmeyin! Şu haksızlığı yapmayın! Küfrü bırakın, şirki bırakın, müşrikliği terk edin, putlara tapmayı bırakın!" denilecek.

Ama nasihat edildiği halde terketmezlerse, o zaman hakkın güç kullanarak hakim kılınması; batılın, zulmün de def edilmesi lazım.

Zaten dünya hayatının umûmi kuralı, kâidesi bu... Hayatta da böyle oluyor; bütün devletler de bütün yönetimler de aynı şekilde hareket ediyorlar. Gerektiği zaman güç kullanmak gerekebildiği için veyahut haksızlığa uğradıkları zaman toplumlar kendilerini korumak için ordular besliyorlar. Tanklar, uçaklar, savaş gemileri yapılıyor. Bakıyorsunuz Amerika -bir başka kıtada- Kızıldeniz'de, bakıyorsunuz Basra Körfezi'nde, bakıyorsunuz Hint Okyanusu'nda, bakıyorsunuz Japon Denizi'nde, Atlas Okyanusu'nda...

Yani güç kuvvet hazırlamak gerekiyor.

Hani "Ben peygamberim, söylerim..." Peki dinlenmediği zaman ne olacak?

Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem görevlendi. Görevlendiği zaman müşrikler kabul etmediler. Başladılar inanç hürriyetini çiğneyerek müslümanları ezâ, cefâ altında tutmaya... Hatta işkence edip öldürmeye başladılar. Sözleri geçen, hakkını arayamayacak olan köleleri, zayıfları, cariyeleri çöllerde öldürmeye başladılar.

Ne olacak?

Tabii onların korunması gerekecek.

Hatta yu'beda'llâhu vahdehû lâ şerîkelehû. "Allahu Teâlâ hazretlerine tek başına, onun hiç şerîki olmadığını bilerek, Allah'tan gayri ilâh olmadığını bilerek ibadet edilmeyi sağlayıncaya kadar... İnsanlar şerîki nazîri olmayan, âlemleri yaratan Rabbü'l-âlemîn Allah'a ibadet etsinler diye, onu sağlayıncaya kadar, o amacın tahakkukuna kadar, icabında cihat ederek bu vazifeyi sağlamakla görevlendirildim."

Ve cüile rızkî tahte zılli rumhî. "Benim rızkım mızrağımın gölgesi altında kılındı."

Yani müslüman Allah rızası icin cihat eder. O zaman kendisinin ilk tavsiyesini, teklifini kabul etmeyen düşman, karşısına çıkan zalim, müşrik veya kâfir kabul etmediği zaman; ya İslâm'ın hakimiyetini kabul edecek, İslâmî kuralları, Kur'ân-ı Kerîm'in emrini, Allah'ın emirlerinin uygulanmasını kabul edecek, tâbi olacak... Ya müslüman olacak... Üçüncü şekilde, yani karşı çıktığı zaman cihat olacak. Cihat olduğu zaman da karşı tarafın malı müslümana, İslâm ordularına ganimet olacak.

Ve cüile'zzillu ve'ssağâru alâ men hâlefe emrî. "Ve Allah tarafından zillet, aşağılık ve küçüklük benim işime, benim bu peygamberlik görevime, benim tebliğle vazifeli olduğum ilâhî kurallara muhalefet edenlere yazılmıştır. Onlar zelil ve sağîr olarak, hor ve hakir olarak dünyada âhirette cezalarını çekeceklerdir."

Ve men teşebbehe bi-kavmin fe-hüve minhüm. "Kim bir kavme benzemeye çalışırsa, kendisini ona benzetmeye uğraşırsa onlardan sayılır."

Tabii bu iki taraflı olur:

Kim Peygamber Efendimiz'e ve onun etrafındaki ashabına, mü'minlere, mücahitlere benzemeye çalışırsa, Allah onlardan haşreder. Kim de Allah'ın varlığına, birliğine karşı çıkarsa, müşrik ve kâfir olarak yaşamayı tercih ederse, Allah'la, Allah'ın peygamberi ile mücadeleye cür'et ederse, onlara benzemek durumunda olanlar da onların tarafında haşrolur.

Mü'minler tarafındansa, mü'minlere benzemeye çalışıyorsa, o yolu tutturuyorsa, ona özeniyorsa mü'minlerden, mücahitlerden sayılır. Kâfirlere özeniyorsa, onlara benzemeye çalışıyorsa kâfirler grubundan, zümresinden sayılır.

Bu çok önemli umûmi bir kâidedir. Bir insanın kimi taklit ettiği, kimin yolunda gittiği, kimin sözünü dinlediği, hangi fikri benimsediği çok önemlidir. Eğer kâfirin, zalimin fikrini benimsiyorsa, onun yanında yer alıyorsa o da zalimdir. Mü'mini, Peygamber Efendimiz'i, evliyâullahı seviyor, onlara benzemeye çalışıyorsa onların yanındadır. Umûmi kâide böyle...

Demek istiyor ki Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem; -hadîs-i şerîfinin son cümlesi, sözün akışına göre- "Benim yaptığım gibi yapanlar benden olurlar, sevapları kazanırlar. Kâfirlerin yaptığını yapmak isteyenler, onlara benzemeye çalışanlar da belalarını, cezalarını bulurlar."

Bu hadîs-i şerîf şu bakımdan çok önemli:

Aziz ve muhterem kardeşlerim!

Biliyorsunuz bir insanın haklı olması önemli, bu güzel bir şey... Haklı olunca insan rahatlıyor, vicdânen müsterih oluyor. Fakat herkesin terbiyesi haklı olanın hakkını vermek tarzında değil. Bazısı haklı olanın haklı olduğunu bile bile onun hakkını yemek, gasbetmek istiyor; mahsulünü almak, parasını çalmak, ezmek istiyor... Ülkesini bölmek, parçalamak istiyor; devletini yıkmak istiyor. "Burası benimdir, ben burayı istiyorum!" diye geliyor; efelik, kabadayılık, zorbalık yapmaya kalkışıyor.

O zaman acaba ne yapacak?

İslâm'ın sulh ve sükûn dini olduğunu; huzur, ahlâk, mâneviyat dini olduğunu düşününce insan sanır ki;

"Canım sesini çıkartmasın; esir olarak, mazlum olarak dursun."

Hayır! Bir insan malını, canını, namusunu korumak için haksızın karşısında mücadele ederken zarar görse, ölse bile şehit sayılıyor. Yani haksızlığa taviz vermek, prim vermek, müsaade vermek, yol vermek olmuyor. Haksızlığın karşısına çıkacak.

En basiti haksız olduğunu söyleyecek, nasihat edecek. Eğer nasihat kâr etmiyorsa, o zaman fiilen o haksızlığın olmamasını sağlayacak icraata geçecek. Bizzat onun ortadan kalkmasını, hükmünün ilga olmasını sağlamaya çalışacak.

İslâm'ın terbiyesi, modern çağın da insan anlayışı, yönetim anlayışı da böyle... Yani kötülüğe, haksızlığa, zulme müsaade olmuyor. İnsan bütün meşru yollardan, demokratik yollardan hakkını korumaya çalışacak.

Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz Deylemî'nin, İbn Asâkir'in ve diğer kaynakların Hz. Ömer radıyallahu anh'ten rivayet ettiğine göre buyurmuş ki;

Buistü dâiyen ve mübelliğan ve leyse ileyye minel-hüdâ şey'ün ve hulika iblîsü müzeyyinen ve leyse ileyhi mine'ddalâleti şey'ün.

Sadaka Resûlullah.

Bu da yine bir başka konuda, Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem yine kendisini anlatıyor;

Buistü. "Ben peygamber olarak gönderildim." Dâiyen ve mübelliğan. "İnsanları hak yola davet edici olarak ve tebliğ edici olarak ‘Allah'ın emri şudur, haram şeyler şunlardır, helal olan şeyler şunlardır.' diye tebliğ etmekle ve insanları cennete, hak yola, Allah'ın rızası yoluna çağırmakla peygamber tayin olundum."

Leyse ileyye mine'l-hüdâ şey'ün. "İnsanların hidayete ermesinde benim bir dahlim yok; hidayeti veren, nasip eden Allah... Ben davet ederim, tebliğ ederim; karşı tarafın, tebliğ edilenin, davet olunanın nasibi varsa, aklı varsa nasihati dinler, hidayete erer, Allah'ın sevdiği zümreye geçer. Ama ben zorla bir insana hidayet verecek vazifede değilim; hidayet Allah'tandır."

Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem bazı kimselerin, özellikle amcası Ebû Tâlib'in müslüman olması için çok samimi istekte bulunmuştu, çok arzu etmişti ama Allah nasıl nasip ederse öyle oluyor. Hidayetin nasibini Allah veriyor veya vermiyor. Her şeyi en iyi O bildiği için, hakkı yoksa, istihkâkı yoksa, hidayete lâyık değilse Allah nasip etmiyor.

Peygamber Efendimiz rahmetinden, raufluğundan, re'fetinden, merhametinden, güzel duygularla dolu olmasından, insanların hepsinin iyiliğini istediğinden hepsinin hidayete ermesini istiyor. Ama onun bizzat alıp hidayete sokmak, hidayeti bizzat ona vermek gibi bir vazifesi yok; hidayet Allah'tan... Sadece tebliğ ediyor Peygamber Efendimiz; hak yola çağırıyor ve hakkı tebliğ ediyor. Sadece bir davetçi, hidayet Allah'tan...

Bunun gibi, bunun karşı tarafı da yine Peygamber Efendimiz hadîs-i şerîfinde devam ediyor;

Ve hulika iblîsü müzeyyinen. "Şeytan da, iblis de kötü işleri süslü püslü, cazip gösterecek şekilde yaratıldı."

Şeytanın vazifesi de günahları, aslında çirkin ve kötü olan şeyleri allayıp, pullayıp, süsleyip insanlara yutturmak...

Müzeyyin, ziynetlendirici demek.

Neyi ziynetlendiriyor?

Kötü işleri kişinin gözünde cazip gösteriyor: "Aman şu içkiyi içsem ne kadar keyif yapacağım... Şu afyonu çeksem ne kadar güzel hayaller göreceğim, ne kadar güzel gece geçireceğim... Falanca yere gitsem, şu işreti, şu îyş ü nûşu yapsam bu gecem ne kadar keyifli olacak..." diye şeytan ona yapacağı şeyi tatlı, ziynetli, hoş, güzel gösteriyor.

Ve leyse ileyhi mine'ddalâleti şey'ün. "İnsanı dalâlete düşürmekte onun bir rolü yok."

Hidayet veren Allah olduğu gibi kişiyi dalâlete düşüren de yine Allah... Şeytan sadece allayıp pullayıp tezgâhtarlık yapıyor. Tezgâhtar malı istediği kadar methetsin; müşteri isterse alır, istemezse almaz. Dükkânın önünden geçerken tezgâhtar, "Buyurun efendim, güzel mallarımız var!" diye içeriye çağırıyor. Ama siz istemezseniz gitmiyorsunuz. Şeytan da kötü yola insanları çağırıyor; giderse gider, gitmezse gitmez.

Dalâlet şeytanın işi değil, hidayet Peygamber Efendimiz'in işi değil. Hidayet ve dalâlet Allah tarafından kula takdir ediliyor. O da kulun davranışlarından dolayı meydana geliyor.

Kur'ân-ı Kerîm'in âyet-i kerîmelerinden biliyoruz ki;

Vallâhu lâ yehdi'l-kavme'zzâlimîn.

Mesela adam zalimse Allah hidayeti vermiyor.

Vallâhu lâ yehdi'l-kavme'l-fâsıkîn.

Eğer fısk u fücûra devam ediyorsa, günahtayken hidayeti Allah nasip etmiyor.

Neden?

Bir kere edebini takınsın, şu kötülüğü bir bıraksın da ondan sonra Allah'tan lütfunu istesin de Allah en kıymetli hediyesi olan, en büyük lütfu olan hidayeti o zaman ona versin. O kötü yoldan vazgeçmeyince Allah hidayet vermiyor.

Demek ki hidayeti veren de Allah, dalâlete düşüren de Allah... Dalâlete çağıran İblis'in dalâlete düşürmekte bir rolü yok. Sorumlu olan insan, dalâleti veren de Allah... Hidayet yoluna sokmakta da Peygamber Efendimiz'in bir dahli yok; bütün gayretine rağmen hidayete girmemiş insanlar vardı. Hidayeti veren Allah. Kişi hakederse Allahu Teâlâ hazretleri hidayeti nasip ediyor. O da o hak edişinden dolayı, irâde-i cüz'iyyesinden sevabı kazanıyor, mükâfata nâil oluyor.

O halde [aziz ve muhterem kardeşlerim] cehenneme düşenler şeytanı suçlamasınlar, kendilerini kınasınlar çünkü kabahat kendilerinde...

Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem bütün insanlara hakkı söyledi, davet etti, tebliğ etti, ayrım yapmadı. Hatta Medine-i Münevvere'deki başka din mensuplarının ibadethânelerine gitti, onlara bile tebliğ etti. Yahudilerin havrasına gitti;

"Ben Tevrat'ta geleceği bildirilen âhir zaman peygamberiyim, o Tevrat'ta bahsedilen kişi benim. Benim hakkımda Allah Tevrat'ta şöyle şöyle buyurdu. Bana iman edin!" dedi.

İçlerinden Abdullah b. Selâm;

"Doğru söylüyorsun yâ Resûlallah!" dedi, iman etti.

Hıristiyanlara mektuplar gönderdi. Bizans imparatoruna, Mısır hükümdarına, Bahreyn'e, Sâsânî imparatorluğuna, muhtelif yerlere elçiler gönderdi, davet etti. Kabul eden saadete erdi; etmeyen hesabını verecek.

Mesela o zamanın Habeş imparatoru Peygamber Efendimiz'in peygamberliğini kabul etti, mü'min oldu. Peygamber Efendimiz onun mü'min olduğunu bildirdi. Hatta vefat ettiğini haber verdiği zaman ashabına;

"Kardeşiniz Necâşi vefat etti, gelin cenaze namazı kılalım." diye, Habeşistan'da vefat etmiş olan hükümdar için Arabistan'dan cenaze namazı kıldırdı. Bu da onun müslüman olduğunun en âşikâr delili...

Ne mutlu; o müslüman olmuş. Ötekilere de ne yazık ki Peygamber Efendimiz'in çağına yetiştiler, hitabına mazhar oldular, mektubunu aldılar, elçisini gördüler de bir adım daha atıp imana gelemediler!

Allah bizlere de buradan çıkacak dersleri almayı nasip eylesin... Peygamber Efendimiz'in hayatını okuyacağız, hadîs-i şerîflerini okuyacağız, tebligâtını anlayacağız, tâbi olacağız. Davetini anlayacağız, davetine icabet edeceğiz. Şeytanı tanıyacağız, şeytanın oyunlarını bileceğiz, şeytanın insanları nasıl kandırdığını bileceğiz, şeytana kanmamaya direnç göstereceğiz, gayret göstereceğiz. Allah'a sığınacağız ve elimizden geldiğince iyi işleri yapmaya çalışacağız.

Ebû Naîm, İbnü'n-Neccâr ve daha başka kaynakların Enes radıyallahu anh'ten rivayet ettiğine göre Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz buyuruyor ki;

Beaseniya'llâhu hüden ve rahmeten li'l-âlemîn ve beasenî li-emhaka'l-mezâmîra ve'l-meâzife ve emre'l-câhiliyyeti ve'l-evsâni ve halefe rabbî bi-izzetihî lâ yeşrebu abdün min abîdihi'l-hamra fi'ddünyâ illâ harramehâ aleyhi yevme'l-kıyâmeti ve lâ yetrukühâ abdün min abîdihî fi'ddünyâ illâ sekâhu'llâhu iyyâhâ fî hazîrati'l-kuds.

Sadaka Resûlullah ve nataka Habîbullah.

Bu hadîs-i şerîfinde Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem buyuruyor ki;

Beaseniya'llâhu hüden ve rahmeten li'l-âlemîn. "Allah beni hidayet güneşi, hidayet rehberi ve âlemlere rahmet olarak ba's etti, peygamber gönderdi." Ve beasenî li-emhaka'l-mezâmîra ve'l-meâzife ve emre'l-câhiliyyeti. "Ve beni çalgıları, eğlenceleri, cahiliye işlerini ve putları silip yok edeyim diye gönderdi."

Yani "Sorumsuzca çalgı, eğlence, zevk ü sefâ, fuhşiyat, cahiliye devrinin kötü âdetleri, inanç hususunda halkın arasındaki yaygın kötü âdetler, putlar; bunların hepsini silmekle Allah beni görevlendirip gönderdi."

Ve halefe rabbî bi-izzetihî. "Ve Rabbim kendi izzet ve celaline yemin ederek kullarına bildirdi ki; lâ yeşrebu abdün min abîdihi'l-hamra fi'ddünyâ illâ harramehâ aleyhi yevme'l-kıyâmeti. "Kullarından bir kul içkiyi dünyada içerse Allah ona kıyamette, âhiret âleminde, cennette cennet meşrubatını, şaraplarını içmeyi haram kılarak ‘Dünyada içerse ben de onu âhirette cennete sokmam, cennet şarabını içirmem!' diye izzet ve celaline yemin etti."

Ve lâ yetrukühâ abdün min abîdihî fi'ddünyâ. "Bir kul da içiyorken, Allah rızası için, dünyada iken -içki kötüdür, zararlıdır, aklı baştan alıyor, arabalara çarptırtıyor, rezillik, rüsvaylık oluyor diye- kim tevbekâr olup içkiyi terk ederse, sekâhu'llâhu iyyâhâ fî hazîrati'l-kuds Allah da ona hazire-i kudsünde, kutsal yüce makamında, huzur-u izzetinde cennet şarabını ikram edecek."

Ve sekâhüm rabbühüm şerâben tahûrâ âyetinde belirtildiği gibi "Cennet şarabını içireceğini izzetine, celaline yemin ederek vaad eyledi." diye Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem buyuruyor.

Peygamber sallallahu aleyhi ve selem peygamber olduğu zaman o devirde içki çok yaygındı. Arabistan'a çeşitli yerlerden içkiler gelirdi. O zaman zaten dünyada şarap içme fevkalâde yaygındı. Bütün ülkelerde -iklimi müsaitse- asmalar, üzüm kütükleri çok yaygındı. Üzümleri sıkarlar, şarap yaparlar, küplere doldururlardı. Eski putperest Yunanlılar'ın şarap tanrıları bile vardı. Şarap bayramları vardı. Bütün milletler öyleydi, içkiyi yaygın bir şekilde kullanıyorlardı.

Araplar da çeşitli başka tatlı meyvelerden içki yaparlardı. Mesela hurmayı da suyun içine atıp, sulandırıp, şerbetini tahammur ettirip, içki haline getirip hurma şarabı içerlerdi. Arpadan, daha başka şeylerden de şarap yapıp içerlerdi. Yaygındı. Hatta övünürlerdi. Şarap satan çadırın bütün şarapları bittiği zaman teslim bayrağı gibi "Artık gelmeyin, burada satılacak mal kalmadı; şarapların, içkilerin hepsi bitti." diye üst tarafına bir bayrak çekerlerdi. "Ben içki çadırının tepesine bitti bayrağını çektirmiş adamım. Ben o kadar içki tükettim, kendim de içtim, başkalarına da ikram ettim." diye övünürlerdi.

İslâm'ın ilk geldiği zamanlarda bu alışkanlık devam ediyorken Peygamber Efendimiz bunun doğru olmadığını, içkinin zararları olduğunu bildirdi. "Namaza gelirken içilmesin! Gelindiği zaman imamlık yapan sarhoşlukla ne söylediğini bilmiyor, şaşırıyor." diye ikaz eyledi. Ondan sonra da içkinin haram olduğuna dair âyet-i kerîme inince, "İçki içmeyeceksiniz, haramdır!" dedi. Herkes küplerini boşalttı. Sokaklardan şaldır şuldur dökülmüş şarapların selleri aktı. Ondan sonra içmediler.

Tabii ayyaşlıktan, alışkanlıktan kurtulmak kolay değil. Bazıları bırakamıyorlar, içmeye devam ediyorlar. Uyuşturucular, sarhoşluk verici şeyler böyle oluyor. Alışkanlık yaptığı için kurtulmak kolay olmuyor. Peygamber Efendimiz böyle bildiriyor burada...

"Kim onu Allah rızası için terk ederse Allah cennette, kendi huzur-u izzetinde cennet şaraplarını ona ikram edecek. Dünyada içki içmeye devam edene de, yani ‘Haramdır!' diye duyduğu halde kendisini tutamayıp içki içmeye devam edene de, Allah izzetine yemin etti ki asla cennet şarabı içirmeyecek!" [Bu] "Cennete giremeyecek." mânasına geliyor.

Bir tarafı tehdit, öbür yanı da müjde... İçerse felaket olacak; içmez, tevbekâr olur, vazgeçerse de büyük mükâfatlara erecek diye bildiren bir hadîs-i şerîf...

Ben düşünüyorum -hatta arkadaşlarla konuştuğumuz zaman-; yediğimiz helal gıdaların bile içinde zararlı maddeler olanları oluyor, hormonlu olanları oluyor, üstü ilaçlı, zehirli olanları oluyor; iyice yıkamak gerekiyor. Veyahut pis sularla sulanmış olanları oluyor, suyun içine çeşitli maddeler atıp permanganatlı vesaire sularla yıkamak lazım, diye çeşitli şeyler söyleniyor.

Her şeyin temizini yemeye, vücuda faydalı olanını almaya özen göstermemiz, gayret etmemiz lazım. Helal gıdaları bile böyle temizleyerek ölçülü yememiz lazım, aşırı yemememiz lazım. Sıhhatimizi korumaya çok dikkat etmemiz lazım. Tabii haramların hepsinden de derhal vazgeçmemiz lazım!

Şeytan nasıl övüp, methedip tatlıyı gösterirse göstersin, canı insanın ne kadar çekerse çeksin, ne kadar alışkın olursa olsun; Allah'a sığınıp o kötü huylarından, alışkanlıklarından, îtiyatlarından, ibtilâlarından Allah rızası için vazgeçmeye çalışması lazım.

Aziz ve sevgili kardeşlerim!

Dış ülkelerin halklarına; ömürlerini nasıl geçidiklerine, sıhhatlerine nasıl dikkat ettiklerine bakıyorum, hayret içinde kalıyorum. O kadar sıhhatlerine düşkünler ki, o kadar idmana önem veriyorlar ki... Ben sabah namazına camiye gidiyorum, onlar köpeklerini yanlarına almışlar, -ihtiyarlar bile- kadın-erkek temiz havada yürüyüşe çıkıyorlar; ciğerleri temiz hava alsın, adeleleri, ayakları kuvvetlensin, fazla yağlar erisin [diye...] İdmana, yarışlara, müsabakalara çok önem veriyorlar. Devlet de önem veriyor. Bunlar için geniş yerler yapmışlar.

Bunları görüp baktığım zaman, kendi ülkemi düşündükçe gençlere acıyorum... Çok geniş idman sahaları, yeşil sahalar, parklar, halkın oturup temiz hava alabileceği yerler burada belediyeler tarafından hazırlanmış, halka sunulmuş. İstiyorum ki bizim ülkemizde de bu imkânlar olsun, halkımızın sıhhati için, gençliğin sıhhati için, böyle idman yapması için belediyeler geniş yerler ayırsın.

Hatta ben Türkiye'de düşünmüştüm, arkadaşlara da söylemiştim;

"Bir beslenme okulu açalım!"

Beslenme nasıl olması lazım? Sıhhatli bir beslenme nasıl olur? Yemeklerin nasıl hazırlanması lazım? Hangi maddeler faydalı, hangileri zararlı?

Bunları anlatacak, öğretecek bir okul... Tatlı, 15 günlük, bir aylık veya bir haftalık bir okul... Hem temiz bir yerde güzel bir tatil yapsınlar hem de bunları öğrensinler. Çünkü yağı dolduruyorlar, yemek zararlı oluyor. Veyahut tuzu dolduruyorlar, vücuda zararlı oluyor. Yiyorlar aşırı derecede tatlıları, karaciğerleri zarar görüyor. İçiyorlar sigarayı, akciğerlere zarar veriyor. İçiyorlar içkiyi, karaciğerleri tahrip oluyor, perişan oluyor.

Sağlık çok önemli... Vücut Allahu Teâlâ hazretlerinin bizlere bir emaneti. Emaneti güzel kullanmak lazım. Emanete hıyanet etmemek lazım. Sıhhate riayet etmek lazım, diye kurs tarzında bir okul açmayı dahi düşünüyorum. Hem muhabbet olur, belli zamanlarda insanlar toplanır, bir yerde yaşamış olurlar; hem de eğitim olur, böyle yanlış şeylerden vazgeçerler diye düşünüyorum.

Allahu Teâlâ hazretleri her işimizi böyle sağlıklı, sıhhatli, güzel yapmaya bizi muvaffak eylesin. Yemek, içmek, oturmak, yaşamak, uyumak, eğlenmek, düşünmek, icraatta bulunmak, ömrü geçirmek, faydalı alışkanlıklar, yararlı işleri yapmak, hayr ü hasenâtı yapmak; bunların hepsine Allah bize kuvvet versin, gayret versin. Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem'in yolunda yürümeyi nasip etsin...

O hidayet güneşi olarak, âlemlere rahmet olarak gönderildiği gibi; çalgıları, eğlenceleri, cahiliye işlerini, putları silmekle görevli olduğu gibi -"Çalgı" dediğimiz, "eğlence" dediğimiz, yani müstehcen olan, utandırıcı olan, çirkin olan şeyler. Bunların ilâhî olanlarının da tabi ne ölçüde, nasıl kullanılması lazım geldiği, hükmü yine hadis kitaplarında, fıkıh kitaplarında yazılıdır. Orasını da hatırlatarak [biz de] her kötü şeyden uzaklaşıp her iyi şeyi yaparak öteki ülkelerle aramızda olan farkı kapatmayı, medeniyet yarışında öne geçmeyi Allah [bizlere] nasip eylesin. Böylece hem ileri, yüksek bir toplum olalım hem de Allah'ın rızasını kazanıp dünya ve âhiret saadetine erelim, diye temenni ediyorum.

Allahu Teâlâ hazretleri hepimize gayret, kuvvet versin; şuur, basiret versin. Hakkı hak olarak görüp ona uymayı, batılı batıl görüp ondan sakınıp korunmayı nasip eylesin. Peygamber Efendimiz'in yolundan, hadîs-i şerîflerinden bizleri ayırmasın...

Bakın her hadîs-i şerîfi birer hidayet feneri gibi, kutup yıldızı gibi, bir deniz feneri gibi, kayalara çarpmamak için, doğru yolu bulmak için ne kadar faydalı oluyor!

Allah bizi Peygamber Efendimiz'in sünnetine temessük edip, onu ihyâ eyleyip yüzlerce şehit sevabı kazanan müslümanlardan eylesin.

Cumalarınız, kandilleriniz mübarek olsun. Ömrünüz uzun olsun. es-Selâmü aleyküm ve rahmetullâhi ve berekâtüh!

Hicri Yeni Yıl ve Aşure

Kısa ve Öz Sohbetler

Server Yayınları

Dinle Hata Bildir/Öneride Bulun Not Ekle

Server Kürsü

Namaz Vakitleri

27 Zilhicce 1445

03 Temmuz 2024

İmsak

03:30

Güneş

05:29

Öğle

13:13

İkindi

17:13

Akşam

20:47

Yatsı

22:37

Mehmed Zahid<br>KOTKU

Mehmed Zahid
KOTKU

Hakkında

Hadis Dersleri (MZK)

Cuma Sohbetleri (MZK)

Münebbihat Dersleri

Mahmud Es’ad<br>COŞAN

Mahmud Es’ad
COŞAN

Hakkında

MEC YÂD ve Belgeseller

Hadis Dersleri (MEC)

Cuma Sohbetleri (MEC)

Tefsir Dersleri

Tasavvuf Sohbetleri

Mübarek Gün ve Geceler

Gurbet Sohbetleri

Hac ve Umre

Aile Eğitim Kampı Konuşmaları

Anma Programları

Konferanslar

Sorular ve Cevaplar

Diğer Çeşitli Konuşmalar

Muharrem Nureddin<br>COŞAN

Muharrem Nureddin
COŞAN

Hakkında

Konuşmalar

Mübarek Gün ve Geceler

Önemli Mesajlar

Basın Bildirileri

Tüm Sohbetleri Listele

Kısa ve Öz Paylaşımlar