Güzel Bir Düğün

Prof. Dr. Mahmud Es'ad COŞAN

Gurbet Sohbetleri

Aile Eğitim Kampı Konuşmaları

13 Şa'bân 1416 / 04.01.1996
Canberra/ Avustralya

İçerik

İslâm’ın Ana Hedefleri

Neslin Korunması

Evliliğin Faydaları

Eş Seçiminde Kriterler

Evlenenler İçin Dua

Açıklama

Hocamız, Gönül dostumuz, Mürebbimiz Prof. Dr. Mahmud Es’ad COŞAN’ın, yurt içinde veya yurt dışında gerçekleştirilen Aile Eğitim Kamplarındaki konuşmalarından oluşmaktadır.

Tümünü Göster

İzledim/Dinledim, Hediyemi Al Hata Bildir/Öneride Bulun

Konuşma Metni

Değerli misafirler;

Allah hepinizden razı olsun. Çok mübarek bir gecede, bir cuma gecesinde, çok güzel bir ayda, mübarek üç ayların ikincisi olan, Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz'in ayı olan Şaban ayındayız. Ve sevaplı, dinî bir eğitim yapmak için toplandığımız böyle bir aile eğitim kampında, yeşillikler arasında, güzel bir mekanda ve mehtap altındayız. Her şey güzel. Kardeşlerimizin düğünleri de hakikaten imrenilecek, güzel bir düğün oluyor. Canberra şehri böyle düğün görmedi. Şehirde dolaşırken polisler de alkışlamışlar. Herkes şaşırmış, böyle hayranlıkla seyretmişler.

Allahu Teâlâ hazretleri böyle güzel, mübarek zamanda böyle mübarek misafirlerle, iman dolu misafirlerle, sevinç içinde başlayan bu yuvayı, bu evlilik hayatını ve bu evliliğin içindeki mutluluğu daimi eylesin. Hem bu evlenen kardeşlerimiz hem de yakınları ve bu mutluluğu onlarla beraberce yaşayan değerli misafirlerimizi Allahu Teâlâ hazretleri hem bu dünyada hem de ahirette rahmetine erdirip aziz ve bahtiyar eylesin.

İslâm'da nikâh, evlenmek çok şerefli ve dinî bakımdan da çok sevaplı bir olaydır. İslâm evliliğe, nikâha çok büyük değer veriyor. Aileyi çok mühim bir sosyal müessese olarak görüyor ve koruyor. İslâm'ın büyük din kitaplarında, fıkıh kitaplarında çok ciddi alimler tarafından yapılmış olan açıklamalarda, ana hedeflerinden birisi olarak neslin korunması gösterilir.

İslâm'ın beş ana hedefi vardır. İslâm dini bu ana hedefleri yakalamak, vurmak, elde etmek, bu gayelere ulaşmak için emirlerini, ahkâmını ortaya koymuştur. Ve insanları bu beş ana hedefe götürmek için sevk etmektedir. Bunlardan en başta geleni İslâm'ın beş önemli gayesinden birincisi imanın, inancın korunmasıdır. İnsanlar yanlış bir inanca sapmasınlar, doğru bir inanca sahip olsunlar, doğru bir inançla yaşasınlar diye İslâm'ın emirlerinin büyük bir kısmı bu hususta inmiştir ve bunu sağlamaya yöneliktir.

İslâm'ın ana hedeflerinden bir tanesi; insanın canını korumaktır, hayatını korumaktır. Onun için hayata kastetmek şiddetle yasaklanmıştır. Hayatı koruyacak her türlü tedbirler emredilmiştir. Hayatın sönmesine sebep olacak her türlü yanlış işler engellenmiştir. O yanlışlıkların kaynakları kurutulmuştur, yolları kesilmiştir, delikleri tıkanmıştır.

İslâm'ın gayelerinden bir tanesi de bedeni, insanın sıhhatini korumaktır. İnsanın kendi vücudunu yıpratmaya, zedelemeye hakkı yoktur, Allah'ın emanetidir. Onu koruması lazımdır. İçkiyle, zararlı maddelerle- vücudu emanettir -o emaneti tahrip edemez. Onu iyi koruması lazım gelir.

Hedeflerinden bir tanesi de nesli korumaktır. İslâm, insan neslini korumayı hedef alıyor. Ve insan neslinin korunması için de her türlü tedbiri emrediyor, teşvik ediyor. Başta Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz hazretleri olmak üzere, bu hususta güzel niyetlerini hareketleriyle ortaya koyuyorlar. Mesela Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz'in aile hayatı bize bir örnek oluyor.

Peygamber Efendimiz hadîs-i şerîfinde buyuruyor ki; "Nikâh benim sünnetimdir. Benim yolumdur. Nikâh benim adetimdir, benim sevdiğim, benim istediğim bir şeydir, benim teşvik ettiğim bir şeydir. Bunun aksini düşünenler, aksine hareket edenler benden değildir." buyuruyor.

Aksini istemek olabilir mi diye düşünebilirsiniz. Belki size garip gelir. Belki duymamışsınızdır. Ama eskiden bazı insanlar vardı, dinî sebeplerle evlenmemeyi tercih ediyorlardı. Hıristiyanların evlenmeyenleri gibi, papazların veya rahibelerin evlenmeyenleri gibi. Evlenmemeyi dinî bir şey sayıyorlardı. Halbuki İslâm'da böyle bir şey yok. İslâm böyle bir şeyi uygun görmüyor.

Üç sahabi rıdvanullahi aleyhim ecmain… Bütün ashâba Allah rızasına vâsıl eylesin, rızasını ihsan eylesin, bizi de onların şefaatine erdirsin. Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz'e imrenerek, onun hayatının ve ibadetinin çokluğuna bakarak üç karar alıyorlar.

Bir tanesi diyor ki; "Resûlullah Efendimiz o kadar çok güzel ibadet ediyor ki ben de bundan sonra hiç geceleri uyku uyumayacağım. Sabahlara kadar ibadet edeceğim."

Bir tanesi de diyor ki; "Resûlullah Efendimiz ne güzel ibadet ediyor. Ben de bundan sonra her gün oruç tutacağım. Hiç oruçsuz günüm olmayacak. Daima oruçlu olacağım."

Bir tanesi de diyor ki; "Ben de bundan sonra hiç kadınlara dönüp bakmayacağım. Kadınlarla ilgilenmeyeceğim. Evlenmeyi düşünmeyeceğim. Nikâhı düşünmeyeceğim. Yuva kurmayı düşünmeyeceğim. Çünkü kadınla evlenirsem aile olacak, evlat, çoluk çocuk olacak, meşguliyet olacak -beni ibadetten alıkoyar- ben ibadetten geri kalmayayım diye yuva kurmayacağım." Hatta diyor ki; "Kendimi hadım edeceğim. Kendimi tutamam diye kendimi hadım edeceğim. Zürriyeti olmayacak bir insan hâline getireceğim diye karar veriyor üçü.

Ne maksatla?

Sevap kazanalım diye. Çok ibadet edelim diye. Bunların haberleri Peygamber Efendimiz'e vâsıl olduğu zaman. Efendimiz çok üzülüyor, çok kızıyor.

Diyor ki;

"Hayır. Böyle yapmanız doğru değil. Ben sizin Allah'tan en çok korkanınızım. Ama böyle yapmıyorum. Böyle yapmayı da doğru görmüyorum."

Bazı günler oruç tutarım sevap kazanmak için ama bazen tutmam. Bunu böyle devamlı yapmaya lüzum yok. Gecenin bazı zamanında kalkıp teheccüt namazı kılarım. İbadet ederim ama hiç uyumamak diye bir şey yok. Uyku da insanın ihtiyacıdır. Uyku ilerideki çalışmalar için enerji kazanma vasıtasıdır. Lazımdır.

Ve-ce'alnâ nevmeküm sübâtâ.

Allah geceyi istirahat etsinler, diye yaratmıştır. Ben şuna benzetiyorum. Çocuklar uyusunlar diye anneler babalar odalarının elektriğini kapatırlar. Allahu Teâlâ hazretleri de kulları dinlensinler diye ışıkları kapatıyor ki geceleyin istirahat etsinler diye. O da doğru değil, bütün gece uyumamak doğru değil. Kalksın ibadetini yapsın, yine istirahatini de yapsın.

Sonra, evlenmek konusundaki kararlarına gelince; bu da doğru değildir. Bakın, ben evleniyorum, evlenmiş durumdayım. Ailem var, yuvam var, çoluk çocuğum var. Binaenaleyh böyle evlenmemeyi düşünmek de doğru değildir, diyerek bunların yanlış hareket ettiğini beyan etmiş oluyor. Hadîs-i şerîf kitaplarında bu misal vardır.

Bazı insanlara, dini duygular sebebiyle, çok ibadet edeyim diye, ailesi bir yük gibi görünür ama ailenin geçimi için yapılan çalışmalar da ibadettir. İslâm'a göre bir insanın ailesi için yaptığı çalışmalar ve harcamalar çok sevaptır.

Ne kadar çok sevaptır?

Allah yolunda cihat yapmak kadar, cihada sarf edilen masraflar kadar büyük sevaplıdır. Yani fi-sebîlillah masraf yapan bir insanın aldığı sevap kadar ailesinin geçimi için çalışan ve masraf yapan insanın o masrafının mükafatı da o kadar sevaplıdır. Hacca gitmek gibi sevaptır. Hacca yapılan masraf kadar sevaptır. Cihada yapılan masraf kadar sevaptır.

Peygamber Efendimiz.; "Bir adam vallahi gazi gibidir, hac etmiş insan gibidir, gaza yapan gazi gibidir, fi-sebîlillah çarpışan mücahit gibidir, vallahi öyledir." diyor.

Kim için?

Sabahleyin evinden tebessümle çıkan akşama kadar çoluk çocuğu için çalışan, akşamleyin evine tebessümle gelen çoluk çocuğuyla muhabbetli akşam yemeğini yiyen... "Ailesi için çalışması cihat gibidir, hacca gitmek gibidir. O kadar sevaplıdır." diye buyuruyor.

Onun için bize göre evlilik; bir zevk ve keyif işi değildir, dinî bir olaydır. Bunu derin dinî duygularla yaparız. Biz nikâhı camide kıyarız. Biz güveyi camide yatsı namazını kıldıktan sonra evine göndeririz, dualarla göndeririz. Çünkü düğün, nikâh, dinî bir olaydır. Çok mühim dinî bir olaydır.

Peygamber Efendimiz diyor ki; "İnsan evlendiği zaman dininin yarısını kurtarmış olur, kazanmış olur." Evlendi mi? Evlendi. Tamam. Dininin yüzde 50'sini kazandı. Bir kere geçecek notu aldı. Dininin yarısını kazandı. Öteki yarısına da biraz gayret ediversin de dini bütün bir müslüman olsun.

"Bir bekar insan evlendiği zaman onu kandırmaya çalışan şeytan feryat eder." diyor Peygamber Efendimiz. Ah şunu elimden kaçırdım, avımı elimden kaçırdım, diye. O evlenen kimsenin yoldan çıkartılmasıyla görevli olan şeytan feryat eder, saçını başını yolar. Çok üzülür. Neden? Avımı elden kaçırdım. Artık bunu bir daha kandıramam, bir daha günaha bulaştıramam, diye şeytan bu işe fevkalade üzülüp feryat eder diyor.

Çünkü evlendiği zaman insanın artık korunmuş, kalenin içine girmiş bir insan durumuna geldiğini biliyoruz. İslâm'da, İslâm hukukunda evli insana muhsan derler. Sad harfiyle. Muhsan. Ha ve sad harfiyle. Muhsan kelimesi hısn-ı hasîn kelimesinden gelir, etrafı böyle muhkem duvarlarla çevrilmiş kale demektir. Hısın kale demektir, muhsan da kalenin içine girmiş, kale duvarlarıyla korunmuş demektir.

Evli insan adı İslâm'da muhsandır. İslâm hukukunda "evli" demezler. Biz evli diyoruz, eve sahip. Halbuki herkesin başını sokacak bir evi olabilir. Hatta bekarken de evi olabilir. Bekardır adam, zengindir. Üç tane evi vardır, beş tane köşkü vardır, iki tane yalısı vardır… "Evli", sözü ifade etmiyor. Ama İslâm hukukunda önemli bir tabir var; evli insan için muhsan, evli kadın için muhsana derler. Yani hısn-ı hasîn-i nikah ile, nikâh kalesi ile, kale duvarlarıyla korunmuş kimse. Artık şeytan ona kurşun atamaz, bomba yağdıramaz, zarar veremez demek. Güzel bir tabirdir. Hoş bir tabirdir. Anlamlıdır. İslâmî bakımdan…

Onun için rivayetler vardır. "Evli bir insanın kıldığı namazın sevabı bekarın namazından 72 kat daha fazladır." Birisi bekarken namaz kılıyor. Veyahut diyelim ki evlenecek olan bir insan bir gün önce namaz kıldı, yatsı namazı kıldı, bir sevap aldı. Evlendi. Ondan sonra yine yatsı namazını kıldı o akşam. Yine bir sevap aldı. Ne kadardır? Evlinin namazı bekarın namazından 72 kat daha sevaplıdır, diye hadîs-i şerîf vardır.

Neden?

Huzur içinde kılıyor artık. Allahuekber dediği zaman hayatının mühim bir meselesi hallolmuş oluyor. Gönlünü meşgul eden, aklını kurcalayan meseleler bitmiş oluyor. Artık kendisini Allah'a iyi kulluk yapacak bir hale getirmiş oluyor. Ruhu rahatlamış oluyor. Böylece kıldığı namazları daha huzurlu kılıyor.

Hatta aynı imamın arkasında aynı namazı kılan insanların bile namazlarının sevapları farklı olabilir. İslâm'da bu böyledir. Bir insan bir camiye gelir, bir namaz kılar, bir sevap alır; öteki insan aynı camiye gelir, aynı imamın arkasında, aynı namazı kılar, bin sevap alır. Bin misli fazla. Neden? Kalbindeki o huzurdan dolayı. Aklını namaza verebilmesinden dolayı. Allah'ın divanında duygularının çok temiz olmasından dolayı sevabı çok olur. İşte bu güzelliği sağlıyor, bu huzuru sağlıyor evlilik. O bakımdan da evlinin ibadetinin sevabı çok oluyor.

Binaenaleyh evlenen insanın dinî kârı vardır. Bu bir. Dünyevî bakımdan da kârı vardır. Maddi bakımdan kârı vardır.

Neden?

Erkek bir hanım kazanmıştır. Hanım bir bey kazanmıştır. "Bu benim beyim." der. Bey de der ki "Bu benim hanımım." Daha önce yoktu hayrola bu yanındaki kim oluyor? Bir insan kazanıyor. Kendisinin oluyor, "Bu benim diyor". Yani maddî bir kazancı var.

Sonra akrabaları yüzde yüz zamlanmıştır. Akrabaları yüzde yüz kârdadır. Çünkü bekarken bir kendinin eski akrabaları vardı, bir de hanımının akrabaları eklendi; yüzde yüz kâr var. Bir gecede, nikâhtan öncesine göre yüzde yüz kârı vardır.

Neden?

Bir annesi vardı bir de kaynanası var. Bir babası vardı bir de kayınpederi var. Bir dayısı vardı bir de hanımının dayısı var. Bir amcası vardı bir de onun amcası var. Hâsılı akraba dairesi bir misli daha genişler, kuvvetlenir. Maddî bakımdan böyle kârı vardır. Hepsi de damattır, gelindir diye yardımcı olurlar, adam güçlü kuvvetli bir insan olur. Maddî bakımdan da böyle kârı vardır.

Sonra bekar çorabını kendisi yıkar, atletini kendisi yıkar, ütüsünü kendisi yapar, bulaşığını kendisi yıkar... Yurtlardaki bekar delikanlıların neler çektiğini tahsil yapanlar bilirler. Ama evlendiği zaman ne olur? Bir iş bölümü olur. Hanım yemekleri yapar, evi düzenler; bey dışarda çalışır, eve yiyecek getirir. Yuvayı dişi kuş yapar, efendi de yuvayı korur, kazancı getirir. Bir iş bölümü olduğu için orada da bir rahatlama vardır. Maddî bakımdan da bir kâr vardır.

O halde tarihî bir yanılgıyı burada düzeltiyoruz. Bekarlık sultanlık değildir. Evlilik sultanlıktır. Bekarlık sultanlık diyenler, herhalde asmadaki olgun üzümlere erişemeyen tilkilerdir. Erişemediği için 'koruk' diyor. Erişseydi yiyecekti. Aslında işin doğrusu evlilik sultanlıktır, tadına doyum olmayan güzel bir haldir.

Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz bildiriyor ki;

"Allah bir insanın hayrını isterse ona hayırlı bir arkadaş nasip eder; hayat arkadaşı, bir hanım, hanımsa bir bey nasip eder." Bu hayat arkadaşı… (Türkçe 'de biz bunu kullanıyoruz. Terimlerin çok önemi, kıymeti vardır. Biz "refika" deriz. Refakat eden demek. Refîka-i hayâtı… Bu benim refîkam filan manasına kullanılır bu kelime. Hayat arkadaşı.)

Hayrı, ibadeti hatırlamış yapıyorsa yapılmasına yardımcı olur. Abdest alırken havlusunu tutuverir. Namaz kılarken seccadesini yayıverir vesaire. Oruç tutacaklarsa sahura kalkar, yemek hazırlayıverir. Beraber sahur yaparlar, oruç tutarlar. Yani ibadeti yapmaya yardımcı olur. Unutmuşsa hatırlatır. "Efendi kalk, teheccüt vakti geçiyor. Abdest al, teheccüt kılalım." der.

Hayırlı bir eş, hayırlı bir arkadaş, hayat arkadaşı ne yapar insana?

İbadeti hatırlamışsa yapımına yardımcı olur, ibadeti hatırlamamışsa hatırlatır.

Peygamber Efendimiz'in bir tavsiyesi var.

Diyor ki;

"Hanım geceleyin kalkmışsa, bey uyuyorsa ona 'Kalk teheccüt namazı kıl. Bak çok güzel bir vakit, sevap kazan.' desin. Eğer uykudan uyanmadan ıh diyorsa, o tarafa bu tarafa dönüyorsa, kalkamıyorsa yüzüne biraz su serpsin." diyor. Şöyle şaka yolu bir su serpecek. Yağmur mu yağıyor filan diye. O zaman abdestini alır, teheccüt namazını kılar.

Eğer bey kalkmışsa o da hanımına 'Kalk namaz kıl. Peygamber Efendimiz'in sünneti, sevabı çok.' desin. O da biraz nazlanıyorsa, 'Tamam kalkıyorum.' filan, yine uyuduysa, biraz yüzüne su serpsin, yani kalksın, o da ibadeti etsin."

Bu ne demek?

İbadeti yapmakta yardımlaşıyorlar. Hayrı hatırlamışsa yapımına yardımcı oluyor, hatırlamamışsa hatırlatıyor.

Eğer Allah bir insanın cezalandırılmasını istiyorsa ona kötü bir arkadaş nasip eder. O ona hayrı yaptırmaz, hatırlatmaz, ikaz etmez. Kötü yollara çeker, kötü tarafa giderler, dünya ve âhiretleri mahvolur, perişan olur.

Onun için Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz evlenirken dört kriter olabilir diyor. Evlenen bir insan eşini ararken dört şey düşünür.

Neyi düşünür?

Eşinin güzel olmasını düşünebilir. "Benim eşim güzel olsun. Selvi boylu olsun. Fidan boylu olsun. Levend gibi olsun." filan. Güzelliğini düşünür bazen. Bu bir kriterdir, bir ölçüdür. Bazen soyunu sopunu düşünür. "Benim eşim soylu olsun. Asaletli olsun. Paşazade olsun, bilmem ne olsun." diye soyunu düşünür. Bazen parasını düşünür. "Benim aradığım eş zengin olsun da rahat edeyim ya! Parasından istifade edeyim, ben de zengin olayım." Zenginliği de bir kriter olabilir. Bazısı da der ki; "Hayır. Ben evliliği dinî duyguyla yapıyorum. Ben dindar bir eş arayacağım. Ben çocuklarımı iyi yetiştirecek sâliha veya sâlih bir insan, eş arıyorum." diye düşünür.

Dört kriter var: Dindarlık, zenginlik, soyluluk, güzellik. İnsanlar bu dört kriterden dolayı eş seçiyorlar. Bazen birisi birisinin çok güzel olduğunu görüyor. Çarpılıyor, vuruluyor, âşık oluyor, evleniyorlar. Sonra pişman oluyorlar. Bazen soylu diye birisiyle evleniyor, sonunda problemler çıkıyor. Bazen zengin diye evleniyor, sonunda problem çıkıyor. Peygamber Efendimiz diyor ki; "Sen dindarlığı, dindarlık esasını esas al, öylesini seç."

İnsan evlilik yaparken, eş seçerken Peygamber Efendimiz'in, sallallahu aleyhi ve sellem'in tavsiyesi ne olmuş oluyor? Dindar bir eş seç ki âhiretine yarasın. Âhirette yüzün gülsün, cennetlik olmana sebep olsun diye.

Sahâbe-i kirâmdan, aşere-i mübeşşereden, hayatındayken cennetle müjdelenmiş bir zâtın hayatıyla ilgili bir olayı size nakledeceğim. Müslümanların evlilik olayına nasıl baktığını anlayın diye.

Cennetlik olduğu Peygamber Efendimiz tarafından kendisine söylenmiş olan, aşere-i mübeşşereden bir zât-ı muhterem tâun salgını oluyor. Bulaşıcı, çok korkunç bir hastalık salgını oluyor. Hastalanıyor, yatağa düşüyor. Ateşler içinde yanıyor. Hanımı da hastalanmış, o da ateşler içinde. Birisi bir odada hanımların olduğu odada, bu da erkeklerin odasında. Yakınları başucunda okuyorlar, başucunda bulunuyorlar.

Böyle otururken "Hanımınız sizlere ömür." Vefat ettiği haberi geliyor. "Efendim maalesef eşiniz vefat etti." diyorlar. "Ya öyle mi? Allah rahmet eylesin. Çok iyi hanımdı. Mekânı cennet olsun. Ruhu şâd olsun. Aman beni evlendirin!" diyor.

Diyorlar ki; "Efendim inşaallah sıhhat kazanırsınız, bu hastalığınız geçer, kalkarsınız. Biz de ararız tararız, size münasip bir eş buluruz. Düğününüzü yaparız, evlendiririz. "Hayır. Ben bu hastalıktan kalkmayacağımı biliyorum. Bu hastalığın öldürücü olduğunu biliyorum. Vefatımı biliyorum. Allah'ın huzuruna bekar gitmeye utanıyorum. Onun için 'beni evlendirin' diyorum." diyor.

Cennetlik bir insanın evliliğe hürmetine bakın! Evliliği ne kadar yüksek bir paye görüyor, manevi bir rütbe olarak görüyor; Rabbinin huzuruna bekar gitmekten utanıyor. Evli olsun da ne olursa olsun. Yataktayken ölecek ama "evli" adıyla ahirete gitsin. Yataktan kalkamayacak. Düğünü yapamayacak. Gerdeğe giremeyecek. Hanımı da sormuyor. "Hanım şöyle olsun böyle olsun." demiyor. Sadece "Beni evlendirin, âhirete nikâhlı gideyim. Allah'ın huzuruna bekar gitmeye utanıyorum." diyor.

Eskiden, eski müslümanlar dinî bakımdan evliliğe böyle bakıyorlardı. Evlilik bir rütbedir, manevî bir payedir, sevaplıdır; bekarlık hemen kurtulunması gereken bir durumdur diye bakıyorlar. Hastayken, yataktayken, alelacele aman beni evlendirin, diyor.

Burada bakın bir şey daha var. Bazıları der ki; "Ben evlenmek istiyorum." İyi, maşaallah. İyi bir karar almışsın. "Ama benim eşim yeşil gözlü olsun, sarı saçlı olsun, uzun boylu olsun, bilmem ne olsun." Bir sürü qualification, birçok şey sayıyorlar. Ebadı şöyle olsun, çapı şöyle olsun, rengi böyle olsun, bilmem nesi böyle olsun… Bu işin bir de şakası var.

Hani arkadaşlar bir fıkra anlatıyorlardı, ben de fıkra gibi bir şey söyleyeyim. Adamın birisi demiş ki; "Ben bir eş arıyorum, adı Hatçe olsun. Hatçe, Hatice demek. Malı çokça olsun. Teni akça olsun. Aklı kıtça olsun…" diye -aklı kıt olunca onu kandıracak filan- bir sürü şey sayıyorlar. Olmaz. Bir tek şeyine bakacak; dindar insan arayacak.

Bu hususta olmuş bir hadiseyi size naklederek sözümü bitirmek istiyorum.

Ankara'da bir mübarek kişiyle tanıştım. Melek gibi bir insan. Çok kibar bir insan. Çok tatlı dilli, çok centilmen, çok yumuşak bir insan. Hareketleri çok sevimli bir insan. Onun babası benim anlattığım. Anlatacağım olay onun babasının.

Babası çok büyük bir alimmiş. Çok hürmet gören bir kimseymiş. Çok takvâ ehli, çok sâlih bir insanmış. Memleketindeki bir evin kapısına gitmiş. Kapıyı çalmış. Tak tak tak! Ev sahibi kapıyı açmış. "Oo hocam şeref verdiniz. Hoşgeldiniz. Buyrun efendim. Aman bu ne devlet bu ne saadet! Evimizi nurlandırdınız. Sağ olun, var olun. Buyurun, başköşeye oturun…" İzzet, ikram etmişler. Çünkü hoca efendi gelmiş. Çok büyük bir hoca efendi. Çok meşhur bir kimse. Memnun olmuş ev sahibi. İkramlar filan.

Hoca efendi demiş ki; "Benim evinizi ziyarete gelişimde bir sebep var. Müsadenizle onu söyleyeyim." "Buyur hocam emret. Canım feda. Emret ne istersen yapayım." "Ben, biliyorsunuz Allah'ın emridir, Allah'ın emri Peygamber Efendimiz'in sünneti üzere sizin kerîmeniz, kızınıza talibim. Onu istemeye geldim." Adam afallamış. Adam şaşırmış. Hoca genç, yakışıklı, alim, salih, takvâ ehli… Her bakımdan bulunmaz bir damat.

Adam şaşırıyor diyor ki; "Hocam, canım feda. Kızım da feda. Ama bizim kız sakat, ayakları tutmaz, kötürüm. Kolu çalışmaz. Hastalıklı. Yatalak. Biz zor bakıyoruz. Öyle evlenecek bir durumu yok kızcağızın. Allah bunu bize böyle verdi ne yapalım. Problemli, hasta bir kız. Size lâyık değil hocam. Güzel bir kızım olsa, sıhhatli afiyetli, size hizmet edecek, evlendireyim ama bu benim kız hasta." diyor.

Hoca efendi gayet ciddi diyor ki; "Olsun. Ben hasta olduğunu biliyorum. İstiyorum yine de." "Hocam layık değil, etme eyleme." "Olmaz. Hayır. Lütfen. İstiyorum. Lütfen kabul buyurun." diyor. Israr ediyor ve evleniyor. O hastalıklı kızla evleniyor.

Neden evlenmiş?

Şöyle düşünmüş mübarek: Evlenmek sevaplı. Benim evlenmem lazım. Ama bu kızcağız hastalıklı. Bunu kimse almaz, evde kalır. Anası babası ölür. Bunun hali ne olacak? Bunu ben alayım. Hem nikâhlanmış olayım. Benim nikâhlık bir işim, arzum yok ama ben ilme kendimi adamışım ama hem nikâhlanmış olayım, nikâhlılık payesi kazanayım, muhsan olayım, evlilik şerefini kazanayım hem de böyle bir hasta kızın gönlünü yapayım, duasını alayım. Anasını babasını da ona bakmak zahmetinden kurtarayım, buradan sevap alayım demiş, evlenmiş.

Ve o hastalıklı kızcağızdan bu benim çok sevdiğim, kendisini de gördüğüm kibar zât doğmuş. Çok kibar, çok edepli. Çünkü babası büyük alim. Annesi hastalıklı ama babası büyük alim. Evlatları da çok evliyâ gibi bir kimse olmuş. Böyleleri de var. Evlenirken neler düşünenler var, ne niyetle nasıl hareket etmiş insanlar da var.

Biz her şeyde Allah'ın rızasını düşünmeliyiz. Evlilikte de Allah'ın rızasını düşünmeliyiz. Evliliğin sürdürülmesinde de Allah'ın rızasını düşünmeliyiz. Kocanın hanımına karşı görevleri vardır, onları Allah rızası için yerine getirmelidir. Hanımın beyine karşı görevleri vardır, hanım Allah rızası için o görevleri yerine getirmelidir.

İslâm herkese haklarını da bildiriyor, görevlerini de bildiriyor. Haklarından istifade etmeli, görevlerini de herkes yapmalıdır. Hanımın kocasına itaat borcu vardır. Onun malını, canını, namusunu korumak, gölge düşürmemek borcu vardır. Evlilik hususunda hizmet etme borcu vardır. Erkeğin hanımına bakma vazifesi vardır. Hanım ve çoluk çocuğunun bakımı onun boynunun borcudur. Onların tahsili, dinî bakımdan eğitilmesi vazifesi vardır. Çoluk çocuğunun, hanımının, ailesininin cehenneme düşmemesini sağlayacak şekilde yetiştirilmesi, dünya ve ahiretlerinin kurtarılması için çalışılması evin reisi olan beyin vazifesidir. Hadîs-i şerîflerde bu vazifeler, görevler yazılmıştır, bildirilmiştir.

Allahu Teâlâ hazretleri cümlemizi her işimizde ve evliliklerimizde rızasını gözetenlerden, rızasına uygun hareket edenlerden eylesin. Böylece dünya ve âhiret saadetine erdirsin. Cennetiyle, cemaliyle müşerref eylesin.

Bu kardeşlerimize dua ediyorum. Allah iki cihanda azîz ve bahtiyar eylesin. Bizleri de azîz ve bahtiyar eylesin. Evlenmemiş çocuğu olan ebeveynlere, anne babalara evlatlarının böyle hayırlı, mutlu günlerini, hayırlı yuvalar kurduğunu göstersin. Evlenmemiş olan kardeşlerimize hayırlı, sâlih eşler nasip eylesin.

Allah şeytanın şerrinden hepimizi korusun. Dünyanın fitnelerinden hepimizi korusun. Nefsin oyunlarına düşmekten hepimizi korusun. Yolunda dâim, zikrinde kâim eylesin. Ömrümüzü rızasına uygun geçirip cennetine girmeyi, cemalini görmeyi, selamına ermeyi Rıdvân-ı Ekber'ine vâsıl olmayı nasip eylesin.

Bi-hürmet-i esrâr-ı sûreti'l-Fâtiha.

Güzel Bir Düğün

Prof. Dr. Mahmud Es'ad COŞAN

Gurbet Sohbetleri

Aile Eğitim Kampı Konuşmaları

A PHP Error was encountered

Konuşma Hakkında

Hakkında

MEC YÂD ve Belgeseller

Hadis Dersleri (MEC)

Cuma Sohbetleri (MEC)

Tefsir Dersleri

Tasavvuf Sohbetleri

Mübarek Gün ve Geceler

Gurbet Sohbetleri

Hac ve Umre

Aile Eğitim Kampı Konuşmaları

Anma Programları

Konferanslar

Sorular ve Cevaplar

Diğer Çeşitli Konuşmalar