Takvâ Ehli Olmanın Önemi

Mehmed Zahid Kotku

Hadis Dersleri (MZK)

11 Recep 1395 / 20.07.1975
İskenderpaşa Camii/ İstanbul

İçerik

Gönül dostu, âlim Mehmed Zahid Kotku Hocamız İskenderpaşa Camii’nde 1958’den 1977 yılına kadar Ramûzü’l-Ehâdîs isimli hadis kitabından dersler yapmıştır. Ahmed Ziyâeddin Gümüşhanevî'nin derlediği Râmûzü’l-Ehâdis, alfabetik olarak sıralanmış hadislerden oluşmaktadır.

İlk zamanlar düzenli olarak Pazar günleri ikindiden sonra bir saat, Cuma günleri öğleden önce 45 dakika hadis dersleri yaparlarken, son yıllarında hadis derslerini Prof. Dr. Mahmud Es’ad Coşan Hocamız’a bırakmışlar, kendileri Cuma namazından sonra 10-15 dakikalık kısa konuşmalar yapmaya başlamışlardır. Bu konuşmalar irticalen yapılmış, bazen bir sahabeden bahsetmişler, bazen güncel bir olayı konu edinmişlerdir. Bu konuşmalar 1978 yılında başlamış, vefatına kadar devam etmiştir. Son konuşmaları vefatından bir hafta önce, 6 Kasım 1980’de Medine’de kaydedilmiştir.
Peygamberimiz’in Ehl-i Beyti, Peygamber SAS’in Dört Emri, İçkinin Yasak Oluşu, Emredilen Üç Şey, Yasaklanan | gibi konu başlıkları içeren dini sohbet.

Tümünü Göster

İzledim/Dinledim, Hediyemi Al Hata Bildir/Öneride Bulun

Takvâ Ehli Olmanın Önemi

İzledim/Dinledim, Hediyemi Al Hata Bildir/Öneride Bulun

Konuşma Metni

İ’lemû eyyühe’l-ihvân... İnne efdale’l-kitâbi kitâbu’llàh... Ve enne efdale’l-hedyi hedyü muhammedin salla’llàhu aleyhi ve sellem... Ve külle muhdesin bid’ah... Ve külle bid’atin dalâleh... Ve külle dalâletin fi’n-nâr... Ve bi’s-senedi’l-muttasıli ile’n-nebiyyi salla’llàhu aleyhi ve selleme ennehû kàl:

Geçen derste de bundan biraz bahsetmiştik. SAS’in âli, efrad-ı ailesi, yakınları kimdir?.. Bunlar kitapların bildirdiğine göre: Hazret-i Ali, Hazret-i Hasan, Hazret-i Hüseyin, Hazret-i Ukayl, Hazret-i Ca’fer... Bunlara ehl-i abâ diyorlar, aile efradı.

Onlardan neş’et eden, kıyamete kadar dünyaya gelecek nesil, hep âl-i Rasûl, bir ailenin evlatları yani. Hazret-i Ali’nin, Hazret-i Hasan’ın, Hazret-i Hüseyin’in, Hazret-i Ca’fer’in Bunların ailesi ne olsa ki, bin olur, on bin olur, yüz bin olur değil mi ya? Evet, bunun üzerine burada kül "küllü takıyyin" diyor. “Her Allah’tan korkan, benim ailemdendir, ehl-i beytimdir yani. Onun için Selman RA Fârisli olduğu halde, Acemistanlı olduğu halde, "Selmânü minnâ" Selman bizdendir.

“—Canım Acemistanlı ya?..”

Ama iman etmiş, müttakîlerin arasına girmiş, “Bizden” sıfatına mazhar olmuş. Binâen aleyh, Cenâb-ı Peygamber burada: RE. 4/9 Âlü muhammedin küllü takıyyin. “Her müttakî, her Allah’tan korkan benim âlimdir.”

Fakat, bu takvâ denilen şey çok müşkil bir şeydir. Takvâ, Allah’tan korku yolu. Korku insanda, ancak sevgiden sonra gelir. Seversin, sevdiğinden ayrılmamak için içinde bir korku olur. "Bu benden ayrılırsa..." diyerekten. Sevgi korkuyu icab ettirir, korku da sevgiyi icab ettirir. Sevdiğinden korkacak, korktuğunu da sevecek.

Allah-u Teàlâ’yı sevmek... Nasıl sevmeyelim ya? Şunu severiz, bunu severiz. Anamızı severiz, babamızı severiz, çoluk çocuğumuzu severiz. Niçin? Hayatımıza sebep olmuşlar, bakmışlar, bizi büyütmüşler. Ondan dolayı onlara medyûn-u şükran olaraktan severiz. Ama şöyle hakîkaten düşünürsek, bizi yaratan Allah’tır. Ana baba bir vasıta, asıl yaratan Allah... Şu kemâli veren (Allah)! Ana baba bunu yapabilir mi canım?..

Bak şu endam dediğimiz vücud; bunu kim yapabilir? Hangi musavvir tasvir edebilir?.. Ne kadar ressam varsa getirin, heykeltraşlar varsa getirin; yapsın böyle bir insan bakalım!.. E kalıbını yaparlar, işte camekânlarda görüyoruz. Kalıbını yapmışlar, hakîkaten de benzetiyorlar. Ama canı yok! Bize cansız kalıp neye yarar? Kuş olmadıktan sonra kafese ne lüzum var?.. Binâen aleyh, canı ile beraber şu varlığı bize veren Allah-u Teàlâ’yı sevmemek elden gelmez. Azıcık düşünürsek kâfî... Çok düşünmeğe de lüzum yok! Şu aklımız olmazsa ne yaparız? İşte tımarhanedeki delilerin hali neyse, biz de öyle oluruz. Var mı bir akıl verebilecek başka bir kudretin sahibi?..

Çok hünerbazlar var, işte aya da gidiyorlar, gökte de buluşuyorlar birbirleriyle... Bu kadar hünerleri varken, bir akıl yaratsınlar, bir akıl versinler, bir akılsızı (kurtarsınlar bakalım)!

Şu göz ne nimettir yâni... Şu düşünce dediğimiz, içimizden gelen düşünceler, tefekkürler... E bunları nereden aldık?.. Karnımız doydu mu, “Yeter artık!” diyor. Acıktığımız vakitte, “Acıktım!” diyor. Hangi kudret bunları böyle tanzim etmiş?..

Allah kusurlarımızı affetsin... Bu kadar nimeti veren Zât-ı Ecell ü A’lâ’yı görüp sevmek onun sözünden dışarıya çıkmamakla (vazifeliyiz). Sevecek, sözünden dışarıya çıkmayacak.

Onun sözü iki tane: Yap, yapma!.. Yap, onun sözü; yapma, onun sözü. Yapma, nehiydir. Bir emri var bir nehyi var yani. Yap, emridir; yapma, nehiydir. Birisi sevap, birisi günah... Şimdi takvâ sahibi olabilmek için, günahlardan kaçmak en mühim bir şeydir.

Şimdi bu vücudu Allah bize vermiş. Zehiri yesek, gider bu vücut elden. Günahlar da ruhu elden giderir, Ruh da kalır bir kalıp yani. Ruhtaki kemâl gider elden... Ne sebebiyle?.. O günahlar sebebiyle.

Binâen aleyh, Kur’an okumak lâzım, hadis okumak, dinlemek lâzım; namaz lâzım, oruç lâzım... Hepsi lazım. Lâzım ama, günahlardan kaçmak da o kadar lâzım!

Meselâ, namaz kılmak farz. Terk etmek, günah-ı kebâir. Namaz terk olur mu? Allah’ın emri, nasıl namaz terkedilsin?.. “Kıl!” demiş, pekâlâ kılacağız işte...

“—Ama zor gelecek, iş var, güç var, şu var, bu var...”

Ne kadar güç gelirse gelsin, emir Allah’ın; onun emrine inkiyad etmek mecburiyetindeyiz. Mecburiyetindeyiz. Keyfimize değil… Çünkü görüyoruz ki bugün, herkes buradan birer ikişer sırayla gidiyor. İhtiyar demiyor, genç demiyor, bilgin demiyor, zengin demiyor, fakir demiyor; sırayla gidiyor işte... Kimin vakti geldiyse gidiyor. Bir gün elbette bizi de götürecekler.

Binâen aleyh, bizim burada durmak elimizde değil. Kimin elinde?.. Mülkün sahibinin elinde... Öyleyse, mülkün sahibine teslim olmaktan başka çaremiz yok!..

Teslimiyet, takvâyı icab ettirir. Yâni yasaklardan kaçınmak ve korunmak... Onun için büyüklerimiz yazmış bir yasak kitabı, günah kitabı; fakat okuyan yok! Bu yasak kitaplarında yedi yüz tane kadar günah yazmışlar, ama okuyan yok!.. Kur’an’ı da okuyan yok zâten… Ne olacak halimiz?

“—Canım müslümanız ya?”

Kâfî gelir mi, zehiri yutarsan müslümanlık olur mu?.. Zehiri yutuyorsun alt tarafında. Nasıl zehir adamı öldürüyorsa, günahlar bizi öyle öldürür. Şimdi, cesedin ölümü evlâdır gönlün ölümünden... Gönül öldü müydü, cesedin hayvandan farkı yok! Hayvan daha iyi... Her gün hiç olmazsa sütünü sağarsın, yağını alırsın, (istifade) edersin. Fakat insan, büsbütün zarar olur, etrafına tehlike olur, felâket olur. İşte bugün gözümüzün önündeki tehlikeler hep bundan ileri geliyor.

Onun için, bu günah kitaplarını bulup okumak lâzım! Sana bak bir tanesini söyleyeyim. Bu gayet basit bir şey, bunu da günahın içine sokmuşlar:

“—Bakır kaptan yemek yemek günahtır.” demiş. Niçin?.. Bakır zehirler. Ancak kalayladıktan yiyebilirsin. Bakır kaptan yemek yersen zehirlenirsin. Zehirlendikten sonra da bitti iş. Ancak kalayladıktan sonra yesin. Gönüller bakır gibidir. Onun kalayı Allah’ın zikridir.

"Cilâü’l-kulûbi zikru’llàh." Kalbin kalayı, zikrullahtan gafil olursa o kalb bakırdan farkı olmaz.

"Elâ bi-zikri’llâhi tatmeinnü’l-kulûb." Ancak kalplerin mutmain olabilmesi, şükrüne varabilmesi, kemale ulaşabilmesi zikrullaha bağlıdır.

Zikrullahtan biz tegàfül edersek, ezan okunur camiye gelmezsek, Kur’anımızı okuyamazsak; emirlerini tutamazsak (kalbimiz mutmain olamaz.)

Bugün pazar... Müslümanlık davasında bulunan nice insanlar bugün günah alemlerinde... Dünya bir hafta çalışmış, para kazanmış; bugün o paraları yeyip bitirecek. Bu da akıl işimi ya? Hem günaha gir, hem kazandığın paralar elden gitsin; sonra da kıyamet kopuyor.

Allah cümlemizi affetsin...

Onun için takvâ, günahlardan kaçınmak... Onun daha bir açık tabiri, şu elektriği veren hatlar iki tane... Birine müsbet diyorlar, birine menfi diyorlar, hepinizin bildiği bir şey... Müsbeti tak, yanar mı lamba? Elektrik var içerisinde, yansın bakalım lamba?..

Yanmaz, menfiyi takmadıkça... Günahtan kaçınmadıkça, ibadet kâr etmiyor insana. İbadet müsbet, yapıyoruz; ama günahı da öte taraftan işliyoruz yine... Öyleyse olmadı. Müsbet ve menfi birleşecek ki, lamba yansın.

Gönül Allah’a ibadet edecek, hem de Allah’ın yasaklarından uzak kaçacak ki, ikisi birleşsin.

Allah cümlemizi affetsin... Bugün istiyordum ki Akif’in yazdığı Safahat’ın içerisinde bir günah, takvaya dair, Allah'tan korkmaya dair bir bahis var. İnşaallah gelecek haftaya onu yazdırayım da, alayım, okuyayım!

Bak Akif ne demiş? Akif, Allah’tan korkmayan için ne demiş? Belki o kitap hepinizde vardır, bende yok ama... Dinledim, çok hoşuma gitti. Başka kitap okumağa, eser yazmağa lüzum yok yani, Akif’in o kadarcık beyti kâfî insana!.. “—Allah’tan korkmayan hayvandan aşağıdır.” diyor alt tarafı. Ama o güzel şiirlerle denkleştirerek söylemiş, onun için bize tesir ediyor. Şiirin tesiri de var.

Onun için Allah hepimizi affetsin... Hem kendisini seven, hem de kendisinden korkan kullarının arasına kabul etsin... Sonra zikrullahtan da ayırmasın bizleri...

Şimdi Cenab-ı Peygamber SAS'in dört emri var. RE. 4/10 Âmürüküm bi-erbain ... Ben size dört şeyi emrediyorum. RE. 4/10 ... ve enhâküm an erbain: ... Dört şeyden de sizi men ediyorum. Dört emrim var, dört de yasağım var. RE. 4/10 ... ve enhâküm an erbain: Âmürüküm bi’l-îmâni bi’llâhi vahdeh ... Size emrediyorum ki, yalnız bir olan Allah'a iman edin. Bir olan Allah'a iman etmenizi de size emrediyorum. Dört emrinden birisi.

Buyuruyorlar: RE. 4/10 ... E tedrûne me’l-îmânü bi’llâhi ... Biliyor musunuz Allah'a imanını nedir? Nasıl olur Allah'a iman? İnandım demekle olmaz. Biliyor musunuz Allah'a iman nasıl olur? Bilmiyorsunuz ha. Buyuruyor ki o zaman:

RE. 4/10 ... şehâdetü en lâ ilâhe illallah ve enne muhammeden resûlullâh Kelime-i şehadettir. İman, kelime-i şehadettir.

Eşhedü en lâ ilâhe illa’llah, ve eşhedü enne Muhammeden abduhû ve rasûlüh. Maazallah, bir gâvur bize gelse de, “Ben iman etmek istiyorum, bana imanı telkin et!” dese de; “Git müftüye!..” desen, çok büyük günah... "Git müftüye, falan yerlere" diyor. Düşman olur, deyi bakayım: “Eşhedü en lâ ilâhe illallah, ve eşhedü enne muhammeden abdühû ve rasûlüh.” Bunu telkin etmek herkese dahil. (Herkes bununla vazifelidir.) Bu telkini bilecek.

“—Müftüye git!” demek büyük hata...

Belki adam oraya gidinceye kadar ölecek. Öyle ya, ölecek, imansız gidecek. Ona o dakîkada (telkin etmek lâzım!) Hattâ namazı bozmak câiz.

Namazdayken bir gâvur geldi, “Ben müslüman olacağım, bana müslümanlığı telkin et!” dedi. Sen namazı bitireyim deyinceye kadar belki adam ölür. "Es selâmü aleyküm" der, (selam verir.) "Kelime-i şehadeti oku bakayım." (telkin edecek)

RE. 4/10 ... Ve ikàmü’s-salâh ... İman kaç şeye bağlı... Kelime-i şehadet getirdik, oldu mu? O kelime-i şehâdet ile kapıdan girdik. Kapıdan girmek o. İlk kapıdan. RE. 4/10 ... Ve ikàmü’s-salâh ... İkincisi, namazı kılmak. Namazı kılmadan olmuyor.

Namaz hakkında tabii, mâlûmat geniş. Kur’an ayetlerini okuduğumuz vakitte, her sayfayı çevirdikçe, her sayfayı çevirdikçe, bir namazdan bahsediliyor, “Namazı kılınız!” diyerekten. Biz de elhamdü lillâh çocukluğumuzdan beri kılmaktayız. Kılmaktayız da, bunu kılmakla bir şey de olamadık yâni... Ama emirdir. Bir şey olmak için kılınmaz namaz... Bir fayda temin etmek için kılınmaz namaz... Bir feyze erişeyim, bir velî olayım diye kılınmaz namaz...

Allah’ın emridir diye kılacağız.

O verirse, velî olursun; vermezse, ne yapalım?.. Ama emrini tutmak borcumuz. Onun için namazı kılacağız.

Üçüncüsü; RE. 4/10 ... ve îtâi’z-zekâh ... Müslümanlık, diyorlar ki iki şeyden ibarettir: Müslümanlık iki şeyden ibaret: Birisi, Allah Celle ve A’lâ’nın emirlerine itaat... İkincisi de, kullarına şefkat... Îtâi’z-zekâh, şefkat. Îkàmü’s-salâh, Allah'a ibadet.

Demek ki, bir taraftan Allah’a ibadet etmekle beraber, Allah’ın kullarından da muhtaç olanlara şefkat edeceğiz ki Ona o kadar kuvvet vermiş Allah, seni de aciz yaratsaydı ne yapardın?.. Sen diyorsun ki:

“—Benim bu kadar bilgim var, sermayem de var; gece gündüz de çalışıyorum. Elbette bunu kazanacağım, bu benim hakkım. O da çalışsın.

Ya seni de onun gibi yaratsaydı da aklın ermeseydi, okuyamasaydın, bilemeseydin, bu servete sahib olamasaydın, ne yapardın?.. Ne gelirdi elinden yani?.. Bugün o fukaranın elinden ne geliyor?.. Sen de onun bir aynı olurdun.

Binâen aleyh, sana bunu veren kuvvet ü kudretin sahibi diyor ki:

“—Kırkta birini de fukaraya ver!”

Bu kırkta birini vermek, emrin iktizâsı. Müslümanlığın iktizası, şefkatin iktizası, verebildiğin kadar (vermektir).

Onun için, Kitabü’z-zekât’ta Zihni Efendi’nin bir beyiti var, uzunca. Bunları ezberlemek kolay bir şey değil yâni. Ezberimizde olmadığı için de söyleyemiyoruz. Yalnız hulâsa itibarıyla demek istediği:

“—Allah seni de öyle yaratsaydı ne yapardın?”

Meselâ deli yaratsaydı ne yapardın? Gözsüz yaratsa ne yapardın? Sağır yaratsa, ne yapardın? Kalp hastaları oluyor insanlar, kalbin hasta olsaydı (ne yapardın)…

Akşam bir misafir namaz kılıyor, oturduğu yerde, azıcık eğiliyor şöyle...

“—Niçin"

“—Doktor bana secde etme dedi" diyor. "Kalbim sıkışıyor.” diyor.

Namazcağızını kıldı, Allah kabul etsin... Ama o sıhhat olmayınca, oluyor mu hiç?

RE. 4/10 ... Ve sıyâmü ramedàn ... Birisi de Ramazan ayının orucu.

Şimdi Efendimiz SAS’in hayatını okuduk. Pazartesiyi, perşembeyi bırakmamış. Ayın on üç on dört, on beşini bırakmamış; hem seferde, hem hazarda... Seferi halde de harp halinde gidiyor bir yere, başka yolculuklarında da, artık seferiyim diye bırakmıyor orucu.

RE. 4/10 ... Ve en tüeddû li’llâhi humse mâ ganimtüm ... “Muharebelerde aldığınız ganimetten beşte birini Humâsi, ganimetlerden belte birini Allah için vereceksiniz.” Rasûlüllah’a teslim edilecek. O da fakir fukaranın, Ne diyorlar, mâle-i vekâletini yahut yetimlerin (ihtiyaçlarına) harcanan bir para. İhtiyaçlara göre o zaman. İhtiyaçlarına vergi usulü yok. Devletin başka parası yok. Onu ancak ganimetlerden alınan paraların beşte birisiyle, memleketin, fakir fukaranın ihtiyaçlarına harcanacak.

Bu dört bitti. Birincisi şehadet kelimesi, ikincisi namaz, üçüncüsü zekât, dördüncüsü de oruç...

Şimdi dört şeyden de men ederim: RE. 4/10 ... Ve enhâküm ani’d-dübbâ ... Dübbâ, tabaklardan, su kabakları diyoruz hani bizim kabaklar var ya... Bunların üstüne içki koyulurlarmış. Gelip içilirmiş bunlardan. “Bu içki kabı olan kabağı kullanmayın!” diyor. İçkiyi kullanmamak için, kabın kullanılmamasını (tavsiye etmiş.)

İkincisi nefiy. (ve’n-nakîr) O da ağaçlardan oyulmuş, içine içki konulan, üstü süslenmiş bir kap.

RE. 4/10 ... Ve’l-hantem ... O da yine ağaçlardan yapılmış, yeşil bir ağacın... içine içki konup içilen kaplardan birisi.

RE. 4/10 ... Ve’l-müzeffet ... Bu da içi ziftlenmiş, içki konulan bir kap. Bu dört kabı da yasak etmiş. RE. 4/10 ... İhfazùhünne ... Bunu muhafaza ediniz, belleyiniz. Dört emrim var, dört yasağım var; Yani içki içmeyin. İçkinin bütün şeylerinin önünü geçti.

RE. 4/10 ... Ve ahbirû bihinne men verâiküm ... Belleyiniz de, sizden sonra gelecek nesle de bunu duyurun! Bu bellediğinizi sizden sonra gelecek evlatlarınıza yahut duymayanlara duyurunuz, bildiriniz.”

Ki bu çok mühim bir şeydir. Bilmek kâfî değil, bilecek, öğrenecek, öğrendiğini de başkalarına duyuracak. Şimdi Efendimiz SAS’in emri dört: Kelime-i şehâdet, namaz, zekât, oruç... Bir de ganîmet. Dört tane içki kabı söyledi, bunların dördü de yasak... İçki kullanmayacaksınız. İçkinin aleyhinde söz söylemeye bugün lüzum da yok! Bugün herkes az çok bir şey okuyor; ve okumak suretiyle de, içkinin ne kadar fenâ olduğunu bilmeyen de yok. Çok fenâ bir şey...

Bilmek kâfî gelmiyor yani. İçkiyi içen, içkinin zararını bilmiyor değil. Her gün de onu görüyor. Rahatsız oluyor, parası gidiyor, birçok vukuatlar meydana geliyor, evde huzursuzluk hasıl oluyor... Biliyor, fakat akşama yine (içiyor).

Buna adet-i sâniye diyorlar, ikinci bir adet... Alışkanlık dolayısıyla adet-i saniye oluyor. Nasıl çaya alışıyoruz, içmeden bırakamıyoruz. İçmesek olmaz mı?.. Pekâlâ olur, eski adamlar çay mı içiyorlardı?..

Kahveye alışıyoruz, içmeden olmuyor. Neden?.. Alışkanlık, adet-i sâniye...

İçki de böyle... “Bugün ben bir kadeh içeyim de; bir kadeh, iki kadeh zarar etmez ama ufacık bir keyf verir.” Bugün bir iki kadeh zarar etmez. Fakat yarın vücut buna alışır, hiç tesir etmez. O zaman olur dört kadeh... Bir zaman sonra, dört kadeh sekize çıkar. Alışır vücut... Alıştıkça tesirini gösteremiyor. Bu sefer arttırmak mecburiyetinde kalıyor. Ondan sonra oluyor ayyaş... Allah muhafaza... Ondan sonra yaptığını bilmez bir hale geliyor, delinin bir eşi oluyor.

Binâen aleyh, Cenâb-ı Peygamber’in dört emrini tut, dört yasağından da korun! Başı içki... Ötekileri saymadı daha... Çok emir var ya, onları saymadı da doğrudan doğruya içkinin aleyhinde bulundu.

Faraza, şu kadar insanız burada... Peki bunların hepsi günahtır. Hepimizi koydular içeriye, kapıyı da kapadılar. Kapısı da içki... Kapının kanatları içkiden ibaret. Kapının kanatlarını açtığımız vakitte, biz nasıl dışarıya fırlarız. İçkiyi içti miydi, bütün günahlar dışarıya fırlar. Hepsi... Cibiliyet-i insâniyede ne kadar fenâlıklar varsa, hepsini meydana kor insan... Adam da öldürür, zina da yapar, kumarı da oynar, hırsızlığı da yapar, her şeyi yapar artık... Bir kere o zihin bozulmasın, kafa (bozulmasın)... En güzel içki hamrdır. ... "Yâ eyyuhellezîne âmenû inneme'l-hamru" (Mâide 5/90) O hamr nedir, biliyor musun? Şimdi hanımların başlarında bir örtü var, örtüyorlar. Onun da adı hımâr. Örtü... Yani saklıyor o seni. O sakladığı şeyi kaldırdın mıydı ortaya çıkıyor.

Binâen aleyh, içkinin (sarhoşluğu) senin cibiliyetini meydana koyuyor. Nelerin varsa ortaya dökülüyor artık, her fenalığı yapabiliyorsun. Allah muhafaza etsin...

Bugün kanserin de en büyük belalarından birinin de bu olduğunu söylüyorlar. Sigaranın da içkiden olduğunu unutmamak lâzım! Sigara da içkinin bir nev’idir. Aç karnına üç-beş tane sigara içiniz; bakın haliniz ne oluyor?.. Bu içkiyi içen kafası nasıl dönüp nasıl kendinden geçiyorsa, aç karnına üç-beş tane sigara içtiğiniz vakitte bak ne hale dönüyorsun?.. Demek ki sizi sarhoş ediyor. Her şarhoş eden şey haram olur. Ama bugün içkinin aleyhinde olmakla beraber, sigaranın aleyhinde de çok sözler var. Bir tanesini söyleyeyim:

Geçen sene beni bir ziyarete götürdüler bir efendinin. Bu efendi öksürürken, balgamında biraz kan bulunmuş. Zengin adam, evhamlanmış, buradaki doktorlara da itimad etmemiş, Londra'ya kadar yanında da bir doktor götürerekten...

Oradaki doktorlar demişler ki:

“—Biz karışamayız bu işe, bu felâket bir iş, bu götürür bu adamı!.. Ama ameliyat olmak mecburiyetinde...” (demişler).

“—Gidersem gideyim..." demiş. "Bu ameliyatla kurtulmak mümkünse ne âlâ, değilse, ne yapalım!” demiş.

Yapmışlar ameliyatını, kurtulmuş adam. Gelmiş evine, anlatıyor şimdi bize:

“Ben sigarayı çok içerdim. Doktor dedi ki:

"—Bir tane bile içmeyeceksin!"

Dedim ki:

"—Bir taneden ne olur?"

"—Hayır, sigara içilen yere bile girmeyeceksin!"

Sonra bana tecrübe yerlerini gösterdi. Burada sigara içirdikleri hayvanlara şırınga yapıyorlar, bir de sigara içmeyen hayvanlara şırınga yapıyorlar. Sigara içen, yuvarlanıp gidiyor. Sigara içmeyen, bayılsa mayılsa da yine diriliyor.

"—İşte içtiğin sigaranın akıbeti bu!" demiş.

Şimdi bugünkü hadise: Birisi boğazından yiyemiyormuş, ama sigarayı da o kadar çok içiyormuş ki, boğaz deliği tıkanmış. Artık yiyemiyor. Midesini delmişler. midesinden akıtıyorlar gıdayı...

Yoksa bizimki dedi ki:

“—Hayır hayır, kanser olmuş.” dedi. “Kanserin alâmeti budur; boğaz deliğini tıkar, yiyemez!”

Niçin?.. Sigara zifirleri orada ne hastalık yapıyorsa yapıyor işte...

Bizim sünnetimiz var ya, el-hamdü lillâh... Şimdi gâvur da başlamış sünnete... Çünkü o kabuk parçasının arasında saklanan kirler, kansere sebep oluyormuş. Gâvur bunu öğrenmiş şimdi, Peygamber’in sünneti olduğu için değil de, kanserden kurtulmak için sünnet oluyor.

Allah kusurlarımızı affetsin...

Onun için bize düşen, emr-i ilâhîyi, emr-i Rasûlallah’ı dinlemekten başka çaremiz yok! Aklımız o kadar bizim. Biz büyüklerin aklına, yoluna uymak mecburiyetindeyiz.

Yine bakınız şimdi ne buyuruyor Cenâb-ı Peygamber... Orada dört dedi, burada da üç diyor:

RE. 5/1 Âmürüküm bi-selâsin, ve enhâküm an selâsin ... “Üç şeyle emrederim, üç şeyden de sizi nehyederim: Birisi, RE. 5/1 Âmürüküm en ta’büda’llàh ... Birinci emrim ibadeti yalnız Allah’a yapacaksınız. Allah’tan gayriye ibadet olmaz. Allah'tan gayrıya ibadet olmaz. Ne kadar büyük insan olursa olsun, ibadet yalnız Allah’adır. Bunun için şimdi, dün bir efendi geldi. Suud’da okumuş. İmtihan (kâğıdını) söyledi. Demiş ki, imtihan kâğıdındaki sorulardan birisi:

“—Bir adam mezarlıkta mezara karşı namaz kılsa, ne olur?..” Bu demiş ki:

“—Mezara ibadet etmemek şartıyla, (mezara karşı) namaz kılınırsa caizdir.” demiş. ...'nın kıldığı gibi.

Ne demek lâzımmış?..

“—Mezara karşı namaz kılınmaz! İbadet ancak Allah’a olur, ölüye karşı ibadet olunmaz!”

Bu mezara karşı namaz kılmak, ölüye karşı ibadet tasavvur ediyor. Halbuki ibadet yalnız Allah’adır. Mekruhtur (o şekilde namaz kılmak).

RE. 5/1 ... Ve lâ tüşrikû bihî şey’â ... Hem ibadet et, hem de şirk koşma!

Şirk koşmak büyük bir felâket. Şirk, küfür yâni. Allah’a şerik koşmak, Allah’ı bilmemekten ileri gelir. Allah’ı bilmek için okumak lâzım! Sıfât-ı zâtiyyesini (öğrenmek lâzım!)

Şirkin envâı çok... Yağmur yağar, “Neden yağdı?” diye karışır. Bulut gelir, “Neden geldi?” diye karışır.

RE. 5/1 ... Ve lâ tüşrikû bihî şey’â ... “Hiçbir şeyi de ona şirk koşmayın!” ibadet edin, fakat şirk de koşmayın! Müşriklerin yaptıkları gibi; o putun karşısına geçiyor, işte tapınıyor şöyle, böyle... Neden? Allah dururken, o ağaçtan veya taştan, demirden yapılmış heykelin karşısında tapınmaya ne lüzum var?.. Şirkin kendisi bu işte...

Yine bildiğimiz hikâyelerden en güzeli İbrâhim AS’ın vak’ası. Bütün putları kırdı, çekildi kenara... Baltayı da astı büyük putun başına... baktılar, putları kırılmış; kızdılar.

“—Kim yaptı bunu?.. Yapsa yapsa İbrâhim yapmıştır.” dediler.

Yakaladılar İbrâhim AS’ı:

“—Sen mi yaptın bunları?..”

Yalanın yeri var. (Dedi ki:)

“—Balta kimin boynunda asılı ise, o yapmıştır. Bana niye soruyorsunuz?”

“—Canım putun canı mı var?..”

“—Cansıza ibadet olur mu?..” demişler.

Allah da kurtardı ama, bir şey yapamadılar yine. Bir anda beş bin kişi birden imana giriverdi.

Binaen aleyh, şirk; bunların önüne yemek koyuyor. Putların önüne. Yemek yer mi ya? Taştan, yahut şundan bundan yapılmış şeyler.

“—Siz böyle Allah’tan gayriye ibadet etmeyin! İbadetinizi yalnız Allah’a yapın!.. Binaen aleyh, gönlünüzde de Allah’tan gayri bir şey bulunmasın!”

Allah hepimizi affetsin, beşeriz... Allàhu ekber, “En büyük sensin yâ Rabbi!” dedik, elleri bağladık. Okuyoruz Elham’ı ama, aklımız şu işte, bu işte, şurada, burada... Ona hakim değiliz. Ondan mes’ul de değiliz. “Niçin bunları böyle yaptın?” diye Allah sormaz bize.

O kemâlin iktizası... Ne zaman kemâle ulaşırsak, o zaman içimizden bunlar gider. “Allàhu ekber” demeden evvel de, namazdan evvel de o dâimâ huzurda... Onun için gönlünde yalnız Allah var onun. “Allàhu ekber” deyip de namaza durduğu vakitte, yine Allah’tan başka bir şey yok onun gönlünde... O kemâlin iktizası.

Ama biz kemâle ulaşmayan insanların içinde, her çeşit şey dolaşır. Dolaşsın varsın, biz namazı kılarız, namazımız sağlamdır, tamamdır. Ama çok düşünceler oldu, şaşırdık; İki rekatta, efendim secde-i sehiv yaptık, tamam olur yine... RE. 5/1 ... Ve en ta’tesımû bi-habli’llâhi cemîà ... “Allah’ın kitabına sıkı yapışın!” da böyle koynumuza koyacak da, bağrımıza basacak değiliz. “Emirlerini sıkı tutunuz, emirlerine inkıyad ediniz! Emirlerini tatbik ediniz! ... Ve lâ teteferrakù ...

Ne güzel! Yapışın ama ayrılmayın. Kitabullah'a yapışın, ayrılmayın.

Ayrılığın acısını hepiniz pekâlâ bilirsiniz. Ana evlattan ayrılırsa, baba evlattan ayrılırsa ne acı olur. Kardeş kardeşten ayrılınca ne acı oluyor. Ölüm hadiseleriyle, başka hadiselerle...

Vücut birbirinden ayrılırsa, ne kadar acı oluyor. Meselâ kolu kesilir, bacağı kesilir, şu olur, bu olur... Ne acı hadiselerdir.

Bunlar hep bugünkü ayrılığın acılarıdır. Allah hepimize akıl fikir versin, dürüstlük versin...

Bugün herkes, “Birleşelim, müslüman alemi birleşsin de, bir kuvvet olalım!” diye çalışıyor. Olur mu dersin?.. Müslüman alemi bak, kırk tane müslüman devlet varmış; Kırk tane devlet bir araya gelsek... Kırk kişi bir araya gelse, kırk kişiyi yenmek zor olur. Yenilmez kırk kişi. Kırkı büyük kuvvet olur.

Ama topla bakalım, gelsinler kırkı bir araya... Ne zaman olur?.. Ne zaman tam müslüman olursa, o zaman olur. Müslüman olmadıkça, olmaz. Öyle yalancı müslüman, dili müslüman, içi bozuk; olmaz o... Tam Allah'a Müslüman olursan; iman edersen, teslim olursan o zaman kırkı bir araya gelir, dünya o zaman senin avucunda olur. Bugün Amerika’nın avucunda olan dünya, da senin avucunda olur.

Ama bu kırk müslüman devletin bir araya gelmesi kolay bir şey de değil. Yahudi orada. O kadar ondan mutazarrır oldukları halde, yine dördü bir araya gelemiyor. Allah kusurlarımızı affetsin...

Binâen aleyh, RE. 5/1 ... Ve en ta’tesımû bi-habli’llâh ... Bunları ezberlemek lâzım! “Allah-u Teàlâ’nın kitabına yapışın sımsıkı" RE. 5/1 ... ve lâ teteferrakù bihî ... Ama ayrılmayın.

Ayrılık, İmam-ı Gazâli çok güzel söylüyor. Bıçak, elini kesiverir. Bıçak ekmeği keserken elini de kesiverir. Bir acı oluyor orada diyor. Bu acı neden geldi?.. Ordaki birlik bozuldu da, ondan geldi diyor. Orada birlik vardı, ayrıldı ikisi, acı ordan geldi. Bitiştikleri vakitte kaynıyor ikisi birbirine, o zaman acı da gidiyor ortadan.

Şimdi bak, Allah affetsin... Günahlar zehirdir. Kalaysız kaptan yemek yediğin vakitte zehirlenirsin, vücud gider elden. Şimdi biz de (günahlarla) öyle bir zehir alıyoruz ki, tedricî bir zehir, öldürmüyor bizi... Fakat bizi, —ne diyorlar onlara— kendi kendine giden bir robota benzetmiş, ruhsuz bir hale gelmişiz. Şimdi, Allah Allah muhafaza... Kolumuzda, elimizde, ayağımızda bir ağrı oluyor, tedavisi mümkün değil, kesilmesi lâzım! Eski zamanda çat çut keserlermiş. Şimdi bereket versin kolayı var. Morfini vuruyor oraya. Ondan sonra güzelce kesiyor, haberin de olmuyor. Bugün ameliyatlarda görülen bir şey. Haberin de olmuyor. Neden? O, neydi onun adı? Morfin... Morfin ne yaptı? Senin hareketlerini durdurdu. Hissini iptal etti.

İşte bu zehirler de bizdeki hissi iptal ediyor, ondan sonra şuursuz bir hale geliyoruz. (Robotlar) gibi, kendi kendine hareket et dur. Allah kurtarsın, ne kadar zor şey...

RE. 5/1 ... Ve lâ teteferrakù ... “Ayrılmayın!..” diyor. Ayrılmayın.

“—Ayrılacağız işte, kaç tane ayrılık var bugün...” Ama (ayrılığın) acısı çok acı... Bu ayrılık olmasa, bu anarşistlik olmaz. Anarşistlik ayrılıktan doğuyor. Birisi, “Ben seni himaye ederim korkma!” diyor; Öteki de istediği gibi şey etmiyor, alıyor.

RE. 5/1 ... Ve tesmeù ve tutîù li-men vellâhu’llàhu emraküm ... “Başınızda olan amirlerinize de itaat ediniz! Abd-i habeşî olsa dahi, gözleri de sakat olsa, başı da kel olsa; yine ona itaat edeceksiniz, onun sözünü dinleyeceksiniz.”

Anaya babaya itaatsizlik nasıl günah-ı kebâir ise, üstazına karşı itaatsizlik aynı kebâir, şeyhine karşı itaatsizlik aynı kebâir, devlete karşı itaatsizlik aynı kebâir... Kebâir (büyük günah) oluyor. Ama öteki kebâir mebâir bilmiyor ki! Korkusu yok, imanı yok...

Allah affetsin. Geçen derste de yine bir noktaya temas ettik, acı geliyor, çok acıdır. Nikâh diyoruz, evleniyoruz. Evlenirken iki kimsenin de dindar olması lâzım! İkisinin de bir dinin sahibi olması lâzım! Dinsiz olduktan sonra nikâh sahih olmaz. Kim kıyarsa kıysın. Nikâh kıyılmakla sahih olmaz, ancak din ile sahih olur.

Binâen aleyh Allah tanımayan, Peygamber tanımayan, ana baba tanımayan, devlet tanımayan kim olursa olsun, bunlarla nikah nasıl sahih olur? RE. 5/1 ... Ve enhâküm ... “Ben sizi men ederim, nehyederim, size yasak ederim...” Neyden? RE. 5/1 ... An kîlin ve kàlin ... “kîl-ü kâl, dedikodudan" Kahvelerde oturup sabahtan akşama kadar dedikodu yapmaktan...”

O gazeteyi bırakır, berikini okur; onu bırakır, berikini okur, onu bırakır berikini okur... Dedikodu bunlar. RE. 5/1 ... An kîlin ve kàlin ... Bu gibi şeylerle ömürlerinizi boşa gidermeyiniz!

Niçin kîl-ü kâlden men ediyor? Çünkü bizde bir ömür var, sayıyla verilmiş, ne kadarsa; bitince gider insan... Bunu Allah’a ibadetle geçirmek vazifemiz iken, böyle dedikodularla bunu çürütmek, yok etmek, mahvetmek elbette caiz olmadığından, Cenâb-ı Peygamberin ilk yasağı, dedikodudan uzak olmaktır.

Dedikodu dediğin, boş şeylerden ibaret.

İkinizi RE. 5/1 ... Ve kesreti’s-süâl ... “Boş sorgulardan da uzak olun!”

“—Sana lüzumu var mı, bu sorduğun şeylerin?”

“—Yok...”

“—Niçin beni meşgul ediyorsun? Niçin kendi kafanı da meşgul ediyorsun?.. Lüzumlu bir meseleyse, sor! Lüzumu yoksa, boş sorularla uğraşma!”

Kesreti’s-süâl de iyi değil. Çok sorgu sormak da iyi değil. Bazı adam gelir, sorar da sorar...

Hakimin birisi gelmiş, “Bir sinekten ne kadar yağ çıkar?” diye sormuş;

“—Allah’tan korkmaz! Hazret-i Hasan’la, Hazret-i Hüseyin’in kanını akıttınız. Onu düşünmüyorsun da, bugün bir sineğin kanıyla uğraşıyorsun?” demişler. İnsanın aklı yerinde olmalı.

çüncüsü de RE. 5/1 ... Ve idàati’l-mâl ... Mal canın yongası derler. “Malı zayi etmek, o da yasak...”

Al sana, al sana, al sana!.. Dağıtalım paraları...

“—Nerede yiyecek bu adam paraları?”

“—Lüzumsuz yerlerde, günah yerlerde...”

Demek ki, sen harama yardımcı oluyorsun. O adama sen o parayı vermeseydin, o adam o haramı işleyemeyecekti. O haram yere gidemeyecekti. Ancak senin verdiğin o yardım sayesinde o günahları işliyor. Sen de ona yardımcı olduğun için, onun günahı ne kadarsa, sen de o kadar günaha giriyorsun. RE. 5/1 ... Ve idàati’l-mâl ... Bak bu "Ve idàati’l-mâl" ne kadar geniş biliyor musunuz?

Bugün şimdi sefaya çok düşkün olmuşuz. Pazar olsun da, cumartesi olsun da, hemen arabalara binelim, gidelim! Arabanın masrafı var, benzin parası var... Benzin memleketimizden (çıkmıyor), ta nerelerden geliyor da ancak öyle kullanıyoruz. Bu benzini boş yere niye harcıyorsun?..

“—E hava alacağız!..” Nerede alacaksın havayı?.. Denizin kıyısında, günahların içerisinde... Bu akıl mı yâni?..

Allah cümlemizi affetsin... Tevfîkàt-ı samedâniyesine mazhar etsin... Sevdiği ve razı olduğu kulları arasına da kabul etsin...

RE. 5/2 Âmirü’n-nisâe fî enfüsihinne, feinne’s-seyyib tu’ribü an nefsihâ, ve’l-bikru ridàhâ samtühâ.

Kadınlar, nefislerinde, yani; “Kadını evlenmelebidreceğiniz zamanda ona sorarız; "Kızım, seni falan kişi seni istiyor." Vereyim mi, razı mısın ona? Sormak babanın vazifesi... Yahut (aracı olan) kimse sorar.

Eğer sorduğumuz kadın dul ise, “Hayır istemiyorum!” der.

Yâhut, “Pekâlâ!” der. Dul bunu söyleyebilir.

Fakat kız bunu söyleyemez. Kız söyleyemediği için, sükûtu ikrar sayılır. Sesini çıkarmıyor mu, demek ki razı... "Ve’l-bikru ridàhâ samtühâ" “Sustu muydu, demek ki o buna razıdır.” O zaman veriverir, gider.

İman alametlerinden birisi... RE. 5/3 ... hubbü’l-ensàr ... Ehl-i Medine'yi sevmek. "Ensâr" Medine insanları. Medine ehlini sevmek. İmanın alametiymiş yani.

RE. 5/3 ... Ve âyetü’n-nifâkı ... Münafıklığın alâmeti RE. 5/3 ... buğdu’l- ensàr. Ehl-i Medine’ye buğz etmek.

Buğzun tabi çeşitli sebepleri oluyor. Beğenmemezlik...

Bir tane daha okuyayım, RE. 5/4 Âyetü’l-münâfikı ... Münâfığın alâmeti...

İnsan ne zaman münafıktır, ne zaman değildir? Kendi kendimizi bilmek için bir anahtar elimizde. RE. 5/4 Âyetü’l-münâfikı selâsün... Üç şeyle münafıklık belli olur. Münafıklığın alameti üç şey:

Birisi RE. 5/4 ... İzâ haddese kezebe ... Konuşurken yalan söyler. Sözünde yalan varsa, münafıklıktan bir parça var onda. Münafıklıktan bir parça...

İkincisi RE. 5/4 ... Ve izâ vaade ahlafe ... Vaad ediyor, va’dinde durmuyorsa, oldu iki parça,

RE. 5/4 ... Ve ize’tümine hàne ... Eğer kendisine bir şey emanet edilmişse, (ona hıyanet eder.)

Söz dahi olsa... Söz de emanettir. Adamın birisi sana bir söz söyler, “Sana söylüyorum ama, sana söylüyorum, başkasına söyleme." Bunu sen başkasına söylediğin vakitte, hıyanet etmiş olursun.

Paraya, tabi bu para verilir, emanet verilir başka... Söz de emanettir. Sözü de birisi sana emanet eder, "bunu başkasına söyleme ama." "Sana söylüyorum" dediği vakitte, bunu söylememek lazım. RE. 5/4 ... Ve ize’tümine hàne ...

Söylediği vakitte yalan söylüyorsa; bir... Va’dinde durmuyorsa, iki... Emânete hıyanet ediyorsa, üç... Üç oldu muydu, tam münafık... Birisi varsa bir münafık, ikisi varsa iki münafık, üçü varsa tam münafık... Allah muhafaza etsin...

Münafık nedir? Nifak, ayrılık... İslâm’dan ayrılıyor, insanlıktan da ayrılıyor. Günahların birisi de bu işte...

Bu Ahmed ibn-i Hanbel'in, Buhârî'nin, Müslim'in, Nesâî'nin Hz. Enes'ten rivayetidir. Yine bir tane daha söylemiş. Ebû Hureyre İbn Neccâr'dan rivayet etmiştir. Cenâb-ı Hak bizi affetsin de tevfîkàt-ı sâmedâniyesine mazhar etsin... Sevdiği ve razı olduğu kulları arasına bizleri de kabul etsin...

Bunun bir şartı var... Bizde şu nefis var ya, evvelâ o nefse hakim olmak... Dün yazdığım şeyde, sizin cesedinizin üzerinizde bir hakkı var... Cesedimizin bizde bir hakkı var. Bu hakkı vermezsek, mes’ulüz. Bunun hakkı, bunu yedireceğiz, besleyeceğiz.

Yalnız beslemek kâfî gelmiyor. Çünkü bütün hayvanat da besleniyor, gâvurlar da besleniyor, herkes besleniyor. Vücudun beslenmesi kâfî değil. Bu vücudu Allah bize niçin vermiş?.. İrfan... Allah’ı tanısınlar, bilsinler diye vermiş. Allah’ı tanıyacak ilimden mahrum olarak yetişen vücuttan hayvanlarda da var, gâvurlarda da var; kıymeti yok!

Asıl vücudu yetiştirirken, onu Allah’ı tanıyacak bir vücut olarak yetiştirmek lâzım! Allah’ı tanıyan bir vücut olmadıktan sonra, vücudun hiç kıymeti yok!..

Onun için Allah’ı tanımak da kâfî gelmiyor. Nefis var arkamızda, şeytan var arkamızda, şehvet var arkamızda... Üç tane üzerimizde düşman var: Nefis, şehvet, şeytan. Bir de dışarıdan var. Kâfir, münâfık... O da Müslümanı ezmek için, o da uğraşır.

Bir düşman da var evde; hanım, çoluk, çocuk... Bunlar da başa musallat... Bunların hepsinin ıslahı bize düşüyor. Biz hem vücudumuzu besleyeceğiz, hem nefismize (hakim olacağız).

Yani (halk) tabiriyle, atı beslersin ama, yemi tutarken hayvanın azısına aldırmazsın yemi… Hayvan yemi azıya aldı mı, ne kadar çekersen çek, hiç para etmez. Onu orda saklar, hiç sana itaat etmez.

Nefis bizde duracak ama, bizi besleyecek. Biz ona bineceğiz, istediğimiz yere bizi götürsün diyerekten. Buğdayımızı değirmene götüreceğiz, at lâzım; götürsün. Beslemezsek ne bizi götürür, ne bizim buğdayları götürür değirmene...

Ama onu besleyip de, bizi üstünden düşürecek, buğdayları köprüden aşağı attıracaksa, o hayvanı ne yapalım biz şimdi?..

Onun için nefse hakimiyet şart... Nefse hakimiyet ancak Allah- u Teàlâ’nın emirlerine itaat ve yasaklarından ictinâb ile mümkün... Yasaklarından ictinab edemedikçe, emirlerine de imtisal edemedikçe, onların esiri oluruz. Arkasından şehvet de bizi kovalar, şeytan da kovalar... Allah esirgesin, Allah’ın sevmediği kulları arasına düşeriz.

Onun için, münafıklık alâmeti üç dedi. Konuşurken yalan konuşma, doğru söyle...

Eşkıyanın birisi kaçmış. Birisi de kovalıyor arkasından, vuracak herifi. Gelmiş birisinin evine:

“—Aman beni sakla yâhu, düşmanım geliyor, öldürecek beni!”

“—Gir şu küpe!..” demiş.

Orada bir küp varmış, sokmuş herifi içine; o da girmiş.

Arkadan yetişmiş kàtil olacak herif:

“—Buraya bir adam geldi, nerede o adam?”

“—Küpün içinde!..” demiş.

“—Küpün içinde adam olur mu?” demiş, kızmış, bağırmış, çağırmış, gitmiş.

Ama doğruluğun neticesinde adam da kurtulmuş. Bir hikâyedir, anlatırlar.

Allah kusurlarımızı affetsin... Tevfîkàt-ı samedâniyesine mazhar etsin...

Doğruluktan dönme, doğruluktan şaşma!.. Okuduğumuz Elham’ın içerisinde, "İhdina’s-sırâta’l-müstakîm" diye, beş vakitte kırk defa okuyoruz. Günde kırk defa Allah’tan sırat-ı müstakîmi, doğru yolu istiyoruz. Doğru yol nasıl olur?.. Doğru olursan doğru yola gidersin. Sözünde de doğru olacaksın, özünde de doğru olacaksın. İçinde de doğru ol, dışında da doğru ol! Allah o doğruluktan ayırmasın...

Yalnız şu kadar var, Elham’ı iyi okumak lâzım: "İhdina’s-sırâta’l-müstakîm" “Senden doğru yolu istiyorum yâ Rabbi!.. "Sırâta’llezîne en’amte aleyhim" “Senin in’am, ihsân ettiğin peygamberlerin yok mu, onların yolu olsun. İstediğim yol, onların doğru yolu olsun, başka değil. "Gayri’l-mağdùbi aleyhim vele’d-dàllîn" Yehud ve Nasara’nın yolu değil yâ Rabbi!.. Yehud ve nasarânın yolunu istemem!

Yoluna bak bakalım, sen hangi yoldan gidiyorsun?.. Kılığına bak bakalım hangi kılıktasın?.. Allah hepimizi affetsin...

Onun için günde kırk defa okuduğumuz "İhdina’s-sırâta’l- müstakîm"e riayet edip, sözü de doğru, özü de doğru, kendi de doğru olan ve Allah’ın sevdiği, razı olduğu kullarının arasına kabul olunan; zâkirîn, şâkirîn kullarının zümresine cümlemizi ilhak eylesin...

El-fâtihah!..

Takvâ Ehli Olmanın Önemi

Mehmed Zahid Kotku

Takvâ Ehli Olmanın Önemi

Mehmed Zahid Kotku

Konuşma Hakkında